De nacht is onrustig, het stormt en regent. De kampeerstoelen waaien weg en de luifel gaat te keer. Kees gaat er om half drie uit om de luifel in te draaien en verdere schade te beperken. De stokken van de luifel zijn tegen Kees' Quest gewaaid. Van Ben's tent breekt een boogstok en Cees' tent raakt lek doordat de bevestiging van een scheerlijn afscheurt.
Nadat ik een tijd heb wakker gelegen, de camper schudt alsof 8 man er aan trekken en duwen, zoek ik in het donker mijn oordoppen. Dan val ik snel in slaap en om half negen is er van de wilde nacht niets meer te merken.
Het weer verandert elke 5 minuten. Zo rij je in het zonnetje, vijf minuten later komen er donkere wolken opzetten en plenst het. Weer vijf minuten later zorgt de zon voor dampende straten.
Ik ga nog even naar de WC en hoor even later dat er een drol op de grond onder de camper ligt. Kees blijkt de fecaliën tank alvast te hebben verwijderd om te legen ;)
We rijden weg met prachtig zonnig weer. De vergezichten zijn schitterend, bocht na bocht is er weer een nieuw en nog mooier panorama. Dat het snel kan veranderen blijkt in Coleraine, een heel heftige bui doet zelfs de Ieren naar binnen vluchten. We fietsen nu langs de kustweg en hoewel Ben, als altijd, zegt dat het vrijwel vlak is, is dat het zeker niet. Er zijn enorm steile stukken bij, maar de afdaling maakt het zure van de klim altijd weer zoet. Het wegdek is beter dan in Ierland, er zijn veel minder 'potholes'. Wel ligt overal glas langs de weg. Omdat we vrijwel steeds midden op de weg rijden hebben we daar geen last van.
We rijden naar Bushmills, de plaats waar de Ierse Bushmills whiskey wordt gedistilleerd. We brengen een bezoek aan de distilleerderij, met 402 jaar de oudste whiskey stokerij ter wereld. We mogen alles zien maar niet fotograferen. Dat laatste heb ik niet goed verstaan en ik maak een complete fotoserie. Het proces is nog precies als 400 jaar geleden, alleen wat grootschaliger.
Aan het eind van de rondleiding mogen we een keus maken uit 5 soorten whiskey. We kiezen allemaal voor de 1608, de jubileumwhiskey. Volgens de kenners is deze heerlijk.
Dan is het nog maar acht kilometer naar de Giant Causeway, een natuurverschijnsel waarbij de basalt gestold is in honderdduizenden vijfhoekige stenen. Er zijn ook stukken bij waar zes, zeven, acht en enkele negenvoudige prisma's zijn te zien.
De parkeerwachter wil van ons € 2 omdat ie ons als motorfiets wenst te zien. Ik ga de discussie met de man aan en vraag hem mij aan te wijzen waar onze motor zit. Hij is resoluut en wenst 4 x 2 euro anders mogen we rechtsomkeert maken. We betalen, maar ik vraag direct waar ik kan klagen. In de Tourist Info balie leg ik de vrouwelijke manager uit dat wij echt geen 'motorbike' zijn. Ze besluit me de 8 euro te 'refunden' en de eigenwijze parkeerwachter krijgt op zijn donder. Op het moment dat wij langs lopen is de man heftig in discussie met de directrice en een collega. Niet opkijken, doorlopen :)
Het is al 19.00 uur als we aan de laatste klim van de dag beginnen. Volgens Ben een korte klim, maar dat is natuurlijk niet zo. Cees' ketting loopt er bij een schakeling zowel voor als achter af. Cees is de handigste van ons allemaal en heeft het snel opgelost. We gaan in één keer van zeeniveau naar 160 meter. Kees is er wel klaar mee en draait een camping op. De afdaling naar de 'Farm top' is zo steil dat het morgenochtend eerst een stuk omhoog lopen zal worden.
Prachtige dag met flink klimmen en dalen. Vandaag hebben we over 73 kilometer 827 hoogtemeters bijgeschreven.
Morgen de laatste rit in de Ierse Republiek. Het vertrek naar Schotland hebben we een dag vervroegd, de dagafstanden kunnen dan wat worden beperkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten