Kees is na de middag present om een niet te lang rondje te rijden. Kees vindt het verrekte koud en heeft aan zijn Bottervizier een tweetal Lexan flappen bevestigd om een beetje uit de wind te zitten. En eerlijk is eerlijk, het is rond het vriespunt en hoewel het maar Bft 3 tot 4 waait, rijden we er wel met ruim 30 km/u tegenin. Dat levert een gevoelstemperatuur van - 7,7 C op. Niet dat ìk het merk, ik zit heerlijk in het zonnetje onder de racekap en geniet van het comfort dat de kap oplevert. Ook mijn voeten blijven lekker warm dankzij de elektrische voetzolen.Eerst maar eens richting Purmerend. De lucht is vol vogels en veel watervogels bivakkeren op de wal omdat flinke delen van het Noord-Hollands kanaal zijn dichtgevroren. Smienten en soms meerkoeten gaan op de wieken en proberen te landen op het spiegelgladde ijs. Dat levert koddige taferelen op.
We rijden via de Oostdijk van de Beemster richting Oosthuizen. Plotseling rent een flinke lichtgekleurde hond van een boerenerf af en valt de Quest aan. Met een harde klap knalt de hond tegen de rechterachterkant van de Quest aan. Als ik buiten bereik van het agressieve kreng ben, stop ik om te kijken of er mogelijk schade is. Dat valt mee, er is niks te zien. Kees en ik lopen terug naar het boerenerf om te kijken of de hond er nog is en om evt. de boer aan te spreken. De hond is nergens meer te zien en we laten het er maar bij.
Langs vele fraaie landweggetjes in de Beemster en Schermer bereiken we de drie Schermer strijkmolens bij Rustenburg. Deze drie molens dateren uit 1630 en hebben in die tijd de Schermer droog gemalen. De molens waren door de jaren heen ingesloten door hoge bomen en waren niet maalvaardig meer. Dat wordt nu allemaal in oude luister hersteld, een grote klus. Een filmpje van RTV-NH staat hier.
Na een kop thee bij Kees thuis in Heerhugowaard ga ik naar ons eiland. Als ik net thuis ben blijkt de pont defect, oops.
68 km.
Totaal nu 12.300 km
