Rondje Noord-Holland met Kees van Hattem

Gisteren loop ik leeg, nou ja mijn neus dan. Ik ben snipverkouden en mijn vrouw Marian, altijd de wijste, vraagt zich af of het wel verstandig is een lange fietstocht te maken. Ik bel Kees en zeg hem dat ik wel wil fietsen, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, maar dat ik pas zal komen als het zonnetje het fietsen wat aangenamer maakt.
Om half elf zit ik in de Quest en met een lichte wind van 2 Bft uit het zuiden is het al prettig fietsen. Na een half uurtje zit ik bij Kees en Marian in Heerhugowaard aan de koffie met ontbijtkoek.
Om half twaalf rijden we een deel van de Westfriese Omringdijk om op het nu fraaie fietspad langs het Noord-Hollands kanaal te komen. Daar gaat het noordwaarts en kan het grote genieten beginnen. Dankzij zijn - bijna - nieuwe Quest kan Kees een stuk sneller fietsen dan in zijn Mango. Ondanks de hogere snelheid loopt mijn Quest zo licht dat het bijna geen moeite kost. Wat te denken van 34 km/u met hartslag 90 en 40 km/u met hartslag 110. Toegegeven, we hebben lichte rugwind, maar die rijden we makkelijk dood.
We stoppen even om een paddestoel te fotograferen en om het shirt met lange mouwen te verwisselen voor een met korte mouwen. Tot aan vliegveld de Kooy genieten we immens van het fantastische fietsen. Kees' gezicht is vrijwel continue een 'big smile'.
Bij het benzinestation gaan we rechtsaf richting Den Oever.
Op het eiland Wieringen zoeken we direct de Waddenzee dijk op. We willen die volgen tot in de haven van Den Oever. Het hek staat open en we rijden de zeedijk op. Hoewel er veel grof split ligt is een snelheid van 30 km/u prima te doen. Tot.... we halverwege Den Oever weer een hek tegen komen. Kees stapt uit en constateert dat het hek op slot zit. Da's niet aardig Rijkswaterstaat. Als jullie niet willen dat er mensen over de dijk fietsen, zorg er dan voor dat het eerste hek ook dicht is. Goede raad is duur en we zien boven aan de dijk een mogelijke doorgang. Eerdere passanten hebben het hek deels gesloopt en met wat geïmproviseer, al zouden getuigen kunnen verklaren dat dit wel een understatement is, kunnen de Quests er ook langs.
Tot aan Den Oever rijden we door steeds weer nieuwe schitterende vergezichten. Het zoute zeemilieu levert prachtige landschappen op en we voelen ons bijzonder bevoorrecht.
In Den Oever rijden we tot aan het standbeeld van de omgekomen vissers uit Wieringen aan en draaien nu scherp naar rechts om in de vissershaven te komen. We rijden door tot de jachthaven van Den Oever en ik ga Kees voor naar restaurant De Dikke Bries waar een dubbele Espresso er wel ingaat.
De terugweg is nu geheel tegen wind. Ik zei al dat Kees harder kon fietsen dankzij zijn Quest. Kees neemt de kop en geeft gas. 40 km/u.... 43 km/u.... 46 km/u.... 49 km/u, hé wat is er met Kees aan de hand? In deze kolommen verhaalde ik eerder dat Kees veel kilometers maakt, maar dat dit met een ietwat gezapige snelheid gaat. Nou, dat zal ik weten. Kees blijft door sleuren en ik moet richting mijn reserves om hem bij te houden. Mijn hartslag loopt op tot 155 en dat is veel hoger dan ik ooit dacht met Kees te zullen bereiken. Ik haal hem in en vraag of ie haast heeft. Kees zegt:'leuk hè, even proberen'. Dan geef ik zelf maar eens gas en rij weer 49 km/u. Kees vindt het nu mooi en we vervolgen met een handzamer tempo.
Na Medemblik rijden we via Aartswoud binnendoor naar Heerhugowaard. Daar maak ik de foto's van onze beide fietsen.
Kees gaat rechtsaf naar Heerhugowaard, ik rij via Zuid Schermer naar De Woude. Om half zes ben ik thuis na een ongelofelijk mooie dag fietsen.
150 km totaal nu 4210 km