Voorbereidingen wedstrijd Lelystad - Enkhuizen - Lelystad

Het vraagt wat discipline om in de periode tussen twee wedstrijden de training te continueren. Toch is dat nodig om vermogen en uithoudingsvermogen te blijven onderhouden. Eén maand verslappen kost twee maanden training om weer op het gewenste niveau te komen.

Een prettige bijkomstigheid is dat een heel goede conditie het fietsen zeer prettig en licht maakt. Met een heel lage hartslag van rond 100 slagen per minuut rij ik al 40 km/u. En dan zonder racekap, maar wel met het heel effectieve standaardvizier. Inmiddels is dit standaard vizier mijn nieuwe 'liefde'. De luchtweerstand van dit wat grotere vizier is meetbaar lager dan van het minivizier. Ook is het windgeruis nog minder dan van het minivizier. Instappen gaat nog steeds goed en als je je rug recht kun je ook nog over het vizier kijken.

De SRM meter toont de effectiviteit van mijn carbon Quest met het standaard vizier ook haarfijn aan.
Op de SRM grafiek (datakolom 1) van mijn dagelijkse boodschappenritje naar het postkantoor in Akersloot, rij ik op de heenweg met lichte tegenwind met hartslag 110 een snelheid van 41,3 km/u. Het geleverde vermogen is 177 Watt. Begin dit jaar was het overigens nog 'maar' 160 Watt bij hartslag 120.
Op de terugweg, ik rij dan van de pont in Akersloot naar het viaduct bij West-Graftdijk, heb ik de zwakke wind in de rug. Met hartslag 100 rij ik dan 40,1 km/u en lever een vermogen van 130 Watt.

Zoals eerder beschreven heeft Jan Reus vorig jaar mijn Quest versterkt in de omgeving van de ophanging van het achterwiel. Dit is een heel effectieve verbetering die sinds kort in uitgebreider uitvoering ook in nieuwe Quest velomobielen wordt aangebracht. Ten tijde van deze verbetering was er nog geen Risse demper. Bij de foto met het schuim zie je nog een Rockshox demper.

De wielstroomlijnkappen blijven belangrijk voor de snelheid. Ze kunnen wel wat effectiever vergeleken met de huidige smalle versies die onder meer door Jan van Steeg en de mannen van Velomobiel.nl worden gebruikt. De voetenbakjes zijn blijvertjes al heeft Jan Reus er aan de voorzijde flinke gaten in geboord om wat ventilatie te krijgen. Effectiever is de koplamp verwijderen, maar dat is me teveel gedoe.

De banden zijn nu een serieus vraagstuk. De Michelin radiaal banden zijn versleten dus die winst moet ik inleveren. Nieuwe zijn moeilijk maar eventueel wèl te krijgen. Nou ja krijgen, € 270,- per stuk is niet te geef. Ik ga ze dan ook niet opnieuw kopen. Blijven er drie mogelijkheden over. De veiligste keus is  de F-lite. Behoorlijk snel, vooral op het matige wegdek van de dijk Lelystad - Enkhuizen. Ook zijn ze goed lekbestendig. Wil ik nog harder, dan blijven er twee keuzes over. Ik heb de experimentele banden van Schwalbe nog. Deze lopen lichter dan de F-lite, maar zijn na 12.000 km gebruik nogal versleten. Nog lichter lopen de 150 gram lichte Michelin racebanden met de blauwe wangen. Daar heb ik er nog twee van. Er zit geen lekbescherming in en bij vochtige en natte condities is dit bijna een garantie voor een lekke band. Ik ben er nog niet uit.