Vandaag rijden we naar Giessen. Voor dag en douw vertrekken de fietsers in drie groepen, een snelle groep, een gemiddelde en een wat langzamere groep. Met maximaal tien man is het in het verkeer veel praktischer. Auto's kunnen makkelijker passeren en de snelheid van een kleinere groep is makkelijker gelijkmatig te houden.Er zijn een behoorlijk aantal nieuwe fietsers die zich grondig voorbereid hebben. Zo heeft één Questrijder een stalen rolbeugel op zijn Quest gemonteerd. Hij heeft zich zelfs in de Quest vastgesnoerd met een vierpuntsgordel uit een vliegtuig. Zou hij nu al weten wat hem later op de dag te wachten staat?
Ondanks dat de groep redelijk netjes rechts rijdt, worden we door een opgewonden politieman gemaand achter elkaar te rijden.
Plotseling houdt de weg op en een heel grof gravelpad ontrolt zich voor ons. Dit kan toch niet de bedoeling zijn? Ik vraag rond en het lijkt er echt op dat de Quest zich als mountainbike zal moeten leren gedragen. Het pad wordt steeds beroerder en ik wordt letterlijk heen en weer gesmeten in de Quest. De bedenker van deze route wens ik een emmer pek toe :). Op één plek kom ik zelfs niet meer omhoog en moet de fiets uit om over een steil stuk rots verder te klauteren. Het wordt nog gekker. Diepe gaten vol modder en water maken een passage bijna onmogelijk. Hans Wessels rost er volgas doorheen, hij vindt het prachtig. De natuur is prachtig en de afdaling over het bospad verloopt ruw maar zonder probleem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten