Van de dijk gestort

Vanmiddag is het prachtig zonnig weer. Net boven het vriespunt en met een stevige zuidoosten wind. Tijd voor een rondje Schermer. Achter het vizier van de racekap is het genieten geblazen. Er ligt flink wat sneeuw in de Schermer en de 3 molens aan de Noordervaart liggen er prachtig bij. Waarom niet een plaatje geschoten?

Normaal schrijf over deze toerritjes niks, nu wel.
Als ik naar links uitwijk om een foto van de molens te maken, rijdt de Quest plotseling op twee wielen. De fiets helt vervaarlijk naar links over. Voor ik het weet vliegt de Quest het gras in en het steile dijklichaam af. Ik hoor de bodem over het gras en de sneeuw schuiven. Met een flink gekraak loopt de Quest onderaan de dijk met zijn neus vast op de klei. Het is nog steeds geen terreinwagen. Op dat moment heb ik nog geen idee waarom dit gebeurd is.

Ik klim de Quest uit en pak mijn camera. De foto's van de molens zijn even vergeten, al staan ze er later wel op.
Met moeite klim ik de steile besneeuwde dijk op. Dan zie ik waar ik in de fout ben gegaan. Op de plek waar de afrit naar een woonhuis vanaf de dijk begint is er uiteraard een verlaging. Die heb ik met het linkerwiel meegepikt en daardoor is de fiets op twee wielen gaan rijden. Waarschijnlijk heb ik in een reflex naar links gestuurd om omslaan te voorkomen.

Dit is typisch een waarnemingsfout, veroorzaakt door het kijken met één oog. Geen excuus natuurlijk, de afrit is te zien. Het daarmee corresponderende hoogteverschil zie ik niet en dan gaat het makkelijk fout. Weer kom ik goeddeels met de schrik vrij. Er is vrijwel geen schade, misschien een kraakje extra. De schade van de aanrijding met de meerkoeten is nog niet gerepareerd dus een kraakje meer of minder maakt niet uit.

Met wat gedoe duw ik de fiets langs een oude niet in gebruik zijnde afrit weer de dijk op. Als ik mijn rechter schoen wil inklikken lukt dit niet. Dat is geen rijden. Bij de molens stap ik weer uit en zie dat het schoenplaatje helemaal vol zit met glanzend ijs. Daar kan zelfs een Bebop pedaal niet mee uit de voeten. Ik stamp het ijs eruit en de schoen klikt meteen weer goed in.

Een mooi ritje, al wordt het wel een beetje ingekort. Onderweg denk ik wel aan de VeloTilt. Daarmee zou dit niet gebeuren. De wielen kunnen namelijk onafhankelijk van elkaar omhoog en omlaag bewegen zonder dat de body van positie verandert. Maar goed, de VeloTilt is nog een aantal maanden onderweg.