Hanenkam

De laatste maand is er veel wind aan de kust. Mijn Quest is al voorzien van stormstrips van voor tot achter. Het doel is algemeen bekend, de windstroom van de bovenkant van de romp liften zodat deze niet aan de lijzijde van de fiets een vacuüm kan creëren. Er zijn bij harde wind twee krachten die op de body inwerken, de directe winddruk en de druk, eigenlijk een trekkracht, door het vacuüm. Door de laatste te elimineren wordt het rijden in harde wind veiliger. 1,5 tot 2 Bft meer wind kun je zo verdragen.

Het is natuurlijk wel zo dat er een grens is aan de windsterkte waarmee je veilig op weg kan. Hangt ook van je lichaamsgewicht af. Een rijder van 100 kg kan langer veilig de weg op dan een fietser van 65 kg. Ook je route is bepalend. Rijdend bovenop hoge polderdijken kan het vanaf Bft 6 al link worden. Rij je in de luwte onderaan een dijk dan gaat het veel langer goed. Ook vóór of tegenwind is veiliger dan de wind dwars. Tenslotte zijn rukwinden om gebouwen extra gevaarlijk.

Mijn racekappen krijgen meestal ook een stukje stormstrip, altijd in de kleur van de kap. Na een incident met een busje van Pilkes ben ik afgelopen week door een afslaande Volvo bijna frontaal aangereden. Nota bene een kilometer van de plek waar het bus van Pilkes mij aanreed.

Op dezelfde Noordervaart rijdend naderen me twee auto's, een kleine gele Fiat en een donkere Volvo. De Fiat komt me tegemoet vanaf de Noordervaart en slaat linksaf de Provinciale weg op. Het kleine autootje rijdt gewoon een stuk voor de kruising al op de voor mij bedoelde weghelft. Het Fiatje kan voor me linksaf slaan. De Volvo doet precies hetzelfde maar kan mij door de op de linker weghelft rijdende Fiat niet zien.

De bestuurder van de Volvo begint linksaf te slaan en ziet op het laatste moment dat ie een tegenligger heeft, een gele Quest. Hij remt hard en ik zie mezelf al in de vaart belanden. Ik gooi mijn stuur om en wijk naar rechts uit. Met kunst en vliegwerk weet ik de Volvo te ontwijken en met een bonkend hart vervolg ik mijn weg. Weer komt het het goed af, maar hoe lang nog?

Wat kan ik nog meer verbeteren aan mijn Quest dat ik zichtbaarder wordt? Een kleine hanenkam, een stuk stormstrip op mijn racekap in een contrasterende kleur dan maar. Velomobielonderdelen.nl heeft nog een wel een stukje liggen en dat zit er snel op. Alle kleine beetjes helpen denk ik dan maar en ben tevreden met het resultaat.

Nu maar hopen dat onze fietsen meer in het systeem van automobilisten komen. Pas dan wordt er hopelijk voldoende rekening met ons gehouden. 

https://www.velomobielonderdelen.nl/product/123791/stormstrip-geel-yellow-3-meter

Met de Quest in Bft 9

Zoals bekend is Jan Reus de geestelijk vader van de stormstrip. De Quest is zijn enige vervoermiddel en dus moet deze liefst altijd gebruikt kunnen worden. Nou wil het in onze kustprovincie nogal eens hard waaien. Dat vindt een velomobiel als de Quest niet heel prettig. Jan heeft een verdere verbetering van de veiligheid bij harde wind voor ogen.
De wind waait natuurlijk niet alleen over de Quest heen maar ook onder de fiets door.  Daardoor ontstaat aan de lijzijde van de fiets een vacuum die meehelpt de fiets om te trekken. De stormstrips op de bovenkant van de fiets zijn weliswaar heel effectief maar het kan beter.
Jan plakt twee stukken stormstrip onder de Quest. Nu kijken of het helpt.

Tweede Paasdag, het waait in Noord-Holland Bft 9 met vlagen tot 100 km/u, rijdt Jan van Amsterdam Zuid-Oost naar Enkhuizen. Verschillende caravans waaien om en de wind plukt flink aan de Quest. De fiets blijft keurig rechtop. Zonder trappen rijdt Jan vele kilometers met 40 tot 45 km/u. Aan de benodigde opstuurhoek is goed te voelen dat de wind hard tegen de zijkant van de Quest duwt. Het gevaarlijke hellende koppel is er niet. Jan rijdt, wel de hoge dijken vermijdend, veilig naar huis.

Ik wil geen reclame maken voor het rijden bij Bft 9, maar de veiligheid is door deze nieuwe toepassing van de stormstrip, een stap verder gebracht.

Stormstrips weer leverbaar

Stormstrips zijn een belangrijk hulpmiddel om harde zijwind veiliger te weerstaan. Tussen 1 en 2 Bft meer zijwind kan de velomobiel met een goede stormstrip verdragen. In het verleden was ik avond aan avond bezig met het gieten van stormstrips. Zo heb ik er honderden gemaakt. Het basismateriaal is glashelder neopreen bestaande uit 2 componenten dat ik mengde met een kleurpigment.

Dat ging prima bij de eerste batches van het mooie glasheldere neopreen. Nadat de eerste batches goede producten hebben opgeleverd, blijk ik opeens extreem veel luchtbellen te krijgen. De fabrikant is niet thuis als ik hem vraag hoe dat kan. Hij stelt dat ik het materiaal wel niet goed zal hebben toegepast. Dat is niet het geval maar betekent wel dat ik voor € 350,- euro aan neopreen moet weggooien.

De vraag naar goede stormstrips blijft aanhouden. Ook Theo van Velomobiel.nl is overtuigd van de goede werking van deze strips. Na enig onderzoek blijkt dat deze strips speciaal gemaakt kunnen worden door een producent van rubber producten. Er moet een speciale spuitplaat worden ontwikkeld  waarmee de strips kunnen worden gemaakt. Dat is nu gebeurd en zijn de strips in geel, wit en transparant weer leverbaar. Geel en wit zijn mooi van kleur en komen heel goed overeen met de kleur van de fietsen.

De strips zijn alleen in grote lengten betaalbaar te produceren. Daarom bestel ik honderden meters strips die als bonus ook nog € 3,- per strip goedkoper zijn geworden.

Naast stormstrips heb ik ook 10 meter speciaal rubber besteld om veerelementen van te maken. Harry Lieben en Piet Kunis rijden er nu tot volle tevredenheid mee rond. Deze polymeer veerelementen kunnen succesvol de stalen veren vervangen. Er zit meer demping in die het waggelen van de fiets effectief voorkomt. Samen met Sinner zal dit materiaal in de komende periode beschikbaar komen.
Als leverbaarheid en prijs bekend zijn zal ik dit hier aankondigen.

Ik gebruik veel neopreen en rubber producten. Van groot belang is hoe 'hard' het rubber is. Rubber producenten vragen bij ieder gewenst product hoeveel Shore A het materiaal moet zijn.
Inmiddels beschik ik over een zogenaamde Shoremeter. Met dit handzame apparaatje duw je een pennetje op het te meten rubber product. De wijzer slaat direct op de gemeten waarde uit. Zacht rubber is bijv. Shore 30, de meeste banden zijn Shore 60. Veerelementen zijn nog harder.

Volgende posting
Ik ben nu enkele dagen bezig met het testen van de Shredda en Marathon Almotion banden. Het is meetbaar dat Schwalbe weer stappen vooruit heeft gezet in het verlagen van de rolweerstand.
Theo van Velomobiel.nl had een goed gevoel over de Almotion. Het zal blijken dat ie een zeer goed gevoel heeft.
Ook ben ik bezig met het meten van de rolweerstand van deze banden bij koude omstandigheden.
Ook nu blijkt weer dat koude - veel - snelheid kost.

