Garmin Montana volgt Oregon op

In 2008 heb ik de Garmin Oregon 400T in gebruik genomen. Daar heb ik heel veel plezier van gehad. Het moderne aanraakscherm en de intuïtieve bediening zijn me bijzonder goed bevallen. Eén wens bleef, het scherm mag helderder en ook nog wat groter.
Garmin heeft mijn gebeden verhoord en de Montana 600 serie geïntroduceerd. Een zeer veel helderder en contrastrijker scherm met meer beeldpunten. Het nadeel, 95 gram meer gewicht neem ik op de koop toe.
Vandaag arriveert de Montana 600 en nadat deze 4,5 uur is opgeladen kan ik er mee spelen. De Montana heeft een lithium-Ion accu die kan worden verwisseld voor 3 AA NiMh accu's. Totaal kan er dan 22 uur mee worden genavigeerd.

De verschillen zijn echt spectaculair. Zowel de helderheid, het formaat en het contrast van het scherm zijn zowel in zonlicht, onder bedekte hemel en binnen fantastisch.
De foto's geven wel een redelijk beeld, in werkelijkheid is het verschil nog groter, in positieve zin dan.
De Montana werkt sneller dan de Oregon en de bediening is nog wat makkelijker geworden.
Je kunt de Montana kopen vanaf net onder € 400,-.

De bovenste foto is een opname in direct zonlicht, de onderste foto is in huis genomen. In beide gevallen is de achtergrondverlichting op 100% ingesteld. Zo gebruikte ik de Oregon ook altijd. Bij gebruik zonder achtergrondverlichting is de Oregon vrijwel onbruikbaar behalve bij zonlicht achter. De Montana is ook dan perfect afleesbaar, maar blijft bij een bedekte hemel ook goed afleesbaar.

Rondje Noord-Holland en Garmin tip

Vanmorgen is het met 12 gr. C. nog wat fris. Zeker als je weet dat ik met korte mouwen en korte fietsbroek aan een rondje Noord-Holland begin. Die beperkte kleding kan ik dragen omdat het mini vizier heel effectief blijkt. Over dat vizier en enkele fraaie verbeteringen morgen meer.
Het weer is verder prachtig, glashelder en zonovergoten, maar met een dikke Bft 4 uit het noordwesten heb ik de wind op de route naar Den Helder vrijwel steeds op de kop. Ik laat me vandaag door de GPS naar Den Helder, Den Oever, Medemblik en weer naar De Woude leiden. De route die ik normaal rij wordt door de GPS grotendeels gevolgd al zijn er soms kleine, maar wonderlijke afwijkingen.
Als ik nog maar een kilometer onderweg ben zie ik de opvallende roze Quest van Yvonne (de Muis) op het viaduct stil staan. Ze zit ergens op te turen en ziet me niet aankomen. Als ik letterlijk naast haar sta schrikt ze op. Ze is bezig om een route te maken met behulp van knooppunten. Ik adviseer haar de brug over te rijden en langs de andere kant van het water naar Purmerend te rijden.
In noordelijk Noord-Holland bloeien de late tulpen nog steeds volop, een plaatje waard. Met tussen 30 en 32 km/u rij ik vrij rustig tegen wind naar vliegveld De Kooi. Het is weer het ouderwetse ritje dat ik al een tijdje niet meer gereden heb. Na een korte pauze bij het Texaco station fiets ik met de wind schuin achter met 40 km/u naar Den Oever. Ik stop daar niet en pauzeer bij restaurant De Kwikkel in Medemblik. Heerlijk in het zonnetje geniet ik van mijn dubbele Espresso. Nu de dijk tussen Enkhuizen en Hoorn nog steeds niet begaanbaar is, rij ik rechtstreeks naar huis terug. Ik laat de Oregon nu geheel de routering verzorgen. Vrijwel geheel tussen de weilanden en bollenvelden rijdt het bijzonder prettig. Zonder op te letten kom ik door Oostwoud en langs het huis van Jan en Annie Geel. Daar rij je niet zomaar aan voorbij. Jan is ook thuis en we eten lekker ijs en drinken koffie. We kletsen wat af over allerlei technische zaken rond de Quest.
Via allerlei kleine plaatsjes belandt ik in Spierdijk. Daar staat een grote Action winkel. Ik was nog nooit in zo'n winkel geweest, maar moet nu toch vaststellen dat er voor klussers leuke spullen zijn voor prijzen waarvoor Gamma en Praxis het niet zullen inkopen. Met tiewraps, klittenband, enkele spuitbussen acryl lak en nog wat kleine rommeltjes, vervolg ik mijn weg.
Via Ursem en Driehuizen ben ik na 135 fijne kilometers weer thuis.

Garmin tip
Meestal maak ik een route in de planner van de Fietsersbond. Die track gaat in de Oregon in 'automotive mode' en met Topo NL rij ik de route. Topo NL kan helaas niet routeren, dat wil zeggen geen route uitstippelen van/naar een andere plaats. De nieuwe Topo Benelux kan dit overigens wel. Routeren gaat prima met de OSM (Open Source) kaarten en dus ook met de OSM Fietsmap.
Bij de weergave in 'automotive mode', dat is een vogelvlucht perspectief waar de wegen voor in beeld breed worden weergegeven en achterin beeld smaller, worden in de OSM kaarten de wegen niet meegeschaald. Dat ziet er dus heel matig uit.
Daar is echter een 'workaround' voor. Je start de Oregon, met alleen de OSM Fietsmap actief, op. Daarna schakel je aanvullend Topo NL in. Het prettige beeld dat je dan ziet is uitsluitend van Topo NL, met daarin de navigatie aanwijzingen en routering pijlen van OSM Fietsmap op de juiste schaal en vogelvlucht modus.

GPS weer op stuur

Bij mijn vorige Quest had ik een speciaal beugeltje laten maken om mijn GPS vlak voor het stuur te monteren. Dat beviel zeer goed. Helaas paste het beugeltje door de nieuwe shifters niet meer op de stuurstang. De GPS verhuisde tijdelijk weer naar de wielkast maar moet zeker weer op het stuur.
Vanmorgen de stoute schoenen aangetrokken en de boor in een nogal cruciaal onderdeel van de Quest gezet, het stuur.
Ik schuif het schuim om het stuurtje naar rechts en boor met steeds groter wordende boren een gat van 9,5 mm. Uiteindelijk moet ie 10 mm worden, maar voor een goede klempassing wordt de rest met de vijl gedaan. 10 mm lijkt een heel gat en zou het stuurtje kunnen verzwakken. Dat valt wel mee, veel kracht komt er niet op. De linkerkant van het stuur waar wel meer kracht op komt tijdens het remmen, blijft onaangeroerd.
Het gat moet niet teveel naar rechts komen, daar rust mijn rechterduim altijd net naast de shifter.
Het boren is zo gepiept, het vijlen neemt flink meer tijd in beslag. Te klein betekent dat de 10 mm RVS staf er niet in gaat, te ruim levert hinderlijke speling op. Helaas scheurt het schuim rond het stuur, geen nood, Bisontix is altijd in de buurt.
Na een uurtje knutselen is het resultaat volledig naar mijn zin. De Oregon zit heel stevig op zijn plaats en het oogt prima. Als de GPS niet in gebruik is kan ie er snel afgehaald worden en blijft alleen een kleine opening in het schuim zichtbaar.

Garmin Dakota of Oregon?

Veel lezers weten dat ik met plezier een Garmin Oregon 400 gebruik voor navigatie in de Quest. Enkele lezers die ook een GPS willen aanschaffen vroegen mij rechtstreeks of de compactere Dakota 20 voor gebruik in de fiets even goed zou kunnen werken.
Het lijkt er op dat dat niet of in elk geval in mindere mate het geval is.
De Oregon heeft een scherm met een resolutie van 240 x 400 pixels, de Dakota heeft een resolutie van 160 x 240 pixels. De Oregon heeft dus een scherm met 96000 pixels waar de Dakota er maar 38400 heeft. Als ik meer dan de helft van het scherm van de Oregon zou moeten afplakken blijft er naar mijn smaak, zeker in een bewegende fiets weinig af te lezen over.
Het grootste verschil tussen Oregon en Dakota is de helderheid van het scherm. Garmin heeft duidelijk gekozen voor een lange batterijduur tot wel 20 uur, maar het scherm is met achtergrond verlichting zo donker dat dit voor mij een te groot bezwaar is. Zie bijgaande foto van gpsfix.net. De Dakota is de tweede van links.
En juist met achtergrond verlichting wordt de Oregon binnen in de fiets het meest gebruikt.
Voor een vergelijkende test kijk even hier.
Alles overziende, adviseer ik een Oregon voor fietsen, terwijl wandelaars prima met een Dakota uit de voeten kunnen.