Vanmiddag rij ik één van mijn regelmatige trainingsritjes. In de winter doe ik meestal rustig aan, maar voor de wind gaat het toch al wel snel 45 tot 50 km/u. Mijn favoriete ritje is 30 km lang en voert over de mooie dijken van de Schermer via Driehuizen naar Schermerhorn.
Enkele kilometers ten noorden van Driehuizen wonen op een boerderij op de westelijke oever van de ringvaart een tweetal Rottweilers. Zo gauw de beesten me zien rennen ze het boerenerf af, vliegen tegen de dijk omhoog en ... vallen aan. Dit ging tot nu toe altijd goed, al klopte het hart me af en toe in de keel als ik de honden net kon ontwijken.
Vanmiddag zie ik de honden weer de dijk oprennen en een fractie later komen ze slippend op het asfalt tot stilstand. Ik kan één van de secreten niet meer ontwijken en ik hoor een flinke klap tegen de linkerkant van de Quest. Wel GVD, heb ik dat? De honden rennen weer naar de boerderij en ik stap uit. Ik kan geen barsten of deuken zien, kennelijk heb ik het beest alleen maar geschampt.
Ik besluit naar de boerderij te gaan om verhaal te halen. Ik zal de boer vragen zijn erf af te sluiten. Maar hoe zullen de Rottweilers mijn bezoek waarderen? Nou niet zo goed. Ze gaan als gekken te keer en blaffen onophoudelijk en benaderen me agressief. De boerderij blijkt behoorlijk vervallen te zijn, de bel zal 50 jaar geleden waarschijnlijk voor het laatst gefunctioneerd hebben. Er is niemand thuis. De honden blijven agressief en zo gauw ik me omdraai proberen ze me te bijten. Achteruit lopend bereik ik de Quest en weet snel de fiets in te stappen. Nu geven de beesten het op en ik kan het erf verlaten.
Morgen ga ik weer langs bij de boer. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Daarnaast vrees ik dat de boer een schade van tegen de 1000 euro waarschijnlijk niet makkelijk zal betalen.
De foto is van Google Earth, de boerderij staat midden in beeld.
Update vrijdag 7-2-2014 13.00 uur.
Een buurtgenoot van de boer laat mij vanmorgen weten dat de honden van boer Dick de G. een al langer bekend probleem zijn. Bezorgers en collectanten durven al lang het erf niet meer op. De boer is verschillende keren op het gedrag van zijn honden aangesproken. Hij trekt zich daar helaas niks van aan.
Ik heb daarom de politie gebeld en het verhaal gedaan. Is vooralsnog een civiele zaak. Pas als er echt iets vervelends gebeurt komt de politie, onder het motto 'als het kalf verdronken is dempt met de put', in actie. In ieder geval is de 'buurtregisseur' op de hoogte gebracht.
Of dat erf oplopen nou echt slim was, durf ik toch wel te betwijfelen. Ik denk dat je er nog redelijk fatsoenlijk vanaf bent gekomen.
BeantwoordenVerwijderenDe enige hond waar ik in mijn leven ooit door ben gebeten was een Rottweiler. Ik ben er dus niet dol op.
Blijft natuurlijk het punt dat die beesten jou op de openbare weg niet zomaar moeten kunnen aanvallen.
Duidelijk een gevalletje van niet goed opgevoed zijn.
En wie niet wil/kan opvoeden, moet maar een hek kopen :)
Wim,
BeantwoordenVerwijderenIk heb mijn leven lang honden gehad en kan ook met agressieve honden wel omgaan.
Het boerenerf heeft een compleet afsluitbaar hekwerk, maar ... dat staat altijd open.
Groeten,
Wim
Goedemorgen Wim,
BeantwoordenVerwijderenZeer herkenbaar. Ik heb ook een tweetal vaste fans op mijn ww-route. Twee border collies die het erf bemannen van een boerderij bij Zoeterwoude komen ook steevast op mij af. Soms zien ze mij te laat en kunnen ze niets anders doen dan aan de overkant van de sloot 300 meter meerennen, luid blaffend geven ze het daarna op. Maar als ze de kant krijgen stormen ze het erf af en proberen me de pas af te snijden. Aanvallen doen ze niet maar ze blijven er vaak wel vlak naast lopen. Ik stuur dan richting de berm en dwing ze om in de berm te rennen door het hoge gras. Dat werkt afdoende want "de aanval" komt daarmee abrupt tot een eind. Evengoed lijkt een babbel met de boer in kwestie een goed idee om op voorhand te melden dat schade die voorvloeit uit de actie van zijn honden toch echt op hem verhaald zal worden.
Veel veilige trainingskilometers gewenst, groetjes,
Robert-Jan
Klinkt als redelijk asociaal gedrag van de eigenaar. Bij afwezigheid van afweergeschut (veel claxonneren wil nog wel eens helpen,maar hier waarschijnlijk niet) geloof ik dat ik toch maar een blokje om zou gaan.
BeantwoordenVerwijderenDat ken ik van een ander. Totdat die toch wel een keer gebeten was. Toen dacht hij er toch iets anders over. Ik was het erf in elk geval niet op gegaan.
BeantwoordenVerwijderenHeb op mijn route 2 punten zitten waar honden me aanvallen. 1 op de heenweg, 2 grotere honden, zitten met hun kop op mijn hoofd hoogte. Die met de sunrider ook een keer geraakt. Daarna was het wel over, zie ze nog wel eens op het erf, maar blijven daar nu rustig.
De andere op de terugweg, kleinere hond, die komt nog altijd op volle snelheid op me af. Maar is meestal te laat. Schiet dan achter mijn fiets langs en staat pas stil op de weg naast het fietspad. Als er een keer een auto achter me aan komt gaat dat mis. Maar ga daar niet het erf op om die eigenaar te waarschuwen. Ze staan ook wel eens buiten en zien de hond dan reageren, dus ze weten wel wat die doet. Maar doen er blijkbaar niets aan.
RJ
Hi Wim,
BeantwoordenVerwijderenVroeger als student heb ik als bijbaantje de post rondgebracht.
Sindsdien heb ik een hekel aan honden. In Nederland zijn er per jaar 150.000 bijtincidenten. 12.000 slachtoffers daarvan worden behandeld in ziekenhuizen. Het probleem ligt niet alleen aan de hond maar ook aan de eigenaren. Helaas kan iedereen een hond aanschaffen en deze bewust of onbewust aggresief opvoeden.
Ik ben benieuwd hoe dit afloopt. In ieder geval veel succes.
Groet,
Winand
Wel eens in Roemenië gefietst waar het barst van de zwerfhonden. Deze worden door de plaatselijke bevolking gebruikt om steenworptechnieken te oefenen. Niet erg aardig, maar zodra je als reiziger een steengooigebaar maakt druipen de honden al af. In Nederland zal deze Pavlov reactie er helaas niet inzitten.
BeantwoordenVerwijderenRB