Quest veilig winterklaar met stormstrip

Vanmorgen breng ik de Quest in wintertrim. De laatste ritten merk ik weer dat de zijwindgevoeligheid van de Quest bij Bft 6 al instabiel aanvoelt. De stormstrips gaan er weer op. Dit zijn dezelfde strips als afgelopen winter. Het nieuwe neopreen is kleur- en vormvast en blijft prachtig mooi. De strips gaan op de neus en de staart van de Quest. Ook de racekap krijgt zijn mooie zwarte hanenkammetje weer opgeplakt. Van oktober tot april rij ik nog uitsluitend met racekap. Mutsen, brillen, shawls, truien, jassen vind ik oncomfortabel. Het is een heel groot genoegen om bij lage temperaturen geen tocht om de oren te hebben. Uiteraard wil ik geen enkele zichtbeperking hebben en ook dat is perfect voor elkaar.
De stormstrips plak ik er met dubbelzijdig klevende tape op. In het voorjaar blijven er wat lijmresten achter die met wasbenzine goed te verwijderen zijn.

De Quest kan nu zo'n 1 tot 2 Bft meer wind verdragen. Het betekent overigens niet dat de fiets niet alsnog kan omwaaien, je voelt de winddruk nog steeds goed. Dat de winddruk soms hoog is is goed te merken aan de opstuurhoek die je soms nodig hebt. In ieder geval is het hellend koppel vrijwel weg en dat geeft een veel veiliger gevoel.

Nu ik toch aan het knutselen ben gaat ook de voetenstrip er weer onder. Dit keer een transparant exemplaar. Scheelt zo'n 80 tot 90% minder koude wind aan voeten, kuiten en knieën. Wil je helemaal geen wind via de voetengaten naar binnen krijgen is Lycra te overwegen. Het blijft dan iets warmer in de fiets maar ook vochtiger. Vooral dat laatste vind ik niet prettig en gebruik ik nu al enkele winters met veel plezier de voetenstrip.

Het plaatsen van de voetenstrip gaat anders dan de stormstrip. Gewone dubbelzijdige tape is niet sterk genoeg om de strip een winter op zijn plaats te houden. Ik plak eerst op de plaats waar de strip komt een stuk 5 cm brede gele PVC tape. Daarop plak ik de voetenstrip met secondenlijm vast. Ik heb het mooi in een bocht geplakt tot voor de wielen. Is mooi maar wat lastiger vast te krijgen. De strippen in stukken knippen en rechte stukken vastlijmen levert natuurlijk hetzelfde resultaat op. Lijm nooit een voetenstrip met secondenlijm rechtstreeks op de body. Secondenlijm gaat er niet meer af en dan rest nog slechts schuren.

In het voorjaar trek ik de voetenstrip met de PVC tape er in één keer vanaf. De PVC tape trek ik weer van de voetenstrip af en krab deze met een schraper weer schoon. Wasbenzine doet niks op secondenlijm.

UV bestendige storm- en voetenstrips

Tot nu toe gebruikte ik de algemeen verkrijgbare neopreen van Polyservice. Makkelijk te verwerken en het lukt vrijwel altijd. Nadeel van deze licht amberkleurige neopreen is dat de bijgemengde pigmentkleuren niet altijd mooi overeenkomen met de kleuren van de velomobielen. Witte en gele stormstrips verkleuren langzaam naar een donkerder tint. Die verkleurde strips kun je uitstekend weer op kleur brengen met een spuitbus met de goede kleur lak.

Lang heb ik gezocht naar een glasheldere neopreen die liefst goed UV bestendig is. Die heb ik nu gevonden. Lastiger te verwerken door een ingewikkelde en langdurige mengcyclus. Dit is duidelijk spul voor professioneel gebruik omdat het kant en klare mengsel gevacumeerd moet worden om luchtbellen te vermijden.

Na experimenteren met diverse harders lijkt het er nu op dat ik een goede combinatie heb gevonden. De tijd zal het leren, maar de kleuren zijn nu al veel mooier. Op de foto zie je in het midden de nieuwe gele strip. Rechts de nu twee maanden op mijn Quest geplakte en al verkleurde gele strip. Links zie je een transparante versie. Mogelijk is dat zinvol voor de voetenstrip, daar speelt kleur nauwelijks een rol. Twee nadelen zijn er wel, het nieuwe product is alleen in jerrycans van 10 kg te koop en het spul is 60% duurder.

Stormstrip op racekap

De stormstrip heeft zijn effectiviteit ruimschoots bewezen. Tot nu toe had ik de racekap nog niet voorzien van een strip. Door de hoge positie van de racekap zal een strip daar sterk bijdragen aan de veiligheid bij harde wind. Mijn racekap is geel met een transparant carbon middenstuk. Daarom maak ik een zwarte strip en kleef een klein stuk op de liggende deksel voor het vizier en een langer stuk op de kap.

Vanmiddag waait het een kleine 6 Bft met uitschieters tot Bft 7. Bij deze windsterkte kunnen er rond gebouwen, op bruggen en dijken al windstoten van Bft 8 voorkomen. Een Quest met racekap maar zonder stormstrips zit dan al aan zijn grens.

Ik maak een boodschappenritje vlak voor een regengebied ons weer eens bereikt. Het gevoel onder de kap is uitstekend. De wind is goed voelbaar maar het onrustige sturen blijft beperkt. Een hellend koppel is niet te bespeuren. Wel moet je door de hoge winddruk soms tegensturen. Toch is de zeilwerking nog goed merkbaar. Op het fietspad tussen Uitgeest en Castricum rij ik in de beschutting van bomen en gebouwen 39 km/u met hartslag 112. Bij precies deze hartslag versnelt de Quest tot 43 km/u als de wind vol en dwars op de zijkant staat.

Schakelen gaat niet, fietsen dus ook niet

Vandaag wil ik een rondje Noord-Holland gaan rijden. Helaas speelt een oud medisch probleem weer op. Door een medische misser in een ziekenhuis liep ik ooit botnecrose op in mijn - eerder gebroken - rechterpink. Om de paar jaar resulteert dat spontaan in een dikke pink die ook nog eens heel pijnlijk wordt. Fietsen gaat prima, maar schakelen lukt voor geen meter.

Dan maar wat klussen aan de Quest. Afgelopen woensdag reed ik met Bft 6 met uitschieters tot Bft 8 naar Alkmaar. Ik had de racekap thuis gelaten, maar kreeg toch af en toe flinke opdonders in de vlagen. De stormstrips, nu iets forser en mooier van kleur, gaan er weer op. Deze geven overduidelijk een grote extra veiligheid bij harde wind. Niet dat je niet meer om kunt gaan, maar de veilige marge wordt 1,5 tot 2 Bft groter.

De voetenstrips had ik voor de race Lelystad - Enkhuizen - Lelystad al gemonteerd en leveren direct extra comfort op. Laat de winter maar komen.

Ook heb ik tijd om de audio installatie met de Apple Airport Express draadloos te verbinden met Spotify Premium. XS4All geeft dat zijn abonnees een jaar lang gratis. Na een dag ben je daar aan verslaafd.
Ook verbind ik de kleuren laserprinter in de garage met een tweede Airport Express draadloos. Beide apparaatjes gewoon aansluiten en het werkt zonder gedoe direct feilloos.

Crash met meerkoeten, met warme voeten naar Marken

Vanmorgen vriest het 5 graden en het waait hard. De gevoelstemperatuur is - 13 gr. C.
Jan Geel is er om een ritje te maken naar Marken. Kees heeft besognes thuis en kan niet mee.
Jan neemt een gele stormstrip mee en we kijken even naar de polyurethaan strip die ik om de rand van de voetengaten heb aangebracht.
Tegen windkracht 5 met uitschieters tot 6 Bft rijden we met een snelheid van 34 tot 37 km/u naar Purmerend. De wind plukt venijnig aan de Quest. Geen probleem, de stormstrip doet zijn werk.
Hoewel het ijzig koud is, zit ik heerlijk achter het Lexan vizier van de racekap en geniet van het ontspannen fietsen. Ik heb mijn standaard fietskleding aan. Als enige extra heb ik een dunne lange broek onder mijn fietsbroek. De Therm-IC voetverwarming staat op 5 en doet het fantastisch. Ik moet er niet aan denken dat ik nu uit de fiets moet om bijv. een lekke band te verwisselen. Die overpeinzing had ik me beter kunnen besparen want in Monnickendam moet ik .... de fiets uit om een lekke band te verwisselen. Dat duurt nog geen vijf minuten en we kunnen weer verder.

Als we bij de IJsselmeerdijk aankomen waait het met Bft 6 nog harder. We blijven onder aan de dijk rijden maar krijgen toch aardige zwiepers.
Marken is vrijwel uitgestorven. Wij zijn de enige koffiedrinkers in restaurant Land- en Zeezicht. Er lopen enkele Amerikanen rond die onze fietsen uitgebreid bekijken en fotograferen. Plotseling staan er een paar dames naast mijn fiets. Eén van hen rukt de racekap omhoog om een blik in de fiets te kunnen werpen. Ik sta op en ram keihard op het raam. Het mormel schrikt zich rot, laat de kap omlaag stuiteren en maakt zich snel uit de voeten.

Na de koffie, Jan bedankt voor de traktatie, gaat het met de wind achter heel hard naar Monnickendam. Constant 50 tot 52 km/u is comfortabel vol te houden.
We rijden langs het kanaal aan de Jaagweg. Het stikt van de vogels in de bermen nu het kanaal deels dichtgevroren is.
Plotseling, Jan rijdt met ruim 40 km/u voor me, schrikken tientallen meerkoeten die rechts van het fietspad bij elkaar gedromd zitten, van onze gele bolides. Als een zwarte wolk zie ik dat het hele stel het fietspad oversteekt. Jan raakt er enkele, ik krijg de volle laag. De Quest krijgt harde tikken te verduren en ik vrees dat de fiets er niet heelhuids vanaf komt. Thuis maar eens kijken hoeveel schade er is.
In Edam/Volendam ga ik linksaf om door de Beemster weer naar De Woude te rijden. Jan gaat noordwaarts naar Oostwoud.

Thuisgekomen inspecteer ik direct de voorkant van de Quest. Oops, dat valt niet mee. Een diepe grote deuk met op meerdere plaatsen gebroken gelcoat is de schade die door de meerkoeten is aangericht. Klus voor Jan schat ik in.

Tenslotte de vraag of de polyurethaan strip iets uithaalt. Het antwoord is een volmondig ja. Al rijdend is er totaal geen koude wind vanuit de voetengaten te bespeuren. Zonder strip en zonder Lycra is het rijden in deze condities bepaald onaangenaam.
De strip, het is een stuk van de eerste poging om een stormstrip te maken, werkt formidabel. Net zo goed als het mini vizier de wind over het instapgat tilt, zo geleidt deze strip de wind onder de voetengaten. Sta je stil, dan voel je de koude luchtstroom via de voetengaten wel naar binnen komen. Lycra voorkomt dit.
Ik ga nu proberen of een strip Lexan met de goede hoek en buiging te maken is. De hoek van de polyurethaan strip is 45 graden.
Dat mag wat minder steil.
Dit krijgt gegarandeerd een vervolg.
80 heerlijke kilometers met een ietwat vervelende afloop.

