Velox 6 presentatie Delft

Vrijdag 19 augustus 2016 wordt de Velox 6 aan den volke getoond. Een mooi moment om daar bij te zijn. Met de Tesla op de Autopilot zoef ik in een uurtje naar Delft. De TU Delft studenten hebben de Provinciale weg over enkele kilometers kunnen laten afzetten. Het is met 24 graden C. prima weer en er is weinig wind.

Even na elven komt de Velox aangereden. Het oogt zeer stabiel en het bekende slingeren van de vorige versie is nu volledig verdwenen. Wel zit de lederen hoes nog om de romp, je weet maar nooit.

TU Delft studenten bemannen een info standje op het viaduct vanwaar de verrichtingen van het team goed te volgen zijn. Inmiddels zijn ook Piet Kunis en Bram Smit, beiden op hun recent aangeschafte vintage Honda motorfietsjes, gearriveerd. Ook Jan van Zelderen met zijn vierwiel gestuurde ligfiets is er.

Een blauwe reiger komt overvliegen om te kijken of er voor hem wat te eten valt. Nee, er is hier niks halen.

De tweede run is de hoes van de fiets gehaald en worden de heel fraaie lijnen zichtbaar. Het moet gezegd, de fiets ziet er heel strak uit. De snelheid die gehaald wordt is niet zo hoog, 59 km/u. Echt hoge snelheden zijn pas haalbaar als de Velox een aantal kilometers kan versnellen. Toch kost het in korte tijd op 59 km/u komen even 580 Watt.

Het interieur van de fiets zit er ogenschijnlijk hetzelfde uit als de vorige versie. Er zijn evenwel veel wijzigingen die het geheel nog stijver en effectiever maken.

Na iedere run moet de fiets door een goed getraind 'catchteam' worden opgevangen. Er is daarvoor radiocontact met de fietser en er wordt afgeteld om het juiste moment van stilstand te coördineren.

Nadat de fiets is gevangen en stil staat moet de kap eraf. Dit kan uitsluitend door binnenin de fiets een set grendels los te maken. Ik hoop dat de jongens en meisjes daar goed over nagedacht hebben. Wat namelijk te doen als na een ongeval de fietser niet bij machte is dit zelf te doen?

Als de kap eraf is blijkt Jan Bos de rijder te zijn. Rick Flens is als oud profrenner de tweede renner die in Battle Mountain USA de Velox 6 naar een nieuw wereldrecord moet gaan rijden.

Zo aalglad als de buitenkant is, de binnenkant oogt wat minder gepolijst. Heeft direct te maken met de bouwwijze van veel onderdelen. Een schuimvorm wordt omwikkeld met carbon, een mal komt er niet aan te pas. 

Jan Bos ziet er afgetraind uit. Wij praten wat bij, de laatste keer dat wij elkaar zagen was in Battle Mountain in 2013. Jan reed toen in de Velox S van team Elan.

De wijzigingen in de fiets zijn onder meer de ophanging van de crank. Die was in de vorige versie enkelzijdig, nu is deze dubbelzijdig opgehangen. Lichter maar toch sterker. Leuk is ook te zien dat het stabiliseren van de voorvork, een draaiend halfrond segment tussen drie lagers, ook hier weer is toegepast. Een vinding van Piet Kunis en als eerste toegepast in de VeloTilt.

De aandrijving geschiedt met twee kettingen. De primaire ketting drijft een 11-speed derailleur aan die op zijn beurt weer de secondaire ketting naar het wiel aandrijft. De naafversnelling in de vorige versie heeft dus het veld moeten ruimen. Loopt de ketting bij de lagere snelheden nogal schuin, op de hogere versnellingen loopt ie mooi recht.

De wielen zijn voorzien van de bekende Michelin radiaalbanden. Op mijn vraag of zijn wisten welke de snelste versie van die banden is bleken zij inderdaad te weten dat het jaartal 2009 de laagste rolweerstand heeft. Zij hebben er daar nog enkele van en die worden uiteraard alleen in Battle Mountain voor de echte recordpogingen gebruikt.

Als laatste opname een groepsfoto van het hele team.

Heel veel succes volgende maand in Battle Mountain.

VeloTilt en Velox4

Vanmiddag is er een 3-man sterke delegatie van het nieuwe Velox4 team van de TU Delft bij Velomobielonderdelen.nl in Enkhuizen. David Wielemaker, ontwerper van zowel de VeloTilt als de nieuwe Velox4, ziet voor het eerst de body van de VeloTilt. Hij is enthousiast en prijst Jan en Jeroen voor de fraaie bouwwijze, de enorme sterkte en het lichte gewicht. Dat is ook één van de redenen van het bezoek.

