Quest verwende kwast

Vanmiddag is het precies 0 graden C. Prachtig zonnig weer en windje 2 tot 3 Bft uit het oosten. Onze verhuizing is afgelopen week maandag geweest, maar omdat alles nogal uitloopt, er is bijv. nog geen gas, kamperen we nog in ons oude huis. Vrijdag a.s. wordt het huis aan de nieuwe eigenaar overgedragen en dus is het een goed moment om de Quest naar zijn nieuwe onderkomen te brengen.
Ik kleed me om en mis mijn fietshandschoenen, ingepakt natuurlijk. Ik wist dat de Hotronic voetverwarming ook al verhuisd is. Gelukkig ligt mijn warme muts in de Quest en een stel oude suede handschoenen vind ik in de handschoenendoos. Ik zet de schuimkap erop en ik rij richting Uitgeest. Heerlijk om na een paar weken weer eens een eindje te fietsen. Hartslagmeter en horloge zitten al in de verhuisdoos en hard hoeft het vandaag niet te gaan. De eerste kilometers zijn fris maar al gauw kan de fleece shawl wat losser en de handschoenen uit. De snelheid blijft rond de 38 km/u en van zweten komt het dus niet. Wil ik ook niet, want op De Woude zal mijn vrouw mij ophalen en daarna gaan we op familiebezoek.
Ik zet de Quest voor de deur van de garage en maak een foto. De kleine Canon Powershot heeft een lege accu en ik ga binnen op zoek naar een andere camera. Die vind ik snel en maak een foto. Daarna til ik de fiets over de drempel en draai hem in de garage om. De elektricien is nog wel niet weg, en zijn spullen liggen nog overal, maar de garage is met 4.40 x 11.00 meter zo groot dat de Quest er in verzuipt. Vanaf nu kan de Quest zich als een verwende kwast voelen. De banden staan op glanzend natuursteen dat ook nog eens voorzien is van vloerverwarming. De centrale stofzuiginstallatie heeft ook een zuigmond in de garage en zelfs een wasbak is onder handbereik. Al met al heel comfortabel.

Even niet fietsen ivm verhuizing

Morgen 10 december verhuizen we naar onze nieuwe stolpboerderij op het eiland De Woude. Daarom is het op het fietsfront tamelijk rustig. Doordat onze aannemer te laat de nutsvoorzieningen heeft aangevraagd, zijn die broodnodige voorzieningen nog niet beschikbaar. Gelukkig kunnen we nog een aantal dagen in ons huidige huis blijven kamperen, maar 21 december wordt ons huis overgedragen aan de nieuwe eigenaar.
Willen jullie kijken hoe ons nieuwe huis eruit ziet, kijk even op http://woude6.blogspot.com/

Neksteun op Quest

Op de Google lijst van de ligfietsers wordt een vraag gesteld over nek/hoofdsteunen in Velomobielen. Ik heb al een tijd een neksteun in gebruik die werkelijk bijzonder comfortabel is. Deze is zo zacht dat ik ook met een slecht wegdek mijn nek er tegen laat steunen. Toch voel ik de harde rand er niet doorheen.
In mijn geval bestaat de neksteun uit een vrij zacht stukje schuimrubber bekleed met een zijdeachtige stof. Ik heb een aluminium schootsteun van een laptop, een zogenaamde iLap, van zijn schuimrubber voorkant ontdaan, dit in twee stukken geknipt en de randen netjes afgewerkt.
Wil jij ook zoiets maken? Neem dan een stuk buisisolatie en bekleed dit met stof en een stukje klittenband. Bisonkit doet hier wonderen. Plak een contra-klittenbandje op je Velomobiel en klaar is Wim.
Ik heb eerder op verzoek van Theo Mol een paar foto's gemaakt.
Die staan hiernaast afgedrukt.

Schlumpf mountaindrive

Vandaag kom ik er weer achter dat het bereik in de versnellingen van de Quest gewoon te weinig is. Voor het gemiddelde toerrijden is er natuurlijk niks aan de hand, maar als de uitersten, een wedstrijd met rugwind of de beklimming van een steile helling, aan de orde zijn, dan is het niet optimaal.
Het huidige 58-tands tandwiel is al 6 tanden groter dan het 52-tands tandwiel dat Velomobiel.nl standaard monteert. Voor de wind op hoge snelheden van boven de 55 km/u wordt het traptempo voor mij veel te hoog. Een 65-tands tandwiel zou beter zijn om ook bij die hoge snelheden voldoende druk op de pedalen te houden.
Aan de andere kant is het bereik van de versnellingen bij het beklimmen van steile hellingen in de buurt van Giessen in Duitsland, ook te klein. Op het kleinste tandwiel voor en de grootste achter, wordt het toch een soort van 'stumpen'.
Daar komt nog bij dat het schakelen van de 3 versnellingen voor met een 58-tands als grootste moeizaam verloopt. Het is of 1 en 2 goed schakelen, of 2 en 3.
Velomobiel.nl geeft er de voorkeur aan om voor de tocht naar Giessen het 58-tands tandwiel te vervangen voor een 52-tands. Ook kan dan achter een groter kransje worden gemonteerd. Heel aardig natuurlijk, maar de bezwaren van de hoge snelheid blijven altijd.
Daarom wordt het idee om een Schlumpf mountaindrive te monteren steeds sterker. Een Schlumpf mountaindrive geeft een vertraging van 2.5. 65 tanden wordt dan 26. Dit trapt al 20% lichter dan de standaard gemonteerde 30-tands voor.
Voor kunnen dan bijv een 45 en een 65-tands worden gemonteerd. Meer dan 2 bladen is niet nodig.
Een 45 is groter dan de standaard gemonteerde 40 en dit betekent dat ik tot ruim 40 km/u op het middelste blad, straks het kleinste blad, kan blijven.
Voor de nieuwe Quest die in maart 2008 komt, maar op het verlanglijstje zetten.

Rondje De Woude en 62 km/u

Eigenlijk is het geen weer om een hond naar buiten te sturen. Het is met 6 gr. C fris, helemaal omdat het Bft 5 tot 6 waait en er nu en dan felle buien, soms met hagel, vallen. Gisteren was fietsen niet aan de orde, mijn schoonmoeder overleed op 81-jarige leeftijd. Daarom vandaag een kort rondje.
Ik kijk nog even of de druk in de banden er nog op lijkt. Van Hans Wessels kreeg ik een digitale Schwalbe bandendrukmeter. Echter.... deze meter is niet geschikt voor de kleine wieltjes van een Velomobiel. De meter moet in het verlengde van het ventiel worden geplaatst, maar die ruimte is er niet. Een frans ventiel laat zich wel naar buiten buigen, maar goed lijkt me dit niet.
De druk dan maar met de pomp meten. Er kan een halve bar bij om weer op 5.5 bar te komen.
Ik kleed me relatief warm aan en vertrek met de wind in de rug. Ondanks de lage temperatuur en de vele kleding zorgt de rugwind al vlot voor een mooie snelheid. Tot Uitgeest blijf ik net onder de 50 km/u. Ik ben zeer op mijn hoede bij de bocht achter het Shell station. Het is hier altijd vochtig en er liggen bladeren van de vele bomen.
Buiten Uitgeest, op weg naar Krommenie, trek ik stevig door en schakel al snel naar het 58-tands blad voor en de 9e versnelling achter. Rond de 60 km/u wordt het traptempo wel erg hoog. Ik wil liever druk op de pedalen houden en niet zo razendsnel ronddraaien. Ik doe ik het nu toch maar even en bereik een maximum snelheid van 62 km/u. De hartslag is met een maximum van 165 slagen per minuut zoals verwacht.
Tegen de harde wind rij ik langs de Markervaart met 32 km/u en hartslag 128 rustig naar mijn nieuwe woonplaats. 10 december is de verhuizing gepland.
Na een kopje Espresso bij Folkert en Gertien van Eetcafe De Woude, rij ik tegen een tot Bft 7 aantrekkende wind naar het pontje in Akersloot. Meer en meer buien ontwikkelen zich rondom mij, maar ik krijg niet meer dan een paar spatten te verduren.
Op de weg naar Limmen trekt de wind die nu dwars inkomt, zo hard aan de Quest dat ik het niet meer helemaal vertrouw. Ik kan mijn pet niet meer ophouden en gooi deze op de bodem van de Quest.
Ik moet flink opsturen om de fiets aan de rechterkant van de weg te houden. Even later draai ik tot in de wind en is het leed geleden.
33 km, totaal nu 4900 km.

De Rijp en Sinterklaas

De rit gaat nu naar De Beemster. Ik merk dat mijn accu vrijwel leeg is en het op tijd waarschuwen van andere verkeersdeelnemers kan niet meer. Dat is jammer, want de snelheid die vrijwel moeiteloos is aan te houden bedraagt rond de 45 km/u.
Op de Westdijk zie ik een stoet mensen, paarden, zwarte pieten en .... weer een Sinterklaas. Het is maar goed dat ik er niet meer in geloof, dat zou wel erg op de proef worden gesteld :). Ik zet de Quest aan de kant en maak een paar foto's. Betekent wel dat ik nu moet aansluiten achteraan de stoet. De Rijp kent maar één hoofdstraat. De Sint slaat linksaf en ik kan weer verder. In de kern van het dorp staan vele kinderen en hun ouders op de Sint te wachten. Ik wring me er door heen.
Van het viaduct bij De Woude gaat het met hoge snelheid de Schermer in. Ik wil een paardentrailer inhalen die minder dan 50 km/u rijdt. Op het moment dat ik dat wil doen en de snelheid opvoer tot 55,5 km/u, kijkt het paardenbeest om, ziet de Quest en wordt erg onrustig. De paardentrailer beweegt nogal en ik besluit dat het verstandig is er achter te blijven.
Op de pont ontstaat ruzie tussen een voordringende automobilist en een oudere dame die daar geen genoegen mee neemt. De fietsers mogen allemaal mee, mij hoor je niet klagen.
Na 2,5 uur fietsen ben ik uit en thuis, een heerlijk ritje. En ja, de linker voorband is nog op spanning, schiet mij maar lek.
Nog enige statistiek.
73 km, gemiddelde hartslag 114, maximum hartslag 141.
Totaal aantal kilometers 4785.

Smienten

In Kwadijk neem ik de polderweg ten noorden van het dorp. Er zijn vele duizenden smienten, een heel fraaie eendensoort te zien. De boeren zijn er niet gek op, ze vreten heel veel gras op en zijn daardoor nogal schadelijk. Mij levert het een paar aardige foto's op. Ze zijn tamelijk snel opgeschrikt en kiezen dan en masse het luchtruim. Ik stop twee keer om een aantal foto's te maken. Uiteraard ben ik er niet rouwig om dat ze gaan vliegen, dat is natuurlijk nog leuker om te fotograferen.

Ik trek mijn winddichte hesje aan en berg de schuimkap op. Ik blijf het rijden zonder kap sterk prefereren boven het 'dicht' rijden. Ik merk dat mijn accu leeg raakt, de claxon wordt schor.

Volendam en Sinterklaas

Vanmorgen leg ik de Avocet met de toch niet lekke binnenband om het linkervoorwiel en ga op weg voor een retourtje Volendam. Het is met 6 graden C. tamelijk fris. De zon schijnt volop en het is dan ook heerlijk fietsweer. Wel is de wind zuid-oostelijk kracht 4 Bft. Ik zet de schuimkap er op en zet een warme muts op. De muts is een krijgertje van Centraal Beheer die in het kader van 'Corporate Warming' de muts als teaser opstuurde. Corporate Warming ok, maar voor Wim privé is ie lekker warm :)
In Akersloot komt de stoomboot van Sinterklaas langs, het enthousiasme van de pieten kent geen grenzen. Nu de banden weer allemaal op 5,5 bar staan en de gezondheid weer ok is, fiets ik tegen wind met hartslag 132 net boven 40 km/u.
Bij Kwadijk staat een man met twee heel grote honden naast het fietspad. De man ziet me op 150 meter afstand aankomen en haast zich zijn grote viervoeters aan te lijnen. Geen overbodige maatregel, op het moment dat ik passeer heeft de baas al zijn kracht nodig om de grote mormels in bedwang te houden.
De rit naar Volendam verloopt uitstekend en vooral rustig. Er zijn weinig mensen buiten en ik heb het rijk alleen. Op de dijk in Volendam is het toch weer heel druk, het toeristen seizoen lijkt wel een 'jaar rond' activiteit te worden.
Na een broodje klim ik snel weer in de Quest en met de wind in de rug raffel ik afstand tussen Volendam en Kwadijk met 50 km/u af.
In Kwadijk sla ik rechtsaf om het slechte wegdek door het dorp te vermijden. De weg door de polder is fraai geasfalteerd en er zijn vaak veel vogels te zien.

Toch geen lekke band

Tijdens LEL ben ik halverwege gestopt met een slappe band. Bij het keerpunt heb ik de band gewisseld. Gisteren plak ik de band, echter..... er is helemaal geen lekke band. Ik pomp de binnenband in de buitenband op en luister of ik een lek hoor, niks te horen. Dan maar de wasbak vol water en de band het water in. Nog steeds niks te zien, geen luchtbelletje, helemaal niks. Ik pomp de binnenband nog harder op, hij is nu 7 cm in diameter en ik haal hem nog een keer door het nu warme water. Ik meet de diameter precies op en laat de band vannacht onder spanning staan.
Vanmorgen is band nog steeds precies even dik en ik monteer de band weer. In de Avocet buitenband heb ik ook geen enkele ongerechtigheid gevonden.
Wat betekent dit nu voor de wedstrijd op de dijk van Lelystad naar Enkhuizen? Ik ben dus op zeker met een heel zachte voorband gestart. Dit verklaart de geringe snelheid van 41 km/u na de start in de luwte van de dijk. Later is de snelheid ingezakt tot 36 km/u. Hoe kon dit nu gebeuren? Ik heb er geen idee van. Wel heb ik me tijdens het racen steeds afgevraagd waarom ik niet lekker op snelheid kwam. Ik weet dit aan mijn flinke verkoudheid. Ik heb tijdens de wedstrijd ook niet gemerkt dat de band te zacht was. Je hoeft niet te sturen en je voelt het dan ook niet. Wel kan ik nu begrijpen dat de rit erg comfortabel was.

