CycleVision, racen en rolweerstandsmeting

Vrijdagmiddag voor de zaak een nieuwe kleinere bus van de Citroën dealer opgehaald. Eerst even naar huis om te kijken of de Quest erin past. Dat gaat, al moet ie schuin in de bus staan. De oprijplanken werken als vanouds prima. De Quest blijft in de bus slapen dit weekend.
Zaterdag heb ik niet gefietst. Ik zou sprinten, maar het natte weer en de harde wind trekken me niet aan. Op de zaak is een groot muziekevenement aan de gang waar een paar foto's moeten worden gemaakt.
Vanmorgen vroeg op weg naar Zandvoort. Om 10.06 is mijn starttijd voor de één-uurs tijdrit. Om 10.00 uur sta ik aan de start en mag meteen weg. De fiets is op een Camelbag water helemaal leeg, al zie ik dat andere deelnemers zelfs de richtingaanwijzers en verlichting hebben gedemonteerd. Zo gek maak ik het toch echt niet. De baan is op veel plaatsen nat en ik voel in de bochten het achterwiel zijdelings naar de buitenbocht schuiven. Da's heel gevaarlijk en ik knijp in mijn remmen. Dat dat verstandig is blijkt aan het eind van de wedstrijd, er zijn 3 Quests omgeslagen en tientallen meters over het asfalt geschoven. Gelukkig geen verwondingen, al zal het ego en de portemonnee van de mannen wel een deukje oplopen.
Ik begin niet al te hard, een uur is lang. De hartslag blijkt nu wel makkelijk boven de 150 uit te komen. Tegen wind de heuvel op gaat het 34 km/u, op het rechte stuk haal ik 48 km/u. Maximum snelheid 55,5 km, van de heuvel af met de wind in de rug. Ik maak wel heel ruime bochten, kost wat tijd, maar de veiligheid is ermee gediend.
Halverwege komt de man met de hamer langs, de hartslag wil niet boven de 150 komen en de snelheid op het rechte eind komt niet boven 46 km/u. Ik kijk op mijn hartslagmeter en probeer de tijd af te lezen. Jezus... lukt niet. Als ik op de knop tijd druk geeft het ding 'hold' aan. De deelnemers moeten zelf in de gaten houden dat zij minimaal een uur rijden. Ik roep naar Fred de Blok hoe laat het is. Fred roept terug 'tien over half 11'. Even later lukt het me het klokje weer op een normale tijdweergave te krijgen. De laatste twintig minuten gaat het beter en de snelheid is weer behoorlijk goed. Toch haalt Kees van Malssen me in en plaagt:'Effe harder trappen Wim'. Even na elven mag ik het strijdperk verlaten. In de rangschikking sta ik uiteindelijk op plaats 25, 4 beter dan vorig jaar. Nu rij ik gemiddeld 42,5 km/u, vorig jaar 40,4 km/u. Wel waaide het vorig jaar veel harder.
Ik kleed me om en zwerf wat over het terrein, veel bekende gezichten en er wordt heel wat afgekletst.

Tussen de twee races vraagt Bert Hoge of we samen de rolweerstand van de nieuwe Quest met de Tioga Comp Pool banden kunnen meten. Dat wil ik uiteraard graag. In een vrijwel lege pitbox krijg ik een rond stokje in mijn rechterhand en Bert trekt me aan een draadje dat verbonden is met de krachtmeter, op tot wandelsnelheid. Dat doen we drie keer de ene kant en drie keer de andere kant op. De 6 waarden worden gemiddeld. Eerst moet ik nog gewogen worden, precies 90 kg met kleding en wandelschoenen aan. Dan moet ik nog samen met de Quest worden gewogen. Ik schuif de weegschaal naast en onder de Quest, ga er op staan en til de Quest van de grond. Nu komt er 126 kg op de schaal. De Quest weegt dus 36 kg. Deze waarden worden in de rekenmachine gestopt en de rolweerstandscoëfficiënt is iets van 0,00639. Dat is heel laag, in ieder geval lager dan alle metingen die Bert tot op heden met andere banden heeft gedaan. Half afgesleten Tioga Comp Pools om de voorwielen en een vrijwel nieuwe Marathon Racer om het achterwiel is dus de snelste combinatie. Wedstrijdrijders, doe je voordeel ermee :).

Om half twee trek ik weer een schoon en droog setje fietskleding aan en begin wat in te rijden voor de Velomobielrace van 14.00 uur. Die gaat om 14.15 uur van start, om na één ronde al weer te worden afgevlagd. Er is iets mis met de transponders. Alle rijders moeten over de meetdraden rijden en via de pitstraat weer terugrijden naar de start. Er blijkt één rijder geen transponder aan boord te hebben, slim ;).
De tweede start verloopt wel goed en het deelnemersveld gaat hard van start. In een half uur kan ook ik een stukje harder en met een droge baan is de kans op uitbreken en over de kop gaan ook een stuk minder. Wel merk ik aan de benen dat er al een wedstrijd is gereden. We rijden nu een kortere baan en ik ben benieuwd of ik nog gedubbeld wordt. En ja hoor, een ronde voor het eind heeft Ymte me te pakken. Ook Theo van Andel zet me vlak voor de finish nog op een ronde. Ik lees op de finish 22,5 km af, een gemiddelde van 45 km/u. Dat is best aardig. De nieuwe Quest is dus een snellere fiets dan de 122 met 20" wielen. Zeker gezien het feit dat mijn conditie nog niet op orde is.

Met Jack Dekker nog even gepraat over fotografie op CycleVision. Voor volgend jaar hebben we een goede afspraak gemaakt. Wel heb ik vandaag heel wat fotografen gezien met soms heel professionele spullen. Ik hoop dat er veel mooie foto's komen, wat er tot nu te zien is op het internet is van amateurniveau.

Speciaal voor belangstellenden voor de LED richtingaanwijzers, haal ik de accu uit de bus en ik schroef ook de beide spiegels er weer op. Het 'vloerkleed' leg ik weer op zijn plaats en ik haal de wedstrijdnummers eraf. Zo ziet de Quest er weer mooi uit en veel bewonderaars van de LEDs zijn het daar mee eens.