Cycle Vision 1-uurs race, 49,7 km/u

Vandaag is de eerste wedstrijddag van Cycle Vision 2010. Ik heb me ingeschreven voor de 1-uurs race. De andere races vandaag zijn in het velodrome en dat is me te link. Morgen is de 6-uurs race, een brug te ver, al lijkt het met mijn Quest zoals die er nu bij staat wel goed te doen.
Vanmorgen rij ik met de Quest op de Foldycar naar Sloten. 'k had ook kunnen fietsen, maar veel fietsers hebben gevraagd of ik Lexan voor ze mee wil nemen naar CV. In Sloten blijkt de baan opnieuw geasfalteerd. Betekent dat de lichtlopende GoCycle banden, deels bedoeld voor een goede wegligging op de voorheen ruwe baan, nu minder voordelig zullen zijn. Durano's zullen het nu zeker zo goed doen. Een tweetal eerste rondjes bewijzen dat het wel heel mooi licht rijdt. Alle gaten zijn mooi geëgaliseerd en het is een feest om hier te rijden.
Om kwart over negen komt de Muis (Yvonne) - te laat - op de wedstrijdbaan. Snel wordt alles uit de Quest gesmeten en moeten op het laatste moment de tie-wraps nog worden afgeknipt.
Om half tien is mijn starttijd. Met de racekap erop maak ik gang en zoef al snel met 53 km/u op de rechte stukken over het asfalt. Die snelheid betekent wel continue grote aantallen deelnemers inhalen. Gemiddeld verloopt dat goed, al moet ik meerdere malen in de remmen om veilig een bocht door te komen. Ik probeer een ideale lijn te rijden, dat wil zeggen voor de bocht naar de buitenkant van de baan, dan de bocht aansnijden en met een ruime boog de buitenbocht weer opzoeken. Meestal lukt dit, vaak rijden daar al andere deelnemers en moet ik improviseren.
De racekap is qua temperatuur nog doenlijk, al zet ik enkele malen het vizier op een kier. Dat kost direct snelheid dus dat beperk ik tot een minimum. Ik haal enkele erkend snelle rijders in en dat geeft de burger moed. De tijd vliegt voorbij en als ik voor de laatste keer over de lijn kom heb ik maar een twintigtal seconden teveel gereden.
De afgelegde afstand is 49,7 km. Hiermee word ik 16de in een veld van 102 deelnemers. Daar ben ik wel blij mee. Dat het nog veel sneller kan bewijzen Daniel Fenn met zijn Evo-R. Hij brengt het tot 61 km/u. Ook Ymte Sybrandy doet het met zijn carbon Quest met 58 km/u heel goed.
De Muis is met haar ruim 42,6 km/u niet tevreden, zeker niet omdat ze zich realiseert dat Eva Navratilova 44,6 km/u heeft gereden en Swannette Tempelman zelfs 47,1 km/u.

Totaal doorweekt, ik heb alleen een sportonderbroek aan, ga ik op zoek naar mijn autosleutels om een handdoek en kleding te pakken. Ik meen de sleutel aan Herman Blanken gegeven te hebben. Niet dus. Na een uurtje zoeken naar Herman vind ik de sleutels op de bodem van de Quest.

In en om het Velodrome is het gezellig druk. Hoewel het elk jaar een opgave is om voldoende vrijwilligers te krijgen, lijkt dit weer prima gelukt. Alles loopt op rolletjes, een bewijs dat de organisatie wederom goed werk heeft geleverd. Buiten is een snack wagen met koele drank, heerlijk. Voor de liefhebbers is er een trapwagen die muziek ten gehore brengt.

Ik heb voor vijftien fietsers een rol Lexan meegenomen. Ventisit is zo vriendelijk de uitgifte te doen, nogmaals hartelijk dank. Het is leuk om te zien hoe verschillende fietsers allerlei vormen van vizieren hebben gemaakt. Op de foto de fiets van Theo van Soest die een strip Lexan tussen de spiegels heeft gemaakt waarop een vizier is vastgemaakt met klittenband.

Na vele prettige gesprekken met even zoveel medefietsers rij ik voldaan weer naar huis.