Rottweiler en Panasonic FZ1000

Deze winter is een heerlijke winter om te fietsen. De temperatuur is steeds tussen 3 en 9 graden C. In de Schermer polder is het uitzicht vanaf de dijken prachtig. Vaak heb ik mijn Panasonic FZ1000 fotocamera mee in de fiets. Deze camera is voorzien van een Leica Vario-Elmarit lens. De brandpuntsafstand is te variëren van 25 tot 400 mm, gerekend met full-frame equivalenten. De lichtsterkte is 2.8 tot 4.0, afhankelijk van de tele-instelling. Als ik hemelsbreed nog ruim 1000 meter ben verwijderd van het lieflijke dorpje Driehuizen maak ik, vanaf dezelfde positie, wat foto's van de wolkenlucht boven Driehuizen.

Weer valt me op hoe enorm het zoombereik van deze camera is. Meestal worden zoomlenzen op hun meest ingezoomde stand wat wollig en zacht. De Leica lens op de Panasonic FZ1000 blijft ook op 400 mm scherp en contrastrijk. Bij de onderste foto van het kerkje is iedere voeg tussen de stenen van de muur te onderscheiden, een bijzondere prestatie. Dit is naar mijn mening de ultieme reiscamera. Relatief licht met 850 gram, ruim 20 miljoen pixels en zonder extra lenzen mee te slepen een hoge kwaliteit in ieder zoombereik. Mijn fraaie Nikon D700 met kilo's aan mooi optisch glas raakt langzamerhand gepensioneerd, in de fototas wel te verstaan.

Even een update over de Rottweiler die mij op de dijk steeds aanvalt. Ik heb me verdiept in de Dazer, een tip van Belle. Het blijkt dat deze gemiddeld goed werkt bij wat kleinere honden en bij honden die langzaam dreigend naderbij komen of meelopen met een voertuig. Op grote agressieve honden die op snelheid een fietser of wandelaar naderen heeft de Dazer meestal geen effect. Sommige grote honden worden er nog agressiever van. De Dazer wordt het niet. Maar wat dan wel.
Eergisteren kwam het beest weer als een dolle van het boerenerf rennen en vliegt omhoog tegen de dijk. Ik kan het beest al van flinke afstand zien aankomen en besluit nu gewoon te stoppen. Dat blijkt wonderwel heel effectief. Als de hond op de top van de dijk de weg opstuift sta ik vrijwel stil.
Dat vindt de Rottweiler prima. Hij komt tot stilstand, kijkt me aan en .... loopt weer rustig de dijk af naar de boerderij. Nou wil ik, zeker niet als ik een snel rondje wil maken, steeds stoppen voor een hond, maar om gevaar en schade te voorkomen is het wel verstandig. Misschien gaat de hond nu leren dat zo'n gele torpedo helemaal niet hoeft te worden aangevallen. We zullen zien.

Toeristen kijken op de Zaanse Schans

Arnold Stokkel stelt via een mailtje voor om samen toeristen te gaan kijken op de Zaanse Schans. Jan Geel, George Krug en Cees Roozendaal gaan ook mee. Arnold woont in Hoorn, dus eerst een ritje naar Hoorn. Het is nog fris en ik laat de hoed op de deelbare kap. Het is mooi weer, een zonnetje en vrijwel geen wind.

Het is even zoeken in Hoorn waar ik, met hulp van de Garmin Montana, eindig voor een schutting en een dichte poort. Even omlopen en ik zie een rode Quest voor de voordeur staan. De ontvangst in huize Stokkel is hartelijk en de koffie met koek prima voor elkaar. Jan is er al, Cees en George staan even later ook voor dezelfde schutting en poort. Cees steekt boven de schutting uit, wordt daardoor door Arnold gespot en mag samen met George via de poort naar binnen :).

Voor vertrek haal ik de hoed van de kap en rij met alleen de zeer comfortabele liggende deksel. Via Oosthuizen rijden we over de schitterende Oostdijk naar Purmerend. Dan naar de Zaanse Schans via de prachtige polders de Beemster en de Wormer. De snelheid is steeds een comfortabele 38 km/u.

Op de Zaanse Schans is het als vanouds gigantisch druk. Van toeristen kijken komt niet veel terecht, de toeristen komen ons bekijken. Dat is natuurlijk ingecalculeerd en het verloopt als altijd. De Aziaten zijn het meest geïnteresseerd. Ze willen allemaal op de foto voor de Questen en liefst ook erin. Dat gaat mij te ver, maar Cees maakt het niks uit. Hij hijst het ene na het andere kind in zijn fiets en ook een Japanse mevrouw mag erin. Uiteraard gaat Cees ook met verschillende Aziatische schonen op de foto, Cees heeft kennelijk honing aan zijn fietsbroek.


Jan houdt het wat technischer. Hij legt belangstellenden onvermoeibaar de werking van de Quest uit. Dat doet ie aan de hand van de doorsnede tekening van Velomobiel.nl. Jan is een ware ambassadeur voor de  producten uit Dronten.

Dan verschijnt er een vriendelijke mevrouw in een fietstaxi. Natuurlijk wil Cees daar wel een stukje mee rijden. Dat mag en Arnold rijdt graag mee als passagier.

We eten en drinken wat en genieten van het mooie stille weer.

Ik vermaak me met mijn nieuwe Panasonic FZ1000 camera. Langere tijd heb ik voor onderweg gebruik gemaakt van Canon compact camera's. Prachtige toestellen maar met een te gering zoombereik. Panasonic heeft een nieuwe compactcamera met grote sensor en met een zoombereik van 25 tot 400 mm. Eerdere pogingen om een royaal zoombereik te krijgen hebben nooit goed uitgepakt. Zelfs de 18-200 zoomlens op de Nikon spiegelreflex bleek kwalitatief onder de maat. Panasonic heeft het ditmaal wel goed voor elkaar. De leverancier belooft me zwart op wit dat als ik over de scherpte niet tevreden ben, ik de camera mag teruggeven.
De testrapporten kloppen volledig. De camera, met Leica lens, blijkt over het hele zoombereik ragscherp. Met 20 miljoen pixels kunnen er zelfs forse deelvergrotingen worden gemaakt.

De foto van de wieken van de molen en de opname hiernaast zijn beide vanaf hetzelfde standpunt gemaakt. Echt fantastisch.

De volgende etappe is De Woude waar we bij ons thuis de koffie met koek goed laten smaken.
Na een uurtje rijden de vier resterende fietsers naar het noorden. Jan Geel heeft kennelijk de gang er stevig in gehad. Na precies een uur meldt ie dat hij de 41 km heeft afgeraffeld.

Al met al een prachtige rit die naar meer smaakt.