LEL 2013

Zondag 20 oktober 2013 is weer de jaarlijkse LEL, een 52 kilometer lange wedstrijd over de Houtribdijk van Lelystad naar Enkhuizen en weer terug naar Lelystad. De weersverwachting is Bft 4 met windstoten tot Bft 6 uit het zuiden. Er wordt geen regen verwacht maar het zal wel zwaar bewolkt zijn. Dat zal straks evenwel heel anders uitpakken. De Quest gaat op het dak met het perfecte dakrek en op weg naar Lelystad. Het weer is mooier dan verwacht, het zonnetje schijnt zelfs.

Ik ben één van de eersten en begin alvast met het vastplakken van de stroomlijndelen. Al gauw zijn er veel meer deelnemers en rijden ook Jan Geel en Jan Reus met de Quest de parkeerplaats bij de sluizen op. Gerards Arends doet als vanouds de inschrijving en rekenwerk en deelt de transponders uit. Sinds lange tijd zien we Yvonne - Muis - van der Stok weer.

Om kwart over één vertrekt Ymte Sybrandy. Hij komt droog over, maar een supersnelle tijd blijkt er vandaag niet in te zitten. Om 14.00 uur mag ik mijn race beginnen. Voor de wind en nog fris zit de snelheid na 2,5 minuut op 65 km/u. Ik heb een korter afgestelde en tot 7 bar opgepompte Risse Astro 5 demper geplaatst. De Quest is achter duidelijk lager. Onderweg is de rit tamelijk ruig. De fiets is behoorlijk onrustig en neemt op grote hobbels soms een klein stapje zijwaarts. Ik denk dat een dergelijke harde demping op dit slechte wegdek geen winst oplevert. 

Al snel na het vertrek staat Jan van Steeg met een lekke band aan de kant. Ook Dirk Drost zie ik aan de kant staan met een lekke band. De dijk is berucht om de vele scherpe steentjes en glas. De wielstroomlijnkappen zitten al snel vol met steentjes en modder. Ook is het een lawaai van jewelste als de steentjes de binnenkant van de wielkasten en de stroomlijnkappen geselen. Dit gebeurt vooral bij een halfnatte weg. Ik had in mijn binnenbanden Schwalbe Doc Blue gedaan. Dit spul dicht kleine gaatjes. De achterband is de vertrouwde Super Moto met een Michelin Protek Max binnenband. Vóór heb ik de inmiddels afgedankte Schwalbe experimentele banden gemonteerd. Iets sneller dan de F-lite maar vooral vrij ongevoelig voor het opzuigen van steentjes. Ik kom er ondanks de voor lekke banden ideale condities genadig vanaf.

Tot aan Checkpoint Charly, halverwege het eerste deel, kan ik de snelheid net op of boven de 60 km/u houden. Daarna zakt het in naar 58 tot 56 km/u. Het aquaduct race ik omlaag met ruim 65 km/u. Dat gaat maar net goed als het fietspad direct na het diepste punt vrij abrupt naar rechts afbuigt.

Ik kom met een gemiddelde van bijna 58 km/u aan bij het aquaduct. George Krug en Martin M. zetten de deelnemers om, bedankt Martin en George. Een filmpje hiervan staat hier. Vlak voor het keerpunt petsen de eerste regendruppels op mijn vizier. Terug omhoog tegen het talud van het aquaduct is het echt knokken geblazen. Dan barst een forse regenbui los. Het vizier moet open om nog wat te zien. Het eerste stuk over glad beton komt de snelheid nog even op 55 km/u. Fijne regendruppels waaien met deze snelheid op mijn bril. Die moet dus af om nog iets te zien. Het plenst behoorlijk en de snelheid gaat terug tot 47 km/u. Pas halverwege bij Checkpoint Charly wordt de regen minder en zie ik de snelheid weer oplopen tot tegen de 50 km/u.

Kon ik op de heenweg gemiddeld 226 Watt vermogen leveren, op de terugweg is dit gemiddeld maar 206 Watt. 2 weken flinke verkoudheid hebben het duurvermogen kennelijk flink aangetast. Gemiddeld over de hele wedstrijd is dit 210 Watt, nog altijd 3 Watt meer dan tijdens de race op de RDW baan.

Op de terugweg, de wind is nu tegen, is het flink zwoegen om de gang erin te houden. Ik zie op de tweede helft van de terugweg, het is nu weer droog, op de SRM dat mijn hartslag onder de 150 komt en het vermogen maar net boven de 200 Watt uitkomt.

Bijna op het eind zie ik een gestroomlijnde tweewieler die ik met flinke snelheid voorbij ga. Jeroen Koeleman heeft eerst lek gereden en heeft ook nog een loslopend balhoofd waardoor zijn wiel tegen de  framebuis aankomt en de fiets nauwelijks meer te besturen is.

Uiteindelijk blijk ik van de 28 deelnemers 6de te zijn geworden met 50,8 km/u. Opvallend is het verlies bij start en keerpunt. Het eerste stuk ging met 57,8 km/u gemiddeld, de retourrit met 47,5 km/u. Gemiddeld zou je verwachten op rond 53 km/u uit te komen. Dat blijkt heel anders uit te pakken. Flink verlies loop ik op door op de laatste haakse bocht in het gras te belanden. De stroomlijnkappen zijn dan echte remkleppen en in een te zware versnelling worstel ik me stapvoets weer terug naar het betonnen fietspad.

Daniel wint met een verschil van 2 seconden van Ymte. Derde wordt Jos. Bij de dames wint Yvonne van der Stok, Ellen van Vugt op de open ligger wordt tweede, Marion van der Kraats derde. Mijn geboren opponent Robert-Jan kan ik 1,5 minuut achter me houden. 

Na afloop gaan een aantal rijders naar Ymte Sybrandy's huis. Hij is jarig en is het gezellig napraten.

Op de smartphone van Daniel Fenn zie ik voor het eerst de nieuwe voor Velomobiel.nl ontworpen fiets. Lijkt nogal op een ... .a al wijst Daniel me op de vele verschillen. Hoe dan ook een fraai ontwerp.

Marloes Dries heeft een mooie fotoserie gemaakt van het evenement.
Deze fotoreportage vind je hier