Lelystad - Enkhuizen - Lelystad

Vanmorgen stormt het aan de kust en op het IJsselmeer. Dat ziet er niet goed uit. De weerprofeten denken dat het weer beter wordt en ik vertrek op tijd naar Lelystad. De wind rukt stevig aan de hoge bus, oops.
Om half één arriveer ik op een heel koud en winderig parkeerterrein bij de Houtribsluizen. Veel bekende gezichten zijn al aanwezig, een prettig weerzien. Er trekken voortdurend flinke buien voorbij waarin heel veel wind zit. Nu kan ik nog de auto invluchten, straks niet meer. Om 13.36 uur is mijn starttijd. Ik rij wat in maar kan niet goed keren en rij te ver weg. Mijn starttijd haal ik niet meer, geen nood, als ik alsnog bij de start sta mag ik binnen een halve minuut alsnog starten.
Op dat moment trekt er een verschrikkelijke bui over de startplaats. De wind staat dwars op de brug die vlak na de start een gevaarlijk punt is. De Quest wordt heen en weer gesmeten en ik haal de snelheid er direct uit. Stapvoets kom ik over de brug en dank god op mijn blote knieën dat ik even later de wind op de kop krijg. Regen en hagel geselen mijn gezicht, bah, wat doe ik hier eigenlijk. Dat vraag ik me nu helemaal af nadat ik deze week door griep ben geplaagd.
Het fietsen gaat redelijk goed, op het eerste stuk kan ik 41 km/u aanhouden met hartslag 158. Om de bocht komt de wind vrijwel recht van voren in en heb ik moeite om deze snelheid te houden. Langzaam zakt de snelheid tot 36 km/u. Op 5 kilometer voor het keerpunt haal ik een lowracer in. Dan moet er een stukje bovenop de dijk gereden worden. Dit is heel link, de Quest wordt gewoon aan de kant geschoven en met kunst en vliegwerk ontwijk ik een tegenligger. Ik moet zoveel opsturen dat ik de voorbanden over het ruwe asfalt voel krabben. Aan de luwe kant van de dijk maak ik weer snelheid, maar ....dit gaat enorm moeizaam. Ik hoor een fietsbel en de lowracer die ik zojuist inhaalde, komt me voorbij. Foute boel dus. Of mijn conditie is door de griep verziekt, of er is iets anders aan de hand. Ik maak wat heen en weer gaande stuurbewegingen en alles wordt duidelijk, er is een lekke band in het spel. Op het keerpunt vraag ik aan Mark-Jan Bastian of ie even in mijn linker voorband wil knijpen. 'Slap' is zijn commentaar. Ik hijs me uit de fiets en leg de Quest op zijn kant in het gras. Allert Jacobs helpt me met de bandenwissel. Nu ligt er een Kojak op en Allert merkt op dat dat op de al scheef liggende dijk slecht fietsen zal zijn. De Kojak is namelijk veel lager dan de Avocet.
Ik zet weer aan en met de schuin achter inkomende wind gaat het een heel stuk harder. Het is vrij eenvoudig om zo'n 53 km/u te rijden. Na een paar minuten krijg ik lichte kramp in mijn linker bovenbeen en heup, onmiskenbaar een gevolg van de schuine zit. Dit wordt snel hinderlijker en af en toe moet ik de benen even stilhouden. Dit doet de snelheid geen goed en ach... waar doe ik het nog voor? Een goede klassering zit er sowieso niet meer in. Met een tot net boven de 40 km/u afzakkende snelheid, en een hartslag van 136 slagen per minuut, leg ik de laatste kilometers af.

Terug op de startlocatie is het gezellig druk. De Elanners maken snert, precies het goede gerecht voor deze winterse condities. Iedereen zit diep in zijn capuchon gedoken en doet zijn best om warm te blijven.
In de uitslag blijk ik nog gemiddeld 34,9 km/u te hebben gereden, niet eens zo beroerd.

Een groep fietsers gaat langs bij Allert die op een uniek mooie locatie aan het haven van Lelystad woont. De 'Chinees' gaat er goed in. Na nog een uurtje gaan Toni Cornelissen en ik onderweg naar Almere. Toni overnacht bij Wendy en Marcel Vriezekolk. Ik neem de Quest van Toni mee naar huis en zal deze morgenochtend in Amsterdam bij ons iCentre laten afleveren. Tony zal daar vandaan naar Brabant fietsen.

De foto van mij in de Quest is na de finish gemaakt door Marcel Vriezekolk, waarvoor hartelijk dank.

1e rit Alkmaarse liggers

Vanmorgen rij ik om half tien naar Alkmaar om de eerste rit met de 'Alkmaarse liggers' te maken. Sander Duckman heeft het initiatief hiertoe genomen. Het is bewolkt, het miezert en met 9 graden C. is het behoorlijk fris. Het waait vrijwel niet, da's wel prettig. Om 10.00 uur rij ik het Waagplein op en ontwaar Ben van den Boogaard met zijn Alleweder en Michel Hoogzaad met zijn prachtige Go-One. Even later komt Sander en maakt het kwartet voor vandaag compleet. We besluiten een rondje te rijden langs de kust. Sander rijdt voorop met zijn tweewieler en houdt een behoorlijk tempo van tegen de 30 km/u aan. Michel kan het goed volgen en ik blijf lekker warm.
Eerst rijden we door het in prachtige herfsttinten getooide Heilooër bos om vervolgens door de weilanden naar Egmond aan Zee te rijden. Ik geef in Egmond aan Zee de verkeerde route aan en is het omkeren geblazen. De weg naar Bergen aan Zee is opnieuw geasfalteerd en is nu nog voor ons alleen. Ook nu weer rijden we door een prachtig bos en ik maak rijdende voort een paar foto's. Op het fietspad vanaf Bergen aan Zee is een wedstrijd voor mountainbikers aan de gang. We passeren een honderdtal driftige mannetjes die de ruimte niet willen delen. Voorbij het ligfietsbedrijf van Fredjan Twigt aan de Elzenlaan, Fredjan staat ons buiten toe te zwaaien, gaan we over het prachtige schelpenpad de duinen in. Lekkere klimmetjes en mooi bochtenwerk wisselen elkaar af. Het klimmen is niet aan Michel besteed, hij gaat wat rustiger omhoog. Na een heel mooie duinrit komen we uit bij Hargen aan Zee. Daar laten we ons de koffie goed smaken. Na mijn bandentest heeft Ben de Marathon Plus banden vervangen door Big Apples. Loopt lichter, is comfortabeler en het ziet er heel 'dik' uit. Ben gaat alweer op de terugreis richting Purmerend.
Na de koffie rijden we met zijn drieën over het wat ruwe asfalt van de zeedijk richting Petten. Ik maak enkele foto's van de Go-One van Michel. Wat is het toch een mooi fietsje. Michel heeft er een bagagekoffer opgeschroefd, da's weer minder mooi en deze koffer steekt ook boven de stroomlijn uit. Het is wel praktisch en het hoeft natuurlijk ook niet altijd zo gestoord hard te gaan als ik nogal eens rij. Ik laat me wat afzakken en trek een sprintje tot 50 km/u. Tegen wind en met het ruwe asfalt heb ik daar volgens mijn hartslagmeter 145 slagen per minuut voor nodig.
We steken de imposante zeedijk over, verhalen als zou deze dijk niet sterk genoeg zijn lijken politieke bangmakerij, en door de vlakke polder rijden we langs de N9 om aan het einde van de Westfriese dijk het Noordhollands kanaal over te steken.
In Alkmaar veroorzaakt de winkelzondag een drukte van belang. We praten nog even na op het eeuwenoude Waagplein. Terwijl wij daar staan komt Erik Hetem met zijn vrouw langs, op.... een bukfiets. Hij vindt het jammer dat ie het niet wist. Mogelijk de volgende keer aanmelden als evenement op Ligfiets.net.
Door de enorm drukke winkelstraten rij ik even langs bij ons iCentre aan de Payglop. Het is er heel druk, de mensen staan in de rij voor de kassa's :).
Om 14.30 uur ben ik na een rit van 76 km weer thuis. Een rustig ritje bewijst de hartslagmeter, gemiddelde hartslag 91, maximum hartslag 145 en calorieverbruik 692 kcal. Voor het buikvet geen winstpakker.

Bandenwissel

Om de voorwielen van de Quest liggen nog de laatste geteste banden, namelijk de Greenspeed Scorchers. Ik rij morgen mee met een nieuw toer initiatief vanuit Alkmaar.
Ik haal de Scorchers eraf en leg de Avocets er weer op. Dit gaat buitengewoon makkelijk, ze vallen gewoon om de velg. Ik inspecteer de banden grondig. Het loopvlak heeft nog geen enkele insnijding, zelfs het kleinste sneetje ontbreekt. Wel is er aan de zijkant een insnijding, er hangt een heel dun strookje rubber aan. Ik trek dit eraf en zie dat het inderdaad een oppervlakkige 'verwonding' is. Wel heeft het regelmatig aanlopen van de banden bij het sturen het dunne laagje rubber op de zijkant van het karkas enigszins weg geslepen. Ik schat in dat dat nog lang goed gaat.
Ik inspecteer ook de grote Kojak om het achterwiel grondig. Een helderwit driehoekig steentje zit goed zichtbaar in het loopvlak. Met een stomp mesje pulk ik het eruit. Deze band zit er er nu 4700 km op en ziet eruit alsof ie nog wel zo'n afstand mee kan.
Ik neem de hele fiets af met een oude handdoek en wat Glassex. Ongelofelijk hoe vies de Quest wordt. Heel oude handdoeken zijn heerlijk zacht en je krijgt er, in tegenstelling tot een zeemleren lap, absoluut geen krassen van op de gelcoat. Ik pak mijn reservebanden weer in, nu Schwalbe Kojaks omdat ze zo lekker licht zijn en kunnen worden opgevouwen. De Marathon Racers heb ik weggegeven, in mijn enthousiasme heb ik kennelijk ook mijn 26 inch Racer weggedaan, niet zo handig. Daarom vouw ik de nieuwe reserve 26" Kojak in een 8 en prop hem rechts achterin de Quest.

Op weg voor een trainingsritje, het zal geen bevreemding wekken dat dit naar De Woude gaat.
De zon is nog niet zichtbaar geweest vandaag en insmeren is nog niet nodig. Ik heb factor 60 wel altijd bij me, dus mocht de koperen ploert zijn naam eer aan gaan doen, dan kan ik me er tegen weren. De wind is Bft 3 uit het Noordwesten. Met de Avocets en de Kojak net even boven de 5 bar rijdt het heel comfortabel en toch licht. Vanuit Castricum accelereer ik langzaam tot 52 km/u en hou dit aan tot ik royaal voor het Shell station de Quest laat uitlopen. De slinger achter het Shell station ligt vol met bladeren, een erkend slip gevoelige plek. Dit gevaar wordt nog verergerd doordat veel medeweggebruikers de binnenbocht nemen.

De maximale hartslag blijft nog onder de 150, dus de conditie lijkt wel in orde. Dezelfde 52 km/u, de auto's op de Provinciale weg gaan niet harder en de inzittenden kijken gebiologeerd naar mij, hou ik weer aan tot Krommenie. Ik heb niet de indruk dat de 1 bar lagere druk veel uitmaakt, het rijdt heerlijk zo.
Op De Woude kijk ik even naar het schilderwerk en na een kop koffie bij de buren, rij ik weer terug via Wormerveer. Nu heb ik tegenwind en dat scheelt een slok op een borrel. Met 41 km/u en hartslag 133 ben ik toch snel weer in Castricum.

Bandentests nog te doen

Het weer zit niet mee voor de bandentests. Afgelopen weekend waaide het veel te hard, terwijl ik zondag naar Oostvoorne moest om mallen en onderdelen voor het maken van een racekap naar Bob Vroegh te brengen. Verschillende fietsers vragen mij wat ik allemaal nog ga testen. Allereerst maak ik de bestaande reeks standaard tests af van 20" banden. De banden die nog aan bod komen zijn de smalle Vredestein Perfect Moirée en zijn bredere broertje. Ook de Schwalbe Marathon en de Continental Sport Contact staan nog op het programma.
Na de voorbanden zal ik de achterbanden onder handen nemen. Daarvoor staan de 26" Avocet Fasgrip, de Schwalbe Kojak en de Schwalbe Marathon Slick op het programma. Vrijwel zeker neem ik ter vergelijking nog een Schwalbe Stelvio op.
Na bovengenoemde tests zal ik met de Avocet Fasgrip nog tests uitvoeren met nog dunnere binnenbanden van 65 gram. Tenslotte zal ik het effect van talkpoeder beproeven.
Als toetje zal ik nog een proef doen met een latex binnenband in het achterwiel.
H@rry Lieben wil graag het effect testen van verschillende drukken in een aantal populaire banden. Dit is natuurlijk vrij snel uit te voeren, je hoeft er tenslotte geen band voor te verwisselen. Harry wil ook graag wat tests doen, mogelijk kan hij dit onderdeel voor zijn rekening nemen? Het kan ook geen kwaad om een aantal van de banden die ik getest heb, ook door H@rry te laten beproeven. Dat levert waarschijnlijk verschillen op die terug te voeren zullen zijn op verschillen in de productie. Fabrikanten zullen ons echt niet vertellen dat zij hun banden hebben veranderd, ondanks dat de naam van de band gelijk is gebleven. Dat is goed te zien bij de Vredestein HPV, aanvankelijk een kwetsbare maar razendsnelle band, nu een duidelijk minder snelle, maar prima allround toerband. Ook de Tioga Comp Pool is in verschillende gedaanten op de markt gebracht.

Bandentest, overzicht tot nu toe

Na de tests van afgelopen zaterdag moet de Vredestein HPV DD nog in de rangschikking worden opgenomen. Dit vereist enig simpel rekenwerk. Ik heb de Primo Comet 1.75 als referentieband gekozen. Het maakt overigens niks uit welke band ik daarvoor kies. De enige eis is dat er betrouwbare en vooral reproduceerbare eerdere resultaten bekend moeten zijn.
Ik heb de serie tests van afgelopen zaterdag vanaf een lagere hoogte op de helling gemaakt. Dit levert uiteraard een correctiefactor op, in dit geval 1,958, om de resultaten met de eerste tests vergelijkbaar te maken.

Uit deze berekening blijkt dat de Vredestein HPV DD 12,8% langzamer is dan de gewone HPV. Dit resultaat had ik overigens wel verwacht, gezien het feit dat deze band duidelijk is versterkt en een betere anti-lekbescherming heeft.

Het staatje hiernaast is m.i. glashelder.

Nieuwe bandentest

Vanmorgen rij ik naar Dronten om de mallen voor het maken van een racekap, op te halen. Allert laat me de nieuwe Queststoel zien die op een slimme manier aan de wielkasten is opgehangen. Dat scheelt gewicht en er hoeven minder onderdelen te worden gemaakt. Ook de bevestiging van de achterbrug zal qua constructie veranderen. Hiermee is het bij iedere trapbeweging inveren op steile hellingen en dus energie verlies, verleden tijd.
Ymte en Allert hebben mijn eerdere bandentests uiteraard gevolgd en ik vraag ze of ik een tweetal Vredestein HPV DD kan kopen. Ze weten dat ik ermee ga testen en ik hoef de banden helemaal niet te kopen. Ik kan nog veel meer banden meekrijgen en samen selecteren we een mooie partij veel verkochte banden.
Uiteindelijk neem ik de volgende banden mee:
-Vredestein HPV DD
-Vredestein Perfect Moiree 35-406
-Vredestein Perfect Moiree 47-406
-Schwalbe Marathon
-Continental Sport Contact, inclusief de twee speciale bijbehorende -anti-lek garantie - binnenbanden.
Ook een potje talkpoeder krijg ik mee, daarover later.

Thuis laad ik alle banden, alsmede de inmiddels van H@rry Lieben ontvangen Greenspeed Scorcher, in de Quest. De fiets is nu letterlijk afgeladen.
Op de pont in Akersloot zie ik aan de overkant Ben van den Boogaard in zijn Alleweder staan. Ben wil wel even kijken en rijdt mee naar De Woude.
Ik begin weer met alle banden een beetje leeg te laten lopen en weer tot precies 6 bar op te pompen. Vandaag gebruik ik de Primo Comet 1.75 als referentie band.
Onder toeziend oog van Ben maak ik verschillende runs. De uitrol afstanden zijn duidelijk korter dan tijdens de vorige test, een gevolg van de flink lagere temperatuur. De spreiding is ook vrij groot, een gevolg van de sterk wisselende wind. Dit levert geen betrouwbare resultaten op. Ik besluit om eerst, samen met Ben, maar eens een kop koffie op het eiland te drinken. We rijden naar ons nieuwe huis en Ben neemt een kijkje in de stolp. Het bevalt hem wel.
Op www.windguru.cz is voorspeld dat de wind helemaal zal wegvallen en vlak daarvoor naar het westen zal draaien. Dit gebeurt ook, alleen twee uur later dan verwacht.
Om 16.30 uur zijn we weer op de 'testbaan'. De runs die ik nu maak zijn wel korter, maar wel consequent bijna even lang.
Ben maakt ook een run met zijn Alleweder met Schwalbe Marathon Plus banden. Dit is geen erkend snelle combinatie en Ben staat na 125 meter stil. In vergelijking met de Quest die met de langzaamste banden tot 295 meter komt, een groot verschil.
Om het test tempo wat op te voeren vertrek ik van een lagere positie op de helling. De snelheid blijft nu rond de 15 km/u en door nu elke keer op de rechterhelft van het fietspad te blijven, hoef ik ook niet meer uit te wijken voor mee- of tegenliggers.
Eerst maak ik weer een drietal runs met de Primo Comet 1.75. Deze eindigen op resp. 183,55, 187,10 en 185,70 meter. Gemiddeld is dit 185,45 meter.

Vredestein HPV DD
Ik monteer nu de HPV DD banden. Deze banden zijn vrij stug en laten zich met wat moeite monteren. De hoogte van deze band is 33,8 mm en de breedte is 37,9 mm. Er is geen beperking van de stuuruitslag.
De uitrol afstanden zijn, zoals verwacht, veel korter dan van de Primo. De afstanden zijn resp. 130,40, 131,65 en 132,20 meter. Gemiddeld is dit 131,42 meter.
Het is een hele toer om ze weer van de velg te krijgen. Ook nu weer lukt dit niet zonder bandenlichters.

Greenspeed Scorcher
Deze band heeft de reputatie heel snel te zijn. Ze monteren wat makkelijker dan de HPV, maar niet zo makkelijk als de Comp Pool en de Avocet. De hoogte van de band boven de velg is 34,65 mm en de breedte is 39 mm. Ook hier nauwelijks of geen beperking van de stuuruitslag.
Ik maak drie runs die eindigen na resp. 183,90, 186,30 en 186,00 meter. Gemiddeld is dit 185,40 meter, precies even ver als de Primo.

Het wordt al donker en ik meet alle afstanden op. Het is te laat om nog te testen met de andere banden. De spullen gaan weer aan boord en de thuisreis wordt aanvaard. De zon gaat prachtig onder en via het water van het Alkmaardermeer worden de wolken van onder schitterend roze gekleurd. De schoorsteenpijpen van de Hoogovens laten hun rook kaarsrecht opstijgen, een mooi plaatje. Ik maak er een foto van en loop terug naar de Quest.

Ook dat is een aardig gezicht en ook daar maak ik een kiekje van. Gaat allemaal maar net met 1/8 sec en volle lensopening. De camera die ik nu bij me heb, de Canon Powershot S70 heeft in tegenstelling tot de Nikon en Olympus, geen vibratie reductie, maar het lukt, dank zij mijn vaste hand, toch goed.

Resumé
De HPV DD loopt met gemiddeld 131,42 meter = 100%
De Greenspeed Scorcher loopt met gemiddeld 185,40 meter = 141,1% of 41,1% verder.
De Primo Comet 1.75 loopt met gemiddeld 185,45 meter = 141,1% of 41,1% verder.

De absolute verhoudingen t.o.v. de andere banden moet ik nog opnemen. Het wordt te donker om dit nog op te kunnen meten.

Tenslotte is een woord van dank aan Velomobiel.nl op zijn plaats. Zij stellen alle testbanden belangeloos ter beschikking.

Praktisch nut van bandentest

Een blogger vraagt zich op zijn blog af wat nu het nut van een bandentest is. Mijn uitgangspunt is dat het beperkte menselijke vermogen zo effectief mogelijk moet worden gebruikt. Bij toerfietsen is het van belang om comfortabel en met zo weinig mogelijk inspanning zo snel mogelijk te rijden. Goed uitgerust en bij goede weersomstandigheden, lees ik regelmatig een hartslag van 90 slagen per minuut af terwijl de Quest dan al 30 km/u rijdt. Dit is heel relaxed. Ook bij hogere snelheden, de hartslag loopt dan wel op, is een typische snelheid 40 km/u met een hartslag van net onder de 120. Dit is probleemloos een hele dag vol te houden.
Om het effect van lichtlopende banden te becijferen, reken ik het verschil uit tussen normale toerbanden als de Vredestein HPV en - dure - raspaardjes als de Avocet Fasgrip. Het verschil in uitrolafstand is 24,3%. De rolweerstand is dus eenzelfde percentage lager.
Op de site van Cabbike staat een serie bandentests. Zie daarvoor:
http://tinyurl.com/35yk7d
Daar is berekend dat een Quest bij 170 Watt 39,9 km/u rijdt. Van de benodigde 170 Watt wordt 65 watt of 38% door de banden opgenomen. De resterende 62% of 105 Watt is toe te schrijven aan luchtweerstand en wrijvingsverliezen in de aandrijving.
Deze laatste waarde is nauwelijks te beïnvloeden, de rolweerstand wel. Blijkens de test is de rolweerstand met 24,3% te verlagen. 65 Watt - 24,3% betekent een winst van 15,8 Watt.
In Kreuzotter.de kun je berekeningen uitvoeren met veel verschillende parameters. Ik voer alle voor mij geldende waarden in met als uitgangsvermogen 150 Watt. Dit levert een snelheid op van 39,5 km per uur. De bijna 16 Watt die ik kan 'verdienen' met snellere banden voer ik in als een vermogen van 166 Watt. De snelheid neemt nu toe tot 41,8 km uur. Dit is een verschil van 2,3 km per uur in het voordeel van de snellere banden.
Toegegeven, voor toeren is dit niet zo belangrijk, voor wedstrijden betekent dit dat je zo maar 10 plaatsen in het klassement kunt stijgen als je kiest voor de snelle band versus een standaard band.
Of..... is het voor toeren toch belangrijk? Ik vind van wel. Met een snelle band hoef je deze niet zo hard op te pompen. Het comfort verbetert aanzienlijk en de band blijft toch licht lopen. En dat merk je iedere keer weer.

5 banden getest

Vanmorgen prop ik de Quest helemaal vol met banden, de SKS pomp, meetlint, spuitbus met nu oranje verf en mijn eerder gemaakte testprotocol. Ik pas er nog net in. Het weer is optimaal, maximaal windkracht 1 Bft, en 14 graden C. Het zonnetje is er om half tien nog niet bij, maar al snel maakt de koperen ploert het testen alleen maar prettiger.
Na de diefstal van mijn pomp moet ik alles nu meenemen tijdens de testruns. Dit maakt de fiets wel 8 kg zwaarder en dat is goed te merken tijdens de tests.

Avocet Fasgrip
Ik begin met een referentietest met de Avocet banden. Deze banden zijn door Harry Lieben uit de USA geïmporteerd. De breedte van deze band bij 6 bar is 41 mm, de hoogte boven de velgrand is 40 mm. Er is enige beperking in de stuuruitslag. De banden leggen zeer makkelijk om. Ze blijken zeer goed bestand te zijn tegen insnijdingen. Ik heb ze nu 2000 km om de voorwielen liggen en ze blijven opvallend gaaf. Ik laat alle banden leeglopen tot 4 bar en pomp ze nauwkeurig weer tot 6 bar op. Ik maak 3 runs die eindigen na resp. 364,40, 368,20, en 388,40 meter. De laatste run wordt ik door plotseling opduikende bromfietsers gedwongen op de rechterkant van het fietspad te rijden. Dit is vlakker dan precies midden op het fietspad en de snelheid loopt sneller op. Ik realiseer me dat ik deze run, ik rol bijna 20 meter verder, zal moeten afkeuren, maar laat me toch uitlopen. Een vervangende vierde run eindigt na 368 meter. Gemiddeld 366,90 meter, enkele procenten minder ver dan de vorige keer.

Tioga Comp Pool
Omdat ik deze banden sinds de vorige test niet meer heb gebruikt zijn deze het beste als referentie te gebruiken. De band is 47 mm breed en 40,5 mm hoog. De stuuruitslag wordt erg beperkt. De Tioga is heel makkelijk met de hand om te leggen. Ik maak weer 3 runs die resp. eindigen na 374,50, 375,60, en 367,30 meter. Omdat de laatste afstand door enkele stuurbewegingen wordt geplaagd, maak ik nog een vierde run waarbij alles perfect verloopt. De afstand wordt 389,20 meter. Gemiddeld is dit 376,65 meter.

