Ongeval Jan Geel

Na het mooie Grenslandtreffen in Zuid-Limburg rijden Jan, George, Arnold, Cees en Matthijs weer naar het noorden. De tent is nat en dan is het niet aantrekkelijk deze nog een keer op te zetten. In één lange ruk naar huis dus. Dat gaat prima tot ... Jan op de Keern in Hoorn, nog maar een tiental kilometers van huis, bij het oversteken wordt aangereden door een 50 km/u rijdend taxibusje.

Jan kan zich van het hele voorval niks meer herinneren. Hij vliegt meer dan 10 meter door de lucht en smakt met de Quest weer op het wegdek. De Quest zit in stukken om Jan heen en de politie knipt hem uit de restanten van de juist geheel gerestaureerde carbon Quest. Een berichtje van het NHD laat de Quest na de botsing zien.

Ik ga dinsdagmorgen met de Quest op pad naar het Westfries Gasthuis waar Jan op de vijfde verdieping op de afdeling Chirurgie is opgenomen. Een mooi ritje van ongeveer 30 km enkele reis met prachtig weer. Als ik de Quest voor de hoofdingang parkeer, zoek de fiets op het bovenstaande plaatje, heeft Jan me al in de gaten. Door mijn donkere racekap weet ie al dat ik het ben.

Jan is inmiddels van IC en ligt er prima bij, gegeven de omstandigheden. Hij heeft een los gescheurde long, zijn lever is gescheurd, zijn sleutelbeen is gebroken en alle ribben zijn gebroken. Sommige ribben zelfs op meerdere plaatsen. Ook zijn schouderblad is niet helemaal kosjer. De bloeduitstortingen zijn natuurlijk talloos. Hij kan zijn beide benen al weer optrekken, de door Jan versterkte Quest, en vooral de racekap, hebben hem voor fataal letsel behoed. 

Jan heeft, met dank aan de pijnbestrijding, de gebruikelijke praatjes. Hij gaat met de verpleegster in discussie over het verlagen van de pijnbestrijding en beperking van de toediening van zuurstof. Al met al is Jan er, met dank aan zijn uitstekende conditie en lage lichaamsgewicht, zeer goed vanaf gekomen. Menig 77-jarige zou zo'n klap waarschijnlijk niet overleven.

Een verpleegster vraagt of Jan één of twee boterhammen wil voor het middageten. Jan wil er wel drie. Het komt dus wel weer goed met Jan.

Met de Quest komt het niet meer goed, die kan de schrootbak in. Heeft iemand nog een goede carbon Quest staan die toe is aan een nieuwe baas, denk dan aan Jan Geel. Want één ding staat vast, Jan blijft fietsen.

Van harte beterschap Jan.

Carbon Quest Jan Geel

Jan Geel uit Oostwoud rijdt al vele jaren met een glasvezel Quest. De jaren gaan tellen en dan is het een voordeel als een lichtere en stijvere Quest het makkelijker maakt om een hoge snelheid te bereiken en aan te houden. Een carbon Quest moet dat gaan doen. Jan is een onwaarschijnlijk handige techneut, wat zijn ogen zien kunnen zijn handen maken.
Het ligt dan ook niet voor de hand dat het een nieuw exemplaar wordt. Dat hoeft ook niet, er crasht zo nu en dan weleens een Quest en met zo'n fiets gaat Jan aan de gang.

Het resultaat mag er zijn. Jan combineert de voordelen van nieuwe ontwikkelingen zoals de deuk in de motorkap voor een beter zicht dichtbij, een flinke ventilatiekoker in de neus en hoger aangebrachte verlichting met talloze eigen ideeën over stroomlijn en optimale krachtoverbrenging in de aandrijving.

