Na de heel zware klimmen is het laat in de middag wat relaxter fietsen. We weten dat er verderop wegwerkzaamheden zijn en er een kans is dat we er niet door komen. Tijdens een pauze komt een rondbuikige Duitser uit zijn huis om ons te bekijken. Ik zit zonder water en vraag of ik mijn Camelbak mag vullen. Hij gaat naar binnen en even later heb ik twee liter vers drinkwater. Dat herhaalt zich nog vijf keer en iedere keer gaat de stevig hijgende oosterbuur naar zijn keukenkraan.Hans Wessels en Ellen van Vught, zij hebben deels een andere route genomen, voegen zich weer bij ons. Zij zijn slimmer dan wij en hebben de steilste klimmen mooi ontweken. Hans legt zijn fiets op zijn kant en spant de spaken. In zijn nieuwe Quest waar Ellen mee rijdt, zijn twee spaken gebroken, geen probleem, Ellen is niet zo zwaar.
Om zes uur rijden we de camping aan de Sorpe See weer op. Een paar durfals, waaronder Mark, Ymte en John spoelen het vele zweet af door een duik in de hels koude Sorpe See. Ik neem een lekker warme douche en ben snel weer 'het mannetje'. Wel vallen de knutten, een klein jeuk veroorzakend insect, iedereen lastig. John en Allert pakken zich helemaal in.
's Avonds gaan vrijwel alle fietsers in de kantine aan de Warsteiner met schnitzel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten