Molentocht 2

Majoor Kees heeft vanmorgen 11 deelnemers geronseld voor de Molentocht. Een rit door de kop van Noord-Holland met een pittige wind uit het zuiden. De zon is er aanvankelijk even, verdwijnt dan weer achter de wolken om tegen het middaguur weer volop te schijnen. Eerst gaat het naar Burgerbrug waar Yvonne, na haar crash gehavend, ons ontvangt met koffie, thee, vers fruit en nog veel meer lekkers.
Een fraai rit langs de Groote Sloot voert ons naar Oudesluis. We stoppen even bij een particulier die een complete windmolen op zijn huis heeft gebouwd, schitterend. De molen 'maalt voor de prins', d.w.z. hij draait loos rond. Er zijn veel auto's onderweg die aan een of andere 'challenge' meedoen.
We kruisen de Wieringerwaard. Het kan niemand ontgaan dat de polder dit jaar 400 jaar bestaat. Letterlijk ieder huis is gepavoiseerd. Dan pikken we de West-Friese zeedijk op, een nooit te versmaden rit over een schitterend stuk erfgoed.
We gaan even langs de camping van Juffrouw Katje, zij fietst vandaag een goed stuk mee, en drinken fris of bier.
Via Petten en Groet rijden we een stuk langs het Noord-Hollands kanaal. Via Alkmaar koersen we tenslotte langs een mooi fietspad naar Heerhugowaard. Mooie rit met alleen een enkel spatje regen als ik vlakbij huis ben.
141 km

Molentocht in de regen en kettingrol perikelen

Vanmorgen met maar 9 gr. C. onderweg naar Heerhugowaard. Het is vandaag nationale Molendag en Kees heeft een rondje uitgezet van 55 km langs 20 molens. Het regent en Buienradar belooft dat dat niet snel ophoudt.
In het park van Luna blijken Yvonne (de Muis), Elly en Jules Boetekees, Paula Kastelein en natuurlijk Majoor Kees al aanwezig. Ik heb voor de verandering roze koeken mee, heerlijk.
We rijden door het fraaie polderlandschap rond Heerhugowaard. Ondanks de regen zijn de kleuren van het gras en vele gewassen prachtig helder. Halverwege stoppen we even voor een kop koffie in een Ierse pub.
Daarna gaat het nog harder regenen en ik zet de kap er maar op.
Kees rijdt lek en legt razendsnel een nieuwe binnenband in. De Geax Tattoo is een heerlijk licht lopende band, maar zonder anti-lek voorziening gaat ie natuurlijk eerder lek. Mijn Furious Fred, ook zonder anti-lek houdt zich goed en blijft heel.
Vlak voor het eind van de rit houdt de regen op en nadat we bij de Waerdse Tempel even hebben nagepraat race ik met hoge snelheid naar huis.
88 km

Een deel van de rit klinkt er zo nu en dan een licht geratel vanuit de ingewanden van de Quest. Dit blijkt te worden veroorzaakt doordat het neopreen peesje om de kettingrol te lang is geworden. Zo nu en dan loopt de ketting naast de pees en tikt dan tegen de flens. Dat is na 1500 km wel heel snel. Vorige pezen heb ik zelfs na 8000 km niet hoeven te vervangen.