Halftien ben ik wakker, iets te laat naar mijn zin. Het is, net als gisteren, schitterend zonnig weer. Zuidoosten wind, kracht 3, temperatuur net boven het vriespunt. Ik haal de angstig schone Quest uit zijn slaapplaats en laad de gebruikelijke spullen in. Na een paar heerlijke koppen Espresso ga ik om 11.00 uur de kou in. De eerste kilometers zijn inderdaad fris, maar in Limmen moet de fleece sjaal al wat open. Ik wil vandaag een rondje Noord-Holland fietsen, niet de grote ronde, daar is het al te laat voor, maar het rondje via Den Helder, Den Oever, Medemblik, Alkmaar en ten slotte weer naar huis.
Om de knieën te sparen hou ik het tempo laag, door de dorpen niet harder dan 30 km/u.
Het fietsen gaat iets moeilijker dan in de zomer, een fenomeen dat ik ieder jaar vaststel. De banden zijn minder soepel, de aandrijving loopt met iets meer wrijving en de kleding is dikker. Ook de elektrische voetverwarming, wel heerlijk met dit weer trouwens, voegt gewicht toe op een plek die nadelig is.
Benoorden Alkmaar gaat de iPod aan en Anouk komt met Hotel New York langs, heerlijk. Ik hou nu een tempo van rond 35 km/u aan en ik vind het prima zo. Zomers scheur ik wel weer harder, nu geniet ik van roofvogels die soms even met me meevliegen, en van het ontspannen fietsen in de frisse natuur.
In Burgervlotbrug rolschaatsen een moeder en haar zoontje op het fietspad voor me. Een nog kleiner dochtertje stept iets verder aan de linkerkant van het fietspad. Ik verlaag mijn snelheid tot 10 km/u, dit is potentieel gevaarlijk. Nou dat komt uit! Ik passeer moeder en zoon zonder probleem. Drie meter voor ik het dochtertje passeer reageert ze op haar moeder en steekt abrupt over. Ik rem hard en sta direct stil. Het meisje kijkt verschrikt, laat de step vallen en rent naar haar moeder. Da's goed afgelopen dus.
Ik zie veel mountainbikers die allemaal uit het noorden komen. Eén groep van zeker tien fietsers heeft me te laat in de gaten en moet flinke stuurcorrecties uitvoeren om me te ontwijken.
Bij het benzinestation bij De Kooij stop ik zoals gebruikelijk voor een broodje en een banaan. Ook hier staan drie mountainbikers. Een van de drie heeft problemen met de snelheidsmeter. Hij krijgt het niet aan de gang. Veel carbon, hoge velgen en mooie uitrusting kenmerken de fietsen. Hard gaan ze niet, over de 35 km van Heerhugowaard naar Den Helder via Petten doen ze twee uur. Ze hebben veel belangstelling voor mijn voetverwarming, niet zo verwonderlijk want ze hebben erg koude voeten.
Ik ga op weg om tegen wind naar Den Oever te rijden. Nu kom ik letterlijk geen fietser meer tegen. Ik geniet van de mooie vergezichten over het Amstelmeer en even later vanaf de zeedijk over het wad. Het leven lijkt hier verstild. Ik denk dat dat ook wel klopt. De vele boeren zitten thuis, de talloze schapen die buiten rondlopen redden zich wel. Hier en daar zie ik een paar wandelaars, verder stilte alom. Ik zit een beetje te mijmeren waarom ik steeds dezelfde route neem. Het fietst makkelijk en de wisseling van de seizoenen is in het open veld prachtig te zien. Ik ben een liefhebber van het kijken naar de horizon, wat ik eerst nauwelijks kan zien wordt steeds herkenbaarder tot ik er langs rij. Natuurlijk zijn de stops prettig. Vanmiddag heb ik voor het eerst in de gaten dat er op de kop van de haven van Den Oever een restaurant is. Over de steigers en het gras parkeer ik de Quest voor het restaurant. Het dienstertje heeft 'bemanning' op haar shirt. Ik mag voor het raam van het eetgedeelte mijn koffie opdrinken, kan ik mooi de fiets in de gaten houden.
Naar Medemblik komt de wind van de andere kant, maar is nog wel tegen. De buitentemperatuur is 2 gr. C, binnen in de Quest is het 7 gr. C. De koptelefoon houdt de oortjes lekker warm en de iPod staat op shuffle, dus krijg ik een cocktail van muziek die ik normaal niet zo vaak afspeel. In Medemblik is restaurant Kwikkel afgeladen vol, geen zitplaats over. Ik eet buiten een broodje en praat wat met een ouder stel dat de Quest prachtig vindt. Nu de fiets helemaal schoon is is ie inderdaad wel heel mooi.
Door de Wieringermeer rij ik via Heerhugowaard naar Alkmaar. In Heiloo ga ik even bij mijn schoonouders langs en zie op TV hoe twee Nederlandse schaatsers elkaar torpederen.
Het wordt al langer licht en voor donker ben ik weer thuis.
138 km
Geen opmerkingen:
Een reactie posten