Vanmorgen om 8.00 uur vriest het -11.1 gr. C. We gaan naar Marken, met 3 Questen. Kees van Hattem en Rob Kaag beiden met hun nieuwe Quest rijden om kwart voor 11 ons steenkoude eiland op. Rob heeft nu al koude voeten en geniet omstandig van onze vloerverwarming. Het is prachtig weer, volle zon en oostenwind kracht 3 tot 4 Bft. Als we vertrekken is het - 8.5 gr. C en de gevoelstemperatuur is - 20 gr. C. Ik trap me al snel lekker warm en dank zij het vizier en de windkappen om de voetengaten is het heerlijk om te doen. Ik mis zelfs mijn Alpine fietsbril niet, die is bij de opticiën.Langs het Noord-Hollands kanaal koersen we met rond 30 km/u naar Purmerend. Kees geeft de voorkeur aan de Jaagweg hoewel het fietspad aan de westzijde van het kanaal ook te berijden lijkt. Het is een prachtige witte wereld en ik schiet mijn eerste foto's.
Het is wat heiig en dat levert mooie beelden op. Ik raak in Purmerend wat achter omdat een oude dame met haar fiets stopt en direct het fietspad oversteekt. Ze ziet me te laat, maar ik heb al ingeschat dat stoppen het parool is.
Vanuit Ilpendam rijden we weer door een fantastisch wit landschap. Er is gewoon te veel te fotograferen. Een mooie groep schapen met ver in de achtergrond heel zacht getekende boerderijen, zwanen die gewoon op de weg blijven zitten, duizenden meerkoeten op het ijs, gewoon te veel van het goede.
Even later doemen de kerken van Monnickendam uit de heiigheid op, schitterend. Voorzover de automobilisten ons kunnen en willen zien, krijgen we voorrang waar we het eigenlijk niet hebben. Kennelijk hebben de mensen in hun verwarmde blik medelijden met ons. Nou dat is echt niet nodig, ik heb het totaal niet koud. Toegegeven, de elektrische voetverwarming staat op de één na hoogste stand.
Bij Monnickendam zijn tientallen ijszeilers in touw op het bevroren water van de Gouwzee, een prachtig gezicht. Kees en Rob zien al dit moois niet, zij kiezen ervoor om onder aan de dijk te blijven rijden 'het is daar minder koud'. Het fotograferen op de smalle dijk is wel tricky, wat gebeurt er als je van het talud af sodemietert?
In Marken ga ik naar de haven, Kees en Rob ben ik kwijt geraakt. Een Volkswagen Polo komt met grote snelheid achteruit en ziet mij totaal niet. Met een paar harde trappen ram ik de Quest de beijsde berm in en scheldt de bestuurder voor .....zak uit. De mannen zijn niet in de haven en ik ga op weg naar het Paard van Marken, de vuurtoren aan de oostkant van het voormalig eiland. Dan belt Kees 'waar zit je?'. De mannen zijn aan koffie en warmte toe, vooral Rob is inmiddels een vurig pleitbezorger geworden voor elektrische voetverwarming. Ik ga weer naar de haven en we genieten daar van twee espresso's, bedankt Rob. Ik verwissel de accu's in mijn voetverwarming. Ze kunnen nog wel ruim een uur mee, maar de nieuwe gaan drie uur mee en daar kom ik wel mee thuis.Ik wil heel graag naar de vuurtoren en ik ga de mannen voor naar dit historische gebouw. De dijk oprijden lukt me niet, alles is besneeuwd en het talud is te steil. Ik duw de Quest omhoog en ervaar onmiddellijk de snijdende wind die nu ongehinderd over tientallen kilometers ijs komt aanwaaien. De beelden om ons heen zijn prachtig, het is hier winter pur sang. Uiteraard zijn de fietsen weer fotomodel. Kees en Rob gaan weer omlaag 'het is hier stervens koud' roept Kees. Dat blijkt - 7 gr. C te zijn, maar de vrij harde wind resulteert in een 'windchill' van -20 gr. C.
Na nog een foto van de Schotse hooglanders ga ik, snel nog een broodje weghappend, ook naar beneden en op weg naar Volendam.
Ook nu weer is het volop genieten van de steeds veranderende besneeuwde landschappen. We blijven nu gedrieën boven op de dijk en zien de ijszeilers met grote snelheid heen en weer flitsen.
In Monnickendam zijn we dankbaar dat meerdere automobilisten echt rekening met ons houden.
Via Katwoude bereiken we Volendam. Het is er rustig en zonder oponthoud rijden we de dijk over. Ik kijk altijd even naar de WirWar bar, waar ooit 14 jonge Volendammers tijdens een nieuwjaarsnacht in de vlammen omkwamen. Juist vandaag is er een besluit genomen om in de WirWar bar een aalkwekerij te starten, een mooi initiatief.
In Edam rijdt een oudere meneer in een Peugeot Partner me vrijwel van de sokken. De man komt van links en rijdt als een kip zonder kop de kruising op. Ook deze bestuurder, vergeef me, voeg ik wat onwelvoeglijke woorden toe.
We stoppen even voor een plasje en wat drinken. Kees en Rob vluchten snel weer de warmte van de Quest in. In de luwte van de dijk heb ik het nog steeds niet koud. Wel wordt mijn linkerhak koud, nog altijd niks vergeleken met de ijsklompen waar Rob nu mee rond rijdt.
Via de Oostdijk bereiken we Purmerend weer. Ik zie de schermpjes van Rob en Kees langzaam dichtslibben met ijs. Kees probeert het weg te poetsen maar veel helpt het niet. Ik ga voorop om langs de Westdijk van het Noord-Hollands kanaal naar De Woude te rijden. Regelmatig tipt de snelheid aan 33 tot 34 km/u, zo blijf ik lekker warm.Kees en Rob rijden mee naar De Woude. Rob meldt dat ie al verlangt naar de warme tegels van de vloerverwarming.
Na de koffie rijden de mannen de koude weer tegemoet. Het vriest alweer 8 graden.
Een heerlijke fietsdag die dankzij goede kleding en uitrusting fantastisch is verlopen. Ik heb meelij met Pé Koomen die weer een prachtige fietsdag aan zijn neus voorbij moet zien gaan.
95 km
