woensdag 31 oktober 2012

Vloermatten en claustrofobie

Nadat gisteren de Quest aan de buitenkant is gereinigd, gebeurt dat vandaag aan de binnenkant.
De bodem van een velomobiel is niet altijd mooi droog en schoon. Kleding, tassen en andere spullen worden dan vochtig en soms vuil. Natte kleding gaat schimmelen en de geur in de fiets wordt er niet beter op.

Daar is nu een oplossing voor, de Ventisit vloermat.
Alles op de bodem blijft nu mooi schoon en droog. Het voorkomt ook effectief gerammel door losliggende spullen.
Het gewicht is 300 gram voor Quest, Quest XS, Strada en Milan GT (MK2).
De fraaie en onverwoestbare matten zijn uitsluitend verkrijgbaar bij Velomobielonderdelen.nl.

Mijn Quest krijgt nu de mooie Ventisit vloermatten aangemeten. Ze zijn vanaf vandaag beschikbaar in de webwinkel voor € 39,90.


Een klant van Velomobielonderdelen.nl vraagt of de kap die hij in bestelling heeft claustrofobie veroorzaakt. Zo'n vraag kreeg ik niet eerder.
De kappen van Velomobielonderdelen.nl zijn tijdens het rijden simpelweg niet waar te nemen. Niet links, niet rechts, niet aan de bovenkant. De vrije zichtbare beeldhoek is 270 graden, meer dan de beeldhoek van twee ogen. Ik probeer dat vanmiddag met mijn nieuwe speeltje, de iPhone 5, zichtbaar te maken. Dat lukt maar gedeeltelijk. De foto is gemaakt terwijl ik in de fiets onder de kap zit. Het Lexan vizier is geheel gesloten.

dinsdag 30 oktober 2012

Michelin Protek Max

Vandaag blijf ik thuis, er wordt een nieuwe iPhone 5 bezorgd. Kan de Quest mooi onder de douche. Zo smerig als de fiets nu is is ie nog nooit geweest. Nadat ik de racekap erop heb gezet kan de autowas borstel ter hand worden genomen. De prut loopt in stromen van de onderkant van de Quest af. Ook de banden worden schoongeborsteld.

De Furious Fred raakt nu elke paar honderd kilometer lek. Natuurlijk kan ik een lekbestendiger achterband monteren. En laat ik duidelijk zijn, als je voor je werk in het donker met de fiets op weg moet, monteer dan Marathon Plus banden.
Het plezier in het fietsen wordt een stuk minder maar je hoeft zeker niet de fiets uit.
Daarom een experiment met een speciale binnenband. Dit is de 300 gram wegende Michelin Protek Max. Deze € 9,50 kostende binnenband heeft een heel speciale profilering.

Michelin claimt dat bij een doorboring het ontstane gaatje wordt dichtgedrukt. Dit in tegenstelling tot een normale binnenband die door de toename van het volume bij oppompen dunner wordt. Een gaatje wordt daardoor groter en de band is snel leeg.
Zou er een gaatje in de Protek Max ontstaan dat niet direct wordt dichtgedrukt, dan zal de vloeistof, ongetwijfeld een soort latexmelk, het gaatje alsnog dichten.
We gaan het gewoon proberen en ik hou jullie op de hoogte.




zondag 28 oktober 2012

Fris rondje Noord-Holland

Vanmorgen is het waterkoud, 6 gr. C en hier en daar hangen forse buien. Deze zijn door het heldere weer van grote afstand te zien. Boven Alkmaar hangt een van deze buien en ja ... daar ga ik naar toe. Even later klettert de regen op de racekap. Door de lage temperatuur en hoge luchtvochtigheid beslaat het vizier van de racekap sneller. Ik kleef de deflector voor het eerst dit jaar weer achter het vizier. Ik beperk de luchtsnelheid binnen de kap verder door de schuimrubber strip achter in de kap te plakken. Ik lijk wel een watje, maar wie zijn gemak niet zoekt is een luiaard.

Voorbij Alkmaar komt de zon weer in beeld. De wind is Bft 4 en heb ik in de rug. Heel comfortabel, met hartslag 106 en 43 km/u heb ik niks te mopperen. Dat zal straks anders worden. Ik ben zo snel in Den Helder dat ik nog niet wil stoppen. Bij het Amstelmeer eet ik een broodje, knus in de fiets en onder de kap. Tot nu toe heb ik op fietspaden gereden. Na Den Oever zijn er geen fietspaden meer en wordt de Quest blootgesteld aan door boeren verontreinigde wegen. Nou tart ik natuurlijk de goden door daar met een Furious Fred zonder anti-lek door heen te baggeren, letterlijk baggeren. Even later begint de Quest de kenmerkende eigenschappen van een lekke achterband te vertonen. De snelheid gaat eruit en de fiets begint te dweilen.

Vrijdag kocht ik bij Van den Berg Surf een fleece gevoerd licht windjack met 50% uit verkoop korting. Dit jack komt nu al van pas. De Quest op zijn kant en de band en binnenband gaat eraf. Mijn god, wat een verschrikkelijke smeerboel is dat. De nieuwe band, ook weer een Furious Fred ligt er vlot om en ik ga gauw weer in mijn warme huisje op wielen. De wind is flink aangetrokken en ik zie nieuwe buien aan de einder verschijnen. Doorrijden is het parool. Medemblik passeer ik aan de westkant en direct daarna rij ik in de Wieringermeer. Weer rij ik kilometers door de prut. Ik hoop dat ik geen lekke band meer krijg want dan wordt het plakken.

In de Wieringermeer is de lucht vol met vogels. Veel meeuwen en kouwen, maar ook nog veel kieviten kunnen kennelijk hun kostje nog bij elkaar scharrelen. Via de Langereis passeer ik de oostkant van Heerhugowaard. Dan op naar Ursem en Schermerhorn. Hier krijgen de banden hun laatste beproeving van de dag. Ook hier is het weer glijden over brokken natte en soms platgereden klei. Voor me sproeit een boer de weg kletsnat om later de klei er af te schrapen.

Na 132 comfortabele kilometers ben ik weer thuis. Als ik de Quest nu bekijk schrik ik van de gigantische bende op de mooie Quest. Niet alleen de onderkant, ook de bovenkant is nu niet om aan te zien. Morgen de fiets maar eens onder de douche zetten.

zaterdag 27 oktober 2012

VeloTilt update 2. Veiligheid, instap, aerodynamica

Veiligheid
Het ontwerp van de body van de VeloTilt begint nu in een definitief stadium te komen. Hierna volgt nog het ontwerp van de top met racekap. Belangrijke discussie is de veiligheid van ons ontwerp. De body van de fiets zal uit twee lagen carbon bestaan. Daartussen een laag schuim bestaande uit zeskantige cellen. Langs deze zeskantjes kan epoxy zich verbinden met de beide lagen carbon. Op deze wijze ontstaat een extreem sterke huid. Het grootste risico loopt een inzittende in een velomobiel bij een zijdelingse aanrijding. De huidige velomobielen zijn daar in de regel onvoldoende op berekend en deuken makkelijk in.
Een romp die vrijwel niet te vervormen is biedt meer veiligheid.

De veiligheid in een velomobiel, hoe sterk deze ook is, is niet te vergelijken met die van een auto. Een auto heeft kreukelzones, airbags en veiligheidsgordels. Een vierpunts gordel in de VeloTilt is makkelijk te realiseren. Velox2 is bij 120 km/u gecrasht en mede dankzij de vierpunts gordel stapte Sebastiaan Bowier ongedeerd uit de Velox2. Bij een frontale botsing is er een behoorlijke kreukelzone bij de VeloTilt. Bij een zijdelingse aanrijding is de acceleratie/deceleratie van het hoofd vaak toch erg groot. Mogelijk kan een airbag voor het hoofd een bruikbare bescherming geven. De sterke constructie van de achterwielophanging in combinatie met een sterke romp biedt voor het lichaam wel een goede bescherming.

Instap
Een bezwaar van vrijwel alle huidige velomobielen is dat je er in en uit moet klimmen. Heb je geen sterke armen of heb je daar een blessure, dan is fietsen uitgesloten.
Het is veel makkelijker om, net als de Orca van Flevobike, zo in de fiets te kunnen stappen. Daarvoor moet de voorkant wel open kunnen schuiven of klappen. Eerst dachten we aan een rail systeem. Het kan evenwel veel eenvoudiger. Drie steuntjes op een slimme plaats aangebracht doen de job.

aerodynamica
Na het basisontwerp is de afgelopen periode veel tijd besteed aan de aero-dynamische optimalisering. Dat ziet er nu heel fraai uit. Bijgaande computer simulatie toont dit mooi. Groen is de laminaire grenslaag en rood is turbulent. Hoe langer de romp omstroomd wordt in het groen, hoe beter het is.

maandag 22 oktober 2012

Een rondje polders

De pijnlijke rechterpink laat zich weer gebruiken. Met een Quest vol pakjes rij ik langs het PostNL agentschap in Akersloot. Dan maak ik een ontspannen tochtje langs de dijken van de Schermer en de Beemster. Geen hartslagmeter, geen SRM meter, geen dwang om te trainen, dat komt volgend voorjaar wel weer.
Na de westdijk van de Schermer langs het Noord-Hollands kanaal sla ik rechtsaf om langs de Noordervaart naar de Beemster te rijden. Er staan nog koeien in de wei, met 17 gr. C en dus nog prima groeiend gras, een juiste beslissing van de boeren.

Het slechte wegdek langs de Noordervaart is grotendeels opnieuw geasfalteerd. Uiteraard moet ik de weg delen met vele trekkers en andere landbouwvoertuigen. Gelukkig hebben de bestuurders vanuit hun hoge cabines een uitstekend zicht. Ze wijken altijd keurig uit.

In de Beemster worden damwanden geslagen en de Oosthuizerweg is formeel afgesloten. Ik waag het erop en kan met enig geduld overal langs. Langs de weg is een racefietser bezig een band te verwisselen. Ik stop even en vraag of hij zich kan redden. Dat blijkt het geval. Hij is over een steentje gereden en heeft een snakebite.

Vlak voor Oosthuizen klim ik omhoog naar de Oostdijk. De herfst is overal. Na Purmerend volgen de laatste heerlijke kilometers naar De Woude. Gewoon een heerlijk ritje van 52 km.


zondag 21 oktober 2012

Schakelen gaat niet, fietsen dus ook niet

Vandaag wil ik een rondje Noord-Holland gaan rijden. Helaas speelt een oud medisch probleem weer op. Door een medische misser in een ziekenhuis liep ik ooit botnecrose op in mijn - eerder gebroken - rechterpink. Om de paar jaar resulteert dat spontaan in een dikke pink die ook nog eens heel pijnlijk wordt. Fietsen gaat prima, maar schakelen lukt voor geen meter.

Dan maar wat klussen aan de Quest. Afgelopen woensdag reed ik met Bft 6 met uitschieters tot Bft 8 naar Alkmaar. Ik had de racekap thuis gelaten, maar kreeg toch af en toe flinke opdonders in de vlagen. De stormstrips, nu iets forser en mooier van kleur, gaan er weer op. Deze geven overduidelijk een grote extra veiligheid bij harde wind. Niet dat je niet meer om kunt gaan, maar de veilige marge wordt 1,5 tot 2 Bft groter.

De voetenstrips had ik voor de race Lelystad - Enkhuizen - Lelystad al gemonteerd en leveren direct extra comfort op. Laat de winter maar komen.

Ook heb ik tijd om de audio installatie met de Apple Airport Express draadloos te verbinden met Spotify Premium. XS4All geeft dat zijn abonnees een jaar lang gratis. Na een dag ben je daar aan verslaafd.
Ook verbind ik de kleuren laserprinter in de garage met een tweede Airport Express draadloos. Beide apparaatjes gewoon aansluiten en het werkt zonder gedoe direct feilloos.

woensdag 17 oktober 2012

VeloTilt update

Na de presentatie van het eerste VeloTilt ontwerp tijdens het Velomobiel seminar in Dronten is het ontwerpteam hard aan het werk gegaan. Tijdens meerdere bijeenkomsten zijn de ontwerp eisen en mogelijkheden uitputtend besproken. Tijdens het ontwerpen, dat gebeurt in een 3D tekenprogramma in de computer, blijken enkele aanpassingen op het oorspronkelijk ontwerp nodig.

De gewenste lengte van toekomstige rijders is eerder ingeschat op 1.65 tot 2.00 meter. Dit levert beperkingen op in de draaicirkel. Bij kleine rijders kan de crank tegen de band en de ketting komen. Dit wordt mede veroorzaakt door de gewenste breedte van de band, namelijk maximaal 50 mm. We zullen moeten besluiten de lengte van de rijder te beperken van 1.70 tot 1.95 meter. Bij smalle voorbanden wordt de draaicirkel rond 10 meter, bij brede banden enkele meters meer.

Dat levert natuurlijk de vraag op, hoe keer je de VeloTilt in een nauwe straat? Voetengaten zullen er niet in komen omdat dit de stroomlijn ernstig verstoort. De VeloTilt zal de eerste velomobiel worden met een achteruit. Gewoon een handle omzetten en terug trappen. In het begin gingen we uit van een voortandwiel van 100 tanden. Inmiddels denken we dat een kleiner voortandwiel met een tussenas een betere oplossing is. Dat biedt de mogelijkheid om een perfect bereikbare Rohloff naaf of derailleur te gebruiken.

Nu de basis stroomlijn is getekend kunnen er Computational Fluid Dynamics (CFD) berekeningen worden gemaakt. Deze leveren een zogenaamde CD*a waarde op. Met deze waarde kunnen onderlinge vergelijkingen worden gemaakt. De Quest heeft bijv. een CD*a waarde van 0,0916. VeloTilt zal ergens rond 0,045 uitkomen. Dit is ruwweg 50% gunstiger dan de Quest. De Velox ter vergelijking, heeft een CD*a van 0,032. Deze berekeningen geven geen garantie dat het ook allemaal zo uitpakt. In kringen van aero-dynamische specialisten geldt de regel:'Never trust CFD'.
Het lijkt erop dat de geplande snelheid van 55 km/u bij 150 Watt er wel inzit.

De oorspronkelijk getekende uitvoering met een vlak liggende ruit is aero-dynamisch maximaal efficiënt, maar niet erg geschikt om het hele jaar mee te rijden. De ruiten van de Go-One en Evo-R bleken ook moeilijk condens vrij te houden. Er zal een tweede top worden ontwikkeld. De tweede top, deze vormt de bovenzijde van de romp, wordt dan lager en er zal een racekap met vizier op komen. Met deze top kan ook makkelijker cabrio worden gereden. Wil je racen, dan zet je gewoon de originele snelle gestroomlijnde top erop.

Lang hebben we gesproken over het blokkeren van de VeloTilt bij stilstand. Aanvankelijk gingen we er van uit dat het blokkeren het beste kan gebeuren met een kantelende pin die in een uitsparing glijdt. Dat gaat inderdaad goed, maar op een schuin wegdek of direct na een bocht staat de fiets niet helemaal recht en dan .... blokkeert de fiets niet en valt om. Dat blijkt in de praktijk mee te vallen. Een keer heen en weer bewegen doet de pin toch insnappen.

Piet Kunis en Bram Smit filosoferen over een hydraulische lock. Kan dit wel? Een telefoongesprek met Kevin Risse bevestigt dat dit heel goed kan. De 5 instellingen op de Astro 5 laten toe dat Ă©Ă©n instelling een complete lock-out kan worden. Afstand bediend door voorover kantelen van het stuurtje. De VeloTilt kan zo in iedere stand geblokkeerd worden.
Wij hebben veel emails uit de VS, Frankrijk en Scandinavië ontvangen. Sommige fietsers willen al aanbetalen om als een van de eersten een VeloTilt te kunnen rijden. Dit is allemaal veel te vroeg. We gaan eerst een VeloTilt maken en kijken of de ontwerp doelen worden gehaald. En ja, een kleine elektromotor in één van de achterwielen kan heel makkelijk. Tot zover deze update.

We houden jullie op de hoogte.

dinsdag 16 oktober 2012

Ventisit nek- hoofdondersteuning

Ventisit maakt mooie en comfortabele zitmatten voor alle ligfietsers. Ik rij er al vanaf de eerste dag mee. Minder bekend is dat Ventisit ook fraaie producten maakt voor ondersteuning van nek en hoofd in velomobielen en tweewielige ligfietsen. Bart van Crasbeek, de geestelijk vader achter Ventisit, levert inmiddels ook heel veel producten voor rondvaartboten, kano's, rolstoelen, horeca e.d.

