Laat de vorst maar komen

Vanmorgen vriest het 4 gr. C. Het is prachtig zonnig en de aarde ziet er berijpt uit. Tijd voor een kort ritje.
Opzettelijk doe ik mijn normale winterse kleding niet aan. Ik hou het bij een dunne lange najaarsbroek. Buiten mijn dunne onderhemd en standaard shirt met korte mouwen, heb ik alleen een Oldo shirt met lange mouwen aan. Ik vergeet mijn afstandsbediening van de schoenverwarming, maar ik kan de verwarming ook op de accuutjes zelf bedienen. Daarvoor moet ik wel even uit de fiets. Ik flintstone even achteruit en vergeet de windgeleiders. Eén trap ik er half af en plak deze opnieuw vast.
Ik fiets lekker door en met 38 km/u heb ik het al snel lekker warm.
Het land ziet er prachtig uit. Overal is het gras wit berijpt en maakt dat alles er mooi winters uitziet. Ik prijs me gelukkig met het schermpje voor mijn neus. Geen koude wind in mijn gezicht meer. Wel beslaat het scherm nu licht, maar ik kan er nog goed door zien. Ik zet het ruitje 8 cm naar voren en zie dat het weer ontwasemt.
Er zitten veel ganzen en andere vogels op de velden, veel sloten zijn dicht gevroren.
De werking van de windgeleiders is perfect. Ondanks de 38 km/u, bij -4 gr. C. heerst er een gevoelstemperatuur van -12,6 gr. C., merk ik van kou via de voetengaten vrijwel niets. Achter het ruitje is ook al geen koude wind te bespeuren, al is een muts voor het achterhoofd wel prettig. Al met al ben ik heel tevreden over het comfort bij flinke koude.