Vredestein HPV
Ik ben erg nieuwsgierig naar deze banden. In eerdere rolweerstandproeven zijn voorlopers van deze band even snel als de Tioga Comp Pool. Ze leggen vrij moeilijk om. Meermaals moet ik de band in de hiel van de velg duwen voor ie over de velgrand floept. De band is vrij stug en is voorzien van zijreflectie. De band is 38,5 mm breed en 33,4 mm hoog. Dit betekent dat er bijna geen beperking in de stuuruitslag is. Ik maak drie runs die na resp. 301, 285,80, 284,80 eindigen. Dit valt me tegen en ik maak nog twee runs die eindigen na resp. 311,50 en 292,40. Gemiddeld is dit 295,10 meter.

Schwalbe Kojak
Eerst moeten de Vredestein HPV banden eraf. Dit lukt mij met blote handen niet, er moeten 2 bandenlichters aan te pas komen.
Van de 224 gram lichte Kojak banden heb ik heel hoge verwachtingen. Ze hebben wangen die zo dun zijn als worst vellen. Met het heel lage gewicht zou dit wel eens de topper van de dag kunnen zijn. De band is 34,3 mm breed en 32,4 mm hoog. Dit levert geen enkele stuuruitslag beperking op. De uitrol afstanden zijn resp. 348,20, 340,80 en 346,30 meter. Gemiddeld is dit 345,10 meter. Redelijk, maar ze maken de heel hoge verwachtingen niet waar. Ze zijn maar iets sneller dan de Schwalbe Marathon Racer, het geprofileerde broertje. Gecorrigeerd voor de omstandigheden van vandaag zou de Racer op 336,50 meter komen.

Primo Comet 1.75
Deze banden met Kevlar anti-lek bescherming zijn mijn favorieten voor de winter. Let goed op, dit zijn niet de Primo Comets die Velomobiel.nl lang als standaard band monteerde. Deze veel smallere Primo's lopen lang niet zo licht en zijn veel minder comfortabel. De 1.75 banden zijn 40,5 mm breed en 36,3 mm hoog. Er is dus een beperking in de stuuruitslag. Deze banden zijn zeer slijtvast, maar wel erg gevoelig voor insnijdingen door steentjes en glas. Ze gaan dan niet direct lek, maar het ziet er niet goed uit. Ik weet dat deze banden vrij licht lopen en dat mogen ze nu bewijzen. Ik maak twee runs die resp. op 363,50 en 362,70 meter eindigen. Gemiddeld is dit 363,10 meter en hiermee slaan ze een uitstekend figuur.

Een resumé vind je onderaan deze post.

Het is de hele dag heerlijk weer geweest. Gedurende een groot deel van de testdag was het windstil tot maximaal 1 Bft. De zeilwedstrijden van de Regenbogen worden afgelast. Wel zijn er wedstrijden van een andere HPV, de viermans kano. Enkele tientallen ploegen wedstrijden in de Markervaart, begeleid door veel fietsers, volgboten en volgauto's. Dat levert me soms flinke wachttijden op, ik wil liefst geen mee- of tegenliggers op mijn pad hebben.
De hele dag door, ik ben van half tien tot half vier aan het testen, stoppen wielrenners om te vragen of ik pech heb. Aad Duin, een oude kennis stopt en we maken een praatje. Aad rijdt op een schitterende Pinorelli van 8.500 euro. Even later stopt een oude baas op een Trek racefiets. Hij is zeer geïnteresseerd in de Quest en vraagt honderduit. Ik vraag naar zijn leeftijd en hij antwoordt '86 jaar'. 'Geen verdienste hoor, alleen maar geluk' zegt ie. Hij heet Crok, is altijd boer geweest en hij woont op de Waardijk 1 in Assendelft. Na 100 km krijgt ie soms wel een beetje last van zijn zitvlak. Ongelofelijk zo'n man. Ik maak een foto van hem en na een half uur stapt ie weer op.
Tijdens de rit naar huis ben ik in Uitgeest getuige van een schijngevecht tussen een heel grote roofvogel een een groep kouwen. De kouwen vallen de roofvogel aan en vertonen daarbij fraaie staaltjes luchtacrobatiek. Ik kijk er enige minuten ademloos naar en probeer een plaatje te schieten. In Uitgeest maak ik de slinger bij het depot van Rijkswaterstaat met 36 km/u te snel. De Quest tilt zijn rechter wiel zeker 20 cm op. Met een snelle stuurbeweging zit ik onmiddellijk in de berm. Daar is alle ruimte en ik kom met de schrik vrij.

Het testen vandaag stelt me voor een dilemma. Moet ik de Vredestein HPV resultaten wel publiceren. Ik had tijdens de tocht naar Giessen al gezien dat ik sneller omlaag ging dan enkele HPV rijders. Ik schreef dit toe aan het feit dat ik een kilo of 20 zwaarder ben dan die rijders. Aan de andere kant heb ik aangekondigd dat ik ze zou testen. Dit nu achterwege laten zou gek zijn. Is de HPV nou een slechte band? Zeker niet, en voor dagelijks - tour - gebruik een prima band. Hij is stabiel, heeft een sterk karkas en wangen, is goed lekbestendig en heeft zijreflectie. Daarbij komt dat deze band bij enkele stuks al gauw maar de helft kost van een Avocet (28 euro) of Kojak (25 euro). Wil je het onderste uit de kan, bijv. bij wedstrijden, dan is de HPV m.i. niet de goede keus. Een laatste argument voor de HPV is de beschikbaarheid. Er zijn er bij Velomobiel.nl ruim voldoende in voorraad terwijl de Avocet en Primo heel moeilijk te krijgen zijn. De Tioga Comp Pool, sowieso zonder lekbescherming, is in de goede kwaliteit helemaal niet meer te krijgen.

Resumé van de test
Vredestein HPV, gemiddeld 295,10 meter = 100%
Schwalbe Marathon Racer, gemiddeld 336,50 meter = 14% sneller
Schwalbe Kojak, gemiddeld 345,10 meter = 16,9% sneller
Primo Comet 1.75, gemiddeld 363,10 meter = 23% sneller
Avocet Fasgrip, gemiddeld 366,90 meter = 24,3% sneller
Tioga Comp Pool, gemiddeld 376,65 meter = 27,6% sneller
Sneller is: langere uitrolafstand, minder rolweerstand.

SKS Rennkompressor pomp is OK

Vanmiddag meldt Kroone Liefting dat de nieuwe pomp binnen is. Ik stap in de Quest en rij eerst naar Heiloo om enkele fietsbroeken, Odlo hardloopbroeken, en een nieuw shirt te halen. Op de terugweg haal ik de SKS pomp bij Kroone Liefting op. De pomp ziet er minder flitsend uit als veel andere pompen, maar is één en al degelijkheid. Een stalen pompcilinder op een zwaar gietijzeren voetstuk. Het handvat is gewoon van hout. De pompnippel is niet handig, om een frans ventiel te kunnen gebruiken moet er een verloopje worden ingeschroefd. Dat is niks en ik zet het mes in slang. De onvolprezen pompnippel van Velomobiel.nl zet ik er voor in de plaats.
Het pompen gaat licht en snel en het belangrijkste, het vasthouden van de druk, gaat perfect. De voorinstelling met een gelukkig stroef lopende oranje naald, is een prima hulp. Dat maakt de wat grotere kijkafstand, de manometer zit in de voet, acceptabel. Overigens blijkt ook SKS een pomp te hebben met boven gemonteerde manometer.
Al met al ben ik voor € 52,50, op het internet zijn nog wel een paar knaken te verdienen, weer een tevreden man.
Morgen lijken de condities voor de uitrol proeven perfect.

