Spezi 2017

Spezi 2017 is dit jaar gehouden met prachtige weersomstandigheden. Dat maakt het rijden er naar toe een uiterst comfortabele gebeurtenis. Dit jaar zijn Jan Geel, Bram Smit en Auke van Andel, de broer van Theo van Velomobiel.nl bij mij aan boord. Wel is het even slikken dat Rijkswaterstaat dit hele weekend de A1 afsluit. Bram woont in Naarden en dat ligt aan de A1. Betekent een stuk omrijden om vervolgens in Naarden nog een keer een aantal omleidingen te moeten nemen. Met het mooie weer en de hogere temperatuur in vergelijking met vorig jaar kunnen we vanaf huis in één keer naar de SuperCharger in Erftstadt in Duitsland rijden. We hoeven daarna nog maar één keer 20 minuten te laden om in Germersheim te komen.

Wij verblijven in hotel Maurer in Karlsruhe, comfortabel, rustig en we mogen de Tesla aan een 220 Volt stopcontact laden. Dat gaat met 11 km per uur langzaam maar toch is er de volgende ochtend 160 km bijgeladen. Net als de gratis SuperChargers van Tesla wil de eigenaar van het hotel geen vergoeding voor de elektriciteit ontvangen. Wel wil ie alles over de Tesla weten, ik leg hem graag alles uit.

Zoals ieder jaar maak ik een willekeurige fotocompilatie van dingen die me opvallen. Daar zitten ieder jaar weer bijzondere technische hoogstandjes bij. Ook een aantal lompe dingen waarvan je je afvraagt wat een mens bezielt om zoiets te maken.

Op bovenstaande foto is een Pinion traploze versnellingsnaaf te zien die in de naaf zit. Er is helemaal geen ketting of riem nodig. Een bijzondere constructie waarbij je in een bocht wel met je been tegen de band komt.

Kervelo, de maker van bovengenoemde driewieler heeft ook een kantelende driewieler ontwikkeld. En wat zie ik onder de framebuis zitten om het kantelen te fixeren? Inderdaad een remtrommel. Kervelo heeft, net als wij bij het VeloTilt project, al vergeefs geëxperimenteerd met schijfremmen en hydraulische locks. In deze remtrommel zit een systeem met in elkaar grijpende kartels, ook iets dat wij eerder zagen mislukken. De ontwerper geeft toe dat ie het probleem nog niet heeft opgelost. Ik heb hem onze oplossing laten zien met de kantelende klemmende plaatjes en daar heeft ie uitgebreid naar zitten kijken.

Een velomobiel met een vier cilinder Sterling motor. Je gelooft je ogen niet als je het ziet. En toch is dat precies wat je hier zit. Het vermogen is 80 Watt en dat is volgens de ontwerper precies genoeg om altijd met de wind in rug te rijden. De bierblikjes zijn alleen bedoeld om afkoeling op die plaats van de cilinders te voorkomen.

Letterlijk alle soorten fietsen zijn te bewonderen. Hier een hoge Bi, de fiets die voor ontelbare ongevallen met vaak zware verwondingen heeft gezorgd. Maar deze fiets is wel de moeder van de menselijke mobiliteit.

Een fraai staaltje techniek is de Schlumpf drive. Een mechanisch schakel- en tandwielsysteem waarmee je òf een versnelling met een factor 2,5 realiseert òf een vertraging met een factor 2,5. Dit mooi compacte systeem bedien je door met je hak tegen de centrale as te duwen. 

Bastiaen.de maakt uiterst fraaie en compacte bakfietsen met een prachtige voorwielophanging. Ik heb er verschillende mensen mee zien fietsen en het rijdt letterlijk als een gewone fiets.

Steinerdesign maakt fietsen die meer weg hebben van een motorfiets. Je verwacht op dit soort apparaten eigenlijk geen trappers.

CyclesJV Fenioux toont zijn buitengewoon fraaie superracer waarmee in de VS in Battle Mountain ver boven de 100 km/u wordt gereden. Voor dagelijks gebruik hebben zij de Mulsanne ontwikkeld. Mooie ronde vormen maken het een genoegen om naar te kijken.