De eerdere 3 Veloxen zijn allemaal heel zwaar geworden, tot wel 40 kg. In Battle Mountain is dat op maximum snelheid geen groot bezwaar, maar er is wel veel energie nodig om dit hoge gewicht tot die enorme snelheid te versnellen. De energie die tijdens de start hiermee verspeeld wordt is beter te benutten tijdens de laatste 200 meter. De vorige drie Veloxen zijn allemaal bij bedrijven gemaakt die het HPT team sponsorden en uiteraard graag hun werkwijze en materialen gebruikt zagen worden. Die bedrijven hadden evenwel geen ervaring met het bouwen van fietsen.

De mannen van het HPT team willen weten hoe zwaar de VeloTilt gaat worden. Als we maximaal van carbon gebruik gaan maken kan dit op rond 20 kg uitkomen. De Velox4 zou liefst niet veel zwaarder moeten worden. Uiteraard zijn de ontwerp eisen verschillend. De Velox4 moet 140 km/u kunnen halen. In het ontwerp moet ook de veiligheid bij een crash op hoge snelheid meegenomen worden. Dat is bij de VeloTilt, zij het bij lagere snelheden, ook van primair belang.

Heel veel van het ontwerp van de VeloTilt zal terug te vinden zijn in de Velox4. De constructie zoals nu door ons toegepast zal de basis zijn voor de nieuwe recordfiets. Ook voorwielaandrijving, het gebruik van een - aangepaste - Rohloffnaaf en veel andere details als de sandwichconstructie in de VeloTilt, spreken de HPT mensen zeer aan. De heren zijn zo enthousiast dat zelfs ter sprake komt of de nieuwe Velox4 mogelijk in Enkhuizen onder onze supervisie gebouwd kan worden. Daarover moet uiteraard in het hele team worden besloten, mede omdat Velomobielonderdelen.nl niet over grote sponsorbudgetten beschikt.

Velox3 designpresentatie

Vrijdagavond om 19.00 uur presenteert een nieuw team van de TU Delft en de Universiteit van Amsterdam het ontwerp van de nieuwe Velox3. Ik zit erbij en zie dat het nieuwe team een glasheldere presentatie in elkaar heeft gezet. De verschillende disciplines leggen hun specialisme uit. Teamchef Wouter Lion laat zijn aerodynamische specialisten aan het woord. Dan de ontwerpers van de aandrijving, de bandenspecialist en de bewegingswetenschappers in de dop van de UVA.


De nieuwe romp is een doorontwikkeling van de Velox1 en Velox2. Het team heeft, op papier althans, nog een kleine verbetering in de aerodynamische vorm weten te vinden. Vooral  de luchtstroom in de fiets heeft veel aandacht gekregen. Inmiddels weten we dat betere resultaten op papier nog geen wereldrecord breekt. De K-drive is verlaten voor een conventionele aandrijving met korte 155 cranks. Tot mijn verbazing komt er een planetair tandwielstelsel in om te voorkomen dat er een enorm groot tandwiel voorin komt. Op mijn vraag wat dit voor rendementsverlies oplevert blijven de jongelui het antwoord schuldig. Ik denk dat ze daar nog maar eens aan moeten meten. Vier continue meedraaiende tandwielen kosten naar mijn mening onnodig veel energie. Ook moet er aan het achterwiel nog steeds een derailleur worden gebruikt.
Mogelijk dat een Rohloff naaf, in de elfde versnelling is de aandrijving direct, een betere oplossing zou zijn.

We krijgen uitgebreid uitleg over het lamineren van de romp. Als voorbeeld is het kant en klare toegangsluik meegenomen. Ik vind dat een heel zwaar onderdeel. Er wordt o.m. gebruik gemaakt van kurk, vlas en ... polyesterhars. Dat zijn geen producten die je bij een recordfiets zou verwachten.
Toegegeven, het gewicht van de fiets speelt in Battle Mountain geen grote rol, maar het moet wel op gang worden gebracht. De adviserende rol van sponsor NPSP zou ik nog eens kritisch onder de loep nemen.

De keuze voor 20" wielen en Michelin radiaal banden is zeker uitstekend. Ze zijn wel iets breder dan standaard racefietsbanden, maar zo lopen zoveel lichter dat dit zeker winst gaat opleveren. Zeker als de banden tubeless gemonteerd worden.

Wil je vorderingen aan de Velox3 van dag tot dag volgen, kijk dan op http://www.hptdelft.nl/nl/