De vraag of de nieuwe Quest sneller is dan de oude, moet Jan nog ontkennend beantwoorden. We filosoferen wat en ik denk dat ik weet waar het aan ligt. Die nieuwe verlichting is wel heel mooi, maar het zijn wel luchthappers die de verkeerde kant op staan. De lampbehuizingen staan wel mooi hoog voorop maar daar verstoren ze de luchtstroom ernstig. Een eenmaal verstoorde luchtstroom heeft een negatief effect over de hele lengte van de fiets. Mijn inschatting is dat als Jan de lampen weer in romp integreert, hij het snelheidsprobleem heeft opgelost.

Er zitten talloze aanpassingen op Jans' fiets, niet alleen bij deze maar ook op alle eerdere fietsen. Zelfs in de tijd dat Jan nog met een Alleweder reed had hij daar al spectaculaire verbeteringen in aangebracht. In die tijd, we praten nu over meer dan 15 jaar geleden, kwam ik Jan, rijdend in mijn Mango, voor het eerst tegen op de dijk van het IJsselmeer bij Medemblik. Ik had behoorlijk wat moeite om die Alleweder, Jan reed daar al tussen 35 en 40 km/u mee, bij te houden.

Opvallend zijn de spiegelbehuizingen met ingebouwde knipperlichten. Ook de tunnel achter het hoofd is opnieuw vorm gegeven en voorzien van verlichting en afvoer van warme vochtige lucht aan de achterzijde. Piet Kunis maakt me erop attent dat de reclameteksten op de Quest van Jan er volledig met de hand op zijn geschilderd. Geen stickers, maar geheel en al uit de vrije hand. 

Al met al een bijzondere fiets van een bijzondere man.

De zaag in de Quest

De Quest is ondanks zijn ruim 15 jaar oude ontwerp nog steeds een uitstekende velomobiel. Maar op een aantal punten is de leeftijd goed af te zien. Moderne velomobielen hebben onderhuids een aantal versterkingen die in de oudere Quest ontbreken. Deze versterkingen zijn deels alsnog aan te brengen.

Moderne velomobielen hebben allemaal een bredere tunnel achter het hoofd. Dit levert een veel betere aerodynamische luchtstroming op aan de boven/achterkant van de fiets.

Jan Geel, de inventieve Quest rijder uit Oostwoud en eigenaar van museum De Baan in Oostwoud heeft al een reeks verbeteringen in zijn Quest aangebracht. De meeste onderhuids maar de spiegels met ingebouwde richtingaanwijzers zijn een fantastische veiligheidsvoorziening. Jan besluit om zijn Quest met een nieuwe tunnel achter het hoofd een belangrijke upgrade te geven. Jan is niet van het benauwde en zet de zaag in de Quest. Hij zaagt letterlijk de hele bovenkant van de achterkant van zijn Quest af. Daarna maakt ie een mal waarop ie een nieuwe bovenkant lamineert. Tenslotte lamineert Jan de nieuwe tunnel op zijn fiets. De nieuwe tunnel is 3 tot 4 cm breder en blijft ook hoger dan de bestaande tunnel.

Jan maakt de tunnel langer aan de voorkant waardoor het hoofd vlak tegen de tunnel aankomt en er dan ook nauwelijks ruimte tussen hoofd en tunnel overblijft. De eigengemaakte racekap sluit nu ook vloeiender aan op de nieuwe tunnel. Dit is aerodynamisch een groot voordeel. De achterkant van de nieuwe tunnel is open en wordt daar warme lucht uit de fiets afgevoerd. De opening is tevens een prachtig handvat om de fiets op te tillen.

Maakt dit de Quest sneller? Volgens Jan wel. Hij kan zonder zware inspanning 45 km/u rijden tegen windkracht 4. Dat komt mede doordat Jan alle andere verstijvingen al heeft uitgevoerd. Vooral een andere stoel, deze is zodanig gemaakt dat ie totaal niet meer vervormt, heeft de fiets zeer efficiënt gemaakt. Ik ken weinig mensen die op 74-jarige leeftijd in een Quest rijden, ik ken al helemaal niemand die dan ook met 45 km/u tegen windkracht 4 inrijdt.