Hoe maak je een Quest sneller?

De prima 58,2 km/u tijdens de afgelopen zaterdag gehouden uursrace is natuurlijk niet uit de lucht komen vallen. Uiteraard is er vrij serieus getraind én gerust. Eerder al heb ik betoogd dat trainen en rusten, zeker als het lijf volgende maand al 66 jaar meegaat, van cruciaal belang zijn. Een standaard Quest die nieuw uit Dronten komt heeft 356 Watt (Kreuzotter) nodig om 58,2 km/u te bereiken. Mijn SRM meter laat pijnlijk nauwkeurig zien dat ik tijdens deze uursrace 'maar' 207 Watt gemiddeld heb getrapt. De verschillende maatregelen hebben er dus voor gezorgd dat ik maar liefst 155 Watt 'winst' heb geboekt t.o.v. een standaard Quest.

Voor die liefhebbers die mij graag bijhouden, of liever nog voorbij willen rijden, volgt hieronder het lijstje met aanpassingen.

-Racekap met kleinere hoed en nacaduct
-Wielstroomlijnkappen om alle wielen
-Michelin radiaal banden voor
-Schwalbe Furious Fred band achter
-Latex binnenband in Furious Fred achter
-carbon stroomlijnbakjes in voetengaten
-25 mm velgen
-Risse Astro 5 schokdemper met 1,5 cm lagere afstelling, luchtdruk 5 bar, demping sterk
-Verwijderen spiegels
-Lexan strips links, rechts en bovenaan achterzijde staart Quest
-Wieldoekjes ook aan binnenzijde voorwielen
-carbon kettingafscherming boven trekkende ketting
-TerraCycle kettingtandwiel met metalen tanden
-Kettingtandwiel schuivend over as voor optimale kettinglijn
-Sidi wedstrijdschoenen (415 gr) i.p.v. Sidi MTB schoen (475 gr)
-Bebop pedalen
-61-tands voorblad, 11 achter
-Enkele laag Ventisit i.p.v. drielaags comfortversie
-Alle uitstekende leds met Coroplast tape stroomlijnen
-Afplakken claxon
-Bouten kettingtandwiel bij tunnel met tape stroomlijnen
-Alle gewicht uit Quest incl. accu (deze race vergeten :))
-Quest wassen
-Wielkasten ontdoen van zand

Kan het nog beter en dus sneller? Zeker.
-De wielstroomlijnkappen zijn van de allereerste generatie. Er zijn inmiddels smallere en beter gevormde exemplaren. Mogelijk dat David Wielemaker, de ontwerper van de VeloTilt, betere exemplaren gaat ontwerpen.
-De Furious Fred band is niet de snelste band. De Super Moto is sneller, maar die past niet in mijn achterste wielstroomlijnkap. De Furious Fred band kan overigens ook sneller gemaakt worden door de noppen eraf te slijpen. Die moeite heb ik niet genomen.
-Verwijderen koplamp t.b.v. ventilatie. Een gat midden voor op de neus heeft geen aerodynamisch nadeel.
-Aangepaste voetengat stroomlijnbakjes. De eerste versie is geheel dicht. Een gat aan de voorzijde van het bakje zorgt voor ventilatie zonder veel aerodynamisch nadeel. Teveel warmte veroorzaakt onder meer kramp, ventilatie is dus wel van belang.
-De Quest nog lichter maken door carbon swingarm en voorframe.
-De Quest body stijver maken. Mijn lichte carbon Quest is uiteraard niet de stijfste die er is. In een linkerbocht lopen banden vanaf 50 mm breedte aan in de wielkast. Geen verwijt aan Velomobiel.nl, ik heb er zelf om gevraagd. Bij zwaar aanzetten is te merken dat er een beetje flex in de body zit. Deze flexibiliteit betekent dat niet alle trapkracht naar de aandrijving gaat. Uiteraard kunnen wij de body zelf versterken, Jan Reus van Velomobielonderdelen.nl kan dat als geen ander.

Toch betekent 58,2 km/u met 207 Watt dat de Quest een verdraaid snelle velomobiel is. Met nog enkele overzichtelijke aanpassingen is 60 km/u met 200 Watt zeker haalbaar. En voor die fietsers die denken dat een Milan (SL) sneller is moeten de website van de fabrikant van de Milan maar eens bekijken. Een Milan rijdt volgens de fabrikant bij 200 Watt …. 60 km/u.
De Quest XS is nog beduidend sneller dan de normale Quest.
Reken er maar op dat Velomobiel.nl, nu Daniel Fenn daar werkt, met iets speciaals op de proppen komt.

Morgen weer wat ontwikkelingen van de VeloTilt

Foto: Magic Bullet

Spectaculaire uitkomst aerodynamische testen

Vandaag zijn Jan Reus en ik bezig om met wollen tuftdraadjes de luchtstroming rond de Quest te onderzoeken. We doen dit onder meer om informatie te verzamelen t.b.v. de ontwikkeling van een nieuwe racetop voor de Quest. Verschillende configuraties, met en zonder racekap, met en zonder mini vizier en met en zonder luchtgeleiding strippen aan de achterkant, zullen we beproeven.
Eerst bevestigen we een kleine 200 wollen draadjes van 13 cm lengte aan evenzoveel stukjes gele tape. Daar zijn we wel een paar uurtjes mee zoet. Pas om drie uur rijden we samen naar de Westdijk van de Schermer. De weg is daar breed en er is weinig verkeer. Het wegdek is glad zodat dit geen effect heeft op de draadjes. De wind heeft een kracht van 1 tot 2 Bft uit het noord-oosten.

We rijden steeds een snelheid tussen 36 en 40 km/u. Jan houdt een strakke koers aan de rechterkant van de weg aan.
Ik rij met mijn Quest met wisselende snelheid, camera in de rechterhand, het stuur in de linker hand, langs Jan. Dat is nog een aardig kunststukje. Vooral als ik opnamen van Jan's voorzijde wil maken, moet ik me al fietsend meer dan half omdraaien. Een complicatie daarbij is dat mijn uitgeademde lucht mijn bril doet beslaan. Maar ach, wie mooi wil zijn moet pijn lijden :).

Ik maak behalve foto's ook enkele videofilmpjes.
Eerst maar eens helemaal kaal, dus zonder minivizier en zonder racekap.
De tufts liggen voor aan de Quest prachtig aan. Ter hoogte van het instapgat, voorbij de grootste breedte van de fiets, wijzen de tufts wat naar beneden. De tufts op schouderhoogte achter fladderen aardig heen en weer. De draadjes op de voorrand van het instapgat verdwijnen in zijn geheel in het instapgat. De draadjes achteraan de fiets doen weinig tot niets.

De racekap, in dit geval een carbon toer/racekap, geeft vooraan hetzelfde beeld, keurig laminair. Naast het carbon deksel is de luchtstroom wat naar beneden gericht, een gevolg van de stuwing rond het vizier. Direct daarachter blijft het nog even rommelig. Meer achter aan de fiets wordt het weer regelmatiger. Over vizier, kap en hoed lopen de draadjes mooi parallel. Direct achter de hoed is de stroming totaal verstoord. De achterste tufts op de bovenkant van de hoed verdwijnen zelfs totaal in de hoed. Tot 20 cm daarachter op de tunnel is het ook niet pluis. Verder naar achter lijkt de verstoring te verdwijnen.

De stroming om de spiegelkapjes doet het goed. De onderste twee draadjes waaien gemiddeld mooi naar achter, de bovenste komt naar binnen. Dit wordt veroorzaakt doordat de spiegel in het kapje precies gelijk is aan de buitenkant van het kapje. De spiegel moet duidelijk binnen het kapje blijven voor een goede loslating en maximaal goede stroomlijn.

De draadjes aan de staart dwarrelen continue in het zog achter de staart. Met twee aan weerskanten geplakte 0,5 mm Lexan strippen wordt dat een stuk beter. Helaas hebben we later pas door dat één van de vijf tufts tussen de strip en de body vastgeklemd zit. Het effect is in ieder geval duidelijk positief. Wel zal dit nog sterk verbeteren door de strips te verlengen en op een punt te laten uitlopen.

Wat is er nu zo spectaculair? Volkomen onverwacht is dat het rijden met het minivizier. Van voor tot achter heeft het mini vizier een bijzonder opvallend gunstig effect. Vooraan is het zoals bij iedere configuratie prima in orde. Het mini vizier stuwt de lucht niet naar zijkant zoals bij de racekap. Fantastisch is het om te zien dat ook naast het instapgat en op de tunnel achter het hoofd de stroming er heel goed uitziet. Zelfs op de achterkant van de body blijven de tufts netjes aanliggen.

Jan's Quest krijgt vlak voor de eerste witte stormstrips opgeplakt. Dat ziet er heel wat fraaier uit dan de grijze bouwmarkt tochtstrips.
We hebben ons wat verdiept in vortex generators. Dit zijn kleine kunststof luchtgeleiders die op plaatsen met een slechte stroming een soms spectaculair effect hebben. Jan zal een mal maken om een aantal van deze onderdelen te gieten.