Stormstrip goedkoper, mooier en beter

De inmiddels veelbesproken stormstrip houdt me flink bezig. De eerste resultaten met PS 130 gietrubber waren al behoorlijk, de verwerking van deze dikke prut beviel me niet goed. Daarom maar eens gebeld met de specialisten van Poly-Service. Zij adviseren mij de veel dunnere PS 114 giethars.
Dan de kleurpigmenten. In de PS 130 strips scheen de amber kleur nogal door. Veel mooier dan de witte bouwmarkt tochtprofielen, maar toch. Naast de PS 114 bestel ik nu ook alle beschikbare kleuren. Dat is nog een heel gezoek. De originele Coelan PU pigmenten blijken in de kleuren geel, blauw en groen niet meer gemaakt te worden. Volgens de Poly-Service mensen kan het ook, onder bepaalde voorwaarden, met enkele epoxy pigmenten.
Al om kwart over zeven word ik wakker gebeld door de chauffeur die de doos van Poly-Service komt brengen. De pontbaas wil het gelukkig ontvangen en ik dommel weer in.

Vanmorgen rij ik eerst naar de familie Van Hattem om goede wol uit te zoeken om proeven te doen met de luchtstroom rond de stormstrips, het mini vizier en de nieuw te maken racetop. Marian heeft voldoende wol en enkele kleuren blauw, deze contrasteren mooi met het geel van de Quest, mag ik meenemen.

Op de heenweg naar Heerhugowaard heb ik de wind, Bft 3 tot 4, vrijwel achter me. Ik rij 43 km/u met hartslag 114. Op de terugweg, nu met de wind vrijwel op de kop, heb ik voor dezelfde 43 km/u hartslag 130 nodig. Hou ik dezelfde hartslag 114 aan als op de heenweg, dan komt de snelheid uit op 36 tot 37 km/u. Een 'verlies' aan snelheid van 6 tot 7 km/u.

Vanmiddag aan de slag met het gieten van de vele bestelde stormstrips. Uit twee plankjes zaag ik vijf hoekjes. Hierdoor kunnen er vijf profielen tegelijk gevuld worden. De dunnere giethars blijkt veel makkelijker te werken. Ook de uitharding kost nu geen 24 uur, maar enkele uren. De nieuwe profielen zien er prachtig uit. Mooie kleuren en zonder luchtbellen.

Al met al kan de prijs van de profielen een flink stuk omlaag. Alle kopers van de eerste zending strips krijgen het prijsverschil tussen de oude en de nieuwe prijs terug. Ook stuur ik iedereen die de gele profielen kochten kosteloos nieuwe profielen toe. Voor de nieuwe informatie ga naar de webwinkel.

Stormstrip te koop

Nog voor ik zelfs maar besloten heb of ik de stormstrip te koop zal aanbieden, melden zich vanmorgen de eerste twee klanten met hun Questen om een setje stormstrips te laten monteren. Kees van Hattem en Rob Kaag willen graag koffie maar ook de extra veiligheid aangemeten krijgen. Rob is het eerst aan de beurt en zijn Quest krijgt een strip voorop, achterop en op de racekap. Kees is daarna aan de beurt. Kees heeft geen racekap dus maken we op Kees zijn helm een stukje van de eerste transparante strip :)
Kees loopt en rijdt nu als een echte gladiator rond. De majoor zou, met zoveel krijgshaftig vertoon, bijna kunnen worden bevorderd tot overste.

Na enkele dagen experimenteren ben ik er wel uit. De strip functioneert uitstekend en kan in meerdere kleuren worden gemaakt. Belangrijk is ook dat de strip maar op drie plaatsen vast hoeft te zitten. Een klein stukje dubbelzijdig klevende tape aan beide zijden en in het midden is voldoende. Dat betekent dat de strips er na de winter af kunnen en volgend najaar weer kunnen worden aangebracht. Dat lukt met de tochtstrip van de bouwmarkt niet. De lijmlaag daarvan laat los en dan is het een flinke klus om dit weer van de fiets af te krijgen.

Dus ja, de strips zijn te koop. Voor de Quest, Strada en Mango worden de strips in de goede afmetingen op maat gemaakt. Ze worden voorzien van de dubbelzijdig klevende lijmlaag. Het aanbrengen is simpel. Haal de schutstrookjes van de zelfklevende tape af en druk één kant goed vast. Dan kan onder lichte spanning de strip over de body worden geleid en aan de andere kant worden vastgezet. Het middelste lijmlaagje vastduwen en klaar is Kees.

De prijs is € 15,00 per fiets. Hoewel ik voor deze prijs transparant en geel kan maken, zijn tegen een meerprijs van € 4,50 de andere kleuren mogelijk. De beschikbare kleuren zijn:
Geel
Oranje
Rood
Blauw
Groen
Zwart
Wit

De kleuren ontstaan door menging met een licht beige basiskleur. De kleuren zijn dan ook bij benadering.

De strips worden uitsluitend op maat en op bestelling gemaakt en zijn nu in de webwinkel te bestellen.
Geef aub aan voor welke type velomobiel de strips nodig zijn, de kleur en of je een racekap hebt.

Stormstrip werkt

Zojuist terug van een korte rit met de nieuwe stormstrip. Even twijfel ik of dit nu wel het goede moment is om er met mijn mooie en lichte carbon Quest op uit te gaan. Aan de overkant van de Markervaart zie ik Ida en Yup met hun Strada's voorbij rijden.
De wind is nu 8 Bft en ik waag het erop. De racekap laat ik thuis.
Als ik met de Quest buiten sta loeit de wind door de bomen en ik hoor de dakpannen aan de zuidzijde van onze boerderij ratelen.
Trappen is niet nodig, de Quest versnelt vanzelf. Als ik buiten het dorp ben raakt de stormachtige wind me vol van de zijkant. De wind komt volledig vrij over het Alkmaardermeer en de polder aanwaaien. De Quest versnelt tot 32 km/u en dat gaat goed. Als de wind verder aantrekt, het begint te regenen, voel ik dat de grens nadert. De Quest dreigt niet om te slaan, maar ik voel dat de wielen willen gaan schuiven. In de remmen dus en met 25 km/u voelt het weer veilig.
Aan het eind van de weg parallel aan de Markervaart keer ik om. Weer pikt de Quest zelf snelheid op en letterlijk zonder één pedaalslag leg ik de laatste kilometers naar huis af.
Ik ben overtuigd van de werking van de stormstrip.

Stormstrip zoals ie moet zijn

De stormstrip heeft inmiddels veel volgers gekregen, en terecht. Toch blijf ik zo'n wit rondje maar een raar gezicht vinden op mijn prachtige carbon quest. Ook denk ik dat de werking van de strip nog beter kan. Alle tochtstrips hebben een min of meer rond profiel. Dat betekent dat de wind deels toch weer afgebogen wordt. De bovenkant van het profiel zou eigenlijk zuiver haaks moeten zijn. De wind 'breekt' dan, net als bij het minivizier, van het profiel af.

Ik bepraat met Jan Reus, een van de handigste makkers op deze aardkloot en bedenker van de stormstrip, hoe e.e.a. aan te pakken.
We komen tot de conclusie dat met een gietrubber in een hoeklijn dit varkentje te wassen is. Aluminium hoeklijn, 2 meter lang, heb ik in huis om de wielsporing te controleren. Polyurethaan rubber PS 130 van Polyservice heb ik ook in huis.
De nieuw te maken strip moet natuurlijk precies haaks zijn. Ik maak een houten raamwerkje en druk in de grof gezaagde uitsparing een klein stukje hoeklijn in polyesterpasta. Nu ligt de gietmal keurig waterpas.

De PS130 gietrubber is een twee-componenten materiaal met een hardheid Shore A30. Ik maak 200 cc aan en roer het geheel goed door elkaar. Het aluminium maak ik grondig schoon en zet het twee keer in de lossing. Polyurethaan hecht verschrikkelijk en dat mag natuurlijk niet. Het vloeibare polyurethaan mengsel verdeel ik zo goed als mogelijk over het twee meter lange profiel. Ik zie direct dat het teveel is, maar dat maakt voor deze eerste poging niks uit. Na een halve dag kan ik de driehoekige strip uit de mal trekken. Dat ziet er heel veelbelovend uit. De uitgeharde polyurethaan strip is doorschijnend en amberkleurig. Het is nu een vormvast maar zacht en rekbaar rubber dat zich als het ware aan glad materiaal vastzuigt. De haakse hoek is inderdaad messcherp.

Kan het misschien ook in kleur? Ik heb gele pigment in huis dus is het te proberen. Ik maak nu 80 gram polyurethaan aan en knijp ongeveer 4 gram gele pigment uit de tube in het mengsel. Het kleurt meteen goed en ik giet een tweede profiel vol. Vanmorgen is ook deze strip uitgehard en het resultaat is heel fraai. Met twee kleine stukjes dubbelzijdig klevend tape aan de uiteinden bevestig ik de strips op de Quest. Wow, dat is toch wel een heel ander gezicht dan de armetierig ogende tochtbandjes van de Praxis.
Het verwijderen van de Praxis, of was het Gamma, tochtstrips levert de verwachte rommel op. De lijmlaag blijft op de Quest achter en met flink wat wasbenzine en lang poetsen krijg ik de fiets weer schoon.
Ik ga nog verder experimenteren met de hoeveelheid, kleurpigmenten en een kliedervrije vulling van de mal.
Als het helemaal naar mijn zin is en meerdere fietsers hebben er belangstelling voor, dan wordt het misschien een product in de webwinkel.
Uiteraard ga ik er mee rijden en horen jullie wel hoe dit uitpakt.

Stormstrip

Vandaag waait het 6 Bft met windstoten tot 8 Bft. Dat is normaal gesproken voor mij de bovengrens om met de racekap op te rijden. Sowieso ga ik niet met de Quest buitenspelen als het 7 Bft of meer waait.
Jan Reus, de bedenker van de stormstrip, heeft de afgelopen twee weken dagelijks van Enkhuizen naar Hoorn en terug gefietst. Geen enkele dag uitgezonderd. Hij heeft simpelweg bewezen dat dat kan, maar dan wel met stormstrip.

Vanmorgen, vlak voor het vertrek naar de Kniepertjestocht, plak ik twee tochtprofieltjes op de voor- en achterkant van de Quest.
En wat is het effect? Als ik het talud van het viaduct over het Noord-Hollands kanaal op rij verwacht ik flink te moeten opsturen. Dat hoeft nu nauwelijks. Ook verderop, de wind komt steeds dwars van links in, merk ik dat de Quest duidelijk beter is opgewassen tegen de stevige zijwind.

Ik hou tijdens de Kniepertjestocht een aantal voor mij rijdende Questen in de gaten. Steeds valt mij op dat zij meer hinder van de wind hebben dan ik. Het maakt niet uit of dit nu een fietser is met of zonder racekap.
Hoe is dit te verklaren? De vorm van een velomobiel maakt dat als de wind onder een hoek de fiets raakt, er druk wordt uitgeoefend op de loefzijde. De wind blijft over de romp aanliggen en wordt naar de lijzijde afgebogen. De lucht versnelt eerst en vertraagt daarna tot de luchtstromen van de boven- en onderzijde weer bij elkaar komen. Er ontstaat daardoor onderdruk aan de lijzijde. Het resultaat van deze windstromen en de ontstane onderdruk is dat de fiets tegelijkertijd wordt omgeduwd en omgetrokken.
Het laatste effect wordt door de dwars over de fiets aangebrachte strippen grotendeels teniet gedaan. De strip verhindert dat de lucht de body kan blijven volgen. De lucht wordt niet meer afgebogen en zal veel minder onderdruk tot stand brengen. Er wordt dus minder aan de fiets getrokken.
Het spectaculaire zeilen dat de Quest met deze wind normaal doet, is grotendeels verdwenen.

De resultaten bevallen me uitstekend. De bovenkant van de kap zal ik ook een stukje tochtprofiel opplakken.
Dit betekent niet dat ik nu te allen tijde met de Quest erop uit zal trekken. Er zijn, met of zonder stormstrip, echt wel grenzen.