Bandentest Schwalbe One, Continental GP LTD en Michelin radiaal

Rode getallen betreffen deze test

Vandaag is Hans van Vugt van Elan uit Nijmegen op bezoek om een aantal tests te doen met de snelste banden die momenteel op de markt zijn. Dit zijn de Schwalbe One en de Continental Grand Prix LTD. We testen ook een Schwalbe band die nog niet leverbaar is en 20% sneller zou moeten zijn dan de Schwalbe One. Ik heb beloofd daarover geen resultaten te publiceren en dat doe ik dan ook niet. Wel mag ik zeggen dat Schwalbe nog wat werk te doen heeft.

Omdat Hans en Ellen records najagen met de VeloX S testen we ditmaal ook meerdere jaargangen van de beroemde 20" Michelin Radiaal banden.

We testen de banden zowel met latex als tubeless band en met butyl binnenbanden. De Michelins ook met latex binnenbanden. De Michelins zijn de duidelijke winnaars. Maar spectaculair is de uitslag. Welke combinatie is de snelste, tubeless, met butyl binnenband of met latex binnenband. De uitslag zal iedereen verbazen.

We testen eerst de experimentele Schwalbe banden. Hans maakt de velgen, dit kan met iedere velg en hoeft zeker geen speciale tubeless velg te zijn, geschikt voor tubeless gebruik. Voor hoge snelheden maar vooral ook voor toerfietsen zijn tubeless banden met grote afstand beter dan banden met binnenbanden. Tubeless banden gaan vrijwel niet lek en als er een lek ontstaat wordt het lek weer snel door de latex melk gedicht. Bij snelheden boven de 100 km/u is een lekke band een levensgevaarlijke situatie die koste wat het kost moet worden voorkomen. Ook voor toerrijden is een tubeless band te verkiezen boven een band met binnenband die steeds maar weer lek gaat. Alleen grotere scheuren en gaten in de buitenband kan latex niet dichten. Geen nood, in een tubeless buitenband kan alsnog weer een binnenband.

Hans laat zien hoe eenvoudig een wiel tubeless gemaakt wordt. Eerst wordt er een nieuw velglint voor tubeless gebruik ingeplakt. Met een hete soldeerbout wordt een gaatje voor het speciale tubeless ventiel ingesmolten. Het losse tubeless ventiel wordt erin gestoken en met het schroefringetje stevig vastgezet. Dan giet Hans 20 tot 30 cc latex melk in de band en legt deze daarna om de velg. Het tikken van deze regels kost meer tijd dan de handelingen om een band tubeless te maken. 

Het oppompen gaat het best met perslucht. De band sluit direct goed aan op de velg en dicht vrijwel meteen goed af. Bij één ouder model velg lukt het niet, er zit een naad waar de velguiteinden aan elkaar gepopt zijn. Het velglint gaat kapot en de lucht is er direct weer uit. We hebben genoeg velgen en de volgende gaat meteen weer goed. Maak je zelf je velgen tubeless, ga dan na het vullen meteen een stukje rijden. Pomp eventueel luchtverlies daarna bij. In een uitzonderlijk geval is dat nog een keer nodig en daarna blijft de druk veel langer op niveau in vergelijking met butyl banden.

De testmethode is steeds hetzelfde. We pompen de testbanden 1 bar harder op dan de hoogste testdruk. Iedere bandenset wordt een aantal keren heen en weer geslingerd op de asfaltstroken om in te lopen. De aluminium staande buis met de laser erop wordt waterpas afgeregeld zodat deze steeds vanaf dezelfde horizontale positie vertrekt. De laser projecteert een heel smalle lichtspleet op de garagedeur. Met een kaartje van een schietschijfje met concentrische ringen is de beweging van de laser perfect te volgen. Voor iedere te meten druk wordt de druk verlaagd en soms moet weer iets worden bijgepompt om precies op de gewenste waarde uit te komen.

En dan nu de resultaten. De Schwalbe experimentele band doet het beter dan de Schwalbe One maar toch meetbaar minder dan de al wel leverbare Continental Grand Prix LTD. De Schwalbe One 23 mm op 10 bar komt met SV6a binnenband op 19 mm velg tot 67,1 seconden. Dezelfde band op de 25 mm velg pendelt 2 seconden langer. Iets minder comfortabel weliswaar, maar toch een kleine winst. Opvallend is dat de Schwalbe One van productiejaar begin 2015 sneller zijn dan de versie van eind 2015.

