Nood- en bermverlichting

Verlichting op een velomobiel doet het gemiddeld altijd. Tot ... ik een keer na de Oliebollentocht in Schermerhorn, in de stikdonkere nacht op een smalle dijkweg te maken kreeg met een plotseling uitvallen van mijn E3 SuperNova lamp. Ik kon letterlijk niks meer zien en ben enkele kilometers stapvoets teruggereden naar de provinciale weg. Sinds die tijd rij ik met een heel krachtige Fenix LD1 in mijn tas. In noodgeval plak ik die met een stukje ducktape op de neus van de Quest.

Ik rij wat vaker in donker en komend weekend rij ik naar de Noordelijke Velomobieltocht. De eerste twee uur rij ik in het donker. Tijd om de Fenix lamp een wat comfortabeler bevestiging te geven.
Ik voel niks voor vaste constructies, al dan niet aan één van de spiegels.

Ik heb nog een oude TomTom met een losse voet met zuignap. Die pas ik wat aan en schroef ik met twee boutjes op het bij de Fenix meegeleverde houdertje. Tot slot nog een vanglijntje voor als de zuignap los mocht laten en klaar is Wim. Vlak voor de spiegel geplaatst is de lamp niet hinderlijk in het zicht. Doordat ie ook wat hoger staat verlicht het lampje de body van de Quest nauwelijks.
Het zeer felle lampje kan dienen als noodverlichting als de koplamp uitvalt. Daarnaast kan ie perfect bij slecht zicht en verblindende tegenliggers als heldere bermverlichting dienen. Echt nare verblindende tegenliggers kunnen het lampje, dan eventueel knipperend ook recht in hun snuit krijgen.

De accu is altijd leeg

Bij mijn nu drie jaar jonge Quest zijn twee accupakketten geleverd van 6 Volt 4200 mAh. Deze pakketten van 320 gram bestaan uit 5 NiMH oplaadbare accu's. De beide accupakketten laad ik steeds op, sluit er één aan in de Quest en neem de andere in mijn tas mee.

Als na een week of twee gebruik de accu in de Quest leeg is pak ik de reserve accu uit de tas en sluit die aan. Tot mijn schrik blijkt die tweede accu nog maar ruim een uur licht te geven en dan ook leeg te zijn. Dit wordt veroorzaakt door zelfontlading van de NiMH accu's, helemaal als ze wat ouder worden. Ik heb een volgeladen pakket gemeten en die blijkt 6,94 Volt te zijn. Na 14 dagen is er nog maar een spanning van 6,4 Volt aanwezig. Effectief is dan 2/3 deel van het beschikbare vermogen verdwenen.

Omdat dit de veiligheid direct beïnvloedt, je hebt geen licht, geen richtingaanwijzer, geen remlicht en geen claxon meer, moet hier iets op gevonden worden. Li-ion accu's houden hun lading wel vast maar zijn niet bruikbaar in een 6 Volt fiets. Deze accu's zijn òf 3,7 Volt òf 7,4 Volt, volgeladen zelfs boven 8 Volt.

Er zijn al jaren zogenaamde Eneloop accu's. Ik gebruik ze in de Garmin GPS apparaten, in één van de twee voetverwarming setjes, in schijnwerpers en voor vele andere toepassingen. Dit zijn 1,2 Volt accu's van 2000 mAh. Deze accu's houden hun lading letterlijk jaren vast. Vijf van die accu's in serie leveren 6 Volt 2000 mAh en kunnen zo'n 2000 keer opgeladen worden.
Er zijn in de modelbouw wereld complete pakketjes te koop waar de Eneloop accu's al netjes aan elkaar gesoldeerd zijn. Twee van die pakketjes parallel aan elkaar gesoldeerd leveren zelfs 6 Volt 4000 mAh op.

Ik bestel 2 pakketjes bij PKracing.nl voor € 17,50 per stuk. Op de accupakketten van Velomobiel.nl zitten twee contrastekkers. Daar snij ik er één van af en soldeer deze aan het nieuwe Eneloop pakketje. Om het geheel waterdicht te maken en de draadjes te versterken wikkel ik het geheel in zwarte zelfvulcaniserende tape. Als laatste plak ik er een stukje 5 cm breed klittenband op.

Het nieuwe pakketje weegt 145 gram en doet uitstekend wat het moet doen. Het Eneloop pakketje geeft 2,5 uur licht, een uur korter dan het nu 3 jaar oude Velomobiel.nl pakket van 4200 mAh. Dit is wel bij mijn Quest. Mijn krachtiger E3 SuperNova lamp verbruikt 3,5 Watt, bijna 50% meer dan de 2,4 Watt B&M lamp die Velomobiel.nl standaard monteert.
Het nieuwe pakketje zal met een B&M lamp ongeveer 3,5 uur meegaan. In mijn Quest zitten de pakketjes, gewikkeld in een stukje ducktape en volledig waterdicht, nu op een stukje klittenband onder het schakelpaneeltje.
Hoef ik er in het donker niet naar te zoeken en kan snel de accupakketjes wisselen.

Als ik twee pakketjes parallel soldeer levert dat dus 50% langer licht dan mijn huidige vers opgeladen accupakket van Velomobiel.nl. Eneloop accu's blijken in de praktijk nogal wat krachtiger dan standaard NiMH accu's en zullen dus langer meegaan dan de standaard pakketten.
Probleem opgelost.

Velomobiel op slot

Na de pet van Jan gisteren blijken de reacties overweldigend. We overwegen deze pet verder te verfijnen en in de webwinkel beschikbaar te maken.

Vandaag weer een slim idee van Jan. Het probleem is het op slot zetten van de velomobiel. Dat gebeurt vaak met een ketting door de wieldoekjes. Dat beschadigt soms de velg en de wieldoekjes worden er niet mooier door. Veel velomobielen hebben een trekhaak, het bekende knobbeltje om een trailer te trekken. Daar krijg je geen ketting aan vast.

Jan bedenkt een oplossing met twee stukjes RVS. Boutje en moertje er doorheen en zie, de ketting kan er nu eenvoudig aan bevestigd worden. De RVS plaatjes zijn met een laser gesneden. Het moertje op het boutje is vastgelast en alleen met een slijptol nog los te krijgen.
Wil je of heb je geen trekhaak, dan kan een RVS knobbel op een sterk deel van de body worden vastgemaakt. Zo kan de knobbel, op de staart gemonteerd, ook dienen als tilbeugel.
De foto's spreken voor zich.

Carbon - Kevlar helmpet van 114 gram

Het VeloTilt team bestaat uit een aantal creatieve geesten. Handige geesten ook.
Neem nu Jan Reus, de kappenman. Jan kan met carbon en kevlar toveren. Die kunst heeft ie recent aangewend om een helmpet te maken van carbon en kevlar.

Waarom een carbon/kevlar pet? Omdat een gewone pet bij inspanning al gauw een zweterige bedoening is. Bij een 'harde' carbon pet kun je makkelijk een langere klep maken en met padding een kleine afstand creëren tussen je hoofdhuid en de pet. Ook het bevestigen van krachtige LEDs en een accu is op een katoenen pet een stuk lastiger. Tenslotte is een pet van carbon veel lichter dan een katoenen pet.

Jan gaat als volgt te werk. Hij rooft een badmuts van zijn vriendin en zet die op zijn kwa haar dunner wordende schedel. Met gips wordt de hele muts ingesmeerd en dan is het even wachten tot dit droog is. Om een beetje ruimte tussen het hoofd en de pet te creëren, wordt de gipslaag opgedikt. Dan wordt van een stukje schuim de klep gemaakt. Vervolgens wordt de pet in glasvezel en epoxy gezet.

Na flink schuren en polijsten wordt deze contramal in de zwarte lak gespoten. Als alles er glad en strak uitziet gaat de contramal in de lossingwas. Als die droog en spiegelglad is wordt de mal gemaakt. Tenslotte gaan er twee laagjes carbon/kevlar weefsel in expoxy en met een plastic zakje wordt het geheel vacuum gezogen. Na een halve dag drogen komt de pet uit de mal.