Er is een stand met bamboe fietsen, allemaal rechtop fietsen. Dit meisje heeft een bamboe ligfets met voorwielaandrijving. Knap gemaakt.

Een oervader van de velomobiel is de Leitra van de Deense ontwerper Carl George Rasmussen. Ontworpen eind zeventiger jaren van de vorige eeuw om een antwoord te bieden voor de oliecrisis.

Rasmussen, inmiddels 82 jaar, rijdt nog dagelijks met zijn Leitra rond.

De Spezi is het domein van de speciale fietsen. Veel fietsen voor gehandicapten hebben meer dan twee wielen. Maar de ontwikkeling van driewielers heeft ook geleid tot uiterst verfijnde trikes van onder meer ICE, Windcheetah, Azub en vele anderen.

De fraaie trike van Mike Burrows, de Windcheetah wordt niet gelamineerd maar geheel geschroefd. Het prijskaartje is niet voor de poes, maar als je iets heel moois wil, alles kan.

Ook bij trikes worden fraaie staaltjes techniek toegepast. Azub maakt deze wielophanging geheel van titanium, uiterst licht en extreem sterk.

eCvelo is met een aantrekkelijke velomobiel op de beurs. Deels open rijden en met een dakje ook dicht te maken.

De Podbike is zo'n product waarvan ik me afvraag wie hier op zit te wachten. Elektrisch ondersteund natuurlijk, maar wel 40 tot 50 kg zwaar. Ziet er overigens met carrosserie wel leuk uit.

Op een heel smal standje, er kan net één velomobiel staan, staat InterCityBike met zijn DF. Ook het prototype van de vierwieler, nu met een staartje, rijdt intensief met belangstellenden rond.

Wie dacht dat de Alleweder dood is, komt bedrogen uit. De fiets wordt, in bouwpakket, nog steeds gemaakt en door de firma Akkurad meestal voorzien van elektrische trapondersteuning.

Velomobiel.nl is er uiteraard met de Quattrovelo, maar ook met de Quest, Quest XS en Strada.

De drie eerstgenoemde fietsen zijn letterlijk de hele dag in gebruik voor het testrijden door belangstellenden. Vermakelijk is te zien hoe een rond 130 kg zware Duitser zich in de Quattrovelo wurmt, vaststelt dat ie er niet mee kan trappen en zich met immense moeite weer uit de fiets weet te worstelen. Eerst maar eens 40 kg afvallen en dan nog maar eens proberen.

De rode kleur van de Quattrovelo is zeldzaam fraai. Opgebouwd met 7 laklagen.

Voor Velomobiel.nl heb ik een testapparaat voor Risse dempers mee. Wil je je Risse demper laten testen, dan kan dat tijdens een onderhoudsbeurt of reparatie nu in Dronten worden gedaan. Let op: Velomobiel.nl kan alleen testen en dus de Risse dempers niet repareren. Dat blijft gewoon door mij via Velomobielonderdelen.nl worden gedaan.

Buiten staan veel fietsen van gebruikers en kleine ontwerpers. Hier een eerste versie van de Windcheetah van Mike Burrows die al naar gelang het seizoen open kan rijden of met gesloten stroomlijn.

Azub, een grote firma waar het gaat om trikes, maakt voor ieder wat wils. Met deze trike kun je het strand op of de duinen in. Ook een moeras is geen probleem.

Hier weer een voertuig waarvan ik me afvraag wie hier in gaat rijden. Het is een 'Kabinenroller', een rollende cabine dus. Lijk wel wat op een elektrische TukTuk.

Bij Schwalbe hadden Bram en ik een prettig gesprek met één van de product specialisten. Op mijn vraag waarom de Shredda van de markt is gehaald kwam het eerlijke antwoord dat die band in de BMX wereld geen marktaandeel kreeg. Dat ie in de velomobielwereld wel goed werd verkocht stelt qua aantallen niks voor en dus einde Shredda. De nog vrij nieuwe G-One band is min of meer de opvolger van de Super Moto. Moet heel snel zijn, maar is ook gauw lek zegt de man van Schwalbe.

