Paulus den Boer en Enkhuizen

Gistermiddag rijdt Paulus den Boer, je weet wel van Quesjer, ons eiland op. Paulus heeft 145 kilometer gereden van Zwolle via Amsterdam om de nacht bij ons door te brengen. Paulus kan zo met Quesjer de garage inrijden en staan zijn en mijn Quest broederlijk naast elkaar. Paulus is meubelmaker en zeer geïnteresseerd in onze stolp en zijn originele bouwwijze.
Na een prettige avond waar molenbouw en de cartografie van Bleau voor de VOC uit de periode 1620 tot 1660 centraal staan, zitten we om acht uur vanmorgen aan het ontbijt.
Paulus wil in Enkhuizen het Zuiderzee museum bezoeken en daarna via de dijk Enkhuizen-Lelystad terugrijden naar Zwolle.
Ik rij mee tot aan Enkhuizen. Het is prachtig helder en zonnig weer. Wel hebben we Bft 3 tot 4 tegen, maar da's natuurlijk geen probleem. Paulus is een soort diesel, rijdt nooit heel hard, maar kan wel lang een zelfde tempo aanhouden. Dat tempo is zeker niet laag. Tegen wind blijven we steeds 30 km/u rijden, een heerlijk toertempo.
Via Schermerhorn, Mijzenpolder en Hoorn bereiken we na een uur en drie kwartier Enkhuizen. Paulus wil graag enkele uitrolproeven doen. Eerst starten we gelijk van een laag viaduct en, wat te verwachten viel, loop ik vrij vlot bij Paulus weg.
Geen eerlijke vergelijking denk ik, Paulus weegt 17 kg minder dan ik, maar dan vertelt Paulus dat ie zeker meer dan 17 kg aan spullen bij zich heeft. Op de laatste hogere helling vlak voor Enkhuizen, zetten we de fietsen weer naast elkaar en vertrekken precies op hetzelfde moment door de remmen los te laten. Ook nu weer accelereert mijn Quest veel sneller en al gauw is Paulus nog maar een stipje in mijn spiegels. Het verschil is zo groot dat dit bijna ondenkbaar is. Daarom maak ik tijdens de run enkele foto's waaruit blijkt dat ik zeker 200 meter verder ben dan Paulus. Als Paulus even later naast me komt staan is ie stomverbaasd over dit enorme verschil. De verschillen tussen de fietsen zijn dan ook best groot, Paulus rijdt op Schwalbe Marathon Racer banden en heeft normale stalen lagers. Ik controleer zijn lagers door de beide voorwielen vrij te laten draaien. Die lopen goed dus daar ligt het niet aan.
Paulus volgt de borden naar het parkeerterrein voor auto's aan de voet van de Houtribdijk. Daar vertrekken de boten die de bezoekers naar het museum brengen. Geen goed idee, ik rij voor naar de binnenstad waar we eerst van koffie en superieur appelgebak genieten. Het gebak is zo groot dat dit volledig als lunch fungeert. Dan breng ik Paulus naar de hoofdingang van het museum en neem afscheid van hem.
Op de terugweg gaat het gas erop en rij ik continue tussen 42 en 48 km/u. Meer dan hartslag 130 is daar niet voor nodig, heerlijk rijden zo. In vijf kwartier heb ik de afstand Enkhuizen - De Woude, precies 46 km, afgeraffeld.
Vanavond om negen uur belt Paulus dat ie veilig is thuisgekomen. Wel heeft ie het zich iets makkelijker gemaakt door met de boot van Enkhuizen naar Stavoren te varen. Vanaf Stavoren naar Zwolle is even lang als via de Houtribdijk, maar de wind komt nu achterlijker in. Gisteren en vandaag samen heeft Paulus 300 km afgelegd.