Inclusief 2 LEDs met bedrading en padding weegt de pet met comfortabel grote klep niet meer dan 114 gram. Je voelt de pet totaal niet op je hoofd zitten. En het zou geen Jan Reus product zijn als Jan er zomers niet ook nog een tweetal mini Nacaducts in gaat maken.

Dit is met 2 felle LED lampen voorop en 1 rode LED achterop een veilige hardlooppet. Ook in donker werken met perfecte verlichting is dit een perfecte pet. Er rij je zonder toer/race kap dan houdt deze pet de regen uitstekend uit je ogen. Mooi hé?

Morgen weer een vondst uit de trukendoos van Jan. Dan een verhaaltje over een slimme bevestiging van een slot met ketting aan de Quest. En dan zonder een ketting door de wieldoekjes.

Geen oliebollentocht maar wel een prachtige kleinzoon

Vanmorgen in alle vroegte zou ik met de Noord-Hollandse afvaardiging naar de Oliebollentocht fietsen. De Quest stond al enkele dagen gereed voor de rit, voorzien van stormstrips, de track in de Garmin, de accu's opgeladen, warme sokken in de winterschoenen, letterlijk alles was er klaar voor.

Maar tegelijkertijd stond in Leiden onze kleinzoon op het punt om geboren te worden. 19 december  uitgerekend, nou maar hopen dat ie niet over tijd zou komen. Precies dat gebeurde. Gisteravond is onze stamhouder geboren, een prachtig kereltje van 3840 gram.

Jullie snappen het al, dat wordt niet fietsen maar naar Leiden. Fietsen is heel leuk, maar dit meemaken is van een heel andere orde, schitterend.

Het geboortekaartje is door onze zoon gemaakt. Hij is niet alleen een succesvol jurist, maar zou ook als cartoonist zijn brood wel kunnen verdienen.

Kerst 2014

Prettige Kerstdagen, een mooie oliebollentocht en een voorspoedig 2015.

DHL ook waardeloos

DHL de meest toonaangevende logistieke dienstverlener? Nou vergeet het maar

Voor de deelbare kappen gebruiken we kleine neodymium magneten om de kap op de liggende deksel te positioneren. Kleine magneten van 1 mm dik en 6 mm diameter zitten in de kap. In de flens van de liggende deksel zitten iets grotere schijfmagneten om de kap op de deksel vast te laten klikken. 

Daarna wordt met 2 klittenbanden de kap echt vastgezet op de liggende deksel.

SuperMagnete.nl in Duitsland heeft de goede magneten en daar bestel ik op 8 december enkele tientallen magneten. DHL is de vervoerder. Als de magneten ruim een week wegblijven kijk ik maar eens in track en trace. Daar zie ik wat ik al vrees, de chauffeur knoeit er maar op los.

ma, 15-12-14 15:56 AMSTERDAM The recipient's company was closed. The shipment could not be delivered.

Dit is een complete leugen, wij waren wel degelijk thuis. Er lag ook geen briefje in de bus.

Dan komt er op 17 december, het pakje is dan al 8 dagen onderweg, een telefoontje van een DHL chauffeur. Hij staat bij de pont, wij wonen op een klein eiland, en vraagt dwingend mijn vrouw naar de pont te komen om het pakje in ontvangst te nemen. Als mijn vrouw zegt dat het verzendadres Woude 6 is en niet poste restante pont De Woude, reageert de chauffeur boos en gooit de telefoon op de haak. 

Wij krijgen het dringend benodigde pakje niet en ik kan de levering van twee kappen waarvoor de magneten nodig zijn, niet uitvoeren.

Ik bel met DHL in Utrecht en dan word ik nog bozer dan ik al was. Het pakje wordt helemaal niet meer afgeleverd en gaat terug naar de afzender in Duitsland. De mevrouw van de klachtenafdeling zegt me dat de afzender maar moet klagen en een onderzoek moet starten waar de fouten zijn gemaakt. WEL GVD.

Als ik even later weer in track en trace kijk staat er:

wo, 17-12-14 14:05 AMSTERDAM Due to missing recipient details, the transport process has been delayed. The sender will be contacted.

In plaats van dat er staat dat een chauffeur het vertikt om het pakje op het juiste adres af te leveren, wordt er weer een kulverhaal verzonnen.

Al met al kunnen we de kappen niet afmaken en krijgen helemaal geen magneten. PostNl en DPD hebben hun leven gebeterd, DHL en nog wel een paar vervoerders blijven halsstarrig hun vervoersverplichting negeren.

Ik hou de vervoerders steeds maar voor dat het eiland De Woude er al vierhonderd jaar ligt en dat zij met het aannemen van een pakket een verplichting op zich hebben genomen. Ze blijven het vertikken om de € 1,30, vanaf 1 januari € 1,-, te betalen voor de pont. 

Ik heb de directie van DHL uiteraard de oren gewassen. Ben benieuwd of ik nog een fatsoenlijke reactie krijg. In elk geval zal ik nooit meer een zending die dreigt via DHL te komen, afnemen. Dan maar een andere leverancier en in elk geval een andere vervoerder. DHL sucks.

Creatief met kurk ... eh nee met Lexan

Sinds ik een iPhone 6 heb zit mijn telefoon in de tas. De vorige iPhone 5s zat in een Lexan bakje op de wielkast van het rechter wiel. Dat lukt nu niet meer omdat ik de iPhone 6 in een beschermend hoesje gebruik.

Toch wil ik de telefoon onder handbereik hebben al was het maar om te zien hoe laat het is.
Snel frutsel ik een houdertje in elkaar van klittenband. Dat werkt maar is ... knoeiwerk. Dan toch maar een bakje van Lexan gemaakt. Het 0,5 mm dunne Lexan laat zich makkelijk knippen en koud buigen. Na een half uurtje knutselen is het bakje klaar. Weegt helemaal 6 gram en houdt de GSM uitstekend vast. Toch kan ik het apparaat zo naar me toe trekken, de lipjes buigen iets uit en ik heb de telefoon in de hand.

Voetengaten afsluiten met siliconenrubber

De voetengaten zijn in de zomer heerlijk om verkoelende lucht naar binnen te laten. In de winter wil je zo min mogelijk kou in je velomobiel. Er zijn verschillende mogelijkheden om de voetengaten dicht te maken. Uiteraard wel met de mogelijkheid te kunnen 'flintstonen'. De meest gebruikte methode is - deels - afsluiten met lycra. Dat werkt prima, maar de opening in de lycra is niet zo stabiel en laat soms toch nog koude lucht door.

Ik denk lang na over een mogelijk nog betere oplossing. Die denk ik te hebben gevonden met siliconenrubber. Dit uiterst soepele materiaal is ook nog eens spiegelglad. De werkwijze om het aan te brengen is precies gelijk aan het monteren van lycra. Lycra wil niet goed plakken, siliconenrubber wil dit helemaal niet. Siliconenrubber kan zonder voorspanning in elkaar worden gezet. Siliconenrubber blijft soepel tot -70 gr. C.

Om een goede afdichting te krijgen neem ik twee strips siliconenrubber en maak een overlap van 1,5 cm. Dan plak ik stroken ducttape zoals op de foto en niet deze stroken op de lycra of op de siliconenrubber. Als het geheel in elkaar zit, ook nu weer met nietjes, plak ik het onder het rechter voetengat. De brede Northwave winterschoen gaat makkelijk door de rubber flappen en de opening sluit na terugtrekken weer volledig.

Kan die methode met de overlap ook met Lycra? In principe wel. Het lukt het beste als je de Lycra diagonaalsgewijs over het voetengat spant. De Lycra moet dan ook dubbel worden genomen.
Dit is flink meer werk, vereist meer handigheid en liefst gebruik van een naaimachine.

Vanmiddag rij ik naar Castricum en probeer een aantal keren door de siliconenrubber te stappen. Dat gaat uitstekend en zo gauw ik mijn voet teruggetrokken heb, sluit het rubber zich weer netjes.
Dit is een blijvertje.

Wil je ook op deze effectieve manier de voetengaten afsluiten, de strips zijn nu te bestellen in de webwinkel. Je krijgt dan een stuk siliconenrubber van 20 x 100 cm voor € 13,95. Hiermee maak je vier strips van 10 x 50 cm.

Winterschoenen en antispat en antifog

In de winter is een velomobiel veel comfortabeler dan een gewone (lig)fiets. Toch zijn er een aantal bezwaren die het rijden in de winter minder aangenaam maken. Het wordt tijd dat die eens aangepakt worden.

Winterschoenen
Ik rij al vele winters met de gewone Sidi zomerschoenen. Ik heb twee paar raceschoenen en een paar MTB schoenen. Onder de 8 gr. C. krijg ik in deze schoenen koude voeten. Therm-IC voetverwarming helpt redelijk goed, maar vaak niet voldoende. Ik zoek wat rond op het internet en stel vast dat de winterschoenen van Northwave steeds als beste getest worden. Birger Landuyt heeft recent ook Northwave schoenen aangeschaft en is er happy mee. Lees hier zijn ervaringen. Mantel in Arnhem heeft de goede prijs en is bereid mij twee maten op te sturen waarvan ik er één mag terugsturen.
De eerste ritten in de kou van de afgelopen week zijn veelbelovend, de voeten blijven warm. Het volume van de schoenen is flink groter dan de normale schoenen. De Bebop pedaalplaatjes passen er prima onder. Wel raak ik met mijn linkervoet steeds de crank en de rand van het voetengat. Links monteer ik een crankverbreder en dat is de goede oplossing.

Anti-spat oplossing
Veel velomobielrijders zijn blij met hun comfortabele toer/race kap. Echter, als het regent moet vaak het vizier een stukje open om veilig alles te kunnen zien. Regendruppels kletteren op de liggende deksel en spatten uiteen in vele kleine druppeltjes. Die druppeltjes worden deels door de luchtstroom meegezogen onder het vizier door en belanden op je bril. Hier moet toch iets op te bedenken zijn.
Er moet voorkomen worden dat de druppels uiteen spatten. Eerst een proefopstelling maken. Die bestaat uit een schuinstaande glasplaat waarop ik waterdruppels van een meter hoog laat vallen. Als de druppels op de glasplaat vallen spatten ze vrijwel volledig uiteen. Dan experimenteer ik met allerlei stoffen en andere materialen. Het lusjesband van klittenband doet het verrassend goed. De druppels worden keurig opgevangen en er spat nog maar weinig water op. Kan het nog beter? Bij enkele leveranciers van fleece stoffen vraag ik stalen fleece met hogere pool. Die heb ik nu binnen en de test op de ruit leert me dat de druppels nog beter worden opgevangen.

Anti-fog middel
Rudolf Kooistra, de man met de fraaie rode Mango met mooie carbon staart, stuurde me enige tijd geleden een klein flesje met anti-fog middel van Dräger. Dit spul wordt professioneel gebruikt in brandweermaskers. Met een toer/racekap van Velomobielonderdelen.nl is beslaan gemiddeld geen probleem. Wil je evenwel rijden met gesloten of vrijwel gesloten vizier dan kan de deflector zijn effectieve werk niet doen en beslaat het vizier natuurlijk wel.
Ik doe enkele druppels van de wat vettige Dräger anti-fog op een doekje en breng dit aan op de binnenkant van het vizier. Nu maar eens rijden met kletsnat weer.

Werkt het?
Vanmiddag regent het soms pittig. Ik maak een rondje Schermer en laat het vizier vrijwel dicht. Er is geen sprake van beslaan. Ik span me lekker in en rij een tijdje ruim boven de 40 km/u. Dan word je behoorlijk warm en beslaat soms het vizier achter de bedieningspootjes een beetje. Nu is daar geen sprake van. De Dräger anti-fog helpt echt en duidelijk veel beter dan het anti-fog product van Halfords. Uit onderzoek blijkt dat het niet Dräger is die de anti-fog produceert. Ik heb de werkelijke fabrikant achterhaald en heb hen gevraagd of Velomobielonderdelen.nl dit werkelijk goede product mag verkopen. Meer hierover als ik een reactie uit Duitsland heb.

