Risse Astro 5 en Genesis voor Quest/Strada klaar

Risse laat me weten dat de Astro 5 en Genesis klaar zijn voor verzending. Maandag gaan ze naar Nederland onderweg.
Echte fotografen zijn het niet, maar op de kleine fotootjes is wel te zien dat de beide schokdempers er heel fraai uitzien.
Als ik ze in mijn handen heb maak ik er wel fraaiere opnamen van.
Komende week krijg ik ook de prijzen.
Best spannend.

Ze komen er aan

Vanavond mailt Kevin Risse:

Wim,
We are waiting to receive the shock bodies back from being anodized. We should receive them tomorrow.
We have the shaft assemblies ready to go, so we will either be shipping the two sample shocks to you tomorrow, or on Monday.
I will send you some pictures of the shocks once they are fully assembled.
Talk to you soon,
Kevin

Even later mailt Kevin enkele foto's van de Astro 5 voor onze velomobielen.
Wow!

Risse schokdemper prototype bijna klaar

Risse stuurt mij vannacht een eerste afbeelding van de schokdemper. De onderzijde is klaar, de fitting aan de bovenkant moet nog worden gemaakt. Het ziet er al heel fraai uit. Goed te zien is dat de schokdemper speciaal voor onze velomobielen wordt gemaakt.
Het zijn geen aanpassingen op een standaard demper, maar een mooie nieuwe ontwikkeling.
Morgen al kan deze demper naar Nederland worden gestuurd. We overleggen nog of we wachten tot de tweede demper, de Astra 5, klaar is, of dat wij met deze Genesis demper gaan proefrijden.

Doorbraak schokdemper

Vandaag is het een heuglijke dag. Vanmorgen komt er van Risse Technology uit de Verenigde Staten een prachtig ontwerp voor een nieuwe volledig op de Quest, Strada en Mango toegesneden schokdemper.
Ik heb samen met Risse het ontwerp gemaakt en heb de tekening inmiddels goedgekeurd. De eerste test exemplaren van de Risse Genesis en Astra 5 dempers voor de Quest, Strada en Mango, worden nu geproduceerd en zijn eind volgende week klaar.

Specifiek voor onze velomobielen ontworpen
De lengte van de veerweg, de 'travel' is 63,5 mm. Dit betekent dat het achterwiel over de gehele lengte van de veerweg wordt geveerd en gedempt. Deze nieuwe dempers maken zware hefboomconstructies overbodig die nodig zijn om standaard MTB dempers, deze veren maximaal 38 mm in, te kunnen gebruiken. Ik heb nog geen precies gewicht, maar verwacht dat de nieuwe demper niet zwaarder zal zijn dan de 300 gram van de huidige veerpoot. De inbouwmaten zijn precies gelijk aan die van de huidige veerpoot. Er hoeven in de Quest en Strada dan ook geen aanpassingen te worden gedaan. Gewoon de oude veerpoot eruit draaien en de nieuwe op de bestaande fitting draaien. Dan de vleugelmoer boven weer vastdraaien en je kunt veiliger, sneller en comfortabeler met je velomobiel rijden. Voor de Mango, deze heeft een 2 cm kortere veerpoot, kan het vorkje bovenaan eenvoudig worden overgezet. Uiteraard kunnen deze lucht geveerde en olie gedempte schokbrekers, voor iedere andere velomobiel met een ongeveer vergelijkbare veerpoot worden geleverd.

De oude veer kan door iedere fietser één op één worden vervangen door één van deze nieuwe dempers.
Wil je meer specificaties zien van de dempers, kijk dan hier. De foto's die hierbij zijn afgebeeld zijn van de Genesis en Astra 5 demper zoals die onder meer in mountainbikes worden gebruikt.
Prijzen weet ik nog niet, deze zullen komende week bekend worden.

Al met al ben ik heel blij dat er 19 jaar na de introductie van de huidige veerpoot eindelijk een veiliger, sneller en comfortabeler alternatief komt.

'Wie zijn gemak niet zoekt is een luiaard'

Dingen die je regelmatig moet doen wil je graag zo makkelijk en comfortabel mogelijk doen. Stofzuigen is geen liefhebberij van ons, daarom scharrelt er al jaren bij ons in huis een iRobot stofzuigrobot rond. Gras maaien behoort ook niet tot mijn populaire bezigheden. Ook dat hebben we uitbesteed aan robots.
Schoenen aantrekken en dan met name fietsschoenen, moet je echt zelf doen. Schoenen vastmaken, helemaal als er ook nog elektrische verwarmingsaccu's op moeten worden bevestigd, gaat moeilijk op een gewone stoel. Op de knieën liggen is ook niet lekker. Jaren geleden zaagde ik al eens een barkruk af tot een zithoogte van 39 cm. Da's al een heel stuk beter.

Via een koopjes site ontdekte ik een aanbieding voor twee kunststof krukjes van het merk Puhlman. 39 resp. 22 cm hoog.
Licht en opvouwbaar. Toch kan de kleine 150 kg en de grote 100 kg dragen. Voor nog geen 20 euro ben ik het mannetje.
Het blijken in de praktijk super handige krukken voor letterlijk van alles. Maar de hoofdzaak is dat ik op precies de goede zithoogte mijn schoenen comfortabel kan aantrekken.

Dat ik geen luiaard ben heb ik mezelf vanmiddag bewezen. Mijn vaste trainingsrondje reed ik eergisteren nog met een goed gemiddelde van 42,3 km per uur, vanmiddag kwam ik rond met een gemiddelde van 44 km per uur. Gemiddelde hartslag 136, piekhartslag 151 slagen per minuut. De steeds hogere snelheden, inmiddels rij ik het 30 km lange rondje harder dan in hartje zomer, schrijf ik toe aan de gunstige effecten van de schokdemper. Op de slechte dijkwegen kan ik de bochten 7 tot 8 km/u sneller nemen en dat betekent dat mijn gemiddelde daar niet zoveel lager wordt als vorig jaar. De stevige zijwind van rechts duwt de Quest in rechter bochten wel naar de buitenkant van de bocht. Door het licht vochtige wegdek merk ik aan de opstuurhoek dat de fiets naar links wil gaan glijden. De Quest, met F-lite banden, gaat onder die omstandigheden, zeker als er ook wat steentjes liggen, eerder glijden dan omslaan. Dat is precies wat ik wil. Glijden corrigeer je door de snelheid te verlagen en mee te sturen in de richting waarin de fiets wil glijden. Omslaan corrigeer je minder makkelijk.
Achter wordt de Furious Fred door de schokdemper goed in bedwang gehouden. Had ik er aanvankelijk rekening mee gehouden dat de schokdemper de snelheid zou verlagen, het tegendeel blijkt waar. Het lijkt er sterk op dat het wiel met derailleur en ketting door de schokdemper veel minder beweeglijk is. Dat blijkt dus juist minder energie te kosten.

Straks weer even door met een klein project met gietrubber.

Snel trainingsrondje en nieuwe demperpomp

Vanmorgen ben ik thuis voor het ontvangen van een nieuwe partij Lexan, rubber band en klittenband. Als de spullen in de garage staan kleed ik me om voor een pittig trainingsritje. Het weer is prachtig, volle zon en weinig wind. Dat wordt morgen anders, dus nog maar even genieten.
Eerst kijk ik of het nieuwe Magura demperpompje dat Hans van Vugt mij opstuurde, doet wat het belooft. De Rockshox en BBB pompjes lieten bij het van het autoventiel draaien zoveel lucht ontsnappen dat er geen druk overbleef. Het Magura pompje heeft een heveltje dat het interieur van het pompje terugtrekt nog voor het van het ventiel wordt verwijderd. De druk blijft er nu mooi in en kan er prima verder worden geëxperimenteerd.

Mijn trainingsritje gaat dit keer linksom. Dus eerst naar Driehuizen, Groot Schermer, Schermerhorn en langs de zuidkant van de Noordervaart naar Alkmaar. Het eerste stuk heb ik de zwakke wind achter. Dat betekent dat de snelheden flink kunnen oplopen. Normaal kan ik daar niet zo hard rijden, veel bochten en soms matig wegdek. Met de nieuwe schokbreker durf ik veel harder en wordt het gemiddelde niet zo aangetast als voorheen.
Ik heb de deflector weer geplaatst en die doet zijn werk uitstekend. Over de smalle kronkelende dijkwegen in de Schermer rij ik steeds tot zo'n 47 km/u. Uiteraard zijn de buitenwedstrijden nog ver weg en ik ga lang niet tot het maximum. Ik zie mijn hartslag rond de 144 slagen per minuut stabiliseren.
Bij Alkmaar draai ik de Westdijk op langs het Noord-Hollands kanaal en probeer 50 km/u te halen. Dat lukt maar moeizaam en ook niet de hele tijd. Ik heb de wind nu tegen en het winterse buikvet moet nog wel aangepakt worden.
Aan het eind van de trainingsrit staat het gemiddelde op 42,3 km/u. Dat is boven verwachting en komt dicht in de buurt van mijn zomerse trainingsritten.

Schokdemper update

Dagelijks vragen velomobilisten me naar de voortgang van het demperproject.

Het lijkt wel rustig op het schokdemper front, maar schijn bedriegt. Inmiddels doe ik, mits het niet stormt, ervaringen op met de German:a Prion demper. Het rijden ermee is ronduit fantastisch. De demper geeft tijdens het rijden veel vertrouwen. Bochten zijn zonder probleem veel sneller te nemen. Drempels zijn, ook op hoge snelheid, niet langer gevaarlijke obstakels. Slecht wegdek dwong mij tot voor kort om de snelheid te reduceren om veilig te rijden. Dat hoeft nu niet meer.
Het is opvallend hoe strak de Quest nu stuurt. Er hoeft in de rechte lijn niet meer bijgestuurd te worden.
Lastig is nog dat de Prion demper moeilijk van de juiste luchtdruk is te voorzien. Steeds als ik het pompje van de nippel los draai verliest de demper veel lucht. Het is hierdoor moeilijk om de lage druk van 3 tot 4 bar in de demper te krijgen. De Rockshox demper had dit probleem niet. Een workaround is dat ik het pompje aan de nippel laat zitten, maar dat wil ik niet blijvend doen. Ik zal eens kijken of een ventielverlenger waar het pennetje mogelijk dieper zit een oplossing kan bieden.

De nieuwe, niet instelbare demper, is nu in productie en hoop ik binnenkort te ontvangen.

Bram Smit heeft een lichte uitvoering gemaakt van de Kunis variant. Deze variant maakt, via een hefboom, gebruik van standaard MTB dempers. Een dergelijke combinatie is onderweg naar de Verenigde Staten waar David Eggleston van Velomobile USA de demper gaat testen op de beruchte rumble strips. Zoals bekend zijn in de VS tijdens ROAM enkele velomobilisten in grote problemen gekomen door deze rumble strips.

Matthijs Leegwater heeft een nare ervaring met dribbelende voorwielen gehad. Matthijs wil graag dat ik ook voor de voorwielen een alternatieve demper ontwikkel. Op zijn blog heb ik als volgt gereageerd:

Eerst maar eens de achterkant aanpakken, is al lastig genoeg. De demping achter is ook veel belangrijker dan voor. Als namelijk een achterwiel gaat dribbelen of op een drempel een lancering tot gevolg heeft, is er een groot risico dat je op zijn kant gaat.
De achterdemper is ook makkelijker te vervangen.

De voorwielen hebben gemiddeld minder behoefte aan demping. Het dribbelen van de voorwielen heb ik alleen nog maar meegemaakt met zware banden als de Perfect Moiree en dat alleen op straatklinkers in de bocht. Rob Kaag is daar op het Kopje van Bloemendaal eens flink van geschrokken. Maar je slaat er niet snel van om.
Het vervangen van de demper betekent een flinke verbouwing omdat deze een integraal onderdeel uitmaakt van de veerpoot.

German:a schokdemper succesvol

Afgelopen week heeft Bram Smit de goede verlengstukjes gemaakt op de German:a Prion demper. Helaas veerde deze demper prima, maar dempen deed ie niet. Elan stuurde me eergisteren een nieuwe German:a demper die ik er gisteren in gezet heb. Met 6 bar in de demper blijkt direct dat deze demper wel goed werkt. Ik plak een rondje carbon op het gat in de kettingafscherming dat voor de Rockshox demper was gemaakt.

Ik ga maar eens een rondje fietsen. De afgelopen periode heeft het weer, maar ook de nog niet goed functionerende dempers, me van de straat gehouden. De zon schijnt en het waait een dikke 5 Bft met uitschieters tot 7 Bft. Ik heb er zin in en op de Westdijk zit ik ik al gauw boven de 50 km/u. Even later zie ik zelfs 57 km/u, met dank aan de racekap, op de tacho verschijnen. Op het mooie asfalt van de Westdijk is een demper niet van belang, op het ruwe en slechte asfalt langs de Noordervaart des te meer. De stevige wind komt nu van rechts in en duwt behoorlijk tegen de Quest. Het slechte wegdek heeft nu nauwelijks vat op de fiets. Met de standaard veerpoot durfde ik onder deze omstandigheden niet harder dan 42 tot 43 km/u, nu kan ik zonder gevaarlijke toestanden gerust 50 km/u rijden. Het achterwiel blijft nu aan de grond. Alleen bij hoge drempels en hoge snelheid komt het achterwiel nog los van de grond. De veerweg is met 8 tot 9 cm simpelweg te kort. De landing verloopt dan weer mooi gedempt en dat voelt heel veilig aan.
Ik word hier blij van en zal nog wat experimenteren met drukken en de instellingen van de 'rebound'. Dat is de snelheid waarmee het ingeveerde wiel uitveert.

