Duinrit op Duro banden

Vanmorgen blijkt het weer mee te vallen. De zon is aanwezig en de aangekondigde zuid-oostelijke wind met Bft 4 is er nog niet.
Gisteren de Duro banden om de beide voorwielen gelegd. Dat lukt alleen met de hand als ik eerst een stuk touw om de velg en band trek. De band springt dan niet steeds van de velg. Als ik wil vertrekken is de rechter voorband leeg. Snel verwissel ik de binnenband en ga op weg naar Heerhugowaard. De Duro band bromt wat, veroorzaakt door onrondheid tijdens het monteren van de linkerband. Daar heb ik verzuimd wat montage vloeistof te gebruiken.
De druk van 6 bar is wel toegelaten, maar voor toeren wat te veel van het goede. De band is 49 mm breed en 42 mm boven de velg. Dat levert een uitstekende stuurprecisie op. De beperking van de stuuruitslag neem ik graag voor lief. We hebben er nog geen rolproeven mee gedaan, maar het lijkt dat de band licht loopt. Met de lichte wind schuin achter rij ik met 45 km/u naar Alkmaar.
Na de koffie met lekkere door schoonzoon Arie gemaakte bananen soesjes gaat Kees voorop richting de duinen bij Schoorl. Kees is hier in zijn element en rijdt stevig door. We halen een viertal oudere natuurvorsers op de fiets in. Kees komt er veilig langs, al hoor ik één van de mannen al mopperen. Precies als ik het groepje wil inhalen slingert één fietser naar links en ik kan hem alleen door hard remmen ontwijken. Ik voeg de man toe 'rechts houden meneer'. Ik hoor hem omstandig foeteren, maar wat ie uitkraamt hoor ik niet meer.
Wij rijden van Schoorl naar Hargen aan Zee. De laatste afdaling komt de Quest zonder meetrappen tot 54 km/u, best wel vlot.
Zuid van Huisduinen gaan we op de buitenkant van de zeedijk rijden. Twee mannen in feloranje pakken kijken Kees na. Dat levert een wat surrealistische foto op.
Ik maak een foto van de Dokter Wagemaker, één van de veerboten van de TESO. Ik doe dit gewoon door het gesloten vizier van de racekap. Ondanks dat het liggende deel van de racekap licht van kleur is, dat kan tegen reflecties beter zwart gespoten worden, is het zicht door het vizier uitstekend en lukt de foto prima.
Kees rijdt voorop naar het Noord-Hollands kanaal. We stranden voor de brug in de N250. Kees roept:'Waarom weten wij dit niet'. 'Ho Kees, waarom weet jìj dit niet?'. Het verwijderen van de brug heeft uitgebreid in het NHD gestaan. Ik rij de omleidingsroute en snel zijn we langs het kanaal.
Nu hebben we niet de beschutting van de duinen en ook de wind niet in de rug. Het waait pittig en we mogen er recht tegenin. De racekap geeft mij natuurlijk een voordeel. Als we een goed uur later bij Rob Kaag binnen zijn, murmelt Kees dat het toch wel hard waaide :).
Na 132 km gaat de Quest, na een prettige rit, weer op stal.

In de komende dagen de verkoop van mijn huidige Quest maar eens organiseren. Volgende maand is mijn nieuwe lichte carbon Quest klaar.