zondag 6 maart 2016

Rottweiler en Panasonic FZ1000


Deze winter is een heerlijke winter om te fietsen. De temperatuur is steeds tussen 3 en 9 graden C. In de Schermer polder is het uitzicht vanaf de dijken prachtig. Vaak heb ik mijn Panasonic FZ1000 fotocamera mee in de fiets. Deze camera is voorzien van een Leica Vario-Elmarit lens. De brandpuntsafstand is te variëren van 25 tot 400 mm, gerekend met full-frame equivalenten. De lichtsterkte is 2.8 tot 4.0, afhankelijk van de tele-instelling. Als ik hemelsbreed nog ruim 1000 meter ben verwijderd van het lieflijke dorpje Driehuizen maak ik, vanaf dezelfde positie, wat foto's van de wolkenlucht boven Driehuizen.


Weer valt me op hoe enorm het zoombereik van deze camera is. Meestal worden zoomlenzen op hun meest ingezoomde stand wat wollig en zacht. De Leica lens op de Panasonic FZ1000 blijft ook op 400 mm scherp en contrastrijk. Bij de onderste foto van het kerkje is iedere voeg tussen de stenen van de muur te onderscheiden, een bijzondere prestatie. Dit is naar mijn mening de ultieme reiscamera. Relatief licht met 850 gram, ruim 20 miljoen pixels en zonder extra lenzen mee te slepen een hoge kwaliteit in ieder zoombereik. Mijn fraaie Nikon D700 met kilo's aan mooi optisch glas raakt langzamerhand gepensioneerd, in de fototas wel te verstaan.


Even een update over de Rottweiler die mij op de dijk steeds aanvalt. Ik heb me verdiept in de Dazer, een tip van Belle. Het blijkt dat deze gemiddeld goed werkt bij wat kleinere honden en bij honden die langzaam dreigend naderbij komen of meelopen met een voertuig. Op grote agressieve honden die op snelheid een fietser of wandelaar naderen heeft de Dazer meestal geen effect. Sommige grote honden worden er nog agressiever van. De Dazer wordt het niet. Maar wat dan wel.
Eergisteren kwam het beest weer als een dolle van het boerenerf rennen en vliegt omhoog tegen de dijk. Ik kan het beest al van flinke afstand zien aankomen en besluit nu gewoon te stoppen. Dat blijkt wonderwel heel effectief. Als de hond op de top van de dijk de weg opstuift sta ik vrijwel stil.
Dat vindt de Rottweiler prima. Hij komt tot stilstand, kijkt me aan en .... loopt weer rustig de dijk af naar de boerderij. Nou wil ik, zeker niet als ik een snel rondje wil maken, steeds stoppen voor een hond, maar om gevaar en schade te voorkomen is het wel verstandig. Misschien gaat de hond nu leren dat zo'n gele torpedo helemaal niet hoeft te worden aangevallen. We zullen zien.