Rondje Texel 2017

Allereerst een verontschuldiging dat ik al even weinig of niet blog. In huize Schermer zijn helaas nare medische problemen de oorzaak dat de focus op wat andere zaken ligt dan bloggen. Was het eerder alleen Marian, nu ben ik ook aan de beurt. Nou ja, was ik al een tijdje. Rug en heupgewrichten blijken zo'n 15 jaar verder versleten dan mijn leeftijd zou rechtvaardigen.

We moeten het ermee doen en gelukkig gaat het fietsen nog redelijk goed. Ook wat minder dan voorheen, en de gevolgen daarvan zullen vandaag merkbaar worden. Niet getreurd verder, we gaan fietsen, het Rondje Texel gaat vandaag plaats vinden. Net als vorig jaar ga ik rechtstreeks naar de boot in Texel, scheelt anderhalf uur slapen.
Het weer is rustig, bewolkt, 10 graden C. en droog.

Zoals altijd rij ik langs het Noord-Hollands kanaal naar Den Helder. Het altijd zo mooie brede fietspad is door werkzaamheden van het PWN, ze leggen nieuwe hoofdwaterbuizen aan, op veel plaatsen beschadigd en soms provisorisch gerepareerd. Er wordt duidelijk geen rekening gehouden met idioten die van Alkmaar naar Den Helder fietsen. Ik sta plompverloren voor een wit bord met rode rand. Een omleiding wordt niet aangegeven, ik snap in elk geval de cryptische tekens op een eerder langs de weg staand geel bord niet, en ik ben blij dat de Garmin Montana GPS op mijn stuur me helpt om via de Schoorlse Zeedijk een omweg te vinden.

Dankzij het mooie weer kan ik steeds ruim 40 km per uur blijven rijden. Even zie ik een glimp van een velomobiel op de brug over de weg bij het Texaco benzinestation. Ik heb niet in de gaten dat op dat moment de hele groep die is gestart bij organisator Matthijs Leegwater in Twisk, over de brug rijdt. Dat ontlokt Ymte terecht de vraag waarom ik niet met de groep wilde oprijden. Er zijn totaal 18 velomobielen die de overtocht op de nieuwe veerboot Texelstroom maken. Een snelle boot die wel wat meer lawaai en trillingen veroorzaakt. Yvonne, alias De Muis, heeft vanmorgen bij Matthijs afgezegd, ze moet werken. Teleurgesteld memoreert Matthijs dat het hem spijt dat ie nou een lekkere knuffel misloopt. Ja Matthijs, kan gebeuren. Helaas is ook George Krug niet van de partij. Ook hij heeft rugproblemen. Sterkte George, ik denk regelmatig aan je nu we lotgenoten bij de orthopeed zijn.

Het rijden op Texel is altijd een feest. Lucht, ruimte, lammetjes, eindeloos veel vogels en mooie bollenvelden. In een kalm tempo rijden we naar de vuurtoren. Eén van de deelnemers heeft veel te zachte banden en kan de snelheid er niet in krijgen. Geen nood, Jan Geel blijft bij hem en uiteindelijk komen ze gewoon samen aan bij de rode vuurtoren.

Dat rustige tempo geeft me de tijd om te stoppen om een aantal foto's te maken van de vogels. Maak ik normaal nogal eens foto's met de iPhone 6s, voor de vogels is een echte camera nodig. Ik heb de Panasonic FZ1000 mee en op 400 mm  zijn de gevederde vrienden beter in beeld te krijgen.

Ik rij zo'n drie keer in de week mijn rondje van 30 km. Lange tochten zitten er even niet in. Toch is dat wel nodig. Ik krijg, voor eerst in vele jaren, last van een zeurende rechterknie. Als ik omhoog stump bij de vuurtoren geeft ook mijn linkerknie middels een fel pijnscheutje aan dat zoveel extra kilometers op één dag zonder training niet OK zijn. Gelukkig is het tempo laag en kan ik de groep zonder problemen volgen.

Bij het restaurant onder de vuurtoren is de koffie met appeltaart prima in orde en als ik als laatste afreken weet de caissière precies wat ik moet hebben gehad. Iedereen heeft voor mij dus correct afgerekend.

Na de traditionele groepsfoto voor de vuurtoren, met een beetje geroep komt er wat orde in de chaos, gaan we de duinen in. Ik ga achteraan de groep hangen om wat foto's te maken en mocht ik meer last krijgen van mijn knie en wat langzamer rij, valt dat niemand op. Gelukkig zet de pijn in mijn rechterknie niet door en kan ik goed bijblijven.

Het mooie kerkje van Den Hoorn is een plaatje waard en ik stop even om wat foto's te maken. Direct ben ik de groep kwijt. Geen probleem, ik ken de weg goed en ik weet zelfs een veel kortere weg naar de veerboot. In de verte zie ik de groep in zuidelijke richting rijden. Ik ben ze op een gegeven moment een stuk voor en ik rij als eerste deelnemer de om 15.00 uur vertrekkende veerboot op. Tot mijn verrassing blijkt even later ook Pé Koomen aan boord te zijn. De 16 andere deelnemers moeten de boot van half vier nemen.

De thuisreis verloopt een stuk trager dan de heenreis. De rechter knie hindert me en met 35 km/u is het voor wat de snelheid betreft wel gezien. Ik rij nu weer langs het Noord-Hollands kanaal en geniet van de weeïge zoete geur van bloeiende hyacinten. Wat een kleurenpracht. Ik stop even voor drie bossen mooie tulpen, voor 5 euro geen geld. Even later blijkt het nog goedkoper te kunnen. In het hart van het tulpengebied staan de verkoopstalletjes huis aan huis. Daar blijken de tulpen helemaal € 1,20 per bos te kosten. Kom daar bij de bloemist maar eens om.

Ik probeer zo lang mogelijk langs het Noord-Hollands kanaal te blijven totdat ik de omleiding in zicht krijg waar ik vanmorgen ook gestrand ben. Als ik die volg kom ik ... aan de noordzijde van de blokkade tot stilstand. Ook hier is weer geen fatsoenlijke omleiding gemaakt die je om de werkzaamheden heen helpt. Slechte beurt PWN. Dinsdag zal ik ze eens bellen en vragen of dit niet beter kan.

Ik moet nu weer een stuk terugrijden en volg de backtrack functie van de GPS die mij dezelfde omweg van vanmorgen voorschotelt. In Alkmaar stuit ik ook op wegwerkzaamheden op de Noorderkade waardoor ik een paar keer een nieuwe route moet zien te vinden. Dat is normaal al vervelend, met een zere knie wil je dit al helemaal niet.

Na 176 km ben ik weer thuis. Prachtig mooie trip, wat gehinderd door fysiek ongemak en vervelende omleidingen. Volgende keer, mits me dit gaat lukken, wat meer kilometers maken in het vroege voorjaar.