Met zijn zevenen naar Dronten

Vandaag begeleiden we Yvonne van der Stok naar Dronten. Zij is door een onoplettende automobilist onderste boven gekegeld en daarbij is de fiets rondom flink beschadigd. Het weer is heerlijk, vrijwel geen wind en het zonnetje schijnt me al in het gezicht. Wel vroeg reveille, half zeven. Om half negen, ik ben er een kwartiertje eerder, komen Kees en Yvonne in Avenhorn aangereden. Door naar Hoorn waar we Kees Schouten en Frank Dekker, beiden met een Mango, ontmoeten. Zowel door Hoorn als voor Enkhuizen moeten we lange en in Hoorn nare omleidingen volgen. Beste Rijks/Provinciale waterstaat, zo moeilijk is het toch niet om wat meer rekening te houden met fietsers?
In Enkhuizen voegen zich Kees Roozendaal en Jan Geel bij de groep. Met een gangetje van 34 km/u rijden we over de dijk van Enkhuizen naar Lelystad. Dit lijkt een lang en saai stuk, maar dat valt erg mee. Er zijn altijd vissers, werkers aan de dijk en het vogelleven is in al zijn uitbundigheid te zien. Het is werkelijk glashelder weer en overal is de oever aan gene zijde te zien.
De border collie Astra van Yvonne, de hond is gegarandeerd altijd mee, poseert gewillig als ik tijdens het rijden wat foto's maak. Even later wordt het dier uit de fiets gezet en zet het op een rennen. 45 km/u is zijn maximum snelheid, waarbij het hondje ook Yvonne nog eens continue in de gaten houdt.
We stoppen even vlak voor de sluizen in Lelystad en ik maak een groepsportret met de zelfontspanner.
Kees Roozendaal en Jan Geel willen nu wel eens een snelle route door Lelystad zien. Beiden zijn daar al eens compleet verdwaald. Nou heren, rijdt u maar achter Wim aan. We zijn er inderdaad snel door heen en Kees heeft de track nu in zijn GPS staan.
In Dronten, Ymte is er niet, ontfermt Allert zich over de schade aan de fiets van Yvonne. Die is met 1200 euro wel volgens verwachting. Eerst maar eens de verzekeringspenningen binnen zien te krijgen, daarna repareren.
Met een taxi komt een oudere meneer aangereden. Hij blijkt 79 jaar te zijn en wil wel proefrijden in een Strada. Dat verloopt naar wens en de oude baas bestelt een Strada. Wel zegt ie dat ie al een paar keer een tia heeft gehad en als dat een keer helemaal fout uitpakt dat ie dan de levertijd van zijn fiets misschien niet haalt. Theo stelt de man gerust dat zijn erfgenamen in dat geval niet met een Strada zullen blijven zitten. Ook Matje, de vriendin van Yvonne, maakt een lange proefrit en bestelt ook een Strada. Dat gaat lekker zo.
Allert is zijn prachtige gestroomlijnde motorfiets aan het klaarmaken voor de maiden trip. Als de verlichting, de achterlichten zijn van een VW Passat, wordt getest komt er rook uit de achterkant van de motor. Enkele te licht gekozen weerstanden blijken uitgebrand te zijn. Stekker eruit en het leed is geleden. Allert maakt de eerste meters met de motor en komt tevreden terug. Ook Theo maakt een rondje en is snel gewend. Ik maak wat foto's en filmpjes van de ritjes.
Ook nu blijkt weer dat een energiecrisis met techniek, in dit geval het beperken van de luchtweerstand, heel wat langer kan worden uitgesteld. De motor rijdt met de nieuwe stroomlijn veel harder, maar belangrijker is dat het verbruik rond de 1 : 100 zal liggen.

Bij Velomobiel.nl is voor de oplettende kijker altijd veel te zien. Er staat een heel mooie houten Quest. Deze is gemaakt door Nico van Baar uit Akersloot. De mannen in Dronten zullen daar een fiets in bouwen.
Tot mijn verrassing staat mijn Quest 153 die ik in 2007 aan Michael Schneider verkocht er ook, in de kreukels. Eva Navratilova, de vriendin van Allert heeft een frontale aanvaring met de Quest gehad.

Theo kijkt nog even naar de kettingloop van mijn Quest. Hij stelt vast dat niet de kettingbuizen het lawaai veroorzaken, maar het TerraCycle kettingwiel zelf. Ik heb de Quest inmiddels zo stil gekregen, volgens Theo is het de stilste Quest die hij kent, dat de mechanische geluiden van de ketting op het kettingwiel nu relatief beter hoorbaar worden.
Tot mijn grote verrassing heeft Jan Geel de in mijn vorige posting beschreven modificatie met het extra kettingwiel al in zijn fiets. Bij Wim op zijn blog gelezen? Nee, geheel naast elkaar hebben wij dit bedacht. Jan is met grote afstand handiger dan ik en heeft het direct in zijn fiets gemaakt. Geen kettingbuis meer achterin. Er is niet minder lawaai, wel denkt Jan dat het lichter loopt. We spreken af dat Jan een test zal doen met het achterwiel van de grond. De fiets in een bepaalde versnelling, de crank dwars en dan met het toevoegen van gewichtjes kijken bij welke gewicht de crank gaat draaien. Uit het resulterende gewicht, maal de lengte van de crank (arm) is te berekenen hoeveel Watt de aandrijving consumeert. Ik zal hetzelfde doen met mijn fiets.

Frank Dekker vertrekt naar Amstelveen om zijn rondje af te maken. Inmiddels is Marian van Hattem met de camper in Dronten gearriveerd. Op de voor de Van Hattems karakteristieke manier wordt de route en ontmoetingspunten 'besproken'. Een buitenstaander zou denken dat het niet meer goed komt tussen die twee, maar de praktijk is werkelijk totaal anders.

Kees vertrekt richting Raalte om zijn kleinkind Ruby te bezoeken. Daarna door naar Onstwedde waar zoon Maarten en vriendin Trudy een nieuw onderkomen hebben gevonden.
Om half vier rijden we met zijn vijven dezelfde route terug naar huis. Kees Schouten, normaal niet de snelste rijder, kan het tempo van 32 km/u tegen wind goed volhouden. Yvonne blijkt aan het elastiek te hangen en is erg moe. Ik stel voor dat zij op de dijk het tempo aangeeft. Naast haar rijdend blijkt ze toch weer 32 km/u continue vol te houden. Overigens toch knap dat zij dit allemaal presteert. Ze rijdt wel met 15 kg hond in de fiets. Ook de aanpassingen om de hond een plekje naast haar te geven en de voorraad eten voor het beest tellen wel op.
Aan het eind van de dijk gaat de groep rechtdoor naar het noorden. Ik sla linksaf naar Hoorn. Direct kom ik weer in de omleiding terecht en uiteindelijk sluit ik zelfs weer achteraan de groep aan. Dit schiet niet op.
Via Hoorn, Avenhorn en Schermerhorn, ben ik om kwart over zeven na 193 km weer thuis.