De Continental Grand Prix LTD is met 77,5 seconden op 8 bar duidelijk sneller dan de Schwalbe One. Deze 28 mm band is evenwel 2,5 keer zo duur als de Schwalbe One. Voor drie Continental banden betaal je 250 euro, dat is nogal wat. Opvallend is dat 8 bar, officieel ook de maximale druk, inderdaad een optimale druk is. Bij de ook geteste 9 bar pendelt de band 0,2 seconden korter. Bij 10 bar pendelt ie weliswaar 0,7 sec. langer, maar doordat de band dan nauwelijks meer inveert zal de snelheid op de weg toch lager zijn. Trillingen in de carrosserie remmen een gestroomlijnde fiets duidelijk af.

Dan de verrassing van de dag, de Michelin banden. Officieel niet te koop, maar voor ingewijden, waaronder ik :), natuurlijk wel te verkrijgen. We testen drie jaargangen van deze tubeless radiaalband, namelijk 2009, 2011 en 2013. Eerder had ik al uitgevonden dat de versie met bouwjaar 2009 de snelste band was. Sebastiaan Bowier in de Velox van TU Delft bracht daarmee in 2013 het wereldrecord op 133,84 km/u. Ook nu weer blijkt de 2009 versie met 195,6 seconden de snelste versie tot ......

Na de 2009 versie testen we de 2013 uitgave. Die is meetbaar langzamer met 187,1 seconden. Nog steeds formidabel snel maar toch langzamer. Als laatste testen we de 2011 versie. Daarvan hebben zowel Hans als ik er een aantal beschikbaar. Tot onze verrassing komt deze band tubeless tot maar liefst 193,7 seconden, slechts 1,9 seconden trager dan de 2009 versie.

We willen ook graag weten hoeveel gewone binnenbanden deze radiaalband vertragen. Eerst de SV7c butyl binnenband erin. Wel de zaak eerst grondig schoonmaken natuurlijk. Met de gewone binnenband pendelt de 2011 versie toch altijd nog 188,6 seconden. Maar slechts 5,1 seconden of 2,5% langzamer dan tubeless.

Als laatste testen we met een latex binnenband. Jeroen Koeleman heeft enkele 26" Michelin latex binnenbanden verkleind naar de 20" maat. Dat is een handigheidje dat je echt een keer gezien moet hebben om het goed te kunnen. We brengen de druk weer op de voor deze radiaalband optimale 7 bar en komen tot de conclusie dat deze combinatie veel sneller is dan de tubeless band met latex melk.

De band pendelt nu gedurende 6 testruns gemiddeld maar liefst 217,8 seconden. Dat is 24,1 seconden ofwel 12,4% sneller dan in de tubeless versie. Dit wekt bij ons grote verbazing en ongeloof. Toch liegen de resultaten er niet om. Een verklaring hebben we vooralsnog niet.

Het wordt Hans nu wel duidelijk waarom zijn vrouw Ellen twee jaar geleden op de Dekra baan vele ronden lang harder dan 90 km/u bleek te kunnen rijden. Precies deze combinatie van Michelin radiaalband met latex binnenband zat om de velgen. Eén van de latex binnenbanden raakte lek en is er weer teruggegaan naar de standaard tubeless situatie. Ellen heeft die snelheid daarna nooit meer gehaald.

Vanavond zal ik alle gegevens in het moederbestand zetten en hier plaatsen. Eerst een rondje fietsen. Het rondje fietsen was heerlijk. Weinig wind en een temperatuur van 13 graden C. Het rondje van net geen 30 km leg ik af bij een gemiddelde hartslag van 120 slagen per minuut. Dit gaat vandaag meer dan uitstekend met een gemiddelde snelheid van 45,2 km/u. In de zomer reed ik maar één keer 0,1 km/u harder, maar dat was bij een veel hogere temperatuur.

LEL 2015

Vanmorgen rij ik met een geleende Tesla naar Lelystad. Waarom geleend? Wel, een Tesla medewerker die mijn Tesla twee weken geleden voor onderhoud ophaalde reed veel te hard en knalde pardoes op een stilstaande file. De dashcam beelden waren zeer veelzeggend.

Het heeft niet veel gescheeld of de wedstrijd zou aan mijn neus voorbij zijn gegaan. Ik ben in afwachting van een gecompliceerde wortelkanaalbehandeling. In de tussentijd, dinsdag word ik behandeld, is het maar hopen dat de wortel rustig blijft. Je raadt het al, nee dus. Gisteren begint de kies op te spelen en na een slechte nacht heb ik een lichte verhoging. Ik zeg niks tegen Marian want dan ben ik uren aan het debatteren dat het uiterst onverstandig is om te gaan racen, helemaal met koud en nat weer. Zo gezegd, zo gedaan en ik zeg niks. 

