Kees' poldertocht 2

Op de picknickplaats in Marken loopt mijn Camelbak weer eens deels leeg, nu op mijn zitmatje. Ik moet echt eens een nieuw mondstukje halen. Ik leg de Quest op zijn zij om de zon de kans te geven het matje te drogen. Dat lukt inderdaad in een half uur. Ook mijn broek is weer droog, toch wel comfortabeler zo.
We pikken de dijk op langs het IJsselmeer. Er zijn veel tegenliggers waarvan er sommige niet blij zijn met onze aanwezigheid.
Ik stop even bij een weiland waar veel jonge paarden lopen. Ik probeer een aardig plaatje te schieten. Een passerende fietser roept 'zijn voor op de hamburger', kennelijk doelend op het lot wat de paarden wacht.
Sebastiaan mist me en komt terug rijden, heel attent.
Bij Durgerdam rijden we echt laag Noord-Holland binnen, Waterland. Mooi fietsen hier en met de wind bijna in de rug gaat het best wel hard. Bij Ilpendam vullen we een hele pont en rijden zo naar het Twiske. Pé rijdt voorop en neemt een kortere noordelijke route. Geen probleem, we maken kilometers genoeg.
We hebben weer een ontmoeting met ons 'moederschip', maar Kees zet snel zijn helm op en voort gaan we weer.
We rijden één keer verkeerd en de weg houdt op te bestaan. Kees kijkt verongelijkt, maar de weg is er toch echt niet :).
Via de oostzijde van Zaandam koersen we op de Zaanse Schans af. Het fietspad is opgebroken, maar de grote weg is begaanbaar. Ook hier weer horden toeristen die ons op de kiek zetten. We maken een groepsfoto en rijden Wormerland door. Op een gegeven moment moeten we de heel steile houten brug over om de weg naar Neck te bereiken. Ik had al eerder de brug fietsend genomen, nu maar weer.
We rijden via Graftdijk naar Driehuizen waar we bij Sebastiaan Talsma thuis een glas fris drinken. Kees zet zijn helm nu in recordtempo op. Ik ga naar De Woude, de rest rijdt naar Heerhugowaard.
Prachtige dag, prachtige rit, meer dan uitstekende verzorging, deze mag op de jaarkalender.
Bedankt Kees en Marian.
169 km

Kees' poldertocht 1

Vandaag staat de door Kees van Hattem georganiseerde Poldertocht op het programma. Een tocht van 160 kilometer door of langs maar liefst 16 polders in laag Noord-Holland. Marian van Hattem zorgt de hele dag voor eten, drinken en fruit. Ze rijdt samen met twee vrienden de hele dag mee met de camper.
Deelnemers aan de tocht zijn Kees van Hattem, Pé Koomen, Elly en Jules Boetekees, Sebastiaan Talsma, Mark Groen, Peter Huiberts, Mark-Jan Bastian, Yvonne van der Stok en ondergetekende. Later voegt ook Hans Schoonekamp zich bij de groep die dan bestaat uit vier twee-wielige ligfietsen en zeven velomobielen. Yvonne rijdt in de Kees' Mango en gaat als een speer.
Ik rij om kwart over acht weg van het eiland om na een half uurtje bij de Waerdse Tempel de dan al complete groep te ontmoeten. Er is koffie en thee, maar om klokslag 9.00 uur dirigeert Kees de ploeg in en op de fiets. Er wordt een straf tempo aangehouden, ook tegen wind komt er 30 km/u op de teller. Ik informeer bij een paar fietsers of zij het bij kunnen benen, maar dat is geen enkel probleem.
Ik weet ongeveer welke route Kees gaat rijden, maar dat ie compleet terug naar De Woude rijdt had ik niet verwacht. Ik had ook een uurtje langer in mijn bed kunnen liggen :). Via West-Graftdijk rijden we naar Purmerend om langs de mooie Beemster Ringvaart de eerste etappeplaats Etersheim aan het IJsselmeer te bereiken. De beroemde appeltaart is weer als vanouds en met een kop koffie, dit alles gesponsord door Sebastiaan, komt de inwendige mens royaal aan zijn trekken.
In Edam denk ik dat Kees over het ophaalbruggetje zal rijden. Ik rij vooruit en krijg de groep op de foto op het bruggetje. Dit is evenwel niet de bedoeling, we moeten door Edam rijden om de volgauto niet kwijt te raken. De camper kan zeker niet over het bruggetje en via de GSM krijgt Marian instructies van Kees.
De volgende etappeplaats is Marken en dat betekent recht tegen de al aantrekkende wind optornen.
In Volendam verkiest Kees de beproeving van de dijk. De verzameling internationale toeristen hebben alleen nog maar oog voor de karavaan voor hen vreemde voertuigen. Ik slaag er in om een foto te maken waar maar liefst twaalf toeristen ons fotograferen.
Buiten Volendam komen we langs een ijssalon waar ik normaal gesproken niet langs kom zonder een ijsje te eten. Ik rij even naar voren en stop abrupt bij de ijssalon. Iedereen is met een natte vinger te lijmen en het heerlijke ijs, Kees en ik eten een 'Keessie' met advokaat, verdwijnt als sneeuw voor de zon.
In Marken is het even zoeken, een auto blokkeert onze normale passage, maar even later wordt door Marian en haar secondanten een wel heel complete picknick opgetuigd.
Als Kees zijn helm opzet is het parool: rijden.