Comfort onder en met de kap

Zoals wel bekend rij ik nooit meer zonder kap. Het comfort en de extra snelheid zijn voor mij onmisbaar. Een kap heeft niet alleen voordelen, als je wil in- en uitstappen kan de kap een lastig ding zijn, vooral als het flink waait. Zuignapjes houden de kap gemiddeld redelijk op zijn plaats, maar bij de huidige lage temperatuur wordt het plastic minder soepel en houdt de zuignap niet altijd goed. Dit wordt mede veroorzaakt doordat op de plaats waar je de zuignap vastdrukt door je nagel talloze minuscule krasjes ontstaan. Hierdoor komt er na verloop van tijd toch lucht onder de zuignap. 

Ook is de fiets in dit seizoen vaak smerig en dat hindert ook de goede hechting aan de romp.

Polijsten met Commandant nr 4 lost dat wel weer een half jaar op.

Gisteren heb ik een rit van 105 km gereden met windkracht 5 tot 6 en regelmatig in- en uitstappen. 

Een leuke rit waar ik op vier plaatsen in Noord-Holland spullen heb afgeleverd. Niet alleen goed voor het lijf, ook 'verdien' ik hiermee 20 euro verzendkosten.

Tijd genoeg ook om na te denken over een betere bevestiging van de kap vóór op de Quest. Natuurlijk, klittenband moet dit kunnen oplossen. Op de normale 50 mm lusjesband waarmee de kap onder de rand vastzit zet ik een stukje haakjesband zonder lijmlaag van ook 50 mm. Op de Quest plak ik twee stukjes 25 mm breed wit lusjesband en zie daar, in no-time klaar en de kap zit muurvast. Klittenband laat zich namelijk onder zijdelingse belasting niet lostrekken, zelfs niet als het nat is. 

Vooraan knip ik de 50 mm haakjesband in twee stukjes om deze links en rechts van de stormstrip te bevestigen. Nu de kap op 3 punten vastzit, zit ie letterlijk muurvast. Voor in- en uitstappen zijn alleen de twee achterste banden voldoende.

Om de kap tijdens het bezoek van bijv. een winkel even vast te zetten op de fiets kunnen deze klittenbanden ook met twee extra stripjes klitten achteraan worden vastgezet. Blijf ik overigens langere tijd weg, dan zet ik de klittenbanden binnen in de fiets vast via het geopende vizier.

Dat is in de praktijk voldoende veilig, ik heb tenminste nog nooit iemand met zijn armen via het vizier in de fiets zien zoeken naar de bevestiging van de kap.

Wit klittenband op een gele romp, laat staan zwart klittenband, is niet zo fraai. Helaas is geel klittenband alleen te bestellen met een minimum afname van 1000 meter. Ik probeer een stukje wit klittenband met gele acrylaat spuitverf te kleuren. Dat gaat aardig goed, zie ter vergelijking onderstaande foto waar een wit klittenbandje naast twee stukjes geel gespoten band zit. De werking van het klittenband is niet merkbaar minder. Wel moet de laag niet te dik zijn, dan zal de werking wel minder worden.

Wil je ook aan de gang met het goed vastzetten van je racekap, haal dan de zuignapjes van het stukje 50 mm haakjes band. Plak een stukje zelfklevend klittenband op je fiets en je bent klaar. Het 50 mm brede haakjesband zonder kleeflaag is in de webwinkel te koop:

http://www.velomobielonderdelen.nl/product/1014947/klittenband-zwart-50-mm-haakjes

Comfort onder de kap is voor mij heel belangrijk. Ook geluidscomfort is voor mij cruciaal. Ik wil alleen maar in een fiets rijden waar uitsluitend onvermijdbare geluiden tot mij komen. De banden, zeker een Almotion, zoemen rond en boven de 40 km/u. Ik rij altijd met een 70-tands tandwiel voor en dat betekent een hoge kettingsnelheid. Het kettingtandwiel bromt bij zware belasting licht hoorbaar.

Maar meer geluid, nou ja de wind is natuurlijk niet uit te vlakken, wil ik absoluut niet horen.

Ook geluiden van de kap wil ik niet horen en dat hoeft ook niet. Daarvoor is het zaak de kap heel losjes op de rand van het instapgat vast te zetten. Zeker niet vast sleuren, de kans dat er dan carbon van de kap tegen de rand van het instapgat komt wordt groter. Het kan gebeuren dat de liggende deksel toch ergens tegen de rand van het instapgat komt. Gewoon met een stukje schuurpapier de kap ter plaatse wat smaller maken. Doe dit niet met een machine, carbon is dan wel sterk maar het schuurt heel makkelijk weg.

Het vizier mag natuurlijk ook nergens het carbon raken, dat levert een tikkend geluid op. De kap waar ik nu mee rijd, een standaard racekap met Nacaduct, vertoont zo nu en dan een tikkend geluidje. Als ik aan het bedieningspootje trek is het direct weg. Als ik kijk waar het vizier mogelijk tegen het carbon aantikt, zie ik snel een klein slijtspoortje. Eén klittenband rondje, de voorste, zat er al. Ik plak aan weerskanten een tweede rondje lusband erachter en ook iets hoger. Dan werkt het ook als het vizier een stukje openstaat.  Dit lost het getikker op.

Wielstroomlijnkap en nieuwe racekap

Vanmorgen is het rustig fietsweer, 21 gr. C en een zonnetje. Feestelijk weer om een ritje naar Enkhuizen te maken. Na één uur en 20 minuten staan er ruim 46 kilometer op de teller en sta ik voor de werkplaats. Jan legt de laatste hand aan de plug voor de nieuwe racekap. Wat wordt dit een fraai geheel. De foto's spreken voor zich. De plug moet nog een kleine aanpassing krijgen en kan dan in de zwarte aflak worden gespoten. Na deze stap kan de mal worden gemaakt en kunnen de eerste kappen van de nieuwe generatie worden gemaakt. 

Eerst maar eens de wielstroomlijnkap passen. De vorige keer was ie duidelijk te krap. Nadat Jan de kap had doorgezaagd heeft ie met schuim de kap van binnen verbreed. De kap is ook langer gemaakt om het juiste profiel te handhaven. De Quest gaat op z'n kant en we passen de kap over de dikke Super Moto. Dat lijkt meteen goed. Onbelast loopt ie precies overal aan maar kan het wiel wel draaien. Als Jan in de fiets gaat zitten zakt het wiel teveel naar binnen. Dat is een kwestie van de demper meer luchtdruk geven. Voor wedstrijden op gladde asfaltwegen moet er zo weinig mogelijk beweging in het achterwiel zitten. Ook de uiteindelijke hoogte boven het wegdek kan met meer of minder indraaien van de 8 mm bouten van de Risse Astro 5 demper precies worden ingesteld. Dat komt helemaal goed.

Op de rit naar huis doe ik mijn HIT (High Intensity Training) oefening. Bij de tweede training in de Schermer komt de SRM tot 850 Watt. Gemiddeld over 20 seconden ruim boven de 700 Watt. Direct na deze exercitie voel ik mijn rechterknie en bovendijbeen protesteren. Het kan dus ook teveel van het goede worden. Ik laat de derde oefening achterwege en constateer dat het onprettige gevoel in mijn rechterbeen snel vermindert.

Volgende postings:

-Rudolf Kooistra maakt Mango bijna net zo snel als een Quest

-Jan Geel komt achter het raadsel van de Franse tilting Mosquito velomobiel

Racekap vacuüm vormen

Vorig jaar september kwam ik in contact met Dick van der Vaart. Dick bleek een complete velomobiel te hebben ontworpen op basis van het tilting principe van Bram Smit. Nadat hij op de hoogte kwam van de ontwikkeling van de VeloTilt stelde hij voor om zijn expertise ten dienste van het VeloTilt project te stellen.

Dick werkt bij Alrec in Mijdrecht, één van 's werelds grootste display makers. Voor displays worden onder meer zeer grote vacuümvorm machines gebruikt. De ruit van de VeloTilt, gesponsord door Alrec, en mogelijk ook de wielkappen, zullen in vacuümvorm techniek worden gemaakt.

De vraag kwam toen op of ook een racekap in deze techniek kan worden gemaakt. Dat kan, maar .... En achter dat 'maar' zijn we langzaam maar zeker aan het komen. Voor vacuüm vormen zijn zeer solide matrijzen nodig. De eerste matrijs, een plaatje om te zien, werd bij de eerste poging om een kap te maken op een spectaculaire manier in elkaar geperst. Vacuümvormen levert een druk van 1 kg per vierkante centimeter op. Een vlak van 100 x 100 cm krijgt dus een druk van 10.000 kg te verduren. De matrijs is door Jan gerepareerd en vrijwel massief gemaakt door het vullen met een giethars. De tweede poging, afgelopen vrijdag, ging al veel beter. De matrijs bleef heel bij het vormen van PETG materiaal. Bij het vormen van 3 mm Lexan ging het weer spectaculair fout. Lexan laat zich moeilijker tot de extreme vorm uitrekken die voor een racekap nodig is. De matrijs blijkt op de gerepareerde plekken toch niet volkomen massief te zijn. Bij de derde proef met 3 mm Lexan blijft de kap wel heel, maar wil niet meer lossen.

Al met al moet er een derde matrijs worden gemaakt. Met de opgedane kennis is dit goed te doen en Jan kan in verloren uurtjes opnieuw beginnen. De transparante kap die nu op mijn Quest ligt weegt 1180 gram, enkele honderden grammen zwaarder dan een volledige carbon kap. Daar komt nog iets bij voor de fittings en het vizier. Per saldo zal, even ervan uitgaande dat de derde matrijs wel goed wordt, de kosten van een transparante kap flink omlaag gaan. Wel moeten er dan grote aantallen worden gemaakt. Denk aan aantallen van 50 tot 100 stuks. Die aantallen kunnen worden samengesteld uit verschillende kappen. Bijv. een groot aantal voor de Quest en kleinere aantallen voor Strada en Quest XS.

Racekap veiliger en stiller

Er zijn helaas inmiddels enkele ongevallen gebeurd waarbij de fiets met kap en al op straat is omgerold. De berijders die dit betrof zijn gemiddeld van oordeel dat de kap hen goed tegen verwondingen heeft beschermd. Dat is natuurlijk mooi, maar mogelijk kan de veiligheid nog beter. Dat kan constructief door de kap stijver te maken. Voorlopig probeer ik de impact van een harde aanraking van de kap met de straat en de gevolgen voor de berijder te beperken.

Ik bestel enkele platen zeer hoogwaardig rubberschuim. Dit 1 cm dikke materiaal met een hardheid van Shore A30 is licht en veerkrachtig. Er worden onder meer tussenzolen van gemaakt.
Met een scherp afbreekmes snij ik een aantal stroken van 2 cm breed en 50 cm lang. Dan plak ik ze met secondenlijm in de binnenkant van de kap. Oops, dat wordt een knoeiboel omdat ik de langzaam drogende variant van de lijm gebruik. Met dubbelzijdig klevende tape gaat het wel uitstekend. De eerste strook wordt midden in de kap gelijmd. Met eenzelfde strook als afstandhouder worden de volgende stroken op een afstand van precies 2 cm vastgezet.

Tijdens mijn dagelijkse ritje naar het postkantoor in Akersloot valt allereerst op dat het stiller is in de Quest. Mijn fiets is sowieso niet een van de lawaaiigste exemplaren, maar het is merkbaar rustiger. Van de rubber stroken merk ik niks, er blijft genoeg ruimte over om het hoofd te draaien. Raak ik de kap, dan komt mijn hoofd tegen de rubber stroken. Dat voelt goed.

De  stroken wegen samen net iets meer dan 100 gram. Zo hoog in de fiets wil je geen hoog gewicht hebben, dus dit is acceptabel. Uiteraard kan er tussen iedere strook nog een strook van 2 cm worden geplakt. Ik denk evenwel dat dat niet nodig is.
Uit de eerste reacties blijkt dat meerdere fietsers dit speciale rubber graag in hun kap willen plakken. In de webwinkel is het materiaal nu te koop voor € 11,90, voldoende voor 12 strips van 50x 2 x 1 cm.

Bij de laatste foto zie je een kleine spoiler voor het grote vizier van de racekap zitten. Bij regen willen de druppels die vlak voor het vizier op de liggende kap vallen nogal eens in heel veel kleine druppeltjes uiteen spatten. Die lichtere druppeltjes worden soms door de luchtstroom meegenomen tot binnenin de kap. Mogelijk kan deze kleine spoiler dit voorkomen. Wordt vervolgd.

Kap tochtvrij

De toer- en racekappen zijn bijzonder succesvol. Er zijn er inmiddels 85 verkocht, meer dan wie ook voor mogelijk hield.
De kappen met carbon deksel, de racekap en de deelbare toer/racekap, zijn de comfortabelste kappen die er zijn.
Ze rusten op een aantal Ibiliet rondjes op de rand van het instapgat. Deze Ibiliet 'schokbrekertjes' zorgen ervoor dat de kap stil zijn werk doet. Gedurende het grootste deel van het jaar is het prettig dat er enige ventilatie langs de rondjes komt.

Als de temperaturen omlaag gaan wordt ventilatie ervaren als tocht en dat is niet comfortabel. De oplossing is zowel eenvoudig, als goedkoop en snel te realiseren. Bij Praxis, net als in iedere bouwmarkt, is tochtband te koop. Ik kies voor zelfklevend band van het merk Ellen. Dit band is heel soepel en te gebruiken voor het dichten van kieren van 1 tot 7 mm. Ik plak de stukjes band tussen de schokbrekertjes, 10 minuten werk. Voor een paar euro zit Wim er deze winter tochtvrij bij.

Totaal plak ik net geen twee meter tochtband op de kap. De rest zou zomaar op de Quest kunnen worden geplakt om bij harde zijwind minder snel onderste boven te worden geblazen. Dat het werkt heeft Jan Reus deze week bewezen. Hebben vrijwel alle velomobilisten in de kustregio de afgelopen stormdagen de Quest, Strada of Mango thuis gelaten, Jan is elke dag van Enkhuizen naar Hoorn v.v. gefietst.

Racekap op Strada

Vanmorgen rijden Kees en ik naar Amsterdam om daar Paul Dijs te ontmoeten. Pauls' spierwitte racekap zal ik onder aan de Schellingwouder brug afleveren. In net een uur rijden we de 32 kilometer vanaf De Woude. Het is voor mij makkelijk om rond de 40 km/u te blijven rijden. Kees kan dat tempo met de nieuwe F-lite banden en het mini vizier prima volgen.
In Purmerend begint het te regenen en de kap doet waarvoor ie gemaakt is, het in de fiets droog houden.
Als wij om 11.00 de brug af racen, staat Paul al te wachten. Hij is enthousiast over de mooie lijn van de kap. Voor de Strada wordt een speciale versie van de kap gemaakt omdat de tunnel achter het hoofd veel breder is dan bij de Quest. De kap voor de Quest zou te weinig warme vochtige lucht afvoeren en ligt letterlijk vast op de tunnel. Dat ziet er niet uit en werkt ook niet.
Ik maak een paar foto's en Paul gaat richting Tricht. Hij hoopt op regen.
Of hij dat heeft gekregen, weet ik niet. Wel weet ik dat wij terug wel steeds in de regen rijden. Met 38 km/u rijden we nu tegen wind vlot terug naar De Woude waar Kees nog een espresso drinkt en dan door gaat naar Heerhugowaard.

Sinner of Velomobielonderdelen racekap? Carbon toerkap in foto's

Hallo Wim,
Heb je al ongeveer een idee wanneer mijn racekap klaar zal zijn?
Is de Sinner racekap een concurrent of is die van jouw veel beter?
Hoop op het laatste.
Tom Hospes

Deze vragen bereiken me dezer dagen een enkele keer. Begrijpelijk, tot nu toe hadden wij het rijk alleen en nu is er een alternatief. Of dit een echt alternatief is mag iedereen zelf uitmaken. Mijn, gekleurde, verhaal vind je hieronder als antwoord aan Tom. Bijgaande foto's zijn van de nieuwe carbon toerkap. De prijs is nog niet bekend, zal volgende week duidelijk worden.

Hi Tom,
Of de Sinner racekap een concurrent is moet je natuurlijk zelf bepalen. Maar de verschillen zijn heel groot.
Ik zal proberen de verschillen aan te geven.

De Sinner kap heeft één vaste maat. Jij zult daar, zeker met helm, niet onder passen. Onze kap is met een variatie van 4,5 cm, op iedere hoogte te bestellen.
De Sinner kap beperkt je gezichtsveld, rechts en links voor zitten brede carbon staanders die een grote dode hoek opleveren. Onze kap heeft geen enkele zichtbeperking. Zelfs hoge verkeerslichten zie je met onze kap prima. Het beeld vanuit de Sinner kap lijkt meer op het kijken vanuit een bunker :).
De Sinner kap heeft geen goede ontluchting. In bijv. een Mango moet je in de staart gaten boren voor wat ontluchting. Hoe hij op een Quest of Strada staat weet ik niet.
Wel weet ik dat wij voor de Strada een speciale uitvoering maken om een goede ontluchting te garanderen.
Ik weet niet of de recentelijk aangebrachte gaten links en rechts in de Sinner kap open blijven of niet. Lijkt me in de winter bepaald oncomfortabel.

De Sinner kap is minder snel door de dikke kunststof rand, de doorgeboorde bevestigingen voor de klittenbanden en het hogere gewicht.
Het vizier van de Sinner kap scharniert aan de bovenkant. Betekent meer frontaal oppervlak als het vizier deels open staat. Ons vizier scharniert beneden en blijft ook open vlak op de kap opbouw aanliggen.
De bediening van het Sinner vizier vindt plaats met een staaldraadje. Dat zit in je gezichtsveld als het vizier deels open staat.
Het Sinner vizier is 3 mm dik, het beslaat dan ook eerder dan ons 1 mm vizier en je kunt het niet aan één kant wat lager zetten en aan de andere kant wat hoger. Bij regen kun je met ons vizier dus effectief droog blijven, het stijve Sinner vizier laat zich niet vervormen.
Sinner stelt dat een deflector niet nodig is. Zij denken dat de opstaande rand van het hoofdgat voldoende is. Wij weten na twee winters rijden met de racekap dat dit niet voldoende is.
De grotere open ruimte voor het gezicht lijkt een voordeel, maar is het niet. Die grotere ruimte laat warme vochtige lucht uit de fiets snel op het vizier beslaan. De grotere afstand tussen de open ruimte en ons vizier, met de goede luchtgeleiding door de deflector, zorgt er voor dat ook in de winter het vizier niet beslaat. Ik garandeer je dat Sinner in de toekomst het ontwerp zal moeten aanpassen. Overigens kun je met onze kap ook uit een bidon drinken en alle instrumenten, ook die op het stuur, aflezen.
De in totaal langere Sinner kap is minder veilig dan onze kap. Bij sterke zijwind wil je zo min mogelijk oppervlak hoog aan de fiets hebben. Sowieso is Bft 6 met uitschieters tot Bft 7 al de grens om veilig met een racekap te rijden.

Sinner levert één model, wij drie. Zoals bekend maken wij de racekap en de toerkap die je in de fiets mee kunt nemen. Een derde variant hebben wij op CycleVision geïntroduceerd. Dit is een toerkap met een harde carbon deksel. Deze deksel kun je, makkelijker nog dan de schuimkap, in het vooronder schuiven. De twee losse schaaldelen van het hoofdgedeelte kunnen achterin de fiets en nemen, desnoods achter de wielkast, nauwelijks ruimte in. Het vizier klik je op de kap en bij niet gebruik leg je hem tegen de binnenkant van de body. Deze laatste kap combineert de voordelen van de racekap, snelheid en waterdichtheid, met het gebruiksgemak van de toerkap.

De Sinner kap ziet er mooi uit maar mist het raffinement dat wij in onze kappen hebben ingebouwd.
Wij hebben er overigens geen enkel bezwaar tegen dat je voor een Sinner kap kiest. Jouw kap wordt in principe volgende week gemaakt.
Om met een citaat te eindigen van Ymte Sijbrandij die onze kap op 24 april heeft getest in een rit van enkele honderden kilometers.
Ymte schrijft:

Dag Wim,
Ik heb gisteravond een flinke rit gemaakt met je kap in afwisselend terrein, veluwe, betuwe, met zon en 24 graden begonnen, in de nacht bij donker terug. Ik was heel aangenaam verrast, stil, snel, prima ventilatie en ook heel goed zicht. Je wenst je alleen nog een tweede achteruitkijkspiegel. Alhoewel open rijden ook zijn charme heeft zie ik mij hem wel vaker gebruiken, nu ook nog eens testen met slecht weer (regen).
Groeten, Ymte

Racekap wordt prachtig

Vanmiddag heb ik een afspraak met Jan Laverman, Questrijder uit Barendrecht. Jan wil graag proefrijden met de nieuwe toerkap. De enige toerkap is bij Jan Reus die in Hoorn aan het werk is aan de racekap. Het is zwaarbewolkt en het motregent maar met de racekap zit ik warm en droog. In precies een uur heb ik de ruim 31 km naar het industrieterrein aan de oostkant van Hoorn afgelegd.
Als ik binnenkom zie ik direct de complete racekap liggen. Wow, dat ziet er gelikt uit. We zetten even de Quest van Jan buiten voor een paar foto's. De passing is fantastisch, zelfs als de kap voor de foto volledig los op de Quest ligt. Zonder vizier weegt de complete racekap 680 gram. De kap wordt nog in de blanke lak gespoten, het grootste stuk van het liggende deel in de matte lak om reflectie te voorkomen.
Jan Laverman arriveert samen met zijn vrouw. Na de koffie en wat praten over alles rond de Quest gaat Jan in de fiets van Jan Reus een stukje fietsen met de toerkap op. Hij komt zeer enthousiast terug en zegt :'Dit is ideaal'. Hij beschikt zelf over een Flevobike dakje wat hem niet bevalt. Jan Laverman en echtgenote vertrekken weer naar Barendrecht.
Jan Reus en ik filosoferen nog wat over andere producten, o.a. over een racekap met stroomlijnverlenging tot de staart. Na nog een kop koffie ga ik de regen weer in. Het wordt al donker en het gaat steeds harder regenen. Met het vizier op een kier, het is nu een enorme regenklep, blijf ik lekker droog en kan toch alles goed overzien. Volgende week zijn de kapdelen aan elkaar gelamineerd en kan ik er mee gaan rijden.
Morgen naar de wedstrijden in Alkmaar.

Foto's tijdens en na 1-uurs wedstrijd

Van de 1-uurs tijdrit zijn enkele foto's van mij genomen. Ik weet helaas niet wie de makers zijn, omdat er op de link naar de foto's alleen maar een voornaam staat. Wel denk ik dat de foto's na de race van Thomas van Schaik zijn. Mag ik ze zo plaatsen Thomas?
Als de andere makers zich willen melden zal ik onmiddellijk naamsvermelding doen. Uiteraard hoop ik dat de foto's op mijn blog mogen blijven staan.
Opvallend op de foto van de Quest is dat de schaduw van de racekap aantoont dat de kap slecht aansluit op de rand van het instapgat. Als Kees nog weer een keer komt zal ik dat probleem, met Kees onder de kap, van buiten bekijken en proberen op te lossen. Nu steekt de kap aan de achterkant meerdere centimeters omhoog en zal dat de snelheid geen goed doen.
Op de foto's is heel goed te zien hoe helder het nieuwe viziermateriaal is. Dit maakt ook het zicht op het minispiegeltje zo goed dat dit een voortreffelijk beeld oplevert van snellere deelnemers die mij tijdens het aansnijden van een bocht links zouden willen passeren.

Vizieren en racekap

Vandaag staat in het teken van vizieren. Majoor Kees heeft nog geen vizier en ik knip een middelhoge versie voor op de rand van het instapgat. Ook het helmvizier van Kees is aan vervanging toe. Dat ziet er allemaal heel fraai uit.
Voor een aantal bestellers snij ik steeds een halve meter van de rol af. Hoewel het met de hand knippen goed gaat, is het handmatig knippen van vele meters Lexan vermoeiend. Sinds deze week heb ik de hulp ingeroepen van een Bosch Xeo snijmachientje. Dat gaat inderdaad een stuk makkelijker.
De eerste 5 meter is al op, morgen komt er weer 10 meter en kunnen alle bestellingen de deur uit. Ook neem ik een tiental kokers mee naar Cycle Vision voor verschillende bestellers.
De zoektocht naar optisch perfect Lexan heb ik eigenlijk ondernomen om een nieuw vizier te maken voor mijn racekap. Een nieuw vizier is snel geknipt en ook dit ziet er heel mooi uit.

Een klusje dat nog moet gebeuren is het oranje spuiten van het draagoog. Na afplakken spuit ik het oog eerst wit en daarna oranje. Wel zijn er veel laagjes nodig, maar het resultaat is netjes.
De oude 1.75 inch brede Primo Comets hebben me goed de winter doorgeholpen. Voor meer snelheid tijdens de uurs-race monteer ik snellere banden om de voorwielen.
Vanavond na 20.00 uur maak ik nog een trainingsrondje van ruim 30 km. Met de racekap en de snelle banden rijdt het merkbaar makkelijker. Met een gemiddelde van 40 km/u ben ik heel tevreden. Wel is het gebruik van de racekap bij hoge temperaturen discutabel. Als er onvoldoende koeling is, lopen de prestaties hard terug.

GoCycle banden geplaatst bij km stand 2500.