Om even na 12.00 uur ben ik op het welbekende parkeerterrein op de Houtribdijk in Lelystad. Het regent continue en de temperatuur bereikt de miserabele hoogte van 9 graden C. Ik plak de wielstroomlijnkappen erop. Dat lukt nauwelijks door de continue stromende regen en kou. Uiteindelijk lukt het min of meer en kan ik op weg voor een controleritje of er niks aanloopt. Dat gaat goed en nadat de open liggers zijn gestart ben ik de vierde velomobiel die mag starten.

Meteen is duidelijk dat er geen snelle tijden mogelijk zijn. Mijn conditie is nu niet perfect, het is koud en de fiets zit onder het regenwater. Aërodynamisch natuurlijk een ramp. Overigens heb ik enkele snelheidsverhogende onderdelen niet aangebracht, teveel gedoe. De latex binnenbanden blijven thuis en de snelle Michelin banden offer ik niet op aan het slechte asfalt van de dijk. Zelfs het standaard kettingtandwieltje zit erin. Ik rij met F-lite banden voor en een Super Moto achter.

 

Zoals gezegd, snelle tijden zitten er niet in. Daniël Fenn ziet dat anders en roept dat ie gaat voor een 'Streckenrekord'. Nou zegt Daniël wel eens vaker iets, we zullen zien. De snelheid op het eerste stuk komt nog op 55 km/u. Dan merk ik dat ik nog op het 53-tands blad voor rij. Er moet geschakeld worden naar de 71-tands. Dat gaat op het slechte wegdek van de dijk hopeloos mis. De ketting vliegt eraf en ik probeer al rijdend de ketting er weer op te krijgen. De snelheid daalt naar 30 km/u en ik vrees dat het al einde wedstrijd is. Uiteindelijk lukt het toch de ketting weer op het grote blad te krijgen en ik kan weer aanzetten tot wedstrijdsnelheid. Al vrij snel haal ik Robert-Jan Bakker in en ook alle open liggers rij ik voorbij. Daniël Fenn haalt mij op zijn beurt in. De wind is nu rond 4 Bft en komt voorlijk in. Dat kost kracht en de snelheid komt halverwege de heenrit onder de 50 km/u.

Bij het keerpunt zijn de keerders druk met de fiets van Daniël Fenn, hij heeft een lekke band. Ik toeter maar eens om gekeerd te worden. De mannen, Cees en George, hebben me in de gaten en komen hard aanlopen om mij te keren. Omlaag in het aquaduct gaat het met 60 km/u, omhoog is het vreselijk zwaar. Als ik uiteindelijk boven ben geeft de Garmin een schamele 23 km/u aan. Het duurt lang voor ik weer boven de 50 km/u kom. Op het betonnen fietspad krijg ik even 55 km/u in beeld. Her en der zie ik fietsen en velomobielen aan de kant liggen, waarschijnlijk allemaal lekke banden.

Het laatste stuk naar de finish is tegen wind en het is moeilijk om boven de 46 km/u te komen. Mijn hartslag op de heenweg is 150 tot 154 slagen per minuut. Op het laatste stuk daalt deze naar 146 slagen per minuut en wil niet verder omhoog. Er dreigt wat kramp in de linker kuit en in de knieholte. Dat blijft beheersbaar al is 100% vermogen er even niet bij.

Als ik gefinisht ben blijk ik na Ymte op de tweede plaats te staan. Er moeten nog verschillende fietsers finishen dus zal ik nog wel in het klassement zakken. Dat gebeurt evenwel niet en ik word tweede van de velomobielen. Ondanks het slechte weer, de kou en de afgelopen ketting rij ik maar enkele tienden van een kilometer langzamer dan vorig jaar. Er is dus nog hoop :)

De Quest gaat weer op de leenauto en is het wachten op de prijsuitreiking. Er loopt een 'zwerver' rond in lompen :). Dat blijkt Ymte te zijn die hiermee de kou te lijf gaat.

Het regenen wordt minder en de wind gaat zoals verwacht bijna liggen. Theo van Goor heeft zijn DF van een tentje voorzien, dan blijft alles tenminste droog.

We moeten heel lang wachten op de laatste deelnemer, Ronald Gram. Hij rijdt met een splinternieuwe Orca en wil de rit maken zonder gebruik van de elektromotor. Hij komt na bijna twee uur rijden over de finish.

De prijsuitreiking is zoals altijd een prettig informeel gedoe. Voor het eerst mag ik een prijsje meenemen, uiteraard mede doordat het deelnemersveld klein is en enkele snelle mannen een lekke band kregen. Maar goed, een bewuste keus om niet de snelste banden te gebruiken en de kans op lekke banden te beperken, levert soms de winst op.