Garmin Montana 600, na regen komt zonneschijn

Zoals eerder beschreven werd mijn Garmin Montana tijdens de reis naar de Bronnen van de Maas onbruikbaar. Het zogenaamde 'dead screen syndrom' overviel mijn Montana. Foutje van Garmin dat had kunnen worden voorkomen. Zij wisten welke serienummers dit probleem tijdens de fabricage ingebakken hadden gekregen.

Ik stuurde de defecte Montana op naar Garmin Nederland in Eemnes en kreeg enkele weken later een nieuw exemplaar.
En dan volgt er een diep tranendal. De netjes gekochte en gedownloade City Navigator Europa kaart 2011 wil niet op de nieuwe Montana ontgrendelen en zo sta ik met lege handen.
Dan maar even de support afdeling van Garmin bellen. Dat 'even' moet je snel vergeten. Je krijgt een vriendelijk bandje aan de lijn en precies een uur later heb je iemand van vlees en bloed aan de telefoon. Garmin blijkt de vervangen Montana niet in mijn account te hebben gewijzigd. Ik krijg een nieuwe code en download de nieuwste versie van de kaart. Als de kaart is gedownload en op de Montana is geïnstalleerd is alles .... nog steeds vergrendeld. Wel ...!
Mijn vrouw zegt 'koop gewoon een nieuwe kaart dan ben je van dit gedoe af'. Dat is mijn eer te na, ik heb er eerlijk voor betaald en nu moet Garmin maar zorgen dat het ook gaat werken.

Zin om weer een uur aan de lijn te worden gehouden heb ik niet. Ik kies nu voor de Engels sprekende helpdesk. Als ik binnen 10 minuten een Engels sprekende mijnheer aan de lijn heb, is mijn Engels plotseling niet best. De vriendelijke meneer, wij begrijpen elkaar echt niet :), stelt voor mij door te verbinden met ... de Nederlands sprekende helpdesk. Mooi, dat scheelt drie kwartier wachten aan de telefoon.
Een heel efficiënte mevrouw, ze heeft een Windows en een Apple computer op haar bureau, stelt vast dat het beter is dat ik met weer een geheel nieuwe product- en unlock code beter geholpen ben. Ze geeft me die code en nadat ik de zojuist geplaatste versie van de kaart er weer af kieper, zet ik de nieuwe kaart met de nieuwe unlock code via Basecamp er weer op.

Als we het gesprek beëindigen vraag ik of ik haar rechtstreeks mag bellen als het onverhoopt weer fout gaat. Helaas gaat/mag dat niet. Wel krijg ik een emailtje van haar met de toezegging dat als het nog niet werkt zij mij direct na een email van mij zal bellen.
Jullie raden het al, het werkt nog steeds niet. Nu wil de Montana helemaal niet meer opstarten, van de regen in de drup dus. Het apparaat blijft hangen bij 'making profiles'.
Mijn mailtje wordt, eerlijk is eerlijk, snel gevolgd door een telefoontje van Garmin. Het goede advies is de micro SD kaart te verwijderen. Die blijkt door alle gedoe corrupt geraakt te zijn. Na het herstel van dit 4 Gb kaartje in Schijfbeheer doet alles het weer. De zon begint weer te schijnen.
Er zit nu nog maar één kaart in mijn GPS, de routeerbare Garmin City Navigator Europa NT 2012.

Tip: Koop liever geen downloadable kaarten van Garmin als er ook een DVD versie is. In het laatste geval kun je alles van je computer en je GPS verwijderen en met een schone lei beginnen.

Rondje Noord-Holland met Garmin Montana

Vanmorgen regent het flink als ik onderweg ga naar Kees van Hattem. Naar Alkmaar rij ik comfortabel onder de nieuwe racekap van Rob Kaag. Ik lever de mooie gele kap met dubbele carbon strepen af op zijn werk aan de Wolvenkoog in Alkmaar. Rob biedt me aan om zijn kap toch de hele dag te gebruiken. Buienradar.nl belooft dat het na 11.00 uur droog wordt en daarna niet meer zal regenen.
Bij Kees blijkt alleen Katinka Fransman nog te arriveren. Ze besluit na mijn ervaringen met het nieuwe vizier er direct door Kees één te laten monteren.
We vertrekken om 11.00 uur en steken bij Burgerbrug het Noord-Hollands kanaal over. Bij de Stolpen is de weg afgesloten met een groot hek. Ik gebruik de Quest als een mountainbike en rag door het zand om de wegversperring heen. Katinka en Kees doen het kalmer aan en gaan te voet.
We pauzeren even bij het benzinestation bij het vliegveld de Kooi. Dan zetten we koers naar Wieringen. Kees geeft gas en ook Katinka accelereert. Nou dan kan ik niet achterblijven en al gauw zit ik op ruim 60 km/u. Ik neem op Wieringen een mooie route om het slechte wegdek in Hippolytushoef te vermijden. Prachtig om door het glooiende landschap van het voormalige eiland te rijden. Katinka kirt van enthousiasme. Dan ook maar het stukje zeedijk meepakken. De doorgang bij Den Oever is heel smal en Katinka denkt er niet door te kunnen. Toch lukt het ook haar.
Tot nu toe hebben we de wind achter gehad. De lange route naar Medemblik is het andere koffie. De wind komt schuin van voren in en nu blijkt dat ook Katinka daar een stuk sneller tegen in kan rijden dan ze gewend is. Toch heeft ze een warm hoofd van de inspanning, de oorzaak daarvan zullen we later weten.
In Medemblik is de espresso als vanouds. Wel moest ik voor het eerst om het bijbehorende glas water vragen, maar dat komt dan ook prompt en met excuses.

Kees gaat voorop en gaat niet linksaf maar rechtsaf de stervens drukke dorpskern in. Kees, dat doen we niet meer hoor!
Katinka klaagt over pijnlijke voeten en kan niet meer meekomen. Geen wonder, ik zie dat haar rechter voorband vrijwel plat is.
In rap tempo wisselt Kees de binnenband. De Marathon racer blijkt een steentjes magneet, de band zit helemaal vol met scherpe steentjes en is op één plaats tot op het canvas kapot.
Katinka heeft zich dan al behoorlijk leeg getrapt, de langzaam leeglopende band speelt al langer op en daar houdt ze last van.
We rijden langs de zuidzijde van de Wieringermeer om bij Aartswoud richting de Langereis te koersen. Bij Heerhugowaard gaat Kees rechtsaf, Katinka en ik rijden rechtdoor. Katinka wil beslist in haar eigen tempo naar huis rijden. Ook al rij ik achter haar, ze voelt zich toch wat opgejaagd. Ik geef gas en met tegen de 40 km/u, de wind is nu heel krachtig en tegen, ben ik om even na half vijf weer thuis.
Een ontspannen tochtje, gemiddelde hartslag door de dag 88, 2630 calorieën.
147 km, totaal nu 4750 km in ruim 3 maanden.

Vandaag heb ik de Garmin Montana op mijn stuur gehad. De Montana is een flink stuk groter dan de Oregon. Door de andere vorm van de Montana past deze nog comfortabeler op het stuur dan de Oregon. Het scherm is zo helder dat de achtergrondverlichting overdag uit kan blijven. Al met al een zeer succesvolle overgang.

Garmin Montana volgt Oregon op

In 2008 heb ik de Garmin Oregon 400T in gebruik genomen. Daar heb ik heel veel plezier van gehad. Het moderne aanraakscherm en de intuïtieve bediening zijn me bijzonder goed bevallen. Eén wens bleef, het scherm mag helderder en ook nog wat groter.
Garmin heeft mijn gebeden verhoord en de Montana 600 serie geïntroduceerd. Een zeer veel helderder en contrastrijker scherm met meer beeldpunten. Het nadeel, 95 gram meer gewicht neem ik op de koop toe.
Vandaag arriveert de Montana 600 en nadat deze 4,5 uur is opgeladen kan ik er mee spelen. De Montana heeft een lithium-Ion accu die kan worden verwisseld voor 3 AA NiMh accu's. Totaal kan er dan 22 uur mee worden genavigeerd.

De verschillen zijn echt spectaculair. Zowel de helderheid, het formaat en het contrast van het scherm zijn zowel in zonlicht, onder bedekte hemel en binnen fantastisch.
De foto's geven wel een redelijk beeld, in werkelijkheid is het verschil nog groter, in positieve zin dan.
De Montana werkt sneller dan de Oregon en de bediening is nog wat makkelijker geworden.
Je kunt de Montana kopen vanaf net onder € 400,-.

De bovenste foto is een opname in direct zonlicht, de onderste foto is in huis genomen. In beide gevallen is de achtergrondverlichting op 100% ingesteld. Zo gebruikte ik de Oregon ook altijd. Bij gebruik zonder achtergrondverlichting is de Oregon vrijwel onbruikbaar behalve bij zonlicht achter. De Montana is ook dan perfect afleesbaar, maar blijft bij een bedekte hemel ook goed afleesbaar.