Blackburn Airtower 4 geen succes

Ik krijg dinsdag al de Blackburn Airtower 4 pomp binnen. De pomp ziet er prachtig uit. Maar werkt ie ook? Nou nee. De pomp brengt de band snel op druk, maar de manometer loopt direct weer terug en dus is de druk niet af te lezen. Ik ben gewend de band op te pompen en bij iedere slag een hogere druk af te lezen. De manometer mag niet teruglopen. De mooie Blackburn deugt dus niet.
Kroone Liefting biedt aan een tweede exemplaar in huis te halen, maar ik heb er geen vertrouwen in. Ruud van Kroone Liefting overlegt met Shimano en adviseert de SKS Rennkompressor pomp. Dit is een wat conventioneler ogende pomp met manometer. Als het meezit is ie er morgenochtend en als deze wel goed werkt, kan ik zaterdag de bandentests afmaken.

Binnenbanden maken het verschil

Gisteren ben ik teleurgesteld afgedropen bij mijn test site, onverlaten hebben mijn fietspomp gestolen. Ik heb gisteren wel de eindposities van de wel gereden runs met gele verf met een runnummer op het wegdek gespoten, vanmorgen ga ik terug om de 11 uitrolproeven op te meten.
Alle posities worden tot precieze afstanden herleid door deze met een lange rolmaat op te meten t.o.v. eerder bekende afstanden of enkele vaste afstanden van 390 en 400 meter.
Thuis bereken ik eerst of het zin heeft om banden hard op te pompen. Bij veel wedstrijden zie ik fietsers de banden 1 of 2 bar harder oppompen dan de gemiddelde 6 bar. Dit nu blijkt niks te helpen. Ik maak drie runs met alle banden op 6 bar. De uitrolafstanden zijn 365, 366,50 en 361 meter. Gemiddeld is dit 364,20 meter. De waarde van 361 meter is iets lager doordat er stuurbewegingen nodig blijken door tegenliggers. De spreiding is zeer klein en de betrouwbaarheid daardoor groot.
Daarna pomp ik de beide voorbanden op tot 7 bar en maak twee runs. De eerste eindigt na 363 meter, de tweede na 362,50 meter. Gemiddeld is dit 362,75 meter. Per saldo zijn de harde banden dus 0,4% langzamer dan de tot 6 bar opgepompte banden.
Ik denk dat de zachtere banden het ruwe wegdek beter volgen en de fiets minder doen bewegen resp. in- en uitveren.

Ik ben, net als b@nden-H@rry Lieben, geobsedeerd door banden. Steeds op zoek naar de snelste en comfortabelste banden, heb ik tot dusver de binnenbanden genegeerd. 'Die maken toch het verschil niet' denken de meeste fietsers. Dat dit onterecht is bewijst mijn proef met de Schwalbe extra light banden (95 gram).
Schreef ik gisteren al dat de verschillen opvallend groot zijn, de metingen bevestigen het beeld.
Ik maak eerst 3 runs. Met de dunne binnenbanden blijkt de spreiding vrij groot, er komen steeds meer tegenliggers, en ik maak nog twee runs. De uitlooplengten zijn 390,60, 378, 400,50, 377,50 en 388,80 meter. Gemiddeld is dit 387,08 meter ofwel 22,88 meter meer. Procentueel is dit dus 6,28%. Dit is ongelofelijk, maar wel de realiteit. De langere uitrol afstanden kondigden zich al aan doordat op de overgang van helling naar vlak de snelheden 0,7 tot 1 km per uur hoger uitkwamen.

Als ik weer een nieuwe pomp heb zal ik de tests vervolgen met de Tioga Comp Pool (referentieband), de Vredestein HPV, de Avocet Fasgrip 12 carbon, de Schwalbe Kojak en de Primo Comet 1.75.

Diefstal fietspomp bij (binnen)bandentest

Tegen de middag laad ik de Quest helemaal vol met banden, fietspomp en een spuitbus gele verf. De banden die vandaag zullen worden getest zijn:
-Vredestein HPV
-Schwalbe Kojak
-Primo Comet 1.75
-Avocet Freestyle Carbon 12
-Tioga Comp Pool (referentie)
Na drie kilometer kom ik er achter dat ik mijn lange meetlint ben vergeten. Back home dus. Geen ramp, het is werkelijk prachtig zonnig weer met een windje 3 Bft uit het oosten.
Om half 12 ben ik bij het viaduct over het Noordhollands kanaal bij De Woude. Ik heb een compleet testprotocol gemaakt dat zal bestaan uit 21 rolproeven. Eerst wil ik vaststellen of er verschillen in uitrol afstand bestaan tussen de vorige serie tests en de tests van vandaag. De verschillen die ik vandaag vast stel zullen een correctiefactor opleveren, die zal dienen om alle banden onderling te kunnen vergelijken.
Daarom eerst 3 runs met de nu standaard gemonteerde Avocet banden op 6 bar. Dan maak ik 3 runs met de beide voorbanden op 7 bar. Ik heb nog geen uitloop lengten opgenomen, maar ik kan nu al verklappen dat er tussen 6 en 7 bar vrijwel geen verschil zit. Ik kan dit alleen maar verklaren uit het feit dat een iets zachtere band onregelmatigheden in het wegdek beter opvangt en de fiets minder in beweging is.
Ik wil ook weten wat het effect van lichte binnenbanden is. Normaal rij ik met binnenbanden van 132 tot 148 gram. Bij Velomobiel.nl kocht ik een tweetal Schwalbe extra light binnenbanden van 95 gram. Ymte van Velomobiel.nl waarschuwt me wel voor de grotere lekgevoeligheid van deze binnenbanden. Bij een snee in de buitenband wil de binnenband er sneller uitpuilen. Alles heeft zijn prijs.
De volgende 3 runs leveren een spectaculair langere uitrol afstand op. Op het punt waar de helling overgaat in het vlakke, rij ik al één kilometer per uur harder, 22,7 km/u, dan met de normale biba's. Eén run levert zelfs een uitrol afstand op van 400 meter, iets langer dan de kortste run van de Tioga Comp Pool banden. Dit is maar liefst 25 meter meer dan het gemiddelde van 376 meter van dezelfde Avocet banden met de standaard binnenbanden. Omdat er tussen de runs enkele procenten verschil zit, maak ik totaal vijf runs, allemaal veel verder dan met de standaard binnenbanden. De verklaring hiervoor is minder makkelijk. Het gewichtsverschil kan het niet zijn, dat is maar 45 tot 55 gram per band verschil. Het is waarschijnlijk dat de makkelijker vervormbaarheid van een lichte binnenband het verschil maakt.
Ik rij opgetogen terug om de Tioga Comp Pool referentiebanden om te leggen. Maar..... dat hoeft niet meer, mijn mooie BBB Airraid fietspomp is gestolen. De banden liggen er nog wel. Teleurgesteld fiets ik naar huis om een nieuwe pomp te kopen.
De BBB Airraid pomp is opgevolgd door de Airraid II. De prijs is lager geworden, de kwaliteit ook. Op 6 bar blijft de manometer hangen. Ik pomp nog drie slagen en de meter springt in één keer naar 6.7. Dit is waardeloos en ik breng de pomp terug naar Kroone Liefting in Limmen. Een tweede pomp heeft precies hetzelfde euvel, de verkoper stelt het zelf vast.
Ik bestel een professionele pomp. Die zal komende week wel binnen komen. Het testen is niet meer mogelijk, jammer.

Ik maak van de resterende tijd vanmiddag gebruik om de schuimkap onder de kap te monteren. Bij de vorige Quest kon dit niet omdat de richtingaanwijzers in de bovenbak zaten en de kap niet voldoende naar voren kon worden geschoven. De richtingaanwijzers, twee Luxeon LED's, zitten nu in de onderbak. Meer dan het plakken van twee stukken klittenband is niet nodig. Morgen kijk ik wel of ik zonder bezwaar met mijn knieën kan ronddraaien.

Nieuwe achteras en banden

Tijdens de rit naar en van Giessen komt er een geluid als een krekel uit de achteras. Vooral goed hoorbaar in de bochten. Allert weet direct wat het is en nodigt me uit om naar Dronten te komen. Vanmiddag laat rij ik naar Dronten om in de Quest een nieuwe achteras te laten monteren. Ymte trekt de oude as er met een trekker uit. Inderdaad zijn er corrosie sporen te zien. Een nieuwe vernikkelde as met een strakkere passing wordt gemonteerd. Allert stelt mijn beide derailleurs opnieuw af. Om voor de wind maximaal hard te kunnen rijden heb ik een 58-tands voorblad laten monteren. Dit is eigenlijk 6 tanden meer dan de derailleur goed kan schakelen. Er moet dus eigenlijk een keuze worden gemaakt voor het perfect schakelen op de bladen 2 en 3 of 1 en 2, het feilloos schakelen van 1, 2 en 3 lukt gewoon niet. Voor ons vlakke landje is de keuze duidelijk, 2 en 3, voor de rit in de bergen 1 en 2. Misschien is het zelfs wel verstandig om voor de reis naar Giessen het 58 tands tandwiel te laten vervangen door de standaard 52. Dan kan er zelfs een extra groot tandwiel op de achterderailleur worden gezet om op de allerzwaarste klimmen minder te hoeven 'stumpen' en makkelijker rond te draaien.
Ik winkel nog wat rond en scoor de eerste Kojaks (228 gram per stuk) voor de voorwielen van de Quest. Ook een nieuwe 26" Kojak neem ik mee. De huidige achterband zit er 4300 km op en toont nog maar heel geringe slijtage. Ook met deze band zal ik wel weer 10.000 km rijden. Ook een tweetal Vredestein HPV banden (410 gram) neem ik mee. Ik zal ze qua rolweerstand testen. Wat nu als de banden niet meevallen? De zolder bij Velomobiel.nl ligt er vol mee. Da's wel een dilemma. Allert merkt op dat de prijs, zeker als je meerdere stuks koopt, maar de helft is van die van de Schwalbe banden. De HPV DD van de huidige generatie heeft zich al bewezen. Ymte heeft de 1200 km Parijs-Brest-Parijs goeddeels in de regen gereden en maar één lekke HPV DD gehad.
Tenslotte neem ik twee lichte binnenbanden en wat klittenband mee.

Giessen - Winterswijk 24-9-2007

Om vijf uur vanmorgen is er paniek op de camping. Plotseling staat Marcel Vriezekolk gekleed en al in onze blokhut. Er is een insluiper in hun blokhut geweest en er zijn iPods, telefoons en portemonnees gestolen. Een van de slapers heeft onraad geroken en de dader proberen te achterhalen. Helaas is dit niet gelukt. Na de consternatie kijk ik in mijn Quest. Daar zit de telefoon en de iPod gelukkig nog op de wielkast geplakt. Ik neem ze maar mee naar binnen.
Om 7.00 uur reveille en iedereen maakt zich op voor vertrek. Er wordt weer in drie groepen gereden, het beste recept voor een vlotte rit. Direct na vertrek wordt mijn stelsel van hart, longen en spieren weer volop getest. Het motto lijkt wel 'het oude goed moet eerst op', zo steil is de klim direct vanaf de camping.
Tijdens het fotograferen probeer ik ook nog te schakelen. Dat gaat niet goed en de ketting vliegt er bij de achter derailleur vanaf. John Poot lost het probleem razendsnel op.
Het fietsen is vandaag, ook nu is het weer schitterend zonnig weer, absoluut een feest. Het is opvallend hoe snel je de ontberingen tijdens een zware klim vergeet.
Plotseling een kreet en ik zie de Quest van Ellen door de lucht vliegen. Na een afdaling moet er linksaf geslagen worden. Over de helling komt de wind die we eerst van achteren krijgen, nu hard van links in. Ellen wordt opgetild en de Quest maakt een sprong over de berm en landt in de akker. Allert en John helpen Ellen uit de Quest. Ze is er zonder schade vanaf gekomen. De paar krassen op de zijkant van de fiets deren ook Hans niet. 'Dan is ie ook maar gebruikt' is zijn nuchtere commentaar.
We pauzeren weer bij een supermarkt waar we ook op de heenweg langs kwamen.
Afwisselend rijden we door een fraai golvend landschap en dan weer door donkere bossen. Deze zijn soms zo donker dat de flitser automatisch afgaat als ik een foto maak.
20 kilometer voor Winterswijk is het mooie weer op en begint het licht te regenen. Langzamerhand dunt de groep uit, iedereen gaat zijns weegs. Ik ga bij Mark Burgers thuis langs waar zoon Gijs me op de computer treinen leert crashen.
Vriend Jan Veenis haalt me met de bus weer op.

Samenvattend: een prachtige fietstocht, zwaarder dan de eerste twee keer dat ik mee deed. De kameraadschap is een grote weelde. Elk technisch probleem, al dan niet door mij zelf veroorzaakt, wordt geduldig door Ymte, Allert, John, Frank en Marcel verholpen. Het is fantastisch rijden in een groep gelijkgestemden. Fietsers die niet zo snel omhoog komen hebben geen probleem, er wordt zonder morren gewacht. Met de juiste overbrenging komt iedereen boven.
Ik verlang nu al weer naar de volgende rit in 2008.

Giessen zondagmiddag 23-9-2007

Na de heel zware klimmen is het laat in de middag wat relaxter fietsen. We weten dat er verderop wegwerkzaamheden zijn en er een kans is dat we er niet door komen. Tijdens een pauze komt een rondbuikige Duitser uit zijn huis om ons te bekijken. Ik zit zonder water en vraag of ik mijn Camelbak mag vullen. Hij gaat naar binnen en even later heb ik twee liter vers drinkwater. Dat herhaalt zich nog vijf keer en iedere keer gaat de stevig hijgende oosterbuur naar zijn keukenkraan.

Hans Wessels en Ellen van Vught, zij hebben deels een andere route genomen, voegen zich weer bij ons. Zij zijn slimmer dan wij en hebben de steilste klimmen mooi ontweken. Hans legt zijn fiets op zijn kant en spant de spaken. In zijn nieuwe Quest waar Ellen mee rijdt, zijn twee spaken gebroken, geen probleem, Ellen is niet zo zwaar.
Om zes uur rijden we de camping aan de Sorpe See weer op. Een paar durfals, waaronder Mark, Ymte en John spoelen het vele zweet af door een duik in de hels koude Sorpe See. Ik neem een lekker warme douche en ben snel weer 'het mannetje'. Wel vallen de knutten, een klein jeuk veroorzakend insect, iedereen lastig. John en Allert pakken zich helemaal in.
's Avonds gaan vrijwel alle fietsers in de kantine aan de Warsteiner met schnitzel.

Giessen zondagochtend 23-9-2007

Vandaag de eerste etappe van de thuisreis naar de Sorpesee. Ik besluit met een groep onder aanvoering van Frank Cornelese mee te rijden. Frank heeft een mooie alternatieve route gevonden. Dit blijkt een route te zijn met stijgingspercentages van 15%. Manmoedig begint de groep aan de klim. Het is letterlijk een loodzware operatie. Er is geen wind en de zon schijnt fel. Ik voel me goed en ga er stevig tegenaan. Met de hartslag op rond de 140 tot 145 bpm, kom ik niet sneller dan met 5 km/u omhoog. Dat is sneller dan Harry en Epko. Ik rij ze voorbij en neem al snel honderden meters afstand.
Boven gekomen applaudisseren Allert en John. Dat doet Wim goed. Harry en Epko komen na enkele minuten ook boven. Epko, 8 jaar jonger, snapt niet hoe ik dit kan. Hij vindt het bovenmenselijk. Epko heeft het extra moeilijk, zijn Mango ontbeert een bergversnelling. Hij moet echt omhoog stumpen.
Had ik eerder pek over iemand willen uitsprenkelen, Frank mag er ook de veren bij krijgen :).
We rijden de spoorweg nu af van zuid naar noord. De helling omlaag is maar één tot twee procent. Dat weerhoudt de Quest er niet van tot 53 km/u te versnellen, heerlijk.