Ik tik dit bericht met mijn rechterbeen op een bankje met een kussentje eronder. Niet mijn gebruikelijke positie. Wat is er aan de hand?
Donderdag twee weken geleden heb ik tijdens een zwemtraining met zwemvliezen een forse kramp gekregen. Zo erg dat ik de drijvende baanscheidingslijn nodig had om boven water te blijven. Na het zwemmen bleef de kramp als een zeurende pijn op de achtergrond, ook de week erna. Fietsen ging verrassend genoeg nog prima.... tot afgelopen zondag. Vanaf zondag is de pijn steeds hinderlijker geworden en het lopen gaat nog slechts als een trekkebeen. Spierpijn wordt meestal na een paar dagen minder, tot nu toe alleen maar beroerder. Mijn vrouw vreest een embolie, ik had eerder een dubbele longembolie, en ze staat erop dat ik naar de huisarts ga. Ik ben normaal niet zo gedwee maar gerust ben ik er ook niet op. Daarom toch maar even langs de huisarts. Deze stelt me gerust, de bloedsomloop is in orde. Als ie mij bij de kuit pakt ervaar ik dat als een echte kuitenbijter, ik ga door de grond. De conclusie is dat ik de diepe kuitspier heb gekwetst. Gaat vanzelf weer over, mits ik de belasting maar beperk.
Daarom even geen fietsen en zwemmen. Oervervelend, maar het is helaas niet anders.
