Nieuwe Quest, elke klap is raak

Vandaag staat mijn nieuwe carbon Quest in Dronten voor me klaar. Kees van Hattem en Wim de Vries, de laatste rijdt vandaag voor het eerst mee, staan al te wachten bij het fiets viaduct bij Avenhorn. Wim geneest van een chronische achillespees blessure en doet het rustig aan. Het is 6,5 gr. C. en ik rij helemaal open. Dat gaat goed al levert hartslag 87 bij 31 km/u niet veel warmte op.
Bij de toerit van de Houtribdijk bij Enkhuizen staan Jan Reus en Jan Geel te wachten. Na een broodje gaan vijf Questen onderweg naar Dronten.
Het eerste stuk blijven we bij elkaar en rijden we met lichte rugwind zo'n 32 km/u. De tweede helft van de dijk geef ik voor de laatste keer gas met Quest 404. Jan Geel gaat mee maar vindt 55 km/u wat te hard. We lopen een heel eind weg van de andere fietsers. Jan Reus doet nog een poging bij te komen, maar kan het geweld van de oudjes niet aan :).
De dienstregeling klopt tot op de minuut en om half twaalf rijden we bij Velomobiel.nl voor.
Ik maak kennis met Remko, de nieuwe eigenaar van mijn 'oude' Quest.
Eerst wordt de racekap die Jan mee heeft door de mannen van Velomobiel.nl bekeken. De kap kan de goedkeuring van de mannen wegdragen. We passen de kap op een Strada en op de plug van de nieuwe Quest XS. Hoe mooi de kap ook op een Quest en een Mango past, op de Strada en Quest XS klopt het, door de grotere tunnels achter het hoofd, nog niet helemaal.
Mijn nieuwe carbon Quest, bij Velomobiel.nl heet dit de 'dambord Quest', ziet er schitterend uit. Het geel is wat lichter, het lijkt wat doorschijnender, maar de huid is werkelijk spiegelglad.
Dan worden de beide fietsen gevloerd en banden, pedalen, zitmat, spiegel en de flensbout voor de drinkzak, gewisseld. De uitrusting van de oude Quest wordt eenvoudig 'vernieuwd'. Alle spullen die bij de nieuwe Quest geleverd zijn gaan inclusief velomobieltas naar de 'oude' Quest. De nieuwe eigenaar wil alle banden graag bomproof hebben en laat Marathon Plus banden rondom monteren.
Tijdens mijn eerste proefritje hoor ik wat geluidjes en kom ik met mijn schoenen tegen de flens van de Quest aan. Dit wordt keurig door Jos opgelost. Het geluidje, een heel licht rateltje, komt van de achterderailleur en wordt door de carbon romp wat versterkt. Bij stevige belasting is het geluid trouwens vrijwel onhoorbaar. Resonanties blijven gelukkig beperkt al zijn de geluiden wat 'harder' dan bij de glasvezel 404.
Het fietsen in de nieuwe 484 is fantastisch. De acceleratie verloopt merkbaar sneller, elke klap is raak. Het is heel goed te merken dat de carbon fiets volkomen vormvast is en geen energie kwijt raakt in flexibiliteit. Kees constateert dat ik wel heel makkelijk heuvel op bij hem weg rij, dat is ie niet gewend :). Ook even 53 km/u tegen wind rijden lukt gewoon.
Volgens afspraak rijdt Wim de Vries vanaf de sluizen in een rustig tempo naar huis. Kees stijgt boven zichzelf uit door tegen de pittige wind 33 km/u te blijven rijden. Het meel in de benen na 10 dagen Frankrijk zijn overduidelijk verleden tijd.
Aan het eind van de dijk deelt Jan Reus lekkere ontbijtkoekjes uit, een welkome versnapering. Jan en Jan gaan rechtdoor, Kees en ik rijden richting Hoorn.
In Hoorn negeren wij een inrijverbod voor fietsen. Net op het moment dat ik de verboden weg oprij komt er van links een politiewagen. Ik maak flink snelheid om aan te geven dat ik onmogelijk een fiets kan zijn. De politiewagen blijft vlak achter me rijden maar doet geen poging me staande te houden.
In Avenhorn scheiden onze wegen en via de Mijzenpolder en Driehuizen rij ik naar ons eiland.
Om tien over zes heb ik de eerste 100 km met de nieuwe carbon Quest afgelegd.
Totaal in precies één jaar 13.200 km met Quest 404.