SRM ingebouwd bij Elan

Vanmorgen met de Quest op de Foldycar en route naar Elan in Nijmegen. Hans van Vugt, eigenaar van Elan, is de Nederlandse SRM importeur. SRM vermogen meters zijn de nauwkeurigste meters in de markt. Zij garanderen dat de maximale afwijking binnen 2% blijft. In de praktijk wordt zelfs een afwijking van 0,5 % meestal gehaald. Daar kan geen enkel concurrerend, toegegeven meestal voordeliger systeem, aan tippen.

Eerst wordt het hele crankstel uit de fiets gehaald. Dan wordt het kleine tandwiel verwijderd evenals de beide cranks. Nieuwe cranks met SRM op de rechter crank komen daarvoor in de plaats. Vervolgens wordt er een sensor voor de cadans gemonteerd.
Als het geheel in elkaar staat wordt er even proefgedraaid om te zien of de PowerControl 7 de signalen van cadans en snelheid goed ontvangt. Even ben ik ongerust dat de snelheidssensor door het carbon van de wielkast mogelijk geen contact kan maken met de draadloze PowerControl. Hans verzekert me dat dat geen probleem is. Hij heeft er al enkele in carbon Quests ingebouwd en dat ging prima. Even later, de snelheidssensor wordt op de linker veerpoot gemonteerd, blijkt het inderdaad prima te werken. De snelheidssensor maakt gebruik van hetzelfde magneetje dat er al zit voor de gewone Cat-Eye snelheidsmeter. Deze laatste doet het niet meer, de kabel is op de band doorgesleten en moet vervangen worden.

Het eerste ritje met de SRM, de PowerControl zit gewoon in mijn borstzak, werkt alles naar behoren. De SRM PowerControl zal straks op mijn stuur geplaatst worden. De derailleur moet wat worden bijgesteld en Hans zet er ook nog een nieuwe binnenkabel voor de voorderailleur in.
Hij legt me uit wat er allemaal mee kan. Teveel om op te noemen. Een opsomming:

-hoogte
-cadans
-snelheid
-vermogen in Watts
-hartslag, desgewenst onderverdeeld in zones
-energieverbruik
-temperatuur
-dag, datum en tijd

Alles wordt iedere seconde in het geheugen van de PowerControl vastgelegd voor latere uitlezing in de computer.
Nu eerst maar eens ervaring opdoen alvorens te gaan testen. Hans zal me alle testdata geven die er door hun team op de RDW baan getest zal worden. Ik ben dan ook hartelijk welkom.
Hans, dank voor de professionele en prettige manier waarop alles gegaan is.

Yepp

Yepp, wat moet dat hier?
Deze blog gaat nogal eens over het sneller, stiller, comfortabeler en veiliger maken van velomobielen. We realiseren ons nauwelijks hoe fantastisch het is om met dit soort voertuigen te kunnen rijden. Daarvoor heb je behalve twee benen minimaal één arm nodig.
Maar wat als je zonder armen bent geboren? En dat ook nog eens in Ghana.
Een Amerikaanse sponsor heeft Bram Smit van Fast Forward Ligfietsen gevraagd een fietsje te ontwerpen en te bouwen waarmee een Afrikaans jochie dat zonder armen is geboren toch kan fietsen.
Het nieuwe fietsje is eenvoudig van opzet, kan makkelijk worden gedemonteerd en kan met uitsluitend de trappende voeten worden bestuurd. Kenners zien er zeker een variant in van de Flevobike kanteltrike.
Een heel goed initiatief.

Risse Astro 5 en Genesis voor Quest/Strada klaar

Risse laat me weten dat de Astro 5 en Genesis klaar zijn voor verzending. Maandag gaan ze naar Nederland onderweg.
Echte fotografen zijn het niet, maar op de kleine fotootjes is wel te zien dat de beide schokdempers er heel fraai uitzien.
Als ik ze in mijn handen heb maak ik er wel fraaiere opnamen van.
Komende week krijg ik ook de prijzen.
Best spannend.

Ze komen er aan

Vanavond mailt Kevin Risse:

Wim,
We are waiting to receive the shock bodies back from being anodized. We should receive them tomorrow.
We have the shaft assemblies ready to go, so we will either be shipping the two sample shocks to you tomorrow, or on Monday.
I will send you some pictures of the shocks once they are fully assembled.
Talk to you soon,
Kevin

Even later mailt Kevin enkele foto's van de Astro 5 voor onze velomobielen.
Wow!

Wielkaststrip in webwinkel

De experimentele wielkaststrip is een polyurethaan profiel dat de luchtstroom bij de wielkasten van velomobielen met open wielkasten voorbij de wielen moet leiden. Dit voorkomt turbulentie in de wielkast en levert daardoor mogelijk een hogere snelheid op. Ik heb heel fraaie aluminium profielen laten zetten waarbij de randen van het profiel messcherp worden. De lucht zal hierdoor zonder veel turbulentie loslaten. Dit gaat op dezelfde manier als bij het mini vizier. Uiteraard moet dit nog worden aangetoond.

Ik broed op een meetmethode met behulp van slepen door mijn Quest van een Mango zonder en met strippen.
Met de SRM, deze wordt volgende week in mijn Quest gebouwd, kan mogelijk het verschil in weerstand worden gemeten.
Enkele Mango eigenaren willen er graag mee experimenteren en hebben gevraagd of de strippen in de webwinkel kunnen worden opgenomen.
Vanaf nu zijn te hier te bestellen.

Quest maakt koprol met racekap

De titel van deze posting suggereert een horror scenario. Lees verder.
Als producent van de carbon racekappen hoop je dat de rijders ermee snel, comfortabel en veilig hun kilometers afleggen. Dat gaat meestal goed, soms niet. De vraag is, en vele klanten stellen die vraag aan ons, is zo'n kap wel veilig? Sommige klanten zijn bang voor de zogenaamde 'naalden' bij breuk van het carbon. Wij hebben stukken laminaat liggen om te laten zien dat het laminaat dat wij maken vrijwel onverwoestbaar is en na breuk geen naalden vertoont. Duitse klanten vragen soms om een stuk laminaat op te sturen om zelf te testen. Die testen zijn steeds positief, maar de beste test is toch het horror scenario, een volledige koprol in een Quest met racekap.
Jan Holtland is de ongelukkige. Lees zijn letterlijke verhaal.

Ik ben een tijdje geleden trouwens met kap en al over de kop gegaan.
Ik werd door een tegemoetkomende vrachtwagen in het donker van het asfalt gedwongen doordat hij onnodig midden op de weg bleef rijden. Ik de berm in op het laatste moment, bij het terugdraaien de weg op heb ik de scherpe rand van het asfalt gemist. Het achterwiel bleef daartegenaan hangen waardoor de Quest dwars kwam te staan en 1 keer helemaal over de kop ging en toen op de zijkant uitgleed.
Ik zal nog zo'n 25 a 30 km/u gereden hebben na wat snel remmen. Ik had natuurlijk eerst af moeten remmen en toen voorzichtig de weg weer op.
Rondom krassen en lakschade natuurlijk, een flinke deuk in de kap en wat scheurtjes. Niettemin denk ik dat hij me wel voor een flinke hoofdwond behoed heeft. De deuk kon ik er zo weer uit duwen. Zelf had ik totaal geen verwondingen!
Als het wat beter weer is, ben ik van plan hem naar Jan Reus te brengen voor een opknapactie.

Mango gepimpt

Mango rijder Lorenz Groters wil zijn mooie fiets wat sneller maken. De Mango heeft nogal afgeronde wielkasten, naar de huidige maatstaven geen goed aero-dynamisch recept. Ik stel voor om poly-urethaan strippen te maken die aan de voorzijde van de wielkasten de wind goed zullen loslaten en dus voor minder turbulantie in en rond de wielkasten zullen zorgen. In de vorige posting stelde Lorenz voor om die strippen nog wat geavanceerder te maken en als het ware lippen te maken die verder reiken dan de begrenzing van de wielkast.
Die strippen heeft Lorenz vandaag aangebracht. De foto's spreken voor zich. Ook de voetenstrippen, in dit geval in de kleur zwart, heeft Lorenz aangebracht.
Als laatste heeft hij de achterzijde 'verscherpt' door het aanbrengen van Lexan strippen.
Het geheel ziet er prima uit. Samen met het minivizier, zal zijn Mango merkbaar sneller worden.
Degenen die dit willen volgen kunnen zijn blog bezoeken. Zijn blog staat nu ook in mijn lijst van blogs.

Alle foto's Lorenz Groters

Schuurstrip

Elke maandagmorgen drinken enkele velomobilisten koffie op ons eiland. Tijdens die gesprekken passeren alle nieuwe ontwikkelingen de revue. Ik dacht dat ik al een aardig assortiment poly-urethaan strippen in het programma had, maar mijn gasten weten er nóg wel een. George Krug, Kees van Hattem en Rob Kaag poneren een idee om een schuurstrip te maken voor onder de body van de Quest.
En ja, wie heeft er niet eens zijn velomobiel te enthousiast aan de staart opgetild en omgedraaid? Krsststtt .... en je neus loopt kras schade op. Vervelender is dat je wel eens te gretig een trottoir of drempel op- of afrijdt. De bodem schuurt onheilspellend over het beton en diepe krassen zijn het gevolg. Da's niet prettig voor de gelcoat en uiteindelijk tast het de waarde van je velomobiel aan.

Vandaag haal ik bij Aluminium lasbedrijf Van der Velden twee fraaie aluminium profielen op. Deze profielen zijn primair bedoeld om windgeleiding strippen te maken voor de wielkasten van de Mango en de Strada. Bij wijze van proef maak ik 300 gram poly-urethaan aan en vul één van de twee nieuwe aluminium profielen.
Na 12 uur haal ik het nieuwe profiel uit de mal en zie dat er een heel fraaie schuurstrip is ontstaan. De strip is ruim 3 cm breed en 7,5 mm hoog. Bevestigen met secondenlijm op PVC tape en je hebt de onderzijde van je kostbare fiets beschermd tegen ruwe aanraking met stoepen, drempels en ander ongerief.

Mochten er liefhebbers voor zijn, dan kan ik ze uiteraard in de bekende kleuren maken. Reken op 22 euro per strip van 2 meter lengte.

Bij de foto: Links de schuurstrip, midden de stormstrip, rechts de voetenstrip. Door een andere doorzichtiger gietrubber worden de kleuren van de strippen heel fraai. De nieuwe schuurstrip komt qua kleur heel dicht in de buurt van de originele gele Quest kleur. De eerste gebruikers van voetenstrips rapporteren een vergelijkbaar comfort van de voetenstrip in vergelijking met een volledige afsluiting van de voetengaten met Lycra.

Risse schokdemper prototype bijna klaar

Risse stuurt mij vannacht een eerste afbeelding van de schokdemper. De onderzijde is klaar, de fitting aan de bovenkant moet nog worden gemaakt. Het ziet er al heel fraai uit. Goed te zien is dat de schokdemper speciaal voor onze velomobielen wordt gemaakt.
Het zijn geen aanpassingen op een standaard demper, maar een mooie nieuwe ontwikkeling.
Morgen al kan deze demper naar Nederland worden gestuurd. We overleggen nog of we wachten tot de tweede demper, de Astra 5, klaar is, of dat wij met deze Genesis demper gaan proefrijden.

Nieuwe kettingtandwielashouder succesvol in gebruik

De nieuwe kettingtandwielashouder is nu een aantal keren verkocht en ingebouwd. De gebruikers zijn heel happy met deze nieuwe nog solider ashouder. Van een dealer, ja Velomobielonderdelen.nl heeft dealers :), die zijn werkzaamheden heeft gestaakt, heb ik een klein aantal ashouders van de vorige generatie teruggenomen. Deze ashouders zijn gelijk aan de huidige versie, dus ook met de nieuwe rechter scharnierende lager. Het enige dat ontbreekt is het oogje waaraan de tiewrap voor de kettingbuis kan worden bevestigd. Deze versie is dus 100% geschikt voor degenen met een carbon of aluminium kettingafscherming. Uiteraard kan deze ashouder ook gebruikt worden als je een kettingbuis hebt, maar dan moet je na het openklappen van de ashouder een nieuwe tiewrap aanbrengen.
Wil je zo'n comfortabele ashouder, open en dicht in één minuut, waarna je velomobiel heerlijk stil wordt, dan kun je deze nu voor 69 euro in je bezit krijgen. Bestellen kun je het onderdeel hier.

Meten is weten, SRM besteld

Meten is weten. De vele aanpassingen aan de Quest hebben deze velomobiel veel sneller gemaakt. Zo reed ik tijdens CycleVision 2005 tijdens de uursrace 42 km/u. 6 jaar later was dat tijdens CycleVision op de RDW baan al 55,3 km/u. Deze 13,3 km/u snelheidswinst is toe te schrijven aan verschillende snelheid verhogende maatregelen. Deze zijn grotendeels op aero-dynamisch vlak, deels ook mechanisch.

Maar wat nu precies de effecten van de individuele aanpassingen zijn blijven raadselachtig. Met de hartslagmeter zijn wel indicaties te krijgen, maar een precieze meting is alleen met echte vermogen meters te realiseren. Er zijn naast SRM inmiddels enkele concurrerende systemen. Er is echter geen enkel systeem dat de nauwkeurigheid van een SRM Professional systeem haalt.
Na de verrassende en spectaculaire resultaten van het mini vizier, met de bereidwillige hulp van Jan van Steeg en zijn SRM meter vastgesteld, smaakt het naar meer.

Vanmorgen heb ik bij Hans van Vugt van Elan een nieuw SRM Professional systeem besteld. Dit draadloze systeem, zoals op de foto's bij dit artikel, heeft een nauwkeurigheid binnen 2%. De roep van verschillende mensen om van meer producten te onderbouwen wat de effecten op de snelheid zijn, kan straks worden gerealiseerd.
In de komende periode zal deze SRM door Elan in mijn Quest worden ingebouwd.

Mini vizier levert 40 tot 45 Watt voordeel op

Het mini vizier is inmiddels op zeker 200 velomobielen in gebruik. Eerder al realiseerde ik een snelheidswinst tot 4 km/u. Veel fietsers hebben moeite dat te geloven. De methode die ik hanteerde was meten met een hartslagmeter. Meten met een SRM meter is zeer veel nauwkeuriger, maar daar beschik ik niet over.

Tot vandaag. Jan van Steeg rijdt vandaag op de wielerbaan in Alkmaar. Jan heeft een SRM in zijn Quest gebouwd en kan nauwkeurig meten zonder gebruik van de hartslagmeter. Een SRM meter bestaat uit een speciaal crankstel waarin krachtopnemers zijn geïntegreerd. Jan is bereid enkele runs te doen met en zonder minivizier.
De SRM meter, o.m. in gebruik bij alle profploegen in de Tour de France, meet continue snelheid, geleverd vermogen in Watts, hartslag en cadans. Het wordt dan mogelijk om bijv. 250 Watt te trappen en te kijken hoe hard je open rijdend zonder vizier gaat. Na aanbrengen van het vizier ga je weer een aantal ronden rijden op precies dezelfde hoogte, de blauwe lijn, op de baan. Als je weer een aantal ronden met 250 Watt hebt getrapt, heeft de SRM meter precies het verschil voor je vastgelegd. Jan laat me vanavond weten dat het rijden met vizier tussen 40 en 45 Watt minder vermogen vraagt. Dat is bij de hoge snelheden die Jan rijdt een verschil van ongeveer 4 km/u.

Nou zal de gemiddelde toerfietser geen 50 km/u rijden. Maar als je 30 km/u rijdt tegen Bft 4, een dagelijks voorkomende situatie, heb je wel 50 km/u wind tegen en is de situatie vergelijkbaar. Nu zijn er in de dagelijkse praktijk veel variabelen in het spel. Jan van Steeg heeft lichtlopende banden en op de baan komt de wind recht van voren. Tijdens de test met de tufts hebben we gezien dat het mini vizier de luchtstroming rond het instapgat en de achterkant van de fiets zeer positief beïnvloedt.

Het verschil dan Jan van Steeg vandaag meet is ronduit spectaculair. En dat met een goedkoop stripje Lexan.
Ook een ander onderdeel uit de stal van Velomobielonderdelen.nl, de racekap, scoort meer dan uitstekend.
Ik overweeg zelf een SRM aan te schaffen om effectief te kunnen meten aan de vele aero-dynamische aanpassingen die nog op het programma staan.

Vortex generators gearriveerd

Deze week bezorgde de postbode een envelop met daarin 17 Stolspeed vortex generators. Als ik de envelop open val ik bijna van mijn stoel van verbazing. Wat zijn die dingetjes klein. Met de schuifmaat kom ik tot een hoogte en een breedte van rond 10 mm bij een lengte van 25 mm. Er is een montagemal bij die aangeeft dat de kleine Lexan vortex generators op een onderlinge afstand van 3 cm en onder een hoek van 15 graden moeten worden geplaatst.

Ik draai de Nikon Micro Nikkor 100 mm lens op de D700 en probeer één zo'n klein nest goed in beeld te brengen. Op de foto's hiernaast lijken het hele ruimteschepen, maar ze zijn echt maar één centimeter hoog en 2,5 cm lang.

In de komende periode gaan we ze met stil weer op de racekap en eventueel voor de wielkasten van een Strada of Mango beproeven.

'Crash Beekie door laaghangende zon'

Al langere tijd bekijk ik de manier van rijden van onze welbekende Beekie met enige zorg. En ik niet alleen. Iedereen die wel eens met Beekie oprijdt is meer dan op zijn hoede.

Nu weer de zoveelste crash in Hoorn.
Ik zie veel fietsers met ach en wee reageren. Tijd voor een wat kritischer reactie op het blog van Beekie. Dit valt echter bij Beekie niet in goede aarde en hij schopt me direct van zijn blog af.
Beekie, dat helpt niet. Wim heeft een nog beter gelezen blog, dus mijn reactie lezen de mensen bij deze hier.

Na alle ach en wee dan toch maar eens een wat kritischer reactie.
De kruising waar Marcel is gecrasht is goed overzichtelijk. Tussen de haakse kruising met het paaltje en de weg is meer dan 10 meter afstand.
In de Wegenverkeerswet staat dat je moet kunnen remmen binnen de afstand waarover de weg vrij en te overzien is.
Dat doet Beekie voor de zoveelste keer niet. Ik heb persoonlijk in Duitsland Beekie tweemaal een bijna fatale aanrijding op een haar na zien mislopen.
Ik denk dat Marcel zich eens moet gaan afvragen of ie wel op deze manier met het deelnemen aan het verkeer door moet gaan.
Ook ik heb gisteren anderhalf uur tegen een ondergaande zon ingekeken. Ik ben enkele malen vrijwel gestopt omdat ik het - met één oog - niet goed kon zien. Marcel gooit zich evenwel als een lemming voor het gemotoriseerde verkeer.
Dit wordt nog eens zijn dood. Ook moet je de risico's die er gelopen worden door uitwijkende bestuurders, niet uitvlakken.
Tenslotte is het ook niet goed voor de schadeomvang van de verzekering van velomobielen bij Van Herp.
Die rekening, minder van belang, gaan we wel samen betalen.
Marcel, ik bedoel het goed met je, maar hoop wel dat je eens goed nadenkt.
Groeten,
Wim

Nu je me de toegang tot je blog ontzegt moet ik jouw blog uit mijn lijst met blogs verwijderen. 80% van het bezoek aan jouw blog komt via deze blog. Betekent simpelweg minder bezoek aan je blog.

Unieke carbon toer/racekap afgeleverd

Vanmorgen om 5 uur gaat Jan Laverman, een Questrijder uit Barendrecht bij -11 C. onderweg naar Hoorn. 130 zware kilometers om een racekap op te halen. Deze carbon toer/racekap is een heel bijzonder exemplaar. Jan wil graag licht in de Quest als de kap er overdag op staat. Jan Reus en 'ik zei de gek' bedenken een systeem met een aantal ronde ruitjes.
Jan Reus plakt op de binnenkant van het liggende deksel een vijftal strippen hardschuim. Dan wordt er een laagje carbon over heen gelamineerd. Dan de grote gaten boor er doorheen en vervolgens in vijf stappen de ontstane gaten vol gieten met epoxy.
Het resultaat is prachtig. De ruitjes zijn aan de buitenzijde niet voelbaar. Licht in de Quest en ook de ontvangst van de GPS, normaal gesproken onmogelijk onder koolstof, is behoorlijk goed.
De Quest van Jan krijgt wat versterkingen, nodig na een crash. Het deelbare kettingtandwielashoudertje gaat erin, de stormstrip erop en de voetenstrip eronder. Bebop pedalen worden gemonteerd en nog een mini vizier gaat in de tas mee. Met kap op gaat Jan weer op weg naar Barendrecht. 260 km op een zomerdag is al een hele opgave, onder deze condities is het helemaal een enorme prestatie.

Voetenstrip goed bevestigd, ritje naar Oostwoud

De voetenstrip moet opnieuw worden bevestigd nadat deze op de veerstoep is losgeraakt. Dubbelzijdige tape heeft onvoldoende houdkracht. Ik probeer het met Bisontix en met Simson solutie. Ook deze producten doen het niet goed. De strip zit op een heel vijandige plaats. Ik denk wel dat secondenlijm de klus kan klaren.
Maar secondenlijm op onze mooie gelcoat is niet het eerste dat je wil. Secondenlijm lost uitsluitend in aceton op.
Ik realiseer me dat secondenlijm geweldig goed plakt op PVC tape én op poly-urethaan.
Een stukje Coroplast tape, dezelfde die als afwerking tussen de body en top wordt aangebracht, plak ik op de body.
Dan druk ik met een druppeltje secondenlijm het soepele rubber profiel op de tape. Letterlijk een seconde later zit de strip muurvast. Dat werkt dus uitstekend en kan er desgewenst, met de Coroplast, ook makkelijk weer af.

Vanmiddag is het prachtig weer, het vriest 5 graden en het waait 3 tot 4 Bft. Eerst plak ik de voetenstrip opnieuw vast zoals hierboven beschreven. Ik kleed me om en ga op weg naar Oostwoud om Jan en Annie Geel een hart onder de riem te steken na de brand in de werkplaats.
Het rijdt prachtig en de voetenstrip doet zijn werk weer uitstekend. Overal wordt er volop geschaatst en het is goed opletten bij de honderden geparkeerde auto's. De racekap geeft weer alle comfort en snelheid. Niet dat het hard gaat, met rond 35 km/u tegen wind hoef ik niet te zweten. Komt ook door de F-Lites en Furious Fred die ik er nog steeds om heb liggen.
Voor het maken van enkele foto's doe ik het vizier niet eens open. De opnamen door de Lexan ruit zijn prima. In Schermerhorn laveer ik tussen de klunende schaatsers door.

In Oostwoud komt Jan met een mondkapje op me aflopen. Helaas kan ie niet fietsen, de Quest staat achter de met asbest verontreinigde zone en kan er niet doorheen. We praten bij en Jan laat foto's zien van de brand. Die blijkt toch best heftig te zijn geweest. Alle schroevendraaiers lijken op druipkaarsen. Gesmolten PVC schrootjes, bij brand ontstaat daar zoutzuur uit, hebben alle metalen spullen al zwaar doen roesten.
Bij Jan en Annie, de koffie smaakt prima, zie ik dat ik alleen maar een dunne lange onderbroek aan heb. Mijn gewone lange overbroek ligt nog thuis. Toch is het uitstekend te doen, dank zij de voetenstrip en de racekap. Ook de elektrische voetverwarming doet het weer als vanouds.

Terug heb ik de inmiddels flink geluwde wind in de rug. De zon staat al laag en gaat bloedrood onder.
Mooie winterrit van 94 km.

Morgen een verhaal over de inmiddels ontvangen Vortex Generators.

Doorbraak schokdemper

Vandaag is het een heuglijke dag. Vanmorgen komt er van Risse Technology uit de Verenigde Staten een prachtig ontwerp voor een nieuwe volledig op de Quest, Strada en Mango toegesneden schokdemper.
Ik heb samen met Risse het ontwerp gemaakt en heb de tekening inmiddels goedgekeurd. De eerste test exemplaren van de Risse Genesis en Astra 5 dempers voor de Quest, Strada en Mango, worden nu geproduceerd en zijn eind volgende week klaar.

Specifiek voor onze velomobielen ontworpen
De lengte van de veerweg, de 'travel' is 63,5 mm. Dit betekent dat het achterwiel over de gehele lengte van de veerweg wordt geveerd en gedempt. Deze nieuwe dempers maken zware hefboomconstructies overbodig die nodig zijn om standaard MTB dempers, deze veren maximaal 38 mm in, te kunnen gebruiken. Ik heb nog geen precies gewicht, maar verwacht dat de nieuwe demper niet zwaarder zal zijn dan de 300 gram van de huidige veerpoot. De inbouwmaten zijn precies gelijk aan die van de huidige veerpoot. Er hoeven in de Quest en Strada dan ook geen aanpassingen te worden gedaan. Gewoon de oude veerpoot eruit draaien en de nieuwe op de bestaande fitting draaien. Dan de vleugelmoer boven weer vastdraaien en je kunt veiliger, sneller en comfortabeler met je velomobiel rijden. Voor de Mango, deze heeft een 2 cm kortere veerpoot, kan het vorkje bovenaan eenvoudig worden overgezet. Uiteraard kunnen deze lucht geveerde en olie gedempte schokbrekers, voor iedere andere velomobiel met een ongeveer vergelijkbare veerpoot worden geleverd.

