Armbanden en kat onder de Quest

Vanmiddag maak ik de onderarmsteun klaar in de fiets. Eerst schuur ik de binnenkant van de Quest glad op de plek waar het klittenband moet komen. Met thinner maak ik de plek vetvrij en plak een brede strook klittenband op de proefondervindelijk bepaalde plek. Voor ik de klittenband vast plak maak ik deze met de föhn behoorlijk warm, het plakt dan een stuk beter. Op de foto's het resultaat. Het stuur moet een behoorlijk stuk hoger worden afgesteld. Ik leg de fiets op zijn kant en via de voetengaten kort ik het kabeltje zo'n 10 cm in. Tijdens het fietsen kan ik de goede hoogte van het armsteuntje afstellen.
Na het NOS journaal ga ik een rondje fietsen. De armsteuntjes voelen direct prima aan. Ik stel ze 2x wat lager in om een ideale positie van mijn handen op het stuur te krijgen. Alhoewel het bijna niet waait heb ik de wind wel in de rug. Met hartslag 123 rij ik 44 km/u. De hoek die mijn onderarmen nu maken is 90 graden. Een makkelijker doorbloeding is het gevolg. Ook rusten mijn armen nu niet meer tegen mijn lichaam. Dit levert een betere koeling op. Mijn schouders worden nu helemaal niet meer belast. Al deze - toegegeven kleine - verbeteringen maken nog betere prestaties mogelijk. Voor 44 km/u had ik vorige week nog een hartslag van 130 nodig, nu met 123 duidelijk minder. De Quest voelt nu aan alsof ie om mijn lichaam is geboetseerd, fantastisch.
Ik maak mijn standaardrondje langs De Woude en West-Graftdijk. Op de pont komt een grote vent op een MTB naast me staan. 'Hoe hard kun je hiermee rijden' vraagt ie. Als ik hem zeg dat dat tussen 40 en 50 km/u is, zucht ie diep en zegt dat 30 km/u wel ongeveer zijn maximum is.
In Akersloot staat een rode kat aan de kant van de weg. Het beest loopt precies op het moment dat ik langs rij de weg op. Ik hoor een tik en het voelt aan alsof ik over een tak rij. Ik zie evenwel niks in mijn spiegels dus ik neem aan dat de kat er geen blijvende schade van zal overhouden.
Via Heiloo en Egmond aan Zee rij ik naar Bakkum aan Zee. Er staan al weer meer windmolens. Ik zie Hans van Breukelen met verbazing naar de Quest staren. Ik rij nog dus een gesprek is niet aan de orde. Ik rij de strandafgang af en geniet van de ondergaande zon. Het is nu windstil en veel mensen komen van het strand af. Volgens goed gebruik zijn er weer legio belangstellenden voor de Quest.
Tevreden over de gerealiseerde verbeteringen, schuif ik de Quest in zijn slaapplaats.
46 km