Ook de regen blijft waar ik wil dat ie blijft, buiten. De lusjesklittenband op de voorkant van de liggende deksel zorgt ervoor dat de druppels worden geabsordeerd en niet meer uiteen spatten. Nu heb ik nog niet in een echt zware bui gereden maar dit scheelt al een slok op een borrel. Wel heel prettig is nu al dat de klittenband alle licht absorbeert en er geen spoor van reflectie meer is. In de komende periode ga ik testen met de andere materialen en uiteraard horen jullie hier de resultaten.

Velox en VeloTilt op Motherboard.vice.com

Op 14 juli van dit jaar deed ik verslag van een interview bij de TU Delft met de VeloTilt.
De internationale lifestyle site Motherboard.vice.com, in dit geval de Duitse versie, heeft toen opnamen gemaakt van het ontwikkelen en racen met de verschillende Velox versies. De Duitsers vinden dat racen prachtig, maar heeft dit allemaal wel enige maatschappelijke relevantie?. En daar komt de VeloTilt als mogelijkheid in de picture. Vanaf 4 min 10 komt de VeloTilt in beeld.

De film en het daaronder staande artikel met foto's is gereed en is nu te zien op onderstaande URL.

http://motherboard.vice.com/de/read/upgrade-folge-zwei--das-schnellste-fahrrad-der-welt

Lycra onder de voetengaten

De kou van vandaag dwingt me om de Quest toch maar eens winterklaar te maken.
Half versleten F-lites heb ik vorige week door nieuwe vervangen. De oude mogen komende zomer weer dienst doen. F-lites zijn iets lekgevoeliger dan Marathons, maar de lage rolweerstand, ook bij vorst loopt deze band niet zwaarder, maken dit ook in de winter mijn favoriete band. Mocht ie lek gaan, ik maak dat gemiddeld maar één tot twee keer per jaar mee, dan is de F-lite er heel makkelijk af te halen en weer te monteren.

Dan zijn de voetengaten aan de beurt. Daar komt Lycra onder. Lycra is een extreem rekbaar maar tape wil er niet goed op plakken. Vaak zie ik velomobielen waar de Lycra onder heen en weer fladdert. Met een goede kwaliteit Lycra en een goede werkwijze kun je dat fladderen prima voorkomen.

Allereerst knip ik een stuk Lycra af dat 5 cm langer en breder is dan de afmeting van de voetengaten.
Dan rek ik de Lycra in de lengte een centimeter of tien uit en plak deze met ducktape op de werkbank vast. Vervolgens breng ik vier stukken ducktape aan. Daarna wordt het geheel van de werkbank losgetrokken en omgekeerd. De voorspanning in de lycra is nu goed te zien aan de welvingen in de lycra. Nu wordt het geheel weer op spanning gebracht en opnieuw vastgeplakt. Op dezelfde plek waar de grijze ducktape aan de achterkant is geplakt breng ik eenzelfde laag aan.

Terwijl het geheel onder lichte spanning staat sla ik op een flink aantal plaatsen nieten door de ducktape en de lycra. Hiermee is de lycra blijvend aan de ducktape bevestigd. Dan knip ik de randen eraf en kan de lycra onder de fiets geplakt worden. In dit geval gebruik ik 50 mm brede gele Coroplast. Deze tape kan in het voorjaar zonder lijmresten weer verwijderd worden. Ducktape laat na een aantal maanden nare lijmresten achter. Hockeytape gaat muurvast zitten maar is ook niet zonder hardnekkige lijmresten te verwijderen.

Tenslotte kun je in één of beide voetengaten een opening knippen om je voet(en) door te steken als je wilt 'flintstonen'. Een goede kwaliteit lycra, verkrijgbaar in de webwinkel, gaat moeiteloos een winter mee. Ook 50 mm Coroplast kun je indien gewenst meebestellen.