Bart ziet zo nu en dan dat ik met een auto vol pakjes naar het postkantoor rij. 'Als je toch al zo veel producten voor ligfietsers verstuurt, kunnen mijn nekrollen daar dan ook niet bij?". Natuurlijk kan dat Bart. Daarom staan er vanaf vandaag 3 nekrollen en Ă©Ă©n hoofdkussentje bij voor gewone ligfietsers.

Zelf rij ik al weer even met de nekpad. Zie bovenste foto. Deze zit comfortabel rond de rand van het instapgat. Bovenaan zit ie vast met klittenband, aan de onderkant met een tiewrap aan de klerenhanger. Als bonus kunnen ze ook wat goedkoper worden. Ook zullen er straks Ventisit vloermatten voor Quest en Strada leverbaar worden.

De neckpad op de onderste foto is niet direct voor velomobielen bedoeld maar meer voor tweewielers. De Ventisit producten staan nu in de webwinkel.


maandag 15 oktober 2012

Rolweerstand meting Hutchinson Greenville

Martin Merkelbag vertelde me recent dat ie bij Declathon Arena een tweetal Hutchinson Greenville 406 draadbanden had gekocht voor 10 euro per stuk. Of ik ze wilde testen. Ok, kom maar langs. Vanmorgen is Martin met de twee banden op De Woude.
De eerste indruk is dat de banden er prachtig mooi afgewerkt uitzien. We leggen ze heel makkelijk op de 25 mm velgen en zien dat ze fantastisch mooi rond lopen.

De eerste pendelruns vallen vies tegen. En het wordt steeds slechter. EĂ©n van de binnenbanden is kennelijk lek. Met een nieuwe erin gaat het een heel stuk beter. De gegevens staan in het staatje waarin ook de andere recent geteste banden staan.
Per saldo is de Hutchinson Greenville zo'n 10% sneller dan de 35 mm Kojak. Opvallend is ook dat de Hutchinson op 7 bar vrijwel even snel is als de Durano op 9 bar.
De Hutchinsons zijn 44 mm breed en wegen 363 gram. Drukbereik is 4.0 tot 6.5 bar.

Op de site van Hutchinson staan wat gegevens in deze PDF. Het blijken banden te zijn voor een vouwfiets. Er is een goede anti-lek voorziening en de site geeft aan dat ze heel snel moeten zijn.
Martin heeft even contact gehad met de importeur. Zij hebben ze nu niet in voorraad maar zijn bereid om ze weer te importeren als er vraag naar komt. Martin zal ze deze winter gaan gebruiken om ervaring mee op te doen.










zondag 14 oktober 2012

LEL, LEK

Gisteren de Quest enigermate geprepareerd. Dit keer geen wielstroomlijnkappen en ook geen Lycra op de voetengaten. Wel breng ik de oude Lexan strippen rond de wielen aan. Ook breng ik voor de winter weer de voetenstrip onder de fiets aan. Ik ben benieuwd of me dit veel snelheid zal kosten.

Vanmorgen de Quest op de imperiaal gezet en door een buiig en winderig Noord-Holland via Enkhuizen op weg naar Lelystad. Daar druppelt de vaste ploeg deelnemers binnen. Daniel Fenn van Beyss heeft zijn nieuwe mini Evo-K mee. Was de Evo-K, rechts op de foto, al een kleine opdonder, dit is helemaal een mini. Met alle consequenties van dien. Als je voor in de fiets wat moet doen moet je een slangenmens zijn.

Het waait Bft 5 met uitschieters tot Bft 6. Heel langzaam neemt de wind iets af. Als ik mag vertrekken spettert het wat. Al gauw staat de GPS op 63 km/u. Dat kan ik vasthouden tot de tweede flauwe bocht. Daarna komt de wind wat zijdelings in en zakt de snelheid tot 58 km/u. Dit gaat best lekker en de deelnemer die twee minuten voor me is gestart komt vlot dichterbij. De snelheid is nauwelijks lager dan vorig jaar.

Na Checkpoint Charly, halverwege het eerste stuk, moet ik steeds harder trappen om zelfs maar 50 km/u te kunnen vasthouden. Als ik even later de Quest wat voel dweilen weet ik hoe laat het is. De Furious Fred achterband is lek. Voor vertrek heb ik reservebanden en de pomp ingeladen. Ook een fleece jack en een regenjack zijn aan boord. Dat blijkt met deze lage temperatuur van 9 gr. C een wijze beslissing. Een oudere racefietser stopt en denkt dat ik in grote problemen ben. Hij wil wel eens zien hoe ik dit aanpak. Als de lekke band met binnenband met Ă©Ă©n beweging uit de wielkast komt is ie oprecht verbaasd.
Jan van Steeg stopt achter me. Ik zeg dat ik me wel kan redden. Jan roept dat ie ook een lekke achterband heeft en gaat aan de slag om de band op te pompen.
Mijn nieuwe binnenband wil slecht op druk komen en als ik eenmaal weer onderweg ben is ie zo weer leeg. Het ventiel interieur van het Franse ventiel zit los en een tangetje heb ik niet mee. Ik bel via Marcel V. Jan Geel met het verzoek me met mijn auto te komen halen.

Jan is er na enige tijd, ik had hem helaas de verkeerde kant opgestuurd, en we laden de Quest op de auto. Terug bij de start lever ik mijn transponder in en klets met deze en gene nog wat na. Na de prijsuitreiking is het wachten op Mark Burgers en zijn zoon. Ze worden na 2 uur en drie kwartier fietsen door iedereen met applaus ontvangen.

Ymte blijkt, ondanks zijn weer opspelende achillespees blessure de wedstrijd toch gewonnen te hebben. 2 minuten later komt Daniel Fenn binnen. Hij heeft de hooggespannen verwachtingen over de kleine Evo niet waargemaakt. 0,6 seconde later, ja echt 0,6 seconde later, komt Theo van Andel als derde over de finish. Records worden er niet gebroken, de wind is te hard en komt uit de verkeerde hoek.
Volgend jaar beter.

vrijdag 12 oktober 2012

Rolweerstand meting Schwalbe Ultremo ZX

Het is algemeen bekend dat ik een liefhebber ben van brede banden. Lopen, vooral in velomobielen, licht en comfortabel. De ontwikkelingen staan niet stil en bij de steeds hogere snelheden wordt de luchtweerstand van banden, ook bij velomobielen, een factor van betekenis.

Daarom test ik vandaag een nieuwe smalle 406 band, de Schwalbe Ultremo ZX. Dit 23 mm smalle bandje weegt 145 gram en mag tot maar liefst 11 bar worden opgepompt. Ik haal de pendel te voorschijn en monteer de bandjes op 19 mm brede velgen. 25 mm velgen zijn minder zinvol voor dit hele smalle bandje. De pendel wordt steeds 3 maal vanaf de ene kant en 3 maal vanaf de andere kant gestart. Van de 6 waarden laat ik de hoogste en laagste waarde weg. De gemiddelde tijd wordt berekend uit 4 metingen.
De metingen vinden plaats bij 21 gr. Celsius op de vlakke tegelvloer in mijn vloer verwarmde garage. Zoals eerder vastgesteld moeten de waarden op normaal asfalt worden gecorrigeerd. Brede banden lopen daar 7% zwaarder, hele smalle banden 15% zwaarder. Een band als bijv. de Kojak 35 mm loopt 10% zwaarder op asfalt.

De resultaten staan in het tabelletje en zien er heel goed uit. Sneller dan alle andere geteste en in de handel verkrijgbare banden. De waarden zijn in seconden pendeltijd. De wegligging en remeigenschappen kan ik niet meten. Wel is de band voorzien van een Vectran anti-lek laag. Het op de velg leggen gaat heel makkelijk met de hand.
Er moet wel een smalle binnenband in, ik gebruikte de Schwalbe SV6a biba.

Zoek je een snelle smalle raceband dan is de Schwalbe Ultremo ZX een serieuze kandidaat. De band is voorzien van een mooie opdruk. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, het bandje kost € 49,90 per stuk.

In de komende periode een update over het VeloTilt project en een test van de nieuwe Schwalbe Shredda.

donderdag 11 oktober 2012

Duitse velomobilist komt om het leven

Etienne Stienen stuurt mij vanmorgen een link naar een bericht in nonstopnews.de.
De inhoud bestaat uit gruwelijke beelden van een Milan die door een personenauto rechts in de flank is aangereden. De 50-jarige Duitse velomobielrijder zou met hoge snelheid een kruising zijn opgereden en daarbij geen voorrang hebben gegeven aan de bestuurder van de auto.

De velomobielrijder is ter plaatse overleden.
Dit verschrikkelijke ongeval toont maar weer eens aan hoe kwetsbaar we zijn, ook in onze velomobielen. Zeker in dit seizoen waar veel fietsers hun rijwiel weer opbergen, kan het zijn dat automobilisten minder goed opletten. Daarnaast hebben we te maken met slechter zicht door neerslag of laagstaande zon. Tenslotte is de weg vaak vochtig en hebben we een veel langere remweg dan op een droog wegdek.

zaterdag 6 oktober 2012

Testen en service aan Risse dempers

Er zijn nu al ruim 120 Risse dempers verkocht, de meeste in Nederland. Inmiddels zijn, behalve Nederlandse dealers, ook dealers uit Duitsland, Denemarken en Frankrijk regelmatige afnemers.

Tijdens het bezoek aan Nederland van Kevin Risse, hebben Jan Reus en ik een training gehad om dempers met een defect te repareren en onderhoud te verrichten. Natuurlijk willen we liefst helemaal geen service verlenen. Dempers moeten het gewoon doen en dat liefst jaren lang. Maar waar mensen werken worden fouten gemaakt.

Om defecten op te sporen voordat de dempers per vliegtuig naar ons verzonden worden, worden ze getest met een speciale machine die de dempers langdurig zwaar belast.
Een kleinere uitvoering van deze machine wordt momenteel naar Nederland verscheept. Hiermee kunnen we na een reparatie of onderhoud, zelf de dempers testen.

woensdag 3 oktober 2012

Acculaders en accu's

Het is weer zover, mijn Cateye computer in de Quest is er weer mee gestopt. Dat gebeurt vrijwel jaarlijks. Komt doordat de brede banden de kabel op de veerpoot doorslijten. Ik heb geen zin dit weer te vervangen. Ik heb twee keuzes, de draadloze SRM gebruiken of Ă©Ă©n van de Garmin GPS ontvangers. De SRM geeft de snelheid weer in kleine cijfertjes, de cijfers voor vermogen zijn groter.
Prettiger is de oude Garmin Oregon 400. Midden op het stuur met in grote cijfers de snelheid en willekeurig welke andere gegevens als gemiddelde snelheid, de tijd enz. enz. Ik rij daar nu een aantal dagen mee en het bevalt me prima.

Betekent wel zo nu en dan accu's verwisselen en laden. Daar wil ik het nu even over hebben. Tot nu toe gebruik ik de MEC lader. Doet het goed maar het gebruik van de wat geavanceerder mogelijkheden is niet makkelijk.

Op zoek naar een geavanceerde lader kom je zeker uit bij de Maha Powerex MH-C9000. Deze robuuste lader vraagt heel veel toetsaanslagen voordat je kunt laden. Zo moet je bij iedere ingelegde accu intikken wat je wil, laden, ontladen, testen en herstellen. Heb je voor laden gekozen, dan moet je voor iedere accu aangeven met hoeveel Mah je de cel wil laden. Dat is best een gedoe. Kan dat niet makkelijker? Jazeker dat kan.
Ik kom, na aardig wat rondneuzen op het internet, uit bij de La Crosse BC-700.
Deze lader is veel kleiner, kan precies hetzelfde en vraagt veel minder toetsaanslagen. Een lijstje met eigenschappen:

Laadt tegelijk NiCad en NiMH AA en AAA oplaadbare accu's
4 mogelijkheden: laden, ontladen, herstellen, en testen
4 aparte LCD displays
Detectie van oververhitting om overlading te voorkomen
Te gebruiken van 100 tot 240 Volt

Ik heb het ladertje nu een tijdje in huis en het werkt fantastisch. Het is voor rond 25 euro te koop bij nkon.nl. Als je zo'n lader bestelt, bestel er dan ook de fantastische Eneloop 2000 accuutjes bij. Nu voor € 6,99 per vier in glitter uitvoering is een koopje. Hoewel nkon.nl een hele leuke webshop is, heb ik er geen aandeel in.