De oude veer kan door iedere fietser één op één worden vervangen door één van deze nieuwe dempers.
Wil je meer specificaties zien van de dempers, kijk dan hier. De foto's die hierbij zijn afgebeeld zijn van de Genesis en Astra 5 demper zoals die onder meer in mountainbikes worden gebruikt.
Prijzen weet ik nog niet, deze zullen komende week bekend worden.

Al met al ben ik heel blij dat er 19 jaar na de introductie van de huidige veerpoot eindelijk een veiliger, sneller en comfortabeler alternatief komt.

Wielkaststrip

Verschillende Mango en Strada rijders volgen mijn strapatsen met de strippen met belangstelling. Een vraag die me regelmatig gesteld wordt: 'Zou een strip op de voorrand van de wielkasten van de Mango en Strada mogelijk een voordelig effect hebben?'. De voorste randen van de velomobielen met open wielkasten hebben afgeronde hoeken. De luchtstroom krult daar naar binnen en wordt heftig turbulent. Eigenlijk hetzelfde effect als rijden met open instapgat. Het is inmiddels wijd en zijd bekend dat een Lexan minivizier daar een bijzonder effectieve rol vervult, met name de hogere snelheid is merkbaar.
Het is duidelijk dat de lagere snelheid van velomobielen met open wielkasten, een enkele superracer als de EVO K uitgezonderd, goeddeels wordt veroorzaakt door turbulentie rond de open voorwielen.
Als een goed gevormd profiel de wind uit de voetengaten kan houden, dan zou een aangepaste strip de wind ook bij de wielkasten een goede geleiding kunnen geven, de turbulentie en weerstand in de wielkast verminderen en daardoor de snelheid verhogen.

Mango rijder Lorenz Groters heeft nog meer noten op zijn zang. 'Kan het profiel niet zodanig worden dat de wind tot voorbij de rand van de wielkasten wordt geleid'. Lorenz doet er een duidelijke tekening bij. Een leuke uitdaging voor Wim.
Het maken van een extrusieprofiel is onbetaalbaar dus op naar de bouwmarkt. Ik zoek een aluminium profiel met een hoek van ongeveer 130 graden. Je raadt het al, dat is er niet. Met twee losse profielen, een tafelrandprofiel en een lekdorpel, knutsel ik een goed profiel in elkaar. Met 100 gram poly-urethaan, dit keer op verzoek van Lorenz in rood, maak ik het eerste profiel.
Dat ziet er goed uit. Lorenz zal ze op zijn Mango aanbrengen vanaf de positie die zichtbaar is met rode tape tot en met de onderkant van het wiel. Op die manier zal de hele wielkast een betere aanstroming krijgen.

Ritje met nieuwe voetenstrip, pont en ijsgang

Vanmiddag even naar de post in Akersloot om wat pakketjes te versturen. De nieuwe voetenstrip doet zijn werk prima. Uiteraard voel je de lagere temperatuur, maar een koude wind voel ik beslist niet. De pont in Akersloot vaart nog wel maar vraag niet hoe.
Door ijsgang kan de pont niet tegen de kade aanmeren. Daar weet de pontschipper wat op. Een stukje dwars uit de flank en de pont schuift de meeste schotsen terzijde. Dan een flinke aanloop en de pont vermorzelt de laatste schotsen. Nog lukt het niet om van de pont af te komen. Nog maar een keer dan. Uiteindelijk kan de klep omlaag. Dat gaat nog steeds niet goed. De klep maakt een heel steile hoek met de veerstoep. Het is uitstappen geblazen en als ik de Quest met de hand vooruit duw raak de onderkant van de neus toch nog de veerstoep.

Op de terugweg gaat het iets beter. De pontschipper maakt me erop attent dat er een stukje van de strip loshangt. Dubbelzijdige tape overleeft een harde aanraking met de straat dus niet. Vastlijmen met secondenlijm werkt gegarandeerd, maar mogelijk wil ook Bisontix of een ander soort tape goed werken.

Vlak voordat de pont aan de andere oever afmeert zie ik dat drie meerkoeten worden gemangeld tussen twee ijsschotsen. Naar gezicht dat deze 'pastoortjes', ze huizen in flinke aantallen de hele winter op ons erf, zich niet op tijd uit de voeten hebben weten te maken.