Een week niet fietsen is best lang, helemaal als het elke dag fietsbaar weer is.Jan Reus, de man van de kappen, heeft mijn gehavende koolstof kind onder handen genomen en vandaag mag ik hem weer ophalen. Voor ie op de Foldy-car kan moet er nog veel gebeuren.
De vlakke rechterkant van de wielkast krijgt een aan beide zijden van een laagje carbon voorziene strip hardschuim. Hiermee zal hopelijk het blikkerige geluid verdwijnen dat ontstaat als het achterwiel over slecht wegdek stuitert. De strip wordt met dubbelzijdige tape op de wielkast geplakt. De reparatie van de wielkast is professioneel uitgevoerd. Aan de onderkant is de gehele wielkast van een reep carbon voorzien. Bovenop de wielkast zijn de breuken met carbon mooi hersteld. Bij nader inzien kan de schade vrijwel zeker niet veroorzaakt zijn door de spanband. Rob Kaag wijst me op 'mijn hobby' om achterbanden te laten exploderen. Dat lijkt inderdaad een betere verklaring.
De experimentele schokbreker, een door Bram Smit nog mooier gemaakt exemplaar komt er komende week in, betekent ook een andere opening door het kettingschermpje. Jan plakt een carbon plaatje op het oude gat en maakt een passend nieuw gat. Dit zal mogelijk straks worden verkleind als de recentste versie erin komt. We wegen de nieuwe veerpoot en zien dat deze 360 gram weegt, 60 gram meer dan de standaard veerpoot. Ik denk dat de nieuwste versie vrijwel even veel zal wegen als de standaard veerpoot, namelijk 300 gram.
Nu de top er nog af is, kan er mooi een stukje neopreen op het achterste kettingschermpje worden geplakt om rammelen van de pomp te voorkomen.
Dan mag de top erop. Toen ik vanmorgen binnen kwam was Jan bezig de siliconenkit te verwijderen. Dat doet ie met een dikke schijf rubber in een boormachine. De oude uitgeharde kit vliegt er letterlijk van af. Zouden ze dit in Dronten ook zo doen?
Siliconenkit wil ik niet meer tussen de top en de body hebben. Eerder heb ik van Peter Colbers rubber strips gekregen waarvan de zachtste wat smaller wordt geknipt. Met kleine drupjes secondenlijm, steeds links en rechts van de boutgaatjes, zit de nieuwe strip er snel op. Het weer monteren van de top is wel een flink karwei. De op zijn zij liggende body maakt het lastig de precies passende boutjes en moertjes te plaatsen. De Quest wordt op zijn onderkant gezet op een flink hoge schraag waardoor geen vervorming optreedt. Dan lukt het beter en kan de gele tape om de fiets worden aangebracht.
Er kan weer gefietst worden. Jan hartelijk dank voor je werk.
5 opmerkingen:
Ghehehe.... nu heb je de zwaarste Carbon Quest :D
Ik zit trouwens te kijken naar de plek waar de nieuwe veer/demper gemonteerd zit. Dat ding moet wel enorm stug zijn in vergelijking met de standaard veren want wat zit dat ding dicht bij het draaipunt vast!
Deze veer/demper heeft een ratio van 3:1. Betekent dat ie op 1/3 deel van de lengte van de swingarm, gerekend vanaf het draaipunt, moet aangrijpen.
Ik heb inmiddels ook een Merida LRS 1:1 demper. Deze dempers worden niet meer gemaakt. Ook deze demper moet een stukje, 6 cm, naar voren worden geplaatst.
Dat verplaatsen van die veer heeft wel concequenties (behoorlijke!!) voor de kracht die op het scharnier van de achterbrug komt te staan; dat wordt een veelvoud van wat het was. Houd dat dus goed in de gaten!
Bij Velomobiel.nl zijn ze daar niet bang voor. Ze denken dat eerder de ophanging boven kapot zal gaat.
Uiteraard hou ik de ophanging nauwlettend in de gaten.
Ik heb een luchtdemper op mijn Optima Orca die met enkel lucht werkt, die je dus zo straf of slap kan maken als je wil. Deze is volgens mij de lichtste op de markt max 150gr. De rebound is intern te regelen en doe je volgens mij ook maar één keer tot dat het goed is.
Het is een Cane Creek AD5 demper.
De maximum druk die je er in kan pompen is 17 bar dacht ik, mijn staat op 13 a 14 bar.
Een reactie posten