De trip ging via Duitsland, Denemarken en Zweden naar Noorwegen en vice versa. Alles via de welbekende Tesla SuperChargers. Internationaal reizen met elektrische auto's was nooit mogelijk. Met de Tesla gaat dit ronduit moeiteloos. Als je wilt kun je 400 km afleggen zonder te laden. Het is evenwel slimmer om steeds net zoveel te laden dat je de volgende SuperCharger goed kunt halen. De bijna lege accu laadt zo snel op, in 20 minuten heb je er weer 250 km bereik bij, dat je amper je kop kop koffie kunt opdrinken voor de iPhone meldt dat de Tesla voldoende is opgeladen om de volgende SuperCharger te halen.
45 jaar geleden zijn wij op vakantie geweest in Noorwegen, deels in dezelfde omgeving. Het rijden in de Tesla met zijn immense koppel is op bergwegen superieur aan alles. De auto vliegt letterlijk de berg op en gebruikt dan natuurlijk relatief veel elektriciteit. Van de berg af gebruik je nooit je rem, maar het gedoseerd loslaten van het stroompedaal is voldoende om het vertragen optimaal te regelen. Onderwijl gaat er weer tot 60 KiloWatt stroom terug de accu in. Raak je bijv. 13 km bereik kwijt bij het beklimmen van een bergrug, bij het omlaag rijden komt daar door 'regen' (regeneratie) weer 10 km van terug. Per saldo is er maar heel weinig extra verbruik in de bergen. Kom daar maar eens om bij een fossiele auto. Totaal aantal km is 5700 met een elektriciteitsverbruik van 1.111 kWu. Kosten ... voor Tesla :)
Ik heb een klein extra blog gemaakt van de roadtrip. Voor de liefhebbers staat ie hier:
http://roadtripnoorwegen2015.blogspot.nl/?view=magazine
Het laatste dat je verwacht is een eland aan de rand van de weg. Er staan wel borden die waarschuwen voor overstekende elanden, maar als je in werkelijkheid zo'n schuw dier ziet is dat wel bijzonder. Ik had geen camera voorhanden dus moeten we het doen met een printje van de dashcam. Helaas regende het en was het al vrij laat in de middag waardoor de kwaliteit beperkt is. Je ziet de eland voor het rode huis rechts.
De noren hebben de afgelopen 45 jaar niet stilgezeten. Ze hebben hun olie kronen, helaas geen Euro's, goed besteed aan honderden nieuwe tunnels. De bekendste is wel de 25 km lange Laersdaltunnel. Spectaculair zijn de drie grote in de rotsen uitgehouwen ruimten waar een bijzondere verlichting is aangebracht. Ook is het spectaculair om te zien dat de Noren complete rotondes ondergronds in de rotsen uitgehouwen hebben. De blauwe kleur is in werkelijkheid ook zo blauw.
Zoals eerder is gemeld is er een nieuw ontwerp gemaakt voor de wielophanging van de VeloTilt. In de eerste versie zat er per wiel één dubbelrijïg hoekcontactlager. Dat leverde veel rolweerstand op. Het nieuwe ontwerp voorziet erin dat er per wiel 2 lagers zijn opgenomen met een onderlinge afstand van 45 mm.
Niet alleen het voorwiel, ook het achterwiel heeft een vergelijkbare modificatie ondergaan. In de komende dagen gaan we de rolweerstand weer vergelijken met die van de Quest.
Gisternacht was er een maansverduistering. De wekker gezet en na wat rond turen zag ik de rode maan. Met de Panasonic FZ1000 geprobeerd een foto te schieten. Is aardig gelukt, al zijn er betere systemen om dit te doen.
5 opmerkingen:
Hi Wim,
Heel veel herkenbaars gelezen op je blog van de roadtrip, zeker het slechte schoonmaken en de totale desinteresse van personeel ken ik helaas maar al te goed! Weinig aan te veranderen, gelukkig zijn er ook plaatsen en mensen die er wel alles aan doen om het klanten naar de zin te maken.
Jammer dat we niet thuis waren, gewoon nog eens een reisje plannen en tijdig laten weten, dan komt het goed.
Groeten, Adri.
Hoe zit dat met de Orca dan sinds het Orca wielen waren ?
Heeft die meer rolweerstand dan een Quest om dezelfde reden of heeft die wel dubbele of andere lagers ?
Dat kan natuurlijk een kwestie zijn van over het hoofd zien omdat je alleen Orca wielen hebt afgenomen en geen hele Orca en dus niet ziet hoe zo'n wiel is gelagerd.
Wat een langdurig proces is het evenzogoed om een eigen velomobieltype te ontwikkelen. Had je dat wel verwacht ?
Quezzzt,
De wielen zijn wel dezelfde wielen als die van de Orca maar wij hebben er onze eigen naven in gemaakt.
De lagering van de Orca wielen in de Orca ziet er heel anders uit.
Het is inderdaad een langdurig proces om een heel afwijkende velomobiel te ontwikkelen. Alles is nieuw en de weg die wij gekozen hebben blijkt nu de lastigste. Ik had eerlijk gezegd gedacht om en nabij nu wel een besluit te hebben kunnen voor het al dan niet produceren van de VeloTilt in aantallen. Dat moment is nog niet nabij en we ontwikkelen enthousiast verder. Ook dit proces is heel aantrekkelijk.
Hi, the Velotilt construction is a killer! Even though I understand that the steering mechanism is quite complex as the construction needs to be very solid, one thought that strikes me is if it wouldn't make sense to have the possibility to bend both "arms" down simultaneously. This would mean that when both arms are pressed down, the vehicle is lifted up which would make entrance into the Velotilt easier. I think that if this vehicle should hit a mass market, it should be simple for people to step in and out of the vehicle. But that's just some thoughts...
/Robert
Robert,
Sitting in the VeloTilt is as easy as sitting on your kitchenchair. Step with one leg over the VeloTilt, sit down and place your feet on the pedals. Your don't need your arms at all.
Best regards,
Wim
Een reactie posten