Zal deze demperconstructie een artikel worden voor Velomobielonderdelen.nl? Dat zou kunnen, maar dan moet er nog wel e.e.a. gebeuren. Eerst maar eens een flink aantal kilometers maken. Vervolgens moet de constructie zo worden dat het verwisselen van de oude veerpoot voor de gedempte German:a Prion door iedereen binnen een minuut en zonder gereedschap moet kunnen worden uitgevoerd.
Het is dan nog niet allemaal rozengeur en maneschijn. De German:a demper kost 259 euro en dan moet ie nog aangepast worden voor de Quest. Daarom ben ik met enkele fabrikanten in gesprek om te komen tot een nieuwe standaard lucht/olie demper in precies dezelfde maat als de huidige veerpoot. Deze veer/demper zou een universele vervanger kunnen worden van de standaard ongedempte veerpoten. Meer veiligheid en meer comfort zonder dat het een vermogen kost. Deze nieuwe dempers zijn weliswaar niet instelbaar, maar worden speciaal gemaakt voor de Quest en de Strada. Ook hier geldt dat deze dempers zonder gereedschap in een minuut door iedere fietser moeten kunnen worden vervangen.

Veer/demper project vervolg

Het is geen fijn fietsweer de laatste tijd. Veel wind en als het niet waait regent het wel. Toch zo nu en dan in de Quest om pakjes voor velomobielonderdelen.nl naar het PostNL agentschap in Akersloot te brengen. Gisteren kwam ik op een van mijn boodschappenritjes een jong paard op de weg tegen. Het dier rende alle kanten op en fietsers en automobilisten stopten om te wachten tot de eigenaar zijn ontsnapte viervoeter zou inrekenen. Het losgebroken dier vindt de vrijheid veel te leuk en komt na enige angstige blikken toch liever vlak langs de Quest dan zich te laten vangen. Ik maak de foto door het gesloten vizier van de racekap. Het valt me steeds op dat de optische kwaliteit van het Lexan vizier perfect is.

Ik rij nu enkele honderden kilometers met de RockShox demper. De demper doet het goed, maar het kraken in de constructie achter mijn schouders verdwijnt niet. Dit wordt waarschijnlijk veroorzaakt door de krachten die ontstaan door de verplaatsing van het aangrijpingspunt van de bovenste ophanging. Het 'bruggetje' brengt de ophanging van de bovenste ophanging mooi recht boven de swingarm, maar de krachten op de ophanging nemen wel toe.

Ik overleg met Bram Smit en we besluiten de RockShox demper te vervangen door de German:a Prion. Deze Prion is niet OK, hij dempt te weinig, maar ik hoop dat het onheilspellende kraken hiermee verleden tijd is. Hans van Vugt van Elan zal mij een nieuwe Prion sturen die ik zelf kan omwisselen.
In de stromende regen rij ik vanmorgen naar Bram in Naarden en Bram maakt er weer een kunststukje van. Hij heeft ook een eerste versie gemaakt van de door Piet Kunis bedachte vertraging. Ziet er goed uit, maar is duidelijk een wat zwaardere constructie. Een veel lichtere variant is inmiddels in de maak. Van Piet begrijp ik dat deze oplossing prima moet werken in de Mango, maar niet in de Quest. Doordat de twee ophangingspunten niet in één lijn liggen zal zijn oplossing willen kantelen.

Als de demper is gemonteerd is het kraken inderdaad over. Doordat we de demper 1 cm langer maken dan de standaard veerpoot ben ik ook van een bekend kwaaltje verlost. In de eerste versnelling, op het grootste kransje achter, hoorde ik altijd wat kettinggeratel. Dat is niet erg, maar nu het weg is, is het wel prettig.

Gecrashte Mango gerepatriëerd

Vanmiddag rijden wij met de auto richting Akersloot. Op de grote kruising van de N246 en N244 staan een politiewagen en een ambulance, beiden met zwaailichten. Als we dichterbij komen zien we tussen de beide hulpvoertuigen een donkerblauwe Mango staan. De berijder is nergens te zien. Zou deze al in de ambulance liggen? Is dit weer een horror scenario?
Ik stap uit en loop naar de politiemannen toe. De Mango is overduidelijk aangereden en zwaar beschadigd. De fietser zit in de politieauto te bellen. Het is Piet Kunis uit Hoorn en hij herkent me onmiddellijk. Zijn gezicht is flink beschadigd, duidelijk een geval van over het asfalt schrapen. Zijn ribbenkast heeft een opdonder gehad, het doet flink pijn. Piet dacht met een voor hem nog net door groen rijdende fietser mee te liften. Dat lukt wel als je direct aan de oversteek begint. Op deze grote kruising met brede middenberm blijkt dit een inschattingsfout.

Ik bied Piet aan hem naar huis te brengen, dichterbij ons huis kan je bijna niet crashen :). De Foldycar achter de auto gehangen en even later ben ik terug op de plaats des onheils. De politiemensen hebben geduldig gewacht en helpen met het op de aanhanger zetten van de gehavende Mango.
Door slecht weer, op de N9 krijgen we een dikke hagelbui voor de kiezen, rijden we naar Hoorn. De Mango is flink gehavend, niet alleen de wielen zijn gebocheld, ook de top is van de body losgekomen. De wielkasten vertonen een onheilspellend craquelé. Het heel fraaie spiegeltje heeft ook schade opgelopen.

Onderweg blijkt dat Piet, een begenadigd constructeur, ook bezig is met een schokbreker. Hij heeft een systeem bedacht om met een kleine 3.5 demper, vastgemaakt op de originele bevestigingspunten, toch een goede vertraging te krijgen. Hij heeft het systeem in hout uitgevoerd en komt inderdaad aan de gewenste invering.

Beterschap Piet en ik hoop dat jij en je fiets weer gauw de oude zijn.

Toch weer een korte demper

Na het defect blijken van de beide LRS dempers wil ik toch graag door met het demperproject. Bram en ik bekijken de mogelijkheden en komen tot de conclusie dat het rechtop plaatsen van de Rock Shox demper wel kan. Er moet een nieuw sleetje worden gemaakt en ook blijkt de verlenging van de demper te kort zijn. Dit is heel makkelijk vast te stellen als de demper zonder lucht wordt belast. Ik duw stevig op de achterkant van de Quest. De fiets veert zo diep in dat de achterband tegen de binnenkant van de wielkast stoot.
Ik zie dat de O-ring die de mate van invering aangeeft maar halverwege de totale veerweg zit. Als de demper is verlengd pompen we de demper op tot 8 bar en maak ik een eerste rit.
Dat gaat aardig goed al is de veerspanning nog te hoog. Als de veerdruk is verlaagd naar 5 bar komt het gewenste comfort in beeld.
Bram gaat een nieuwe bovenste ophanging maken die een grotere aanslag heeft op de wielkast.
Ik ga nu eerst rijden en experimenteren met de druk en de rebound.

Korte schokdempers versus lange schokdempers

De eerste experimenten met korte schokdempers in de Quest zijn niet geheel schokvrij verlopen. Deze veer/dempers zijn veelzijdig instelbaar en hebben zelfs een 'lock-out', een mogelijkheid om vering en demping helemaal uit te schakelen. Ze zijn ontwikkeld om via een 'arm', een hefboom dus, belast te worden. De verhouding is meestal 1:3,5. Daardoor kunnen ze compact gebouwd worden en zijn ze in een mountainbike overal eenvoudig te monteren.
De Quest, Strada en Mango hebben een veerpoot met een zogenaamde LRS, een Low Ratio Suspension. Zonder hefboom veert de demper in een verhouding van 1:1,85 in als de achterbrug zich verplaatst. Mijn wens om een betere demping te hebben leert mij, na lang zoeken op het internet, dat LRS veer/dempers niet of vrijwel niet meer worden gemaakt.

Daarom eerst een poging om met de goedkope overal verkrijgbare korte dempers mijn doel te bereiken.
In de Quest betekent dit dat de demper uiteraard niet op de achterbrug vlak bij de naaf aangebrachte bevestiging van de veerpoot kan worden gemonteerd. De korte demper heeft een zodanige hefboom nodig dat de demper op 1/3 van de afstand vanaf het draaipunt van de achterbrug moet komen. Bram Smit maakt een fraaie verlenging voor de Rock Shox Ario demper. De inbouw gaat prima en de eerste ritten tonen aan dat vering en demping behoorlijk werken. Wel loopt bij inveren en in linker bochten de buitenband aan. Aanvankelijk wijt ik dat aan de kapotte wielkast. Maar nadat Jan Reus de wielkast weer tiptop in orde heeft gemaakt blijkt het aanlopen nog precies hetzelfde. De conclusie is er al snel. De enkelzijdig opgehangen niet parallelle achterbrug van de Quest wordt door de schuinstaande nieuwe veerpoot teveel naar rechts geduwd. De achterbrug mag dus uitsluitend verticaal of vrijwel verticaal belast worden. Dat is met de korte demper wel te bereiken met bijv. een afstandstukje op de bovenste bevestiging. Dat zal op zijn beurt de M8 bout heel snel verbuigen of afbreken. Ook dat is weer te omzeilen door de afsteuning aan de bovenkant te realiseren door hiervoor de aluminium buis naar de zijkant van de romp te benutten. Velomobiel.nl meldt mij dat deze buis soms ook breekt. Kortom, het moet over een andere boeg.

Ymte heeft met veel moeite nog een Merida LRS demper uit 2003 te pakken weten te krijgen. Dat is de derde van links op de foto.
Een uitgebreide zoektocht op het internet leert me dat er nog twee fabrikanten zijn die een LRS demper leveren. DT Swiss heeft een prachtige 180 XM LRS. Hoewel de prijs van 568 euro niet misselijk is, blijkt DT Swiss deze demper recent uit het programma te hebben gehaald. Dan is er nog German:A die een LRS demper, de Prion, levert. Deze 32 cm lange 245 gram lichte demper is met 259 euro nog steeds niet te geef, maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden. De Prion arriveert vanmorgen en zal de komende week, uiteraard na enige modificatie, een plaats in mijn Quest krijgen.

Op de foto:
Links, de originele veerpoot
Tweede van links, de Rock Shox Ario
Derde van links, de Merida LRS
Rechts, de German:A Prion LRS

Mist, koffie en update schokdemper en pendel

Het is koud en de mist is dicht. Zouden Kees en Rob de elementen trotseren om hier hun maandagse bakkie troost te komen halen?
Kennelijk is onze espresso heel goed, want om tien uur ziet Marian een fletse gele schim aan de overkant van de Markervaart. Het is Rob die niet weet dat de pont uit de vaart is. Geen nood, hij wordt door de vlet van het Hoogheemraadschap overgevaren. Ook Kees is kennelijk gek op de Illy koffie. Hij heeft een grote tas mee met onder meer een enorme Vredestein 60 mm Black Panther achterband. Ik heb even opgezocht of er testen zijn van deze band en dat blijkt het geval. Hieruit blijkt dat de Black Panther wel eens een heel goede winterband kan zijn. Komt de Furious Fred op een schaal van 6 tot een heel matige cijfer 2 waar het gaat om bochtvastheid en tractie, de Black Panther komt tot 5 resp. 4 voor dezelfde eigenschappen. Ook de lekvastheid en bestendigheid tegen doorns is zeer veel beter. Het mooie is dat de Black Panther Black Xtrac met een breedte van 50 mm ook nog eens heel licht loopt. De superlicht lopende Furious Fred consumeert 19,8 Watt, de Black Panther 25,6 Watt.
Ik ga er maar eens mee rijden.

De eerste ritten met de schokdemper hebben me geleerd dat de huidige inbouw nog niet OK is. Bij sterk inveren en bochten naar links, loopt de band aan in de wielkast. Dat komt omdat de demper door de schuine stand tijdens het inveren de brug naar rechts duwt. Zonder dat Bram Smit dit weet heeft ie de oplossing al klaar, een afstandstuk waardoor de demper recht onder het bovenste aansluitpunt komt te staan. Wordt vervolgd.

Na de eerste opwinding over de bandentest pendel is het stil gebleven. Er moet nog het een en ander aan vermaakt worden. Allert van Velomobiel.nl heeft belangrijker prioriteiten dan te werken aan speeltjes voor Wim. Allert vindt het goed dat ik samen met Jan Geel de pendel zal afmaken. Ook hier: wordt vervolgd.

Quest weer heel

Een week niet fietsen is best lang, helemaal als het elke dag fietsbaar weer is.
Jan Reus, de man van de kappen, heeft mijn gehavende koolstof kind onder handen genomen en vandaag mag ik hem weer ophalen. Voor ie op de Foldy-car kan moet er nog veel gebeuren.
De vlakke rechterkant van de wielkast krijgt een aan beide zijden van een laagje carbon voorziene strip hardschuim. Hiermee zal hopelijk het blikkerige geluid verdwijnen dat ontstaat als het achterwiel over slecht wegdek stuitert. De strip wordt met dubbelzijdige tape op de wielkast geplakt. De reparatie van de wielkast is professioneel uitgevoerd. Aan de onderkant is de gehele wielkast van een reep carbon voorzien. Bovenop de wielkast zijn de breuken met carbon mooi hersteld. Bij nader inzien kan de schade vrijwel zeker niet veroorzaakt zijn door de spanband. Rob Kaag wijst me op 'mijn hobby' om achterbanden te laten exploderen. Dat lijkt inderdaad een betere verklaring.

De experimentele schokbreker, een door Bram Smit nog mooier gemaakt exemplaar komt er komende week in, betekent ook een andere opening door het kettingschermpje. Jan plakt een carbon plaatje op het oude gat en maakt een passend nieuw gat. Dit zal mogelijk straks worden verkleind als de recentste versie erin komt. We wegen de nieuwe veerpoot en zien dat deze 360 gram weegt, 60 gram meer dan de standaard veerpoot. Ik denk dat de nieuwste versie vrijwel even veel zal wegen als de standaard veerpoot, namelijk 300 gram.
Nu de top er nog af is, kan er mooi een stukje neopreen op het achterste kettingschermpje worden geplakt om rammelen van de pomp te voorkomen.

Dan mag de top erop. Toen ik vanmorgen binnen kwam was Jan bezig de siliconenkit te verwijderen. Dat doet ie met een dikke schijf rubber in een boormachine. De oude uitgeharde kit vliegt er letterlijk van af. Zouden ze dit in Dronten ook zo doen?
Siliconenkit wil ik niet meer tussen de top en de body hebben. Eerder heb ik van Peter Colbers rubber strips gekregen waarvan de zachtste wat smaller wordt geknipt. Met kleine drupjes secondenlijm, steeds links en rechts van de boutgaatjes, zit de nieuwe strip er snel op. Het weer monteren van de top is wel een flink karwei. De op zijn zij liggende body maakt het lastig de precies passende boutjes en moertjes te plaatsen. De Quest wordt op zijn onderkant gezet op een flink hoge schraag waardoor geen vervorming optreedt. Dan lukt het beter en kan de gele tape om de fiets worden aangebracht.

Er kan weer gefietst worden. Jan hartelijk dank voor je werk.

Quest in reparatie en body Quest uit Dronten

Vandaag gaat mijn Quest naar Jan Reus in Hoorn voor reparatie van de wielkast. Als ik de Quest heb afgezet rij ik door naar Dronten. Bij Alligt haal ik een nieuwe voorraad kettingtandwielen met SKF E2 lagers op. Bij Velomobiel.nl is weer veel te bepraten en te zien. Niet alles mag op de foto en dat respecteer ik uiteraard.

De nieuwe QuestXS is nu helemaal klaar en ik word uitgenodigd een ritje met de prachtige nieuweling te maken. Ymte zet de bracket maximaal naar voren en verlengt daarvoor de ketting. Ik laat me vrij eenvoudig in het kleinere instapgat zakken. Ik zit er als een sardientje in. Als ik probeer te fietsen kan ik al direct merken dat dat niet goed gaat. Aan alle kanten, knieën en voeten, raak ik de binnenkant van de kleine Quest.
Ik wil weer uitstappen en dat is, net als in de EVO, minder eenvoudig. Met mijn lengte van 1.83 meter en relatief lange benen, kan ik mijn knieën niet voldoende optrekken om mezelf op de dwarsbalk af te zetten. Dat betekent op armkracht omhoog. Allert en Ymte grijpen me onder de armen en tillen me omhoog. Fietsers tot 1.80 meter met een normaal postuur kunnen in de Quest XS. Paste ik er wel in, dan zou ik niet twijfelen en een QuestXS bestellen.
Ook Ymte laat zich in de QuestXS zakken. Hij kan er in, maar fietsen is ook voor hem onmogelijk.

Het hoofddoel van mijn bezoek is het afhalen van een complete body en top. Jan Reus zal van de rompdelen een contra mal maken om later te kunnen experimenten met aanpassingen van de stroomlijn. Allert helpt me met het op de Foldy car laden van de body. Het vervoer verloopt, dankzij het speciale aluminium transportframe, zonder problemen.

In Hoorn heeft Jan de top van mijn Quest er al afgehaald. De schade aan de wielkast is fors. Bovenop zit een grote breuk, onderin is de wielkast bij de bevestiging op de bodem, over zeker 25 cm gescheurd. De wielkast is heel licht maar begrijpelijkerwijs ook heel dun. Niet meer dan één lichte carbon mat en epoxy. Het is nog een wonder dat dit zo lang goed is gegaan. Ik heb voor de vermindering van het geluid om de wielkast een spanband getrokken met daartussen schuimrubber.
Jan gaat dat nu oplossen. Twee strippen hardschuim zullen rondom van een laagje carbon worden voorzien. Deze strippen worden met dubbelzijdige foamtape diagonaalsgewijs op de wielkast geplakt. Hiermee krijgt de vrijwel vlakke wielkast een zekere voorspanning waardoor de eigen frequentie verandert. Het blikkerige geluid zal hiermee hopelijk zonder aanvullende maatregelen verdwenen zijn.

Wegligging Quest/Strada/Mango

De titel van dit bericht roept vragen op. Is de wegligging van de Quest, Strada en Mango dan niet goed? Eerlijk antwoord? Nee, die is niet echt goed. Voor veel fietsers is de wegligging van onze geliefde velomobielen uit Dronten overigens geen probleem.
Maar.... hebben jullie dan nooit last van een dribbelend achterwiel? Maakt jullie achterwiel nooit een stapje zijwaarts op slecht wegdek? Natuurlijk wel. Sommige fietsers zijn op slecht wegdek zelfs zoveel dwars uit de flank gegaan dat zij zijn omgeslagen.
Waardoor komt dit? Primair door een te hoge snelheid. De eenvoudige constructie van de vering van onze fietsen speelt daarbij een hoofdrol. De huidige veerpoot bestaat uit een meer of minder krachtige veer en een soort schuim in een glijbus die enigszins als demper werkt. Veert het wiel in dan wordt de vering samengedrukt. Het uitveren verloopt hetzelfde. Het schuim in de glijbus probeert enigermate als demper te werken, maar een echte demper is het niet. Dit betekent dat de wielen op slecht wegdek kunnen gaan stuiteren. Een stuiterend wiel zal in een bocht of zelfs heel licht hellend slecht wegdek naar de buitenkant dribbelen. Dat voelt niet goed aan, je schrikt je rot. Dit is alleen te voorkomen door de snelheid fors te verlagen. Dat is natuurlijk niet aantrekkelijk. Auto's die naast me met dezelfde of zelfs hogere snelheid over dezelfde drempel rijden houden de wielen keurig aan de grond terwijl ik in mijn Quest letterlijk door de lucht vlieg.

Kan dat niet beter? Ja, ik denk dat dat kan. De huidige veerpoot zou moeten worden vervangen door een veerpoot met een echte schokdemper. Als het kan een luchtdemper. Liefst instelbaar zodat de demping karakteristiek kan worden ingesteld op lichaamsgewicht en gewenst gebruik. Dergelijke dempers veren gecontroleerd in, het uitveren verloopt - ook instelbaar - vertraagd. En die demping is een voorwaarde om het wiel aan de grond te houden. Ook bij gladheid zal de fiets veel langer controleerbaar blijven.
Bonus is dat het comfort verbetert. Het biedt ook perspectieven voor snelle fietsers. Voor comfortabel toeren kan de druk in de demper relatief laag zijn, voor wedstrijden verhoog je de druk waardoor de fiets op vlak wegdek minder veer- en demper werking heeft en daardoor sneller is. De moderne dempers in MTB's hebben ook een 'lock out'. Hiermee kun je de vering en demping helemaal vastzetten, op snelle mooie wedstrijdbanen een aantrekkelijke optie voor een maximale snelheid.

Informatie bij Velomobiel.nl leert dat Theo van Andel al met een gedempte Merida LRS demper rijdt. Ymte zal proberen een dergelijke demper voor mij te pakken zien te krijgen.

Bram Smit van Fast Forward Ligfietsen heeft tijdens ROAM angstige momenten gehad toen hij over 'rumble strips' reed en direct daarna volledig uit koers raakte en te nauwer nood omslaan kon voorkomen. Volgens Bram mede veroorzaakt door de beperkte schokdemper werking van zijn Mango. Een Quest rijder is tijdens ROAM over de 'rumble strips' gereden en om gegaan. Hij is daarbij zo gewond geraakt dat ie moest opgeven.
Bram, bekend van zijn Munzo deelbare lage racer en de 'tilting trike', heeft in zijn Mango een gedempte veer ingebouwd. 'Wil ie dat voor Wim ook doen?'. 'Natuurlijk Wim, ik maak er één voor jou ook'. Gisteren laat ie me weten dat ie klaar is en als ik wil mag ik vandaag al langs komen om de inbouw te doen.

Vanmorgen ga ik dus op 'geheime missie' :). Een mooi ritje naar Naarden door een met 4 gr. C nogal koud landschap. Met de comfortabele racekap op leg ik de 52 km in goed anderhalf uur af en tref Bram in zijn kleine maar bijzonder efficiënt ingerichte werkplaats.
Dan blijkt dat de montage in een Quest heel andere koffie is dan in een Mango. Belangrijkste verschil is dat de ophangpunten van de veerpoot van de Quest niet parallel zijn. Je kunt dit mooi zien aan de schuine stand van de demper op de laatste foto.
Dat betekent dat er aan de bovenkant een oog met kogelgewricht moet komen en aan de onderkant ook een kantelbare constructie om de Rock Shox demper goed in te bouwen. Het is een enorm genoegen Bram aan het werk te zien. HIj doet me in alles herinneren aan mijn vader die net zo'n handige bliksem was als Bram. Als de wijzigingen zijn doorgevoerd blijkt dat het vrij dikke demperlichaam door in de weg zittend plaatwerk van de stoelophanging, niet past op het bovenste bevestigingspunt. 'Dan draaien we de demper gewoon om' is de snelle conclusie van Bram.

Het eerste ritje is direct het effect van de demper merkbaar. Op slecht wegdek blijft het achterwiel op de grond. De besturing voelt strakker aan en ik kan direct al sneller een bocht nemen over een planken brugdek. Wel hoor ik een raspend geluid bij het inveren.
Ook zie ik de spanband die ik met schuimrubber om de wielkast trok om resonanties te voorkomen, los op de bodem van de Quest liggen. We leggen de Quest op zijn zij en kijken in de wielkast. Dat ziet er niet goed uit, er zitten scheuren in de opbouw van de wielkast. Om naar huis te kunnen rijden draaien we de demper naar een wat hogere positie. Dat gaat prima en hoewel ik zo nu en dan de band hoor aanlopen, kom ik zonder verdere problemen thuis.

Na het repareren van de wielkast, klusje voor Jan?, kunnen we verder experimenteren met de demper. Bram heeft een idee om de demper toch op het bovenste bevestigingspunt te maken. Dat gaan we volgende week proberen. Ook zal ik een demperpompje aanschaffen om zelf met de verschillende drukken te experimenteren. Wordt vervolgd.