Windscherm

Eerder vertelde Eduard Botter dat hij een windscherm aan het maken was voor montage op de rand van de schuimkap. Vorige week verschenen daarvan de foto's op zijn blog. Dat lijkt mij ook wel wat. Zonder dat ik het hoefde te vragen biedt Eduard me aan een schermpje voor mij te maken. Gisteren arriveerde het schermpje en vanmorgen plak ik de klittenband op de binnenrand van de schuimkap. Dat gaat niet zo makkelijk, maar als er elke 2 cm een snede wordt gemaakt tot driekwart van het klittenband, laat dit zich heel makkelijk plaatsen. Uiteraard maak ik de lijmlaag van het band lekker warm met de föhn om het goed te laten plakken.
Voor een boodschap op naar Castricum. Het is 9 gr. C en dus tamelijk fris. Wow, da's een gekke ervaring! Geen wind in je gezicht en geen windgeraas om je oren. Naarmate de rit langer duurt begin ik het meer en meer te waarderen. Zeker in het koude seizoen is het heel prettig om een sterke afkoeling van je gezicht te vermijden. Heeft ook nog het voordeel dat je hersenen niet kunnen vaststellen dat het heel koud is. Het effect van een koud gezicht is namelijk dat de bloedtoevoer naar je voeten wordt verminderd en je dus koude voeten krijgt.
Zo'n schermpje beslaat normaal gesproken direct door de vochtige warmte uit de krochten van de Quest. Je adem doet ook een duit in het zakje. Eduard heeft daar heel goed over nagedacht. De oplossing is simpel, boor een reeks gaatjes onderin het scherm, leid de buitenlucht door een klein strookje kunststof dat met een klittenbandje vastzit langs de binnenkant van het scherm. En het werkt echt heel goed.
De windstroom gaat nu over het hoofd, ik voel dat de wind wat morrelt aan de bovenkant van mijn pet en langs mijn slapen.
Het lijkt er op dat de snelheid er niet onder lijdt, het zou zelfs wat snelheid verhogend kunnen werken omdat veel wervelingen op de rand van de kap en rond het hoofd nu worden voorkomen.
Blog van Eduard: http://eduardbotter.blogspot.com/