Ierland dag 11 2 augustus Bandon - Glengariff

Bantry verste plaats op de route
De ochtendstond heeft goud in de mond. Het zonnetje schijnt en de was aan lijn droogt redelijk snel. De broeders en zusters van de kerkgemeente zijn voor 10.00 uur al weer present. Ook de echtgenote van Finbarr geeft acte de presence. Gisteren raakte ik twee schroefjes uit mijn rechterpedaal kwijt. Nog even en het pedaal valt uit elkaar. Cees haalt een schroefje uit de linkerpedaal en maakt daarmee de rechter pedaal weer tijdelijk bruikbaar.
Vanmorgen vervangen we de beide pedalen door een set nieuwe. Dit allemaal op het tapijt voor de kansel in de kerk. Comfortabeler kan je niet aan een Quest sleutelen. Tegen elf uur zijn we startklaar en worden we door de broeders en zusters uitgewuifd. Finnbar rijdt ons achterna en laat ons midden op de rijbaan met zijn vieren naast elkaar voor het bord Bandon poseren. Klachten van Ierse automobilisten wuift ie met een veelzeggend handgebaar weg.
Dan zijn we weer onder elkaar. De rit naar Bantry, het verste punt van onze reis rond Ierland, is 60 km lang.
Het fietst heerlijk door het glooiende landschap. Marian is al in Bantry waar we op een havenhoofdje wat rondkijken naar het mooie panorama. Aan de baai met uitzicht op zee ligt het grote kerkhof van Bantry, met afstand het kerkhof met het mooiste uitzicht, al zullen de doden er weinig van merken.
Na Bantry beginnen we noordwaarts te rijden. Stevig klimmen is al meteen het parool. Ook steile afdalingen zijn aan de orde. Kees gooit zijn parachutes uit, al is de afdaling maar 48 meter. Ik zie die hoogte op het scherm van de Garmin, heel prettig. Ook kan ik de daalsnelheid in meters per seconde aflezen. Klimmen gaat gemiddeld met 0,1 tot 0,2 meter per seconde. Dalen kan wel tot 0,7 meter per seconde. De eindsnelheid ligt dan meestal tegen de negentig kilometer per uur.
De automobilisten passeren ons steeds op ruime afstand, heel prettig. We worden weer duizenden keren gefotografeerd. Veel mensen vragen ons of wij voor 'charity' rijden. Wij hebben zoveel bekijks dat dat inderdaad een mogelijkheid zou zijn.
We zoeken een camping in de buurt van Bantry om de was die in Bandon nog niet droog was opnieuw aan de lijn te hangen. De camping is comfortabel, al was het maar dat de douches prima zijn. Wel zijn er drommen opgroeiend grut die onze fietsen maar wat 'cute' vinden. Ben legt ze uitgebreid alles uit, een investering in tijd die zich wel terug zal verdienen.
We hebben telefonisch contact met Jan, de broer van Theo van Soest. We hebben een grote doos met koffie voor hem mee. Morgen gaan we die in Kenmare overhandigen.
Na de heerlijke rijstmaaltijd gaan we nog een pint Guinness en Lager drinken in de kroeg bij de camping. Kees komt niet meer bij van het lachen als ie aan een local vertelt van onze fietsen in de kerk. De reactie van de man is zo prachtig dat we Kees bij moeten brengen.