Kamikazepiloten en 202 km rondje NH

Om half tien ben ik buiten voor een grote ronde Noord-Holland. Dat ie groter zou worden dan verwacht ligt aan kamikazepiloten. Later meer.
Het is al direct behoorlijk warm en omdat ik me meer dan goed tegen de zonnestralen heb ingesmeerd, voelt het vettig aan. Niet lekker, maar onvermijdelijk als je weet dat ik Vitiligo, een totaal gebrek aan pigment, heb. Ik zal me vandaag nog zeker twee keer invetten met factor 60.
Het is fantastisch weer, volop zon, zuid-oosten wind en het is nu rustig op de weg. Ik kan dan ook van Limmen tot in Heiloo op de rijbaan rijden.
Er rijdt een peloton van een stuk op 12 wielrenners voor me. Ik rij ze achterop bij het drukke kruispunt bij de Kooimeer nabij Alkmaar. Tot mijn verrassing en schrik nemen ze niet de tijd om groen af te wachten, ze crossen door rood. Dat is juist daar een kamikaze-actie. De auto's moeten hard remmen om de renners niet tot moes te rijden. Er wacht er maar één die van schrik de handen voor de ogen slaat.
De rit langs het Noord-Hollands kanaal is feestelijk. Ik heb gisteren de ketting gesmeerd en de laatste Primo Comet verwisseld voor een Marathon Racer. Het lijkt wel of de Quest nog stiller en vooral sneller is. Met net boven de 40 km/u is het volop genieten van het ontspannen fietsen en de schitterende bollenvelden. Ik stop een paar keer om wat foto's te maken. Bij Total Betlehem bij de Kooi, stop ik even in de schaduw en eet een banaan. De temperatuur is 26 graden C.
Naar Den Oever heb ik de wind tegen en de snelheid blijft op 36 km/u steken. Bij de kruising bij het Amstelmeer moet ik wachten voor een heel grote groep motorrijders. Dat duurt langer dan een minuut en ik heb alle tijd om mijn camera te pakken en een foto te maken. De mannen zwaaien enthousiast naar me.
Tot Den Oever gaat het lekker. Ik passeer bij een wegrestaurant een groot zangkoor dat buiten staat te zingen. Ik heb de iPod aan en vind Chris Rea prettiger klinken. Ik ga voor de eerste keer dit jaar bij de haven van Den Oever aan. Gelukkig staat de bank weer voor het havenkantoor en zit ik zelfs nu wat kou te lijden in de schaduw en in de wind. Het koude IJsselmeerwater verzorgt een adequate koeling. Ik stop de nodige calorieën in mijn maag en voort gaat de rit naar Medemblik. De lange rit langs de IJsselmeerdijk is zo achter de rug, er is veel verkeer en zo nu en dan ook weer fraaie bollenvelden.
Bij restaurant Twikkel in Medemblik is het begrijpelijkerwijs heel druk. Ik vraag aan een oudere man die alleen aan een tafel met vier stoelen zit of ik bij hem mag komen zitten. Nou.... dat mag ik niet. 'Hij was er het eerst en wil alleen aan tafel zitten'. Ik ga even verder zitten en zie dat de man een grote trommel zelfgesmeerde broodjes gaat zitten opeten. Hij stuurt nog een stel mensen weg, maar even later is de druk van mensen die wat willen drinken zo groot dat ie hardop mopperend zijn verzet opgeeft. De man is gestoord, maar zeker niet prettig.
Ik hou het oponthoud kort, ik zit onprettig in de zon, en zoek de dijk naar Andijk op. Oops .... hier is het druk. Omdat ik van het uitzicht over het IJsselmeer nooit genoeg krijg, ga ik toch de dijk op. Sommige fietsers wijzen me naar beneden, onderaan de dijk. Daar voelt Wim niks voor, ik ben tenslotte een fietser. Wel hou ik de snelheid beperkt tot 30 km/u en de claxon doet goede diensten. Terwijl ik een foto maak van de aalscholvers benoorden Enkhuizen, zie ik hoe druk het eigenlijk op het fietspad is. Ik waag er een foto aan.
Snel rij ik door Enkhuizen om vlak voor de dijk van Enkhuizen naar Hoorn even te pauzeren in de schaduw van een bosje. Ik eet de laatste van mijn 4 broodjes op en probeer een Fransman uit leggen hoe een Velomobiel werkt. Op de dijk is het, hoe kan het ook, weer een drukte van belang. De wind is bijna weg en rij ik in ieder geval 'dood'. Het is best wel warm zo. Met een snelheid van 37 km/u krijg ik toch voldoende verkoeling. In Hoorn lopen de toeristen middden op straat. De claxon schalt tussen de hoge eeuwenoude panden en de toeristen stuiven uiteen.
Mijn water raakt op maar ik wil liever niet stoppen in Hoorn. Ik vervolg mijn grote ronde Noord-Holland langs de IJsselmeerdijk richting Edam. Vlak voor Edam, mijn water is al enige tijd op, stop ik bij een wegrestaurant en drink een koude Cola en vul mijn Camelbag voor de derde keer vandaag. Dat betekent bijna 6 liter drinken, echt veel.
Even later sukkel ik door het door auto's verstopte Edam. Hard kun je daar sowieso niet rijden, er zitten een paar kunstmatige pukkels in de weg waar je niet harder dan met 10 km overheen kan. Buiten Edam kan het gas er weer op en met 40 km/u ben ik zo in Kwadijk. Over het wegdek daar zullen we het niet hebben. Door de Beemster gaat het weer vlot en via Midden-Beemster en De Rijp sta ik met 178 km op de teller voor de pont in Akersloot. Daar blijkt de tweede kamikazepiloot van vandaag met een jetski de kabel van de pont kapot te hebben gevaren. De bestuurder, een knaap van nog geen 20, heeft een grote vleeswond boven zijn knie. De jongen loopt verdwaasd rond en maakt zich zorgen om zijn verdwenen zilveren halsketting. Dat ie zijn complete kop eraf had kunnen snijden, een kabel van een kabelpont met hoge snelheid aanvaren kan ook als een guillotine werken, realiseert het jong zich niet. Amid, de pontbaas, alsmede de bestuurder van de jetski verontschuldigen zich. Dit betekent een flinke omweg. Ik rij via De Woude, ik tank daar mijn vierde zak water, Krommenie en Uitgeest, en ben drie kwartier later, om 18.30 uur thuis.
Prachtige fietsdag met ongewoon hoge temperaturen voor de tijd van het jaar. Ik hoor dat de Marathon van Rotterdam zelfs is afgelast i.v.m. de grote hitte.
202 km.