Vanmorgen bel ik Kees. 'Heb je zin om vanmiddag op het ijs van de Gouwzee te gaan rijden'. Het blijft even stil aan de andere kant. 'Ik mag niet' prevelt Kees wat bedremmeld. 'Wie is er bij jullie thuis nou de baas', daag ik Kees uit. 'Geef mij Marian maar even'. Marian zegt dat zij en Kees samen de baas zijn. De schrik van de ijsavonturen nu een jaar geleden zit er nog in. Kees 'mag mee' als ie op de dijk blijft. 'Tuurlijk Marian, geen probleem' :).We rijden samen langs het Noord-Hollands kanaal naar Purmerend. Letterlijk duizenden smienten, ganzen, meerkoeten en eenden drommen samen om de wakken in het kanaal. De smienten zijn echte angsthazen en gaan massaal op de wieken als wij langs rijden. Wel een prachtig gezicht.
We komen aan bij het Mirror paviljoen in Monnickendam. Een heel groot aantal ijszeilboten, schaatsers, priksleetjes, koek en zopie tenten vormen samen een prachtig winters tafereel. Het ijs ziet er sterk uit, nergens staat er water op het ijs en zelfs een trekker met sneeuwschuiver voorop staat gewoon op het ijs. Nou dan kan een Quest er ook wel op. Mijn schuldgevoel naar Kees' vrouw ebt snel weg :). We halen onze schuimkappen eraf en met een extra jasje aan rijden we cabrio.
Eerst een paar foto's van onze felgele fietsen met wat ijszeilers op de achtergrond. Kees maakt 'anschluss' met een vrouwelijke priksleeër. Dan gaan we dwars over de bevroren Gouwzee op weg naar Marken. Er is een redelijk brede strook ijs schoon geschoven en we kunnen makkelijk tussen de 20 en ruim 30 km/u rijden. Het is - weer - een prachtige ervaring. Veel reacties van schaatsers variëren van 'nou moet het toch niet gekker worden' tot 'nou breekt mijn klomp'. In Marken is het gezellig druk bij de twee koek en zopie tenten. Veel mensen komen de Quest bekijken en vragen er van alles over. Dan rijden we weer terug naar Monnickendam, nu met de stroom schaatsers mee. Nu kunnen de schaatsers ons niet zien aankomen en tijdens het inhalen zijn velen bijzonder verrast.Terwijl ik Monnickendam nader maak ik een filmopname die er leuk uitziet. Helaas heb ik mijn camera gedurende de filmbeelden ongewild ingesteld op een soort sepiakleuring. Omdat het er wel aardig uitziet zal ik de film toch uploaden.
Dan gaan we nogmaals naar Marken, nu langs de zuidelijke oever van de Gouwzee. Het is prachtig om over het ijs te rijden. De gladde stukken zijn gelukkig in de meerderheid en dan hoor je de banden in het geheel niet. Omdat onze beide fietsen nu zo stil zijn, horen we de snelle ijszeilboten met hoge snelheid aan komen. Sommige kruisen zelfs de schaatsbaan.
In Marken stoppen we weer even en genieten van het prachtige winterse spektakel. Bij het vertrek gaat er een schaatser aan mijn Quest hangen, kijken hoe lang ie dat volhoudt. Ik versnel tot boven de 30 km/u en dan laat de schaatser los.
Onderweg maak ik een leuke foto van een viertal oude ijszeilboten. Hoewel ik me al rijdend in de Quest volledig moet omdraaien, is de foto prima gelukt.
Om nog even terug te komen op de risico's, denk ik dat we ons goed hebben voorbereid. Ik heb voor Kees een haspel met 20 meter 6 mm nylon meegenomen. Zelf heb ik een officiële reddinglijn op een rol mee. Zelfs een oranje rooksignaal fakkel heb ik aan boord.
Na twee uur op het ijs gebivakkeerd te hebben, gaan we weer de vaste wal op en rijden met een meer dan tevreden gevoel naar huis.
77 km
PS. Geen koude voeten gehad!
PS. Vriend Jan Veenis, bedankt voor de tip over de Gouwzee.
