Mistige Oliebollentocht 2016

Vanmorgen laad ik in het donker de Quest op de Tesla. Waarom met de auto? Wel, ik heb het de laatste tijd nogal in mijn rug en slapen op een luchtbedje zie ik slecht aflopen. Op één dag heen en weer met de fiets kan ook, maar de pont vaart pas om 6.00 uur en de start van de tocht in Dronten is al om 10.30 uur. Met wat pech kom je dan te laat.

De Tesla zoeft in een uur en een kwartier naar de Koperweg in Dronten. Aanvankelijk is het helder maar onder Amsterdam is het behoorlijk mistig. De temperatuur is rond het vriespunt, af en toe even daaronder. Bij InterCityBike is het om half tien al een drukte van belang. Het is prettig om zoveel bekende gezichten te zien. Zuur voor mensen die wel willen maar niet kunnen fietsen. Marloes Dries is zo’n pechvogel die door een automobilist van haar roeifiets is gereden. Ze is er met meerdere botbreuken toch bij. Sterkte Marloes.

In de grote werkplaats is er koffie en wordt er massaal bijgepraat. Ik kleed me om en laad de benodigde spullen voor de rit van de auto in de Quest.

Cees, George en Jan zijn in alle vroegte uit Noord-Holland vertrokken en arriveren door lekke banden maar net op tijd. De mannen blijven na afloop van de tocht slapen.

Tegen de geplande vertrektijd van half elf is het industriegebiedje veranderd in een kleurig festijn van velomobielen. Het zicht wordt inmiddels weer slechter. Als we onderweg zijn is het zicht nog maar zo'n 150 tot 200 meter en veel valt er niet te zien. Jammer maar helaas. Ik rij de lange route, totaal 39 km. Het is een enorme stoet velomobielen die het verkeer soms minutenlang geduldig doet wachten.

Het is donders koud met een temperatuur rond het vriespunt en een luchtvochtigheid van 99%. Het vizier van de racekap moet een stukje omhoog om goed te kunnen zien. Ik realiseer me dat ik beter een muts mee had kunnen nemen. Na een korte plaspauze trek ik mijn blauwe regenjack met capuchon aan. Dat maakt het rijden een heel stuk aangenamer. Normaal heb ik bij ritten alleen een shirt met lange mouwen aan, nu heb ik daaronder nog een fietsshirt aan. Met de snelheid van tussen de 25 en 30 km/u word ik absoluut niet warm.

Mijn verlichting valt uit. Al snel zie ik dat de kabelschoen aan de stroomdraad naar de zekering is losgeraakt. Dat los ik nu niet op en is in een groep rijdend lastig voor achter mij rijdende fietsers. Er is nu geen remlicht en dat vind ik zeker met dit weer heel belangrijk.



Na ruim anderhalf uur rijden komen wij aan bij de geplande stopplaats Flevo On Ice. Mijn lieve god wat is het hier druk. Met de grootste moeite en vooral geduld kan de hele ploeg binnen komen. De door InterCityBike gesponsorde warme Chocomel en applecake gaat er letterlijk in als koek.



Ik verwissel de accu's van de GPS en de voetverwarming. Vooral die laatste moet het echt blijven doen. Ook hier wordt heel wat afgekletst alvorens de enorme stoet weer in beweging komt. Ik hoor dat er precies 200 deelnemers zijn geteld, een absoluut record.



Voor het tweede deel van de rit kan er worden gekozen voor de korte of de lange rit. Ik zie op de GPS dat er voor de lange rit buiten het terrein van Flevo On Ice rechtsaf geslagen moet worden. De overgrote meerderheid, waaronder ik, gaat evenwel linksaf en neemt de korte route.

Dat stelt de logistiek voor problemen, de grootste groep komt veel te snel terug bij InterCityBike. De oliebollen blijven nog een uur onderweg en ook de soep wordt pas twee uur nadat de eerste fietsers terug zijn opgediend. Ik ben al niet zo'n snertklant en als de worst ook met vakantie is, dan ... is het tijd om huiswaarts te gaan.

Bovenstaande foto is kenmerkend voor de ritten van de dag. Mist, vochtige lucht en lage temperatuur. Het gele vlekje voor in beeld is een stukje schuimplastic dat de Nacaduct dicht houdt. Ventilatie genoeg vandaag.

De terugreis duurt flink langer dan de heenreis. Er is een kopstaart botsing ontstaan en er staat al snel 6 km file. Ik rij op de Autopilot en word op tijd afgeremd voor de file. Een dag eerder wordt een Nederlandse mede-Teslarijder, rijdend op de A2 bij Eindhoven, ruim op tijd door de Autopilot gewaarschuwd voor een spectaculaire botsing vlak voor zijn Tesla. De Tesla radar kan onder de voorligger doorkijken en de snelheid meten van de auto voor de voorligger. Als het snelheidsverschil tussen die twee auto's een ongeval onvermijdelijk maakt dan remt de Tesla zelfstandig.

Voor de liefhebbers de dashcamvideo van de Nederlandse Teslarijder uit een NBC nieuwsprogramma

Er zijn veel buitenlandse deelnemers die met hun velomobiel op het dak van de auto zijn gekomen. Eerlijk gezegd niet altijd even verfijnd vastgeknoopt.

Rest een woord van dank aan Ymte en zijn ploeg. De logistiek is door de grote deelname en pech bij leveranciers, de soep was niet goed en moest opnieuw worden gemaakt, op de proef gesteld.

Met wat geduld is iedereen aan zijn trekken gekomen.

Oliebollentocht 2013, waarschuwing harde wind

De Oliebollentocht 2013 moet ik helaas aan me voorbij laten gaan. Mijn vrouw herstelt van een zware operatie en 2 dagen weg zit er even niet in. Uiteraard volg ik met genoegen de voorbereidingen van Arnold, Cees, Matthijs, George en anderen.

Voor weersverwachtingen kijk ik altijd op 'windguru.cz' waarop ik een abonnement heb. Op deze site kun je de weersverwachting voor iedere plaats op de wereld per uur bekijken. Morgen ziet het er helaas niet fraai uit. Als de Noord-Hollandse delegatie 's nachts gaat rijden, is de wind met 4 Bft nog redelijk. De temperatuur is 3 gr. C, maar de gevoelstemperatuur is al onder nul. Voor de rijders met kap geen probleem, degenen met het hoofd in de buitenlucht is het oppassen geblazen.

Minder comfortabel is de wind die gemiddeld steeds tegen is. Die neemt in de ochtend, ook in Tilburg, toe tot Bft 7 met windstoten tot Bft 9. Eerlijk gezegd zijn dat windverwachtingen waarbij ik de Quest normaliter in zijn warme garage laat. In combinatie met de verwachte regen is het geen pretje. Ik hoop van harte dat het meevalt.

PS. Arnold, als je een kap wil gebruiken, ik kom hem graag met de Tesla langsbrengen :)

Oliebollen tocht 2012 Zwolle

Vandaag is de traditionele Oliebollen tocht jaargang 2012. Quesjer, ofwel Paulus den Boer, tekent voor de organisatie. Dan kan er niet veel mis gaan, Paulus motto 'we doen het goed of we doen het niet' ligt me wel.

Ik rij met de auto naar Zwolle om als repatriering voertuig te dienen. Vriend Jan Veenis zal meerijden en tijdens de tocht in voorkomend geval gestrande velomobielen ophalen. Helaas is Jan behoorlijk ziek van de griep en kan niet meerijden.
Oops, dan toch maar met de auto? Ik heb geen slaapplaats en eten geregeld. Dan toch maar met de auto.
Ik zet het dakframe in het donker op de Audi en rij om even na 8 uur weg. Het flinke smaldeel Noord-Hollandse fietsers is dan al verschillende uren aan het trappen. Als ik om tien uur in Zwolle arriveer zijn zij al drie kwartier binnen.

De opvang van tegen de 160 fietsers is perfect geregeld. Degenen met velomobielen op, in, of achter de auto aankomen worden, met een keurig kleuren plattegrondje naar een ruime parkeerplaats op enkele honderden meters van de Vrolijkheid gedirigeerd.

Na de inschrijving, ik heb niet direct in de gaten dat er een flinke rij staat, is het een prettig weerzien met vele fietsers. Om klokslag 11.00 uur gaat de eerste van vier groepen onderweg. Deze eerste groep rijdt best vlot. Ik rij achteraan, vlak voor bezemrijders Cees Roozendaal en Matthijs Leegwater. Zo kan ik wat foto's proberen te maken. Ik rij met alleen de liggende carbon deksel, de kap blijft in de auto. Dat gaat prima al is het tegenwind later toch best fris.

De Garmin Montana 600 laat me de route zien. Mooi steeds in de buurt van de uiterwaarden van het Zwarte Water. We passeren mooie plaatsjes als Hasselt en Zwartsluis.
Eerder dan verwacht zijn we op de pauze plaats. De koffie met royale appelpunt gaan er in als de bekende koek.

Na een uurtje gaan we langs de andere kant van het Zwarte Water weer zuidwaarts. Er wordt nu toch wel heel stevig doorgereden. Verschillende rijders kunnen het tempo niet bijbenen en blijven achter. De zon komt er zelfs bij en het tegenlicht op waterpartijen en de wuivende rietkragen is heel fraai.

Op alle gevaarlijke kruisingen staan steeds twee vrijwilligers in professionele kledij om ons veilig te laten oversteken. Perfect geregeld.

In Genemuiden gaat de hele eerste groep op de pont. Groep twee komt in de verte al aanrijden. Na een vlotte overtocht volgt een rit over de dijk. Een slecht stuk fietspad doet de schokbrekers op hun aanslagen rammen. Dikke banden en een goede schokbreker achter houden de zaak veilig op koers.

In de Vrolijkheid staan snert met witbrood voor ons klaar. Niet helemaal mijn keus, maar dat ligt natuurlijk aan mij. Helaas is de wachttijd voor het buffet heel lang. Zo lang dat Jos H., ja die bij Velomobiel.nl werkt, zich graag over mijn snert ontfermt en dat vlot naar binnen werkt :)
De rij voor de oliebollen blijft onverkort heel lang. Mooi moment om de Quest op de auto te zetten en de fiets outfit te verwisselen voor gewone kleding.
Ik verbaas me over de manier waarop veel fietsers hun velomobiel op het dak van hun auto vervoeren. Levensgevaarlijk. Eén fietser probeert zijn Quest met zijn tweeën op het dak te zetten. Hij gaat daartoe op zijn motorkap zitten en ... ik hoor het geluid van indeukend blik.
Terug bij de Vrolijkheid is de rij wat korter geworden en doe ik me tegoed aan de prima oliebollen.

Ik heb nog genoeg eten over en besluit niet mee te eten met de overnachters. Bert Rentenaar rijdt met zijn Mango dagelijks van Alkmaar naar zijn werk in Amsterdam. Te vaak maakt hij mee dat ie niet gezien wordt. Dat levert dagelijks meerdere noodstops op. Hij heeft een slimme en degelijke rode Xenon flitslamp op zijn Mango gemonteerd. De Xenon flitser is zo hoog gemonteerd dat ie altijd boven heggen en geparkeerde auto's uitsteekt. Volgens Bert is het een wereld van verschil, werkelijk een verademing. Hij kan nu gewoon snelheid houden en krijgt nu de voorrang waar ie recht op heeft en waar ie tot voor kort naar kon fluiten.

Oliebollentocht 2012 in Zwolle

Oliebolle in Zwolle....De 17e editie van de Oliebollentocht rijdt door de Kop van Overijssel, 60 kilometer met heeul veeul andere velomobielen. De informatie over de tocht wordt nu in 4 talen via dit nieuwsbericht bijgehouden.

Op zaterdag 29 december wordt in Zwolle de beroemde Oliebollentocht verreden. De 17e editie en "Velomobiles only". Breken we het record van vorig jaar: 149 stuks?

Vanaf half tien inschrijven, en dan wat warms drinken bij De Vrolijkheid in Zwolle. We gaan dan deelnemers tellen voor de recordpoging. En dan om 11.00 in groepen van zo'n 50 velomobielen op pad. We volgen een mooie route van 60 km. waarbij het enige stoplicht dat van de veerpont te Genemuiden is. Verder volgen we de Vecht en het Zwarte Water, reden om deze tocht ook wel "een Dijk van een Tocht" te noemen. Door de dijken mooie vergezichten. Maar ook dwars door Hasselt, een oud hanzestadje, later tussen wuivende rietkragen in het kleinschalige landschap van de Kop van Overijssel.
We pauzeren in Belt-Schutsloot met een stuk appelgebak met warme drank naar keuze.
Bij terugkomst staat er een stevige bak door de waardin gemaakte snert met een plak roggebrood en katenspek klaar. Vegetarisch: Geen probleem, een goed alternatief staat er naast. Natuurlijk zijn ook de oliebollen niet vergeten....Ze worden letterlijk gebakken waar we bij staan.....

De track komt hier plm. 10 december als link naar de download te staan. In Zwolle ligt een stapeltje papieren routebeschrijvingen klaar.

Een overnachting voorafgaand/aansluitend aan de tocht is mogelijk. Wegens succes is het bij mij stampvol, maar ik bemiddel momenteel voor (groeps-)overnachtingen in de buurt. Een tweede lokatie voor 12 deelnemers, à 20 euro per nacht incl. ontbijt is gevonden.

Vrijdagavond gaat het cafe van ons CW-projekt, waar een deel ook overnacht, speciaal voor ons open.

En reserveer meteen die grote mok (300cc) met het logo van de tocht . De mok heeft een vrolijk gekleurd oor en rand, en is tot 14/12 bij te bestellen bij opgave voor de tocht. Met de "winst" verwennnen we onze vrijwilligers ;-)

Adres: De Vrolijkheid, Meppelerstraatweg 3, Zwolle.
Dit is aan de afrit 20 van de A28, Zwolle Noord.

Inschrijven, wel eerst even inloggen op ligfiets.net, voor dit fantastische evenement op Ligfiets.net.

Informatie van en door Quesjer

Oliebollentocht 2011 zeer geslaagd

De Oliebollentocht begint voor mij dinsdagavond. Een flinke groep fietsers is de dag voor de Oliebollentocht al gearriveerd. Die avond laat ik de fotopresentaties zien van onze Ronde om Ierland in 2010 en de rit naar de Bronnen van de Maas van dit jaar. Eerst passeren alle opnamen in een vlot tempo zonder commentaar. De groep wil best wat uitleg dus zo gezegd zo gedaan. In een deels wat langzamer tempo komen de mooie herinneringen nog een keer langs.

Vanmorgen rij ik om negen uur van ons eiland af. Staat daar nou een witte Strada langs de kant? Ja, inderdaad. Het is Jupp Reichert die even wacht op zijn Ida. Gedrieën rijden we via Driehuizen richting Schermerhorn. In en rond het Sportcomplex De Mijse is het al een drukte van belang. De 'handel' van Velomobielonderdelen.nl heb ik gisteravond al uitgestald, er is naast de omvangrijke winkel van de Velomobielgarage Noord-Holland, nog een vierkante meter op het biljart over voor de kettingtandwielen, rolletjes neopreen, lagers, Bebop pedalen en nog zo wat spulletjes. De carbon toer/racekap mag op de Ventisit matjes liggen.

De ontvangst en inschrijving is goed bemand en dat loopt uitstekend. Ook zorgen verkeersregelaars dat iedereen op de goede plek terechtkomt. Boven is het gezellig druk en er worden veel vragen gesteld en spulletjes verkocht. Ik ben ingedeeld in groep A die om 11.00 uur vertrekt. De media, RTV NH en Max zijn prominent aanwezig en ik zie dat Elly Harte wordt geïnterviewd. Pé Koomen is vandaag het middelpunt in de TV Max show. Pé wordt, of ie het nou leuk vindt of niet, volgehangen met camera's. Op zijn Quest komt er één en zelfs op zijn pet wordt een kleine maar hoogwaardige videocamera aangebracht.

De route is voor ons autochtonen bekend maar verveelt nooit. Het is schitterend om steeds een eindeloos lang lint velomobielen voor me uit te zien rijden. Gelukkig gaat het niet zo langzaam dat de kou kan toeslaan. Sowieso ben ik blij dat de racekap erop staat, lekker uit de krachtige wind rijden is wel zo fijn. Jan Reus is actief met het afzetten van de kleinere oversteken. Hij heeft inmiddels super felle oranje LED's in zijn spiegelstroomlijnkappen gemonteerd. Die ziet zelfs een halfblinde automobilist nog niet over het hoofd. Het oeroude plaatsje De Rijp wordt aardig ontregeld door wel heel veel van die bijzondere fietsen. Na goed een uur rijden komen we bij de Rijper Eilanden aan. Deze uitspanning is groot en staat helemaal vol met de meest uiteenlopende voorwerpen. Grote Meccano treinen, historisch gereedschap, oude motoren en fietsen, prachtig oud kinderspeelgoed. Bedenk het maar, het staat er.
De koffie en de appeltaart zijn uitstekend. Ook hier is de zachte hand van de organisatie effectief bezig. Geen formulier, geen versnapering. Er is ruim voldoende tijd om oude vrienden weer eens te spreken.

Het tweede deel van de route gaat door de eeuwenoude Schermerpolder. Ik rij achteraan en kan Majoor Kees niet behoeden een verkeerde afslag te nemen. Toch staat er een niet te missen bord dat fietsers rechtdoor moeten. Geeft niks, dit wordt de Keesomkeer weg. Door Oost- en Westgraftdijk koersen we op Driehuizen aan. Langzamerhand komen de molens van Schermerhorn weer in zicht. Ben van den Boogaard met zijn Alleweder staat aan de kant van de weg. Zijn ketting is spaghetti geworden. Door de grote voetengaten heeft Ben het euvel snel verholpen. Ben geeft gas en met 43 km/u, ik wist niet dat een Alleweder zo hard kon, komen we bij de recordpoging plek aan.

Veel fietsers stappen uit en fotograferen er op los. Dan komt Sebastiaan langs en wil dat we in onze fietsen gaan zitten. Wat er dan moet gebeuren is niet helemaal duidelijk. Het blijkt dat we met zijn drieën naast elkaar langzaam moeten gaan rijden. Dat lukt aardig en dit mag als een geslaagde poging om met 150 velomobielen in een colonne te rijden in de boeken.

Het kruispunt met de N244 wordt met hulp van de verkeersregelaars veilig over gestoken. Dan is het nog maar een kilometer voor we aan de snert en de heerlijke oliebollen kunnen. Na een uurtje gaan veel fietsers weer huiswaarts. Ik word meerdere keren bedankt voor de organisatie. Dat is echt teveel eer. Meer dan een stukje tekst op ligfiets.net zetten heb ik niet gedaan.
De complimenten dienen uit te gaan naar Kees en Marian van Hattem, Sebastiaan Talsma, Matthijs Leegwater, Jan Geel, Cees Roozendaal en Robbedoes Kaag. Niet te vergeten ook alle hulptroepen.
We mogen terugkijken op een buitengewoon geslaagd evenement.

De uitzending door Omroep Max over de Oliebollentocht met Pé Koomen in de hoofdrol staat hier.

Het Noord-Hollands Dagblad heeft een leuk filmpje hier online staan.
De mooiste film is door Lango Metten gemaakt, een aanrader!