Marken en Super Moto

Gisteren heb ik op het grasveld voor de stolp de Vredestein Perfect Moiree verwisseld voor de Schwalbe Super Moto. Kees komt na zijn rondje IJsselmeer verslag uitbrengen en de beide Quests krijgen van de vele passerende recreanten veel belangstelling.
De Perfect Moiree heeft de hele winter uitstekend dienst gedaan zonder lek te gaan. De Super Moto is een super brede band die heel licht loopt, maar wel enkele beperkingen kent. Zo is enige anti-lekbescherming afwezig, het is feitelijk een strandband. De band is ook niet geschikt voor fietsers die 'stumpen', d.w.z. onregelmatig trappen. De Super Moto is, zeker bij lagere bandenspanningen, gevoelig voor waggelen van de achterkant. Op 4,5 bar, eigenlijk te veel van het goede, heb ik er geen last van.
Tegen de middag rijden Kees en ik langs de dijk van het Noord-Hollands kanaal naar Purmerend. Het is glashelder zonnig weer met een pittige 5 Bft uit het noord-oosten. In vlagen van 60 km/u wordt de Quest af en toe wat van zijn rechte lijn gedwongen, gevaarlijk wordt het nooit.
In Purmerend zou volgens Kees vandaag, derde Pinksterdag, de geitenmarkt worden gehouden. Wij vragen aan een autochtoon waar de markt is. Die is er niet meer, nadat Zaankanters tijdens die markt speciaal kwamen om te 'zuipen en te kleunen'.
Wij rijden voor de wind naar Ilpendam. Nu er rondom maximaal grote sloffen liggen is de rolweerstand heel laag. Wat te denken van vele kilometers lang 32 km/u rijden met hartslag 82.
In Ilpendam is de weg richting Marken versperd en we rijden door tot Watergang. We maken een ommetje door het rustieke dorpje en stoppen even bij een mooi plekje voor een foto. Daar praten we even met Maurits Schmidt, een voormalige Parool journalist die een goede vriend blijkt te zijn van onze eilandbewoner Wouter Klootwijk.
Via Broek in Waterland komen we in Monnickendam. We zetten de fietsen op de brug naast het terras van een restaurant tegenover de Waegh. De dienstdoende dienster heeft liever dat wij de fietsen bij het gesloten Waegh restaurant zetten. Dat levert even later een aardig plaatje op.
Met een smoesje 'mag ik mijn dieetbrood hier opeten' genieten we van een prima espresso en mijn eigen gevulde spijsbrood :). Dan gaat het richting Marken, uiteraard bovenop de dijk. Een wielrenner haalt ons in, iets dat ook Kees niet kan verdragen. We pakken hem even later terug en hebben de smaak van snelheid te pakken. Pal tegen wind houden we de snelheid boven de 40 km/u. In het kader van enige intervaltraining doe ik een 'maximaal test'. Ik bereik maximaal 50 km/u en dat is tegen een dikke Bft 5 prima. We rijden Marken binnen en ik draai naar links het dorp in. Ik haal de bocht niet. Kees wel, hij rijdt me zelfs binnendoor voorbij. Dit is de prijs voor een lichtlopende comfortabele band. We kijken even op het havenhoofd en zien een oude zeilkotter binnenlopen.
Marken is het keerpunt en we vervolgen de rit naar Volendam.
Op de terugweg probeer ik weer een maximaal test te doen. Helaas staan er vier fietsers op het fietspad en moet ik mijn poging onderbreken. De fietsers staren vol ongeloof naar de langsrazende Quest. Nogmaals probeer ik een maximale snelheid te bereiken. Meer dan 59,5 km/u komt er niet op de teller als ik weer moet afremmen voor een stel fietsers.
Jullie raden het al, in Volendam komen we weer niet langs 'Willem Honingh, ijssalon sedert 1932. Kees neemt een 'Wimmie', ik een 'Keessie'.
Ik moet om 18.00 uur bij de fysiotherapeut zijn, dus tijd om door de Beemster huiswaarts te gaan. Bovenop het viaduct bij West-Graftdijk nemen Kees en ik afscheid van elkaar.
Heerlijke tocht van 85 km.
Om 18.00 uur ben ik bij de fysiotherapeut. Bert Lemstra had me beloofd dat het 'niet leuk' zal worden. Dit is een understatement. De massage is grondig, maar bij tijd en wijle ook pijnlijk. Er blijken tijdens de ultrasone scan weliswaar geen fysiek aantoonbare problemen in mijn kuit aanwezig te zijn, maar op twee aanhechtingsplaatsen van spieren en pezen zijn wel degelijk 'pijnpunten' aanwezig.