Aan het eind van het gesprek kregen wij een heel fraai gereedschapsetje waar alle ventielen mee kunnen worden gedemonteerd, verlengd en vastgeschroefd.

De markt voor tweewielige ligfietsen maakt al jaren een moeilijke tijd door. Toch weerhoudt dat een jonge Zwitserse firma, Wolf & Wolf er niet van om een heel innovatief nieuw ontwerp te maken. Een mooie eenzijdige voorvork en vooral het goede idee om het zitje tegen twee naar voren aangebrachte buizen van het frame te monteren. Dit maakt het geheel stijf en toch eenvoudig.

De Duitse ontwerper Bodo Sitko heeft een bijzonder aardige velomobiel gemaakt van triplex. Er kan een eenvoudig Lexan ruitje bovenop worden gezet om helemaal dicht te rijden.

Voor Marian kijk ik rond naar driewielige fietsen. Het mag niet te laag zijn en moet er liefst aardig uitzien. Vanraam, een Nederlands bedrijf uit Varsseveld is met een grote stand aanwezig. Ronald Ruesink brengt me direct naar hun Easy Rider. 'Of ik er een rondje op mag rijden'. 'Prima!' Ik rij zo van de stand weg naar buiten en heb in no-time de snelheid er goed in. Het rijdt stil en met de gaasrugleuning zit je er heel comfortabel op. Als je terug trapt rijdt ie elektrisch aangedreven langzaam achteruit. Draaien doe ie bijna binnen zijn eigen lengte. Marian vind hem ook mooi en we gaan proefrijden. Dat is gisteren gebeurd en komende vrijdag wordt een Easy Rider opgehaald. Missie geslaagd.

Spezi 2017 is weer verleden tijd. Een prachtige beurs met voldoende noviteiten en een unieke gemoedelijke sfeer.

De terugrit verloopt, dankzij de AutoPilot van de Tesla, weer in alle rust. Door de hoge temperatuur, wind in de rug en een van 400 meter hoogte langzaam dalende weg, hoeven we maar één keer te laden in Duitsland. Daarna laden we nog een kwartier in Eindhoven alvorens we de laatste etappe naar Noord-Holland afleggen. Ook nu weer zonder A1.

Spezi 2016

Zaterdagmorgen roei ik in het halfdonker om 06.00 uur de Markervaart over, de pont vaart in het weekend pas vanaf 07.30 uur. De Tesla staat al aan de overkant. Jan Geel en Piet Kunis rijden vandaag mee naar Germersheim in Duitsland. Door de thuissituatie van zowel Piet als mij gaan we vandaag op en neer en maken er niet zoals gebruikelijk een weekendje van. Dit is de eerste keer dat we met de Tesla zo'n lange rit maken met Autopilot. Daarover straks wat meer.

In Nederland is het weer nog goed, even later in Duitsland begint het te regenen. Dat zal niet meer ophouden tot we weer bijna in Nederland terug zijn. Door het slechte weer rijdt het verkeer niet snel en dat maakt de reistijd, inclusief 50 minuten laden en koffiedrinken, met 7 uur vrij lang.

Als we op de Spezi arriveren regent het continue en is het met 6 graden C. en een stevige wind gewoon bitter koud. Eerst maar eens de hallen met een bezoek vereren. Dat idee hebben kennelijk velen met ons. Het is overvol en moeilijk om foto's te maken zonder armen en benen van mensen die er niet op horen. Piet en Jan zijn echte techneuten en zij hebben een neus voor de vele slimme oplossingen die letterlijk overal te zien zijn. Zelfs op een vrachtfiets zien we een prachtige oplossing van het besturingsprobleem. Wordt dat vaak opgelost met lange stangen, hier zien we een verfijnde kabelloop die werkelijk spelingvrij stuurt.

Helmen zijn meestal grote gevallen die veel ruimte innemen als je ze niet draagt. We zien een opvouwbare helm die tot de helft verkleind kan worden als je 'm niet draagt.

Elektrische ondersteuning is natuurlijk gemeengoed geworden. Elektromotoren zien er vaak niet echt appetijtelijk uit. Deze Shimano motor in een Hase is werkelijk prachtig geïntegreerd in het frame. Het kan dus wel.

Op de Spezi zijn verschillende fietsen te zien waar je tegelijkertijd mee kunt trappen en met de hand aandrijven. De roeifietsen zijn een categorie apart maar bovenstaande fiets is ook bijzonder. Of het allemaal veel uithaalt valt m.i. te betwijfelen maar mooi gemaakt is het zeker.

Alligt heeft traditioneel een stand op het buitenterrein. Slimme Leo heeft in de grote hal een extra bord neergezet met een samenvatting van zijn leveringsprogramma.

Sturmey Archer toont verschillende naven voor gebruik in onze velomobielen. Voor het eerst zien we diverse uitvoeringen met extra koelmogelijkheden. Vooral de meest rechtse naaf is interessant omdat veel ringen het koeloppervlak sterk vergroten.

We zien veel bizarre constructies. Hier bijvoorbeeld een 'oplossing' voor het voorkomen van krachtverlies op het dode punt. Op het dode punt van de trapbeweging kun je het stuur naar achteren trekken en de veer achter de stuurstang indrukken. Bij het weer naar voren bewegen ontspant de veer zich en moet het verlies aan voortstuwing op het dode punt voorkomen. Een zware constructie en ook hier vragen we ons of de energie die nodig is om de veer in te drukken per saldo niet meer energieverlies oplevert.

Elk jaar zijn er buitengewone ontwerpen, vooral op velomobielgebied. Sunglider is zo'n nieuwkomer met toch wel gedrochtelijke creaties. Piet probeert of zo'n 'fiets' ook echt kan fietsen. Hij ziet al gauw dat dat niet goed kan, je bovenbenen lopen direct vast tegen het stuur.

Opvallend is het aanstekelijke enthousiasme van de bedenkers van deze scheppingen. Als dit de toekomst van persoonlijk vervoer moet worden, ga ik wel in een gewone auto rijden. Wel een elektrische, maar toch.

Op de stand van Nazca is het even rustig. Knap dat de familie Verwoerd in deze mindere tijden voor de ligfietswereld het hoofd boven water weet te houden.

Bij Windcheetah van Mike Burroughs staan werkelijk prachtige trikes. Mike is er zelf niet maar zijn standbemanning is fanatiek bezig om de voordelen uit te leggen. Trikes worden veel verkocht in de VS en op de Spezi staan er wel heel veel.

Econodrive heeft de methode Solex nieuw leven ingeblazen. Mooi gemaakt maar wel alleen op vrij smalle banden toepasbaar.

Op de Spezi komen we Bram Smit tegen, een lid van het VeloTilt team. Bram blijft een weekend en is daarom niet met ons meegereden. Een Fransman heeft een voorwielaangedreven en ook nog kantelende driewieler ontworpen. Piet, Jan en Bram proberen erachter te komen hoe het werkt. In ieder geval worden met kruiskoppelingen de beide voorwielen aangedreven. De loodzware fiets zou zelfs automatisch rechtop blijven staan. We dagen de ontwerper uit dit te laten zien. Dan blijkt dat het automatisch rechtop staan alleen berust op de wrijvingsweerstand van de banden. Ja, zo kunnen wij het ook.

Piet en Bram hebben bewondering voor een automatisch uitklappend landingsgestel voor een tweewieler. Tijdens het inklappen gaan de wielen ook omhoog. Ze kijken goed hoe het werkt en zien uiteraard hoe het is opgelost. Voor Piet maak ik een filmpje van de werking.

Op het koude buitenterrein staan veel bijzondere voertuigjes. Hier een overdekte personentaxi. Maar wel met een forse elektrische ondersteuning en een solide wielophanging en aandrijving.

Intercity Bikes van Ymte en Daniel hebben geen stand op de Spezi. Ze zijn er beiden wel. Daniel houdt het bier op een opvallende manier koel.

De Quattro, evenals de andere fietsen van Velomobiel.nl, staat ook op het buitenterrein. De vierwieler nadert zijn voltooiing. De laatste ontwikkeling is een kap die  volledig beschermd rijden mogelijk maakt. De vizierconstructie is nog niet definitief en heeft volgens mij wel wat beperking in het zicht. Sowieso vind ik het gebruik van motorhelmvizieren ongeschikt voor velomobielen. Bij motorfietsen zit dit vizier vlak voor je gezicht, bij een velomobiel zit je er al gauw 30 tot 40 cm vanaf. De scharnierconstructie zit dan in het gezichtsveld en ongehinderd rondom kijken is al helemaal niet goed mogelijk. Dit blijft mijn stokpaardje, een kap mag naar mijn mening het zicht op geen enkele manier belemmeren.

De wulps vormgegeven Mulsanne van CyclesJV Fenioux uit LeMans Frankrijk is nu helemaal klaar. Er rijden enkele exemplaren rond op het beursterrein. Jammer is dat de derailleur en ketting nauwelijks beschermd zijn tegen de elementen.

De al jaren geproduceerde WAW heeft nu voor het eerst achterwielvering. Hoefde volgens de fabrikant voorheen echt niet, maar daar zijn ze nu op teruggekomen. Beter laat dan nooit.

De trend om vierwielige velomobielen te maken is ook aan Alligt niet voorbij gegaan. Smaken verschillen, ik vind hem niet zo mooi, maar rijden doet ie als de beste.

De velomobiel op de kopfoto van dit bericht is de twee-persoons Milan van Raderwerk. Alleen de voorste inzittende drijft de fiets aan. Elektrische ondersteuning maakt het de trappende bestuurder makkelijk.

Als we alle tentoonstellingsruimten in vogelvlucht hebben gezien, gaan we rond 16.00 uur weer naar huis. Het regent nog steeds en we laten de Tesla op de Autopilot 99 van 100 kilometer sturen. Het zicht is door opwaaiend stuifwater soms miserabel slecht. De radar van de Tesla laat auto's en motoren die soms met het blote oog niet of nauwelijks te zien zijn, glashelder op het beeldscherm in het instrumentenpaneel zien. De 'adaptive cruisecontrol' houdt de ruimte tussen ons en deze voorliggers, ook al zijn die nauwelijks te zien, nauwkeurig op de gewenste instelbare afstand. De camera bovenaan de ruit ziet de belijning op de weg beter dan met het blote oog. De Autopilot doet het tot een snelheid van 150 km/u, daarboven moet je zelf sturen. Inhalen is een kwestie van de richtingaanwijzer 2 seconden vasthouden. De Tesla kijkt met zijn ultrasoon sensoren of inhalen veilig mogelijk is. Zit er geen voertuig in de dode hoek dan haalt ie volledig zelfstandig in. Zit er een voertuig naast of schuin achter je dan haalt de auto niet in. Het rijden is zo bijzonder ontspannen en de rust in de auto is weldadig.

De reis, heen en weer, is totaal rond 1150 km. Per enkele reis laden we rond 50 minuten bij de bekende SuperChargers van Tesla. We hebben amper de tijd om koffie te drinken of de smartphone meldt dat we onze reis weer kunnen vervolgen. 

De SuperChargers staan om de 75 tot 150 km en hebben veelal 8 laadplekken. Meestal staan we alleen of met nog een enkele andere Tesla te laden. Voor ons Hollanders is het natuurlijk leuk dat Tesla de kosten van de elektriciteit voor zijn rekening neemt.

Uiteraard is de verhouding Spezi versus de rijtijd niet erg in balans. Volgend jaar proberen er weer een weekend van te maken. Het is al met al een heerlijk dagje geweest.