Ierland dag 18 9 augustus Letterkenny - Castlerock

De nacht blijft rustig, er meldt zich geen eigenaar. Als Kees bij zijn fiets komt blijkt hij de eerste lekke band van de reis te hebben. Een meidoorn heeft zich door de Kojak gewerkt. Na het ontbijt gaan we met goed weer onderweg. Het rijden op de 'shoulder' van de N-wegen is heel prettig. Ook nu halen de Ieren in alsof we op de hoofdrijbaan rijden. Misschien verklaarbaar omdat ze, rechts sturend, ons aan hun linkerkant niet kunnen zien. We klimmen weer enkele keren naar 140 meter hoog en dalen fantastisch af. Steeds met snelheden tussen 60 en 80 km. De remparachutes hoeven maar een enkele keer te worden gebruikt.
Die chutes werken perfect. Als Kees, hij is altijd de eerste die ze uitgooit, zijn chutes uit heeft, rij ik hem met 25 km/u snelheidsverschil voorbij. Als het boven de 80 km/u komt en de weg is niet helemaal te overzien, gaan ook bij mij de chutes eruit. Cees en Ben doen dit soms nog iets later.
We stoppen even bij een tankstation en drinken koffie met een scone. Ook hier weer veel belangstellenden. Er komt een pietepeuterige 'camper' aan. Het is een miniwagentje met een minimale verblijfsaccomodatie en minimale mensen, qua formaat dan. Ze kunnen er in zitten en in slapen. Zelfs koken kan nog. Het kleine mannetje dat de 600 cc Honda bestuurt trekt een klein kastje open en zegt dat dat zijn badkamer is :).
We rijden langs de kust van Lough Foyle. De wegen zijn hier uitstekend en heel langzaam dalend, kunnen we met wat bijtrappen lange tijd 50 km/u blijven rijden. Dit is fantastisch fietsen.
Vanmiddag komen we na een rit van 55 km bij de ferry Greencastle aan. Tijdens het wachten op de ferry blijkt de Ferry Port Bar aan de overkant een open Wifi verbinding te hebben. Mooi om even de foto's van de laatste dagen te uploaden. We passeren hiermee Londonderry, voor de Ieren Derry, aan de noordzijde en nemen de veerboot naar Noord-Ierland. De kassier wil 36 euro van ons ontvangen. Als ik vraag wat hij berekent blijken de fietsen als motorfietsen te worden gerekend. Als we hem duidelijk maken dat wij 'pedal powered' zijn mag het ook 21 euro kosten, incl. de camper.
We krijgen op de open veerboot een forse bui op onze kop. Cees schuift onderin zijn Quest en kan het dekje over het hoofdgat op zijn schuimkap leggen. Ook Ben trekt zijn nek in en legt zijn helm op de schuimkap.
In Noord-Ierland zijn de Gaelic teksten op de borden meteen verdwenen. We passeren een immense militaire gevangenis. Op elke 25 meter staan videocamera's, open ruimten, hekken en enorme muren, beangstigend.
Op een grote camping worden we letterlijk overvallen door tientallen kinderen, amper te verstaan. Ook hier weer de stereotiepe vragen wat het is, wat het kost en of we voor 'charity' rijden.
Marian, Ben en Cees doen de was, nu eens in een gewone wasmachine, een verademing. Hoe doen we het anders? Marian heeft een serie 20 liter emmers met goed sluitende deksels. Daar gaat de was in, uiteraard gesorteerd naar wit/kleur en donker. Die stommelt de hele dag in de auto. 's Middags wordt er drie keer gespoeld om alle wasmiddel uit te spoelen en dan gaat de hele bups aan de lijn. Als we pech hebben, en dat hebben we nog wel eens, moet de hele zaak weer nat van de lijn af in een schone emmer of uitgespreid over alle meubilair in de camper.
De mannen gaan nog een pint drinken en we worden weer herkend door drie enthousiaste meisjes van een jaar of 14. 'Lets hug' roepen ze en de meiden knuffelen de oude totaal verraste heren. Dat hebben we nog nooit meegemaakt. In de pub is het oer ongezellig en na een biertje lopen we de paar kilometer naar de even ongezellige camping terug. Waarom ongezellig? Er staan 600 identieke stacaravans, op een geheel vlak terrein zonder ook maar één boom. Bij wijze van uitzondering zijn de douches warm en kosten maar 20 pence.
De totale stijging is nu 12700 meter.
Vandaag 66 km gereden.