zondag 17 december 2006

Weer paardenleed

Ik fiets vanochtend naar De Woude. Het is met 7 gr. C. fris. Gelukkig is de vele regen van gisteren verdwenen. De wind is met 4 Bft uit het westen geen probleem. Ik fiets momenteel met een dunne lange broek, een zweethemd en daarover een dun hemd met lange mouwen. Daarover draag ik het Newline hesje. De eerste kilometers heb ik nog een fleece sjaaltje om. De Hotronic voetverwarming maakt de hele verdere winter een vast onderdeel uit van de uitrusting. Standaard heb in nu de schuimkap op de fiets.
Op de provinciale weg van Castricum naar Uitgeest zie ik voor het eerst 4 paarden oversteken naar het fietspad. Twee komen er naar me toe, twee gaan dezelfde richting op als ik. Al van grote afstand, ik minder snelheid tot minder dan 10 km/u, draait één paard zich abrupt om en draaft voor me uit. Het tweede paard vind het niet leuk, maar laat zich met enige moeite in de gewenste richting sturen.
Ik fiets achter het weg dravende dier aan. Dat gaat nog harder lopen en ik hoor de ruiterse in paniek roepen 'niet doen, niet doen'. Ik weet niet of dat voor mij of voor haar paard bedoeld is. Ze schreeuwt me toe dat ze wel vooruit gaat. Ik roep haar toe dat ze beter kan inhouden, Uitgeest is nog ver. Dat lukt haar en de tweede horde is genomen.
Op naar het tweede tweetal. Hier dezelfde taferelen. Zo gauw de omkijkende paarden me zien gaan ze er vandoor. De edele viervoeters worden tot stoppen gedwongen en schichtig naar mij kijkend passeer ik. Het wordt tijd dat die manege een cursus 'vertrouwd worden met de Quest' gaat organiseren. Ik doe wel weer mee.
Nog steeds vliegen vele duizenden kieviten doelloos rond. Ze hebben nog geen benul dat het tijd wordt richting zuid te koersen. Dit loopt niet goed af, als de vorst invalt is het eten snel op of onbereikbaar.
Het fietsen voelt lekker aan al zijn de snelheden die ik in de zomer bereik echt een stuk hoger. Fiets ik zomers met hartslag 120 rond de 40 km/u, nu is met hartslag 120 37 km het maximum. Dat scheelt wel 3 km/u.
Op De Woude maak ik op de bouwplaats een paar foto's en dreig een flinke bui op mijn kop te krijgen. Mijn aanstaande buren bieden me koffie aan, heerlijk. De Quest zet ik met zijn neus in de richting van de wind zodat ie rechtop blijft staan.
Via de pont in Akersloot ben ik snel weer thuis.
33 km