Wetzlar 2008 zaterdag 1

Rustdag

De nacht is wat onrustig. We hebben een snurker aan boord. Deze is zo heftig bezig dat ik er naar blijf luisteren. Hij heeft het ritme lekker te pakken en ik neem me voor om te proberen dit te beëindigen. Eerst schijn ik met een sterke LED lamp in de mans ogen. Daar verwikt of verweegt ie niet van. Dan maar gewoon een handje helpen met omdraaien. Bij de eerste aanraking houdt het snurken op, hij is wakker. De man meldt dat ie dit nog nooit heeft meegemaakt. Nou, ik ook niet. Ook voor mij is het de eerste keer in mijn leven dat ik een snurker uit zijn slaap haal. Nu nog kijken wie er - weer - het snelst inslaapt. Oja, wie is die man eigenlijk? Niemand minder dan Marcel V. :)
Beatrice Krieger met kinderen op de foto doet haar best het ons naar de zin te maken. Dat lukt goed al is het verblijf in een grote jeugdherberg waar ook andere groepen verblijven, minder gemakkelijk. Volgend jaar verhuizen ze naar de noordelijke Noordzeekust en mogelijk gaat de fietstocht dan daar naar toe.
Eerder al had ik het over de Engelsman Lee. Hij is wat anders dan anders en loopt continue met een kleine laptop. Tijdens het fietsen moet je goed op hem letten, hij denkt niet lang na voor hij iets doet. Dat hij je soms snijdt of met de Quest aantikt vergeven we hem maar. Lee zit op de foto rechts beneden.
Wat laat verneem ik dat, hoewel er geen echt programma was voor ons bezoek aan Wetzlar, dat er toch een gezamenlijke rit gereden zal gaan worden. Ik wil graag wat van Wetzlar zien en laat de fietstocht aan mijn neus voorbij gaan.
Herbert Schwarzer, de man met de lange haren, heeft zich wel al gereed gemaakt voor de fietstocht. Herbert fietst tussen 20.000 en 25.000 km per jaar, is in één dag van München naar Wetzlar gereden, een afstand van 400 